IGNACY PŁAŻEWSKI

urodził się 20 lipca 1899 roku w Ozorkowie, zmarł 22 sierpnia 1977 roku w Łodzi. Syn Franciszka i Anny z Kowalewskich. Ukończył szkołę handlową w Łodzi oraz Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Wydawca, publicysta, wybitny fotografik, pułkownik Wojska Polskiego.

1911–1916 – działał w Zarzewiu i skautingu

1916–1918 – należał do Polskiej Organizacji Wojskowej

1918–1919 – walczył w szwadronie odsieczy Lwowa i 11. Pułku Ułanów

1921 – pełnił urząd naczelnika wydziału redakcji wydawnictw w Państwowym Wydawnictwie Książek Szkolnych we Lwowie

1932 – wydawał „Dziennik Lubelski”; był członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Uczestników Ruchu Niepodległościowego „Zarzewie” i członkiem zarządu Kół Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość

1939–1944 – pozbawiony zawodu wydawcy, zajął się profesjonalnie fotografią

1944 – został mianowany szefem Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego

1950 – w stopniu pułkownika wyrzucono go z wojska i aresztowano

Po powrocie do fotografii zorganizował okręg łódzki Związku Polskich Artystów Fotografików, którego był prezesem. Uczestniczył w licznych salonach fotograficznych. Miał cztery pośmiertne indywidualne wystawy. Autor Drogą ojców, Czoło harcerskiej kolumny, 25 lat Zarzewia. Ostatnie lata poświęcił pisaniu książki Dzieje fotografii polskiej.

Redaktor i wydawca czasopism: „Gazeta Podlaska”, „Biblioteka Domu Polskiego”, „Echo Polskie”, „Dziennik Lubelski”.

Odznaczony Medalem za Waleczność, Złotym Krzyżem Zasługi, Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. Czy wiesz kto to jest?, red. S. Łoza, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1938, s. 578.

Ignacy Płażewski, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_P%C5%82a%C5%BCewski, 2015, dostęp: 28.09.2015.