Wojnowska Monika

Doktor nauk humanistycznych, wykładowca w Górnośląskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Mysłowicach.

W 1990 roku na podstawie przedstawionej rozprawy doktorskiej pod tytułem „Rozwój operacji kombinatorycznych a niepowodzenia szkolne w nauczaniu początkowym matematyki” uzyskała tytuł profesora z zakresu nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Specjalizuje się pedagogika wczesnoszkolną.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Wstęp

Rozdział I

Dwa sposoby myślenia o nauczaniu

Rozdział II

Matematyczne sytuacje zadaniowe w edukacji dziecka

Rozdział III

O sytuacji rozwiązywania problemu

Rozdział IV

O teoretycznych podstawach rozwiązywania matematycznych zadań problemowych

Rozdział V

O niektórych heurystycznych metodach rozwiązywania problemów

Rozdział VI

W stronę twórczej samodzielności ucznia (i nauczyciela), czyli heurystyczne strategie rozwiązywania matematycznych zadań problemowych

            Zrozumienie zadania

            Tworzenie planu postępowania

                        Strategia 1. Inscenizujemy sytuację

                        Strategia 2. Robimy rysunek. Rysujemy schemat lub graf

                        Strategia 3. Próbuj i poprawiaj

                        Strategia 4. Zrób tabelkę

                        Strategia 5. Zapisz działanie lub równanie

                        Strategia 6. Znajdź regułę

                        Strategia 7. Znajdź podobne zadanie

                        Strategia 8. Skorzystaj z logicznego wnioskowania

            Wykonywanie planu

            Spojrzenie wstecz

Rozdział VII

Kilka uwag o przebiegu i możliwych skutkach rozwiązywania problemów przez dzieci

Bibliografia

Fragment Str. 13-14

Matematyczne sytuacje zadaniowe w edukacji dziecka

W edukacji matematycznej sytuacje zadaniowe stanowią zasadniczy element racjonalnie zorganizowanego procesu kształcenia. W systemie zintegrowanym zarówno treść zadań, jak i ich funkcje są znacznie bardziej różnorodne niż w systemie przedmiotowym. Dotyczy to zwłaszcza zadań- -problemów, które uwolnione z pancerza jednostronnie przedmiotowych treści mogą i powinny odpowiadać na potrzeby rozwojowe i poznawcze ucznia.

Termin „zadanie” używany jest w szerokim znaczeniu. W ujęciu słownikowym interpretowany jest jako: temat, zagadnienie dane do opracowania, pytanie; to, co należy wykonać, osiągnąć; obowiązek, polecenie (M. Szymczak, 1978).

W psychologii pojęcie to występuje jako podstawa zachowania się celowego człowieka. T. Tomaszewski traktuje zadanie jako pewien wyróżniony stan psychiczny, w którym „człowiek wytwarza sobie cel do osiągnięcia i program do wykonania” (1976, s. 504).

W pedagogice spotykamy wiele określeń zadania. Dla R. Radwiłowicza (1978) zadaniem jest zwięzły opis ustny lub graficzny jakiegoś niepełnego (i niespoistego) układu elementów rzeczywistości, wymagający uzupełnienia lub przekształcenia. W. Kojs (1998), wskazując istotne cechy zadania, uważa, że zadanie jest zleceniem uzyskania pewnego stanu jakiejś rzeczy, poleceniem wykonania pewnych czynności na zbiorze danych wyjściowych dla uzyskania ich oczekiwanego stanu końcowego. Cechą charakterystyczną podejścia pedagogicznego jest traktowanie zadania jako środka wychowawczego, środka kierowania uczeniem się uczniów, narzędzia wywoływania pożądanych zmian u ich wykonawców. D. Waloszek (1993) traktuje zadanie jako środek realizacji celów, jako jedną ze strategii kształcenia wyzwalającą wielostronną aktywność dziecka. J. Gnitecki (2004, s. 129) rozważa zadanie jako środek stymulowania i wspierania aktywności twórczej i odtwórczej dziecka poprzez stawianie lub samodzielne konstruowanie różnego typu zadań do wykonania...