• Obniżka
Zarządzanie w oświacie

Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki

ISBN: 978-83-66990-00-5
59,80 zł
50,83 zł Zniżka 15%

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 50,83 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Podtytuł:  Systematyka – praktyka – rekomendacje

[...] Wybór tematu pracy można uznać za oryginalny, istotny, ważny z teoretycznego oraz praktycznego punktu widzenia. Autor zidentyfikował lukę w istniejącej literaturze przedmiotu i opracował tekst, który ją wypełnia.

Publikacja dostępna w wersji elektronicznej e-book:

Wersja książki
Ilość

Dodaj do listy życzeń

Polecamy publikację autorstwa Lechosława Gawreckiego pt. Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki. Systematyka – praktyka – rekomendacje w ramach serii wydawniczej „Drogowskazy (w) Edukacji”.

Wstęp - od Autora

Zarządzanie to szczególnie istotny czynnik efektywnego funkcjonowania całego systemu oświaty zarówno w państwie, jak i w poszczególnych placówkach edukacyjnych, tworzących ten system.

We współczesnej polskiej literaturze pedagogicznej problem ten jest opisywany na ogół przyczynkarsko, w odniesieniu do pojedynczych zagadnień. Brakuje natomiast opracowań całościowych i to zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym. Chodzi o publikację o charakterze podręcznikowym, ujmującą syntetycznie podstawowe zagadnienia dotyczące zarządzania w oświacie. Jednocześnie jednak taką, która zainteresuje liczną rzeszę osób pełniących funkcje kierownicze w oświacie i nie będzie „teorią dla teorii”.

Pisząc tę publikację, przyjąłem następujące cele:

- zebrać i uporządkować wiedzę dotyczącą zarządzania w oświacie;
- uświadomić różnorodność rozwiązań w tym zakresie na tle porównawczym;
- wskazać tendencje i kierunki zmian w zarządzaniu systemem edukacji i poszczególnymi placówkami tworzącymi ten system;
- zarekomendować własne propozycje zmian w niektórych obszarach dotyczących podjętego tematu. Są to oczywiście tylko założenia, zasygnalizowanie kierunków zmian. Opracowanie pełnej, szczegółowej -koncepcji wymaga pogłębionej pracy wielu osób znających tę problematykę.

Część pierwsza obejmuje analizę różnych komponentów systemu zarządzania, a mianowicie zarządzanie systemem oświaty w państwie, zarządzanie systemem szkolnictwa lokalnego (regionalnego, gminnego) oraz zarządzanie placówkami edukacyjnymi, tworzącymi ten system. Dokonano tu wieloaspektowej analizy wiedzy na ten temat oraz wskazano na kierunki rozwoju. Opisano tworzenie się nauki o zarządzaniu oraz dokonano charakterystyki współczesnych kierunków rozwoju tej dziedziny wiedzy (rozdziały pierwszy i drugi). W kolejnym rozdziale zawarto analizę pojęć wiodących dla dalszej tematyki: zarządzanie i organizacja. Zarządzanie w oświacie obejmuje dwa podstawowe aspekty — zarządzanie systemem oświaty (w państwie i na szczeblu lokalnym) oraz zarządzanie placówkami edukacyjnymi. W kolejnych rozdziałach podjęto więc wieloaspektową analizę zarządzania systemem oświaty na szczeblu centralnym (rozdział czwarty) oraz samorządowym (rozdział piąty). Nowoczesny system oświaty musi być nastawiony na pełnienie funkcji usługowej wobec rodziców i ich dzieci, a także osób dorosłych. Ten problem omówiono w rozdziale szóstym, wskazując na potrzebę i sposoby menedżerskiego działania samorządu i osób zajmujących się lokalną oświatą.

Szczególnie istotne jest bezpośrednie zarządzanie placówką edukacyjną, funkcjonującą na wolnym rynku. Podmiotem działania placówki oświatowej jest społeczeństwo, a konkretnie rodzice i ich dzieci (a także uczący się ludzie dorośli), których potrzeby i oczekiwania winny być zaspakajane przez szkołę (rozdziały szósty, siódmy, ósmy) zarządzaną przez dyrektora, który, w przekonaniu autora, powinien być humanistycznym menedżerem. Na czym polega takie zarządzanie, można dowiedzieć się z rozdziału dziewiątego. Z kolei w rozdziale dziesiątym przeczytamy, jak kształcono dyrektorów placówek oświatowych w Polsce powojennej.

Podejmowane w części pierwszej problemy potraktowano w sposób podręcznikowy — sformułowano definicje, uporządkowano najważniejsze aspekty zagadnień. Ujęto je w szerokim kontekście — ogólnej nauki o zarządzaniu, socjologicznym, ekonomicznym, a także psychologicznym. Przedstawiając różne podejścia do problemów kontrowersyjnych i niejednoznacznych, starałem się jednocześnie zaprezentować własne stanowisko. Czytelnik zainteresowany pogłębieniem problemu znajdzie odesłanie do odpowiedniej literatury.

W całym opracowaniu (w obu częściach) termin „placówka edukacyjna” odnoszę do wszelkiego rodzaju placówek, zajmujących się kształceniem i wychowaniem zarówno dzieci i młodzieży, jak i dorosłych, a także placówek wspomagających, na przykład poradni pedagogiczno-psychologicznych. Jeśli używam terminu „szkoła”, to tylko zamiennie, dla urozmaicenia językowego, ale oczywiście zawsze chodzi o wszelkie placówki edukacyjne.

Autor podręcznika powinien nie tylko opisywać, analizować i diagnozować podejmowane problemy, ale również inspirować do przemyśleń i poszukiwań. Temu celowi służy kreowanie własnych pomysłów na rozwiązywanie problemów oraz projektów zmian. Takie propozycje przedstawiłem w drugiej części.

Pierwsza z nich dotyczy systemu permanentnego doskonalenia zawodowego kierowniczej kadry oświaty (rozdział jedenasty). Druga rekomendacja dotyczy uwolnienia szkół od zarządzania stricte administracyjnego i przekazania ich czynnikom społecznym, dzięki czemu dyrektor i nauczyciele będą nastawieni przede wszystkim na dziecko i jego potrzeby, a nie na oczekiwania ministra, kuratorium i samorządu.

Ostatnia rekomendacja dotyczy zmian w kształceniu nauczycieli tak, aby byli oni przygotowani do efektywnej pracy z dziećmi i młodzieżą XXI wieku pod względem nie tylko rzeczowym, ale także praktycznym, i — co jest szczególnie ważne — mentalnym. Tylko wtedy dla nauczyciela najważniejszy będzie uczeń i jego rozwój, a nie program nauczania i testy. [...]

Mam nadzieję, że niniejsza publikacja okaże się przydatna dla ludzi nauki, polityków oświatowych, dyrektorów placówek edukacyjnych, pracowników samorządów oraz studentów kierunków pedagogicznych. Mając na uwadze tak szerokie spektrum czytelników, starałem się – nie unikając stylu naukowego – pisać językiem prostym i zrozumiałym. Konspektowy układ treści w części rozdziałów, ich podział na krótkie podrozdziały, ułatwi szybkie czytanie, bez szkody dla zrozumienia tekstu. [...]

Prof. nzw. dr Lechosław Gawrecki


_________________________________________________

W ramach serii zapraszamy do trzech monografii:

1. Cogito – szkoła z własnym obliczem - autorstwa Marzeny Kędry

2. Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki - autorstwa Lechosława Gawreckiego

3. Uwolnić szkołę od systemu klasowo-lekcyjnego - autorstwa Bogusława Śliwerskiego i Michała Palucha

4. Kultura szkoły Montessori w XXI wieku - autorstwa Anny Jaroszewskiej

Drogowskazy (w) Edukacji

293 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi

Specyficzne kody

isbn
978-83-66990-00-5
Stopień 
2021-09-08

Zarządzanie w oświacie

„…można być jedynie rzemieślnikiem albo mistrzem”

Lechosław Gawrecki

Zbliża się nowy rok szkolny, a tym samym książka „Zarządzanie w oświacie” może być przydatna dla dyrektorów placówek oświatowych.

