• Obniżka
Edukacja akademicka w perspektywie krytycznej.  Studenci wobec neoliberalnej polityki kształcenia w szkole wyższej

Edukacja akademicka w perspektywie krytycznej. Studenci wobec neoliberalnej polityki kształcenia w szkole wyższej

ISBN: 978-83-8095-777-0
54,00 zł
35,00 zł Oszczędzasz: 19,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 35,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Wydanie II 2019!

Głównym celem naukowym przedstawionej monografii jest opis i analiza wielorakich skutków transformacji szkolnictwa wyższego w Polsce i neoliberalnych reform ostatnich lat w odniesieniu do procesu kształcenia i funkcjonowania samych uczelni.

Ilość

Wydawca poleca wydanie II 2019: Oficyna Wydawnicza "Impuls", Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie

Głównym celem naukowym przedstawionej monografii jest opis i analiza wielorakich skutków transformacji szkolnictwa wyższego w Polsce i neoliberalnych reform ostatnich lat w odniesieniu do procesu kształcenia i funkcjonowania samych uczelni. Instrumentarium teoretyczno-pojęciowe służące do realizacji celu naukowego pracy, zostało wywiedzione z nurtu badań nad edukacją określanego mianem pedagogiki krytycznej. Monografia składa się z sześciu rozdziałów zawierających odwołania do rozpraw naukowych krajowych i zagranicznych badaczy oraz prezentację wyników badań własnych. Głównym celem podjętych badań własnych było rozpoznanie stopnia i zakresu w jakim studenci wybranych szkół wyższych wyrażają (odzwierciedlają) w swoich opiniach ideologię neoliberalną w odniesieniu do strukturalnych składników procesu kształcenia. Powiązana z tym celem, ważna kwestia dotyczyła również odznaczenia, określenia i opisania współcześnie dominującego paradygmatu dydaktyki akademickiej. Cel badań został zrealizowany dzięki badaniom ilościowym i jakościowym, w których ważna była triangulacja podejść badawczych, metod i rodzajów badań oraz triangulacja teorii. Główny korpus badań własnych, został uzupełniony analizą dyskursu, która miała na celu przedstawienie procesu dyskursywnego formowania wiedzy o autonomii oraz uchwycenie, w jaki sposób formacje wiedzy-władzy regulują odpowiednią „prawdę” o uniwersytecie.

W czasie opracowywania koncepcji monografii i projektowania badań własnych, pewne zjawiska związane z funkcjonowaniem szkolnictwa wyższego, były już dość dobrze zdiagnozowane i opisane. Jednak w ostatnich latach procesy transformacyjne w obszarze polskiego szkolnictwa wyższego nasiliły się, a pracownikom uczelni dość jasno przedstawiono – głównie w formie uregulowań prawnych - oczekiwane kierunki zmian. W nowej ustawie o szkolnictwie wyższym zawarto szereg rozwiązań o charakterze neoliberalnym, równocześnie kontynuowano pewne „trendy” zapoczątkowane już wiele lat temu, by kształcenie w uczelniach, również na uniwersytetach, miało charakter jak najbardziej użyteczny i adekwatny dla potrzeb rynku pracy, interesariuszy zewnętrznych, czy szerzej, dla potrzeb gospodarki. Tradycyjne wartości uniwersyteckie (takie jak tradycja, wspólne dobro, kształtowanie postaw krytycznych) od pewnego czasu muszą „negocjować” swoje miejsce i muszą „dostrajać się” do wartości fundujących współczesny ład społeczno-gospodarczy. W polskiej literaturze z zakresu pedagogiki podjęto w ostatnich latach już wiele prób analizy problemu wpływu neoliberalnej polityki władz państwowych, w tym Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na środowisko akademickie i charakter procesu kształcenia. Jednak jak dotąd, nie patrzono na kształcenie i aktywność uczelni przez pryzmat procesów ujarzmiania, upodmiotowienia, nie stosowano „postdyscyplinarnej” perspektywy do próby zrozumienia „czego” i „dlaczego” uczy się na poziomie szkoły wyższej.

W wyniku studiów literaturowych oraz badań własnych zaprojektowałem ramy paradygmatu postdyscyplinarnego w dydaktyce akademickiej. Jego charakterystyka odnosi się do poszczególnych elementów strukturalnych procesu kształcenia występujących jako elementy stałe w teorii i praktyce dydaktycznej. Równocześnie, traktując emancypację, jako wyzwalanie się z różnego rodzaju uwikłań kulturowych, politycznych, społecznych, z zewnętrznych systemów dominacji, ale także jako pokonywanie własnych ograniczeń i „rozbrojenie” własnych systemów dominacji i struktur samozarządzania, to – biorąc pod uwagę wyniki badań własnych – sformułowano zestaw wytycznych dla „krytycznej” dydaktyki akademickiej. Pożądane elementy zostały odniesione do trzech obszarów: środowiska edukacyjnego, predylekcji i zachowań studentów oraz predylekcji i zachowań nauczycieli akademickich.

„Książka ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej "Impuls" i Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie”

92 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Rozmus Andrzej

doktor nauk humanistycznych w zakresie socjologii, adiunkt w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Doktoryzował się na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach z tematyki związanej ze szkolnictwem wyższym. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół: socjologii edukacji, pedagogiki, psychologii społecznej, kształtowania i badania opinii publicznej. ­Autor wielu ekspertyz, publikacji naukowych oraz raportów badawczych. Brał udział w pracach nad „Strategią rozwoju szkolnictwa wyższego: 2010–2020”, kierowanych przez Fundację Rektorów Polskich. Członek Forum Ekspertów Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w Warszawie (w latach 2010–2011). ­Ekspert Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Edukacji PKPP Lewiatan, kierownik Samodzielnego Zakładu Badań nad Szkolnictwem Wyższym ­WSIiZ w Rzeszowie oraz Sekretarz Centrum Analiz i Dialogu w Szkolnictwie Wyższym, działającego przy Fundacji Rektorów Polskich w Warszawie (2010–2012). Członek Zespołu ds. Strategii Rozwoju Szkolnictwa Wyższego w Polsce MNiSW (2014–2015) – współautor „Programu Rozwoju Szkolnictwa Wyższego i Nauki na lata 2015–2030”. Ekspert zespołu (Uniwersytet SWPS, Collegium Civitas, WSIiZ) przygotowującego projekt założeń do nowego prawa o szkolnictwie wyższym, w ramach konkursu „Ustawa 2.0” MNiSW (2016–2017). Absolwent Instytutu Terapii Gestalt w Krakowie. Pomysłodawca i twórca Rzeszowskiej Akademii Inspiracji – zestawu programów edukacyjnych skierowanych do uczniów szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Andrzej Rozmus

ISBN

978-83-8095-777-0

Objętość

316 stron

Wydanie

II, 2019

Format

B5 (160/235)

Oprawa

miękka, klejona, fola matowa

Wprowadzenie      

1. Pedagogika krytyczna źródłem analiz edukacji 
1.1. Krytyczna nauka o wychowaniu: między opisem a zaangażowaniem  
1.2. Pedagogika radykalna Henry’ego A. Giroux   
1.3. Foucaultowskie inspiracje analityką rządzenia  

2. W stronę społeczeństwa  postdyscyplinarnego   
2.1. Społeczeństwo dyscyplinarne – punkt wyjścia   
2.2. Postpanoptikon i jego odmiany   
2.3. Przechwytywanie czasu i pragnień jednostek 

3. Szkoła wyższa w orbicie neoliberalnych wpływów   
3.1. Neoliberalizm jako ekonomiczny i kulturowy kontekst kształcenia w szkołach wyższych 
3.2. Popyt na uniwersytecką wiedzę   
3.3. Neoliberalne oczekiwania wobec szkoły wyższej  

4. Transformacja i neoliberalne reformy szkolnictwa wyższego w Polsce  
4.1. Zmiany pola i reguł gry w szkolnictwie wyższym 
4.2. Przebieg zmian i reform w szkolnictwie wyższym po 1989 roku  
4.2.1. Okres pierwszy: reorientacja systemowa 
4.2.2. Okres drugi: boloński  
4.2.3. Okres trzeci: czas urzędników i ekspertów 
4.2.4. Okres czwarty: kontynuacja neoliberalnej polityki akademickiej   

5. Postdyscyplinarny uniwersytet? Między (o)presją a autonomią      
5.1. (O)presja wobec uniwersytetu  
5.2. Autonomia szkoły wyższej w Polsce w dyskursie ekspercko-urzędniczym  
5.2.1. Założenia i podejście badawcze do analizy dyskursu   
5.2.2. Pojęcie autonomii szkół wyższych   
5.2.3. Formacje wiedzy dotyczącej autonomii szkoły wyższej – wyniki analizy dyskursu 
5.3. Krytyczne spojrzenie na współczesny program edukacji akademickiej – (dla)czego wykłada się w szkole wyższej?  

6. Studenci wobec kształcenia i szkoły wyższej   
6.1. Metodologiczne podstawy badań własnych      
6.1.1. Cele i problematyka badań      
6.1.2. Problemy badawcze – zmienne i ich wskaźniki  
6.1.3. Procedura badawcza – metody, techniki i narzędzia badawcze  
6.1.4. Charakterystyka doboru próby i teren badań – organizacja badań      
6.2. Charakterystyka składników strukturalnych procesu kształcenia – według badanych studentów 
6.3. Koncentracja na sobie czy koncentracja na innych? Świat wartości badanych studentów
6.4. Studenckie wzorce reagowania wobec uczelni: w poszukiwaniu krytycznego myślenia i refleksyjnego działania 
6.5. Wnioski z badań – ku paradygmatowi postdyscyplinarnemu dydaktyki akademickiej  


Zakończenie  


Aneks 
Załącznik nr 1. Zadania i procedury w procesie dydaktycznym w jednej ze szkół wyższych o statusie akademickim 
Załącznik nr 2. Liczba osób zaangażowanych w wewnętrzne systemy jakości kształcenia na przykładzie wybranych uczelni w Polsce w roku akademickim 2017/2018
Załącznik nr 3. Narzędzie do badania postaw studentów wobec kształcenia i szkoły wyższej
Załącznik nr 4. Narzędzie do badania preferencji wartości studentów 
Załącznik nr 5. Definicje wartości w modelu klasycznym i zmodyfikowanym według Shaloma H. Schwartza 

Bibliografia  
Spis rycin      
Spis tabel

Przedstawiona monografia – tak w części teoretycznej jaki i badawczej – może mieć szerokie zastosowanie w wielu różnych, powiązanych ze sobą sferach działania szkół wyższych. Po pierwsze, dla osób i organów odpowiedzialnych za politykę edukacyjną państwa może stanowić źródło wiedzy na temat kierunków ewolucji systemu kształcenia w Polsce po 1989, w tym skutków przeprowadzanych kolejnych zmian i reform w szkolnictwie wyższym. Wprowadzane zmiany w tej sferze działalności, przynoszą bowiem efekty po określonym czasie. Wyróżnione cztery etapy transformacji w szkolnictwie wyższym po 1989 roku, zawierają opis zmian, tendencji i przede wszystkim konsekwencji wielu oświatowych regulacji, dostarczają informacji na temat jakości relacji władza – uniwersytet. Zastosowana perspektywa krytyczna do opisania i zrozumienia zjawisk w polskim (i szerzej światowym) obszarze szkolnictwa wyższego, daje szansę decydentom na refleksyjną analizę przyjmowanych regulacji i rozwiązań. Andrzej Rozmus Po drugie, dla władz uczelni monografia ta – szczególnie w części będącej wprowadzeniem do zasadniczych badań własnych – może stanowić dodatkowy zasób wiedzy na temat współczesnych uwarunkowań zarządzania instytucją jaką jest szkoła wyższa. Współczesne praktyki neoliberalne w obszarze szkolnictwa wyższego zmieniają uczelnie, transformują proces kształcenia oraz – co tutaj niezmiernie istotne - wpływają na charakter roli rektora i innych podmiotów kierujących uczelnią. Krytyczna refleksja na temat procesu włączania szkół wyższych w amorficzne mechanizmy władzy i dyscyplinowania, może stanowić dla osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie uczelni niezbędne źródło zmian w sposobie i stylu działania (zarządzania). Po trzecie, dla uczelnianych komisji ds. zapewniania jakości kształcenia, wyniki uzyskane w badaniach mogą służyć do takiego „przekalibrowania” narzędzi kontroli i ewaluacji, by większą w nich rolę odgrywały narzędzia o charakterze jakościowym. Jak wynika bowiem z badań, ilościowy i rozbudowany, biurokratyczny system kontroli i nadzoru wzmacnia, niekorzystny z wielu względów, paradygmat postdyscyplinarny w dydaktyce akademickiej. Po czwarte, dla zespołów odpowiedzialnych za program studiów, wyniki badań własnych stanowią doskonały pretekst do wprowadzenia zmian programowych. We wnioskach z badań zawarto szczegółowe wytyczne dla „krytycznej” dydaktyki akademickiej. Wytyczne zawarte w trzech obszarach: środowiska edukacyjnego, predylekcji i zachowań studentów oraz predylekcji i zachowań akademickich stanowią niezbędną podstawę do budowania, kluczowych w dzisiejszym świecie, kompetencji krytycznych. Owe kompetencje dotyczą gotowości do zmiany, krytyczną ocenę aktualnego stanu oraz projektowanie i odpowiedzialne wprowadzanie korekt w układach społecznych, w których znalazła się jednostka. Kompetencje krytyczne są niezbędnym elementem budowania formacji obywatelskich i kształtowania oświeconych obywateli. Są niezbędne dla ładu demokratycznego. Uczelnia powinna więc podjąć wysiłek wprowadzenia (doskonalenia – jeżeli już są) treści i metod nauczania, które wspierały by rozwój kompetencji krytycznych. Po piąte, dla nauczycieli akademickich, wyniki uzyskane w badaniach, mogą stanowić ważne źródło informacji na temat oczekiwań współczesnych studentów (chociażby w odniesieniu do współdziałania dydaktycznego), na temat przypisywanych im ról na uczelni, oraz – szerzej – neoliberalnych uwarunkowań edukacji na poziomie wyższym. To nauczyciele akademiccy bowiem, w największym stopniu odczuwają efekty kolejnych zmian i reform. Również dla nich wytyczne dla „krytycznej” dydaktyki akademickiej mogą być cenną podpowiedzią, w którym kierunku powinni rozwijać swoje dydaktyczne talenty.


fragment

Rozprawa Andrzeja Rozmusa pojawia się w szczególnym dla Polski okresie kolejnej kontrrewolucji ideologicznej i ustrojowej, która stanowi przejście od neoliberalnej polityki państwa w latach 1989–2015 do polityki zorientowanej na demokratyczny autorytaryzm. Jest zatem o tyle ważna dla nauk społecznych, że pozwala spojrzeć z interdyscyplinarnej perspektywy na transformację szkolnictwa wyższego. Wykorzystanie filozofii i pedagogiki krytycznej staje się podstawą do badań akademickiej edukacji w sferze publicznej.

Uprzednia rekonstrukcja przenikania do edukacji neoliberalnej ideologii, w tym jej głównych źródeł i przesłanek teoretycznych oraz ujętych w międzynarodowych ekspertyzach i raportach, staje się dla autora warunkiem zrozumienia kontekstu uwikłania w nią procesu kształcenia uniwersyteckiego w Polsce. Jego książka jest erudycyjna, a przy tym zawiera odwołania do najnowszych rozpraw naukowych krajowych i zagranicznych badaczy neoliberalnych uwarunkowań oraz praktyk w szkolnictwie wyższym.

W części opisującej stan ewolucji szkolnictwa wyższego po 1989 roku Andrzej Rozmus sięga do faktograficznych danych oraz wyróżnia cztery okresy transformacji szkolnictwa wyższego w latach 1989–2018. Zaproponowane podejście badawcze do strukturalnych elementów procesu kształcenia w opinii studentów jest interesujące i pozwala na wielostronne uchwycenie interesujących danych. Tym bardziej jest to ciekawe, że autor łączy paradygmat badań ilościowych z egzemplifikacją badań jakościowych, co pozwala wniknąć w wybrane aspekty tego procesu.

Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło