Kazimierz Świrtun-Rymkiewicz

1920 – redaktor odpowiedzialny za „Harcerza Kresowego” (wydawca Wileński Harcerski Batalion), sekretarz Chorągwi Wileńskiej ZHP

17 sierpnia 1920 – kierował odbudowującym się po wojnie ruchem harcerskim na terenie Litwy Środkowej. Z jego inicjatywy, z upoważnienia GK ZHP, powstała w połowie października tegoż roku Komenda Harcerska na Litwie i Białej Rusi

1921 – Naczelny Komendant Harcerstwa na Litwie i Białej Rusi. NKH podlegało 25 drużyn z blisko 750 harcerkami i harcerzami

lipiec 1922–wrzesień 1922 – drużynowy 5 Krakowskiej Drużyny Harcerzy im. Mariana Langiewicza

1922 – w Zarządzie Głównym Biura Propagandy Harcerstwa z siedzibą w Krakowie, autor broszur informacyjno-propagandowych

22 kwietnia 1923 – otrzymał jako jeden z pierwszych miano puszczańskie „Śmiały Łazęga”

sierpień 1923 – komendant obozu 5 KDH w Stróżach Niżnych „Psi Kłopot I”, przyjęty do utworzonego Kręgu Totemowego nazwanego „Kręgiem Dziada Pały”. Do kręgu przyjmowano harcerzy zasłużonych dla drużyny Gaczorek A., Hausner W., Dzieje 5 Krakowskiej Drużyny Harcerzy 1911–1986, Kraków 1989, s. 26–27.

Wasilewski A., Zarys dziejów Wileńskiej Chorągwi Harcerzy. Czarna Trzynastka Wileńska, Wilno–Warszawa 2008, s. 34, 41, 43, 263–264.