„Zarządzanie w oświacie. Podręcznikowy zarys problematyki. Systematyka – praktyka -rekomendacje” to książka napisana przez eksperta w dziedzinie zarządzania oświatą - prof. nzw. dra Lechosława Gawreckiego Publikacja wydana została w ramach serii wydawniczej „Drogowskazy (w) Edukacji”. I jak we wstępie wyjaśnia to prof. dr hab. Bogusław Śliwerski drogowskaz staje się metaforą zmiany: „oznaczania szlaków dla innej edukacji za pomocą słowa i obrazu”.
Już w tytule zawarty jest najważniejszy temat publikacji. A podtytuł jest ukierunkowaniem, czego możemy się spodziewać po trzymanej w ręku małej, ale jakże bogatej w treści książce. Z jednej strony czytelnik odnajdzie podręcznikowy zarysy, z drugiej strony nie są to tylko teoretyczne rozważania, ale przede wszystkim przykłady dobrych praktyk, i co najważniejsze zawarte na końcu rekomendacje oraz refleksje, które skłaniają do przemyśleń. O merytorycznej i metodycznej wartości niniejszej publikacji świadczą liczne odwołania do twórców pedagogiki oraz bogata bibliografia. Niniejsza publikacja porządkuje wiedzę dotyczącą zarządzania w oświacie; wskazuje i proponuje pewne zmiany. Książka podzielona jest na dwie części, tak by czytelnik mógł wybrać interesujące go zagadnienie. W pierwszej znajdziemy wprowadzenie do zarządzania, od jej początków, po współczesne kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu, próby tworzenia pedagogiki zarządzania jako subdyscypliny naukowej. Autor nie tylko podaje definicje pojęcia zarządzania, organizacji, ale i podkreśla jej specyfikę, korelacje z innymi naukami. Ważne jest to, że profesor nie boi się stwierdzenia wprost, że zarządzanie oświatą jest szczególnie skomplikowanym zadaniem, a szkoła funkcjonuje w określonej rzeczywistości, w której dyrektor zarządza zasobami nie tylko ludzkimi i finansowanymi. Szczegółowo wypisane są umiejętności i kompetencje, którymi powinni wykazywać się osoby na stanowiskach kierowniczych. Co prowadzi do dużych zmian, czego wynikiem jest nowe, bardzo nowoczesne nazewnictwo określające dyrektora „humanistycznym menadżerem oświaty”. Autor wyjaśnia, czym kieruje się i jakie kompetencje menadżerskie, które musi opanować dyrektor, aby być mistrzem w zakresie zarządzania. Książka jest drogowskazem, ale sami musimy mądrze wybrać drogę działania, tak aby być mistrzem, a nie rzemieślnikiem, wiedząc że „Mistrzem zostaje się stopniowo - najpierw trzeba opanować zasady rzemiosła kierowniczego”.
Druga część publikacji zawiera rekomendacje, ale stawiając odważnie pytanie: jak zmienić szkołę? Zmiany wpisane są w edukację, a dyrektor pełniąc nie tylko funkcję administracyjną musi pamiętać o uczniach, rodzicach i doskonaleniu kadry pedagogicznej. Profesor wnikliwie skupia się w jednej z rekomendacji na zmianach i formach kształcenia pedagogicznego. Nauczycielom-dyrektorom potrzebne jest przygotowanie rzeczowe, praktyczne, ale przede wszystkim mentalne, opierając się na założeniach pedagogiki humanistycznej.
„Zarządzanie w oświacie” to holistyczne spojrzenie na organizację zarządzania, a jednocześnie nie tracąc horyzontalnego spojrzenia w przyszłość. Przystępny język, ale z drugiej strony metaforyczny, niczym gorset, który szkoła powinna zrzucić i przygotować się do zmian. Czyta się płynnie i szybko, a naukowa terminologia nie zakłóca toku przemyśleń.
Publikacja idealnie wpisuje się w oczekiwania społeczeństwa ze względu na nowatorskie spojrzenie na wizję polskiej szkoły jako innowacyjnej placówki, dzięki kreatywności dyrektora – menadżera humanisty. Szczerze polecam przyszłym, jak i obecnym dyrektorom, kierownikom i menadżerom oświaty.

źródło: https://sztukater.pl/ksiazki/item/35739-zarzadzanie-w-oswiacie.html

  • % 1 $ d z% 2 $ d osób uznało tę recenzję za przydatną.
Napisz recenzje

Prof. nzw. dr Lechosław Gawrecki

LECHOSŁAW GAWRECKIekspert w dziedzinie zarządzania oświatą. Po studiach przez pierwsze dziesięć lat zdobywał doświadczenie nauczycielskie w szkole podstawowej, w liceum pedagogicznym i studium nauczycielskim. Zarządzaniem w oświacie zajmuje się nieprzerwanie od 1975 roku, początkowo jako adiunkt i wicedyrektor w Instytucie Kształcenia Nauczycieli Oddział w Kaliszu, gdzie kierował studiami podyplomowymi dla kierowniczej kadry oświaty. Po likwidacji IKN w 1993 roku założył pierwszą w Polsce niepubliczną placówkę doskonalenia nauczycieli – Studium Doskonalenia Menedżerów Oświaty w Kaliszu, działającą od 2004 roku również w Gnieźnie. Do 2020 roku Studium wykształciło ponad dwanaście tysięcy dyrektorów instytucji edukacyjnych. Na bazie SDMO Lechosław Gawrecki założył Gnieźnieńską Szkołę Wyższą Milenium, której przez siedem lat był rektorem. Równolegle w latach 1985–2006 pracował na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM w Kaliszu.
Autor szesnastu publikacji książkowych i ponad stu artykułów naukowych. Opracował koncepcję permanentnego doskonalenia menedżerów oświaty. Na podstawie oceny dorobku naukowego i organizacyjnego oraz publikacji Promocja placówki edukacyjnej Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych zaakceptowała Lechosława Gawreckiego na stanowisko profesora nadzwyczajnego.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Lechosław Gawrecki

ISBN druk

ISBN Serii

978-83-8095-930-9

978-83-8095-961-3

ISBN E-book

978-83-66990-00-5

Objętość

180 stron

Wydanie

I, 2021

Format

A5 (145x208). E-book: epub i mobi

Oprawamiękka ze skrzydełkami, klejona, fola matowa

Wstęp    

Część pierwsza
Zarządzanie – systematyka i praktyka

1. Początki i rozwój nauki o zarządzaniu w oświacie   

2. Współczesne kierunki rozwoju nauki o zarządzaniu oświatą   
2.1. Próby tworzenia pedagogiki zarządzania jako subdyscypliny naukowej    
2.2. Konteksty badawcze w XXI wieku      

3. Zarządzanie organizacją    
3.1. Organizacja – interpretacje definicyjne    
3.2. Zarządzanie – aspekty systemowe, socjologiczne i prakseologiczne    

4. Zarządzanie systemem oświaty      
4.1. Cechy systemu oświaty    
4.2. Cele i struktura systemu oświaty    
4.3. Zarządzanie oświatą jako działalność regulacyjna   
4.4. Centralizm i decentralizm w zarządzaniu oświatą   

5. Menedżerskie zarządzanie oświatą samorządową   
5.1. Organizacja i funkcjonowanie struktur samorządowych    
5.2. Uprawnienia samorządu w zakresie oświaty   
5.3. Współczesne problemy zarządzania lokalną oświatą      
5.4. Menedżerskie działania samorządu i kierownika oświaty    
5.4.1. Umiejętności techniczne     
5.4.2. Umiejętności społeczne      
5.4.3. Umiejętności koncepcyjne    
5.4.4. Kompetencje oświatowego samorządowca   
5.5. Warunki efektywności działań menedżera oświaty samorządowej   

6. Rodzice w systemie zarządzania oświatą    
6.1. Podstawy prawne oddziaływania rodziców na instytucje edukacyjne      
6.2. Uprawnienia rodziców wobec instytucji edukacyjnej    
6.2.1. Prawa jednostkowe     
6.2.2. Prawa zbiorowe     
6.3. Udział polskich rodziców w zarządzaniu instytucją edukacyjną   
6.3.1. Rada rodziców w placówce edukacyjnej    
6.3.2. Udział rodziców w radach oświatowych    

7. Zarządzanie placówką oświatową jako organizacją      
7.1. Szkoła jako organizacja społeczna      
7.2. Zarządzanie a kierowanie organizacją edukacyjną   
7.3. Wolny rynek w oświacie    
7.3.1. Pojęcie rynku i jego uwarunkowania w oświacie      
7.3.2. Elementy wolnego rynku w polskiej oświacie   
7.3.3. Niebezpieczeństwa wolnego rynku w oświacie      
7.3.4. Wnioski dla dyrektora-menedżera oświaty    

8. Szkoła jako placówka usługowa      
8.1. Usługa jako czynność międzyludzka    
8.2. Wspieranie rozwoju jednostki jako główny cel usługi edukacyjnej      
8.3. Usługi edukacyjne jako produkt działania szkoły    

9. Dyrektor-humanistyczny menedżer oświaty    
9.1. Ewolucja pozycji dyrektora placówki edukacyjnej      
9.2. Menedżer oświaty – czyli kto?   
9.3. Humanistyczny menedżer oświaty      
9.4. Kompetencje dyrektora-humanistycznego menedżera placówki edukacyjnej      
9.4.1. Pojęcie i rodzaje kompetencji      
9.4.2. Kompetencje twarde (bazowe)    
9.4.3. Kompetencje miękkie (interpersonalne)      
9.4.4. Wiedza niezbędna do opanowania kompetencji menedżerskich   
9.5. Mistrzostwo w zakresie zarządzania szkołą      
9.6. Predyspozycje kierownicze      
9.7. Tworzenie koncepcji rozwoju placówki oświatowej      
9.7.1. Diagnozowanie pracy szkoły jako całości oraz poszczególnych jej elementów      
9.7.2. Tworzenie i realizowanie autorskiej koncepcji działalności szkoły      

10. Doskonalenie kierowniczej kadry oświaty w Polsce powojennej   
10.1. Doskonalenie okazjonalne (do roku 1972)  
10.1.1. Prymat przygotowania ideologicznego (1945–1956)    
10.1.2. Próby kształcenia merytorycznego od 1957 roku   
10.2. Kształcenie w ramach systemu IKN (1972–1990)      
10.2.1. Geneza koncepcji studiów podyplomowych organizacji i zarządzania oświatą    
10.2.2. Organizacja studiów podyplomowych      
10.2.3. Programy nauczania    
10.2.4. Wymagania i wykładowcy    
10.3. Menedżerskie doskonalenie kierowników oświaty po zmianach ustrojowych   

Część druga
REKOMENDACJE – CO I JAK ZMIENIĆ?

11. Założenia PROJEKTU PERMANENTNEGO DOSKONALENIA MENEDŻERA OŚWIATY-PRZYWÓDCY   
11.1. Współczesne tendencje w doskonaleniu kierowniczej kadry oświaty   
11.2. Doskonalenie zawodowe dyrektorów polskich placówek oświatowych w świetle badań   
11.3. Zasady doskonalenia menedżerów oświaty 
11.4. System wieloszczeblowego doskonalenia  

12. DYLEMATY POLSKIEJ SZKOŁY XXI WIEKU – PRÓBA DIAGNOZY I REKOMENDACJE    
12.1. XIX-wieczne korzenie edukacji początków XXI wieku      
12.1.1. Jaki świat XXI wieku?    
12.1.2. Jak zmieniać szkołę?    
12.2. Niezależna szkoła, uwolniony nauczyciel 
12.2.1. Wyzwolić inicjatywę nauczycieli    
12.2.2. Przekazać szkoły podmiotom społecznym i nauczycielom      
12.2.3. Jaka rola państwa?    
12.2.4. Szkoła uwolniona lepsza!      
12.2.5. Refleksja odautorska      

13. JAK KSZTAŁCIĆ KREATYWNEGO NAUCZYCIELA KREATYWNEJ SZKOŁY? REKOMENDACJE    
13.1. Jakie założenia kształcenia nauczycieli? Rekomendacje treściowe    
13.2. Rekomendacje dotyczące form kształcenia nauczycieli    
13.3. Rekomendacje dotyczące organizacji kształcenia pedagogicznego  
13.4. Powrócić do sprawdzonych idei – rekomendacje historyczne      
13.5. Refleksja końcowa      

BIBLIOGRAFIA

WPROWADZENIE DO SERII WYDAWNICZEJ „DROGOWSKAZY (W) EDUKACJI”

Minęło 30 lat transformacji ustrojowej Polski, w toku której pierwsza dekada lat 90. XX wieku zaowocowała niezwykle dynamicznym rozwojem innowacji i eksperymentów pedagogicznych w szkolnictwie państwowym, przekształcanym wraz z rozwojem samorządności w szkolnictwo publiczne. Okres zachwytu nauczycieli pedagogiczną wolnością, otwarcia się także rodziców i uczniów na możliwe zmiany w edukacji zorientowanej na dobro ich dzieci, wzmacnianie potencjału rozwojowego młodych pokoleń przez nauczycieli autorskich szkół, klas, zajęć i środków dydaktycznych, zakończył się wdrożeniem przez rządzących odgórnie sterowanych reform ustroju szkolnego i zmian programowych oraz unormowań prawnych w oświacie. Od rozkwitu szkolnictwa alternatywnego, bogactwa form, metod i treści kształcenia oraz zróżnicowania modeli wychowawczych przeszliśmy do coraz bardziej podporządkowanych rozwiązań systemowych, które narzucane są przez zmieniające się co kilka lat formacje polityczne w resortach edukacji.

To dowód na to, że demokratyzacja relacji międzyludzkich w polskiej szkole (i nie tylko) to zadanie przekraczające wyobraźnię i kompetencje rządzących, niezależnie od reprezentowanych przez nich orientacji politycznych. Doświadczenie szoku transformacyjnego, otwarcie na Zachód, w końcu członkostwo w Unii Europejskiej – to wydarzenia, które nie zrobiły większego wrażenia na (od)twórcach polityki oświatowej. Szkoła pozostała miejscem indoktrynacji i presji uspołecznienia, kosztem jej najważniejszej misji – uczłowieczenia przez wychowanie.

Rozpoczynamy nową serię wydawniczą, która ma przywrócić nie tylko prawo do wolności (w) edukacji jako gwaranta i warunku sine qua non najwyższej jej jakości, bo powiązanej z poczuciem sprawstwa i odpowiedzialności oraz rzeczywistej partycypacji nauczycieli, uczniów i ich rodziców w tworzeniu lepszej edukacji. Lepszej, bo oznaczającej szkołę zorientowaną na rozwój uczniów, nauczycieli i rodziców jako wspólnoty, a nie na realizację wąsko pojmowanych interesów partii politycznych, kościołów, różnych organizacji społecznych czy globalnych podmiotów gospodarczych.

Zawarte w tytule serii słowo „drogowskazy” jest metaforą oznaczania szlaków dla innej edukacji za pomocą słowa i obrazu, ich pogłębionych znaczeń, doznań i wyobrażeń, wskazujących możliwe kierunki rozwoju odszkolnionej edukacji. Szkołę można wymyślać na nowo, inaczej niż przewiduje to powszechnie obowiązująca w Polsce doktryna kształcenia i wychowywania uczniów w podejściu etatystycznym, skoszarowanym i systemowo ograniczającym mentalność kolejnych pokoleń. Edukacja musi być dobrem wspólnym, ponadpartyjnym, otwartym na różnice, a zarazem poddawanym oddolnej kontroli i wsparciu sił społecznych, zatroskanych o człowieka i głębię jego człowieczeństwa, a nie tylko wizję efektywnie zorganizowanego społeczeństwa. Tak jak napisy umieszczane przy drodze lub przy skrzyżowaniach, nierzadko na kamiennych drogowskazach, zapewniają możliwy kierunek wędrówki, a przy tym są odporne na wiatr, deszcz czy zmiany temperatur, tak też oferowane w tej serii drogowskazy uczonych i nauczycieli XXI wieku chronią zarówno tradycyjne, jak i innowacyjne rozwiązania edukacyjne. Drogowskazy te stawiane są na fundamentach prawdy, wolności, pasji poznawania i doznań z tym związanych – empatii i sympatii. Jako praktycy edukacji i badacze jej teorii zapraszamy na wędrówkę po najstarszych i najnowszych szlakach wychowania, kształcenia, uczenia się i samospełnienia.

Redaktor serii prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

fragment

Z zadowoleniem przyjmujemy informację o przygotowanej pracy, poświęconej tematyce zarządzania w oświacie.

[...] Wybór tematu pracy można uznać za oryginalny, istotny, ważny z teoretycznego oraz praktycznego punktu widzenia. Autor zidentyfikował lukę w istniejącej literaturze przedmiotu i opracował tekst, który ją wypełnia.

Struktura pracy została dostosowana, w aspektach merytorycznym i logicznym, do postawionego celu, jakim jest krytyczne spojrzenie na zarządzanie placówkami oświatowymi. Rozważania zostały podzielone na dwie części. Pierwsza, bardziej obszerna, złożona z dziesięciu rozdziałów, zawiera rozważania na temat systematyki oraz praktyki zarządzania. Część druga jest wypełniona rekomendacjami, odnośnie zmian w zarządzaniu placówkami. Obejmuje ona trzy rozdziały. Pracę zamyka bogata bibliografia źródeł, dotyczących wielu aspektów zarządzania w oświacie, także funkcjonowania sektora usług.

Układ pracy skupia uwagę na najważniejszych elementach zarządzania w oświacie (część pierwsza). Są tam omówione koncepcje zarządzania w oświacie w ujęciu retrospektywnym. Dalej zawarto rozważania na temat zarządzania organizacją, systemem oświaty oraz zarządzania menedżerskiego. Autor skupił swoją uwagę w tej części również na roli rodziców w systemie zarządzania oświatą. Kolejne fragmenty części pierwszej zawierają krytyczne spojrzenie na szkołę, jako placówkę usługową. W końcowych rozdziałach części pierwszej przybliżono tematykę roli dyrektora oraz kadry kierowniczej w zarządzaniu placówkami oświatowymi jako organizacjami. W pracy znajduje się wstęp, natomiast nie ma zakończenia. Byłoby zasadne, aby zamknąć rozważania zakończeniem czy podsumowaniem. Jeśli Autor i Wydawca uznają to za właściwe, to można zamieścić dodatkową notkę na temat doświadczeń oraz pracy prof. dra Lechosława Gawreckiego na rzecz doskonalenia metod zarządzania oświatą w Polsce.

W części drugiej zawarte są rekomendacje dotyczące koncepcji permanentnego doskonalenia kwalifikacji menedżera oświaty, propozycje uwolnienia szkoły oraz kształcenia kreatywnych nauczycieli w rozwijającej się placówce edukacyjnej. Autor zawarł w tej części oryginalne, autorskie koncepcje oraz przemyślenia, wyrastające ze skarbnicy sześćdziesięciu lat własnych badań i doświadczeń. Zawarte w tych rozdziałach koncepcje będą bez wątpienia inspiracją do prowadzenia interesujących dyskusji na temat kierunków zmian w doskonaleniu zarządzania sferą edukacji w Polsce. [...]

prof. dr hab. Henryk Mruk

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło