Zimmer Bolesław

harcmistrz, pedagog, działacz harcerski i oświatowy, urodził się 6 lutego 1914 roku w Majdanie Starym w powiecie radziechowskim, zmarł 11 stycznia 2002 roku w Lublinie (jest pochowany w Warszawie).

Od 1924 – działał w I Drużynie Harcerzy w Chełmie

1929 – uczestniczył w Zlocie Narodowym w Poznaniu

10 marca 1931 – pełnił funkcję drużynowego I Drużyny Harcerskiej przy Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie

1933 – został członkiem Komitetu Redakcyjnego i współautorem dwutygodnika „Ognisko”, pisma hufców harcerzy chełmskich

Od 1934 – włączył się do prac Starszoharcerskiej Gromady Akademickiej im. Bolesława Chrobrego

1935 – brał czynny udział w Jubileuszowym Zlocie ZHP w Spale

1935–1936 – pełnił funkcję kierownika Wydziału Personalnego Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy Lato

1936 – reprezentował koło akademickie KUL na VIII Zjeździe Starszego Harcerstwa nad jeziorem Narocz w Wileńskiem

1937 – otrzymał tytuł magistra pedagogiki po studiach na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1937–1939 – powierzono mu funkcję kierownika Wydziału Starszoharcerskiego Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy

1938–1939 – został przewodniczącym Kręgu Starszoharcerskiego im. Jana Zamoyskiego

1939 – otrzymał tytuł magistra historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Sierpień

1939 – był komendantem ostatniego przed wojną kursu instruktorskiego Komendy Chorągwi Lubelskiej, który odbył się w Augustowie; zmobilizowano go i skierowano do jednostki wojskowej w Dubnie

9 listopada 1939 – został aresztowany przez gestapo, więziony na Zamku Lubelskim

8 marca 1940 – zwolniono go z więzienia

1940–1941 – był komendantem Szarych Szeregów obwodu chełmskiego i krasnostawskiego

1941–1944 – prowadził komplety tajnego nauczania na poziomie gimnazjum i liceum w Lublinie i okolicach Od początku

1942 – pracował w tajnym harcerstwie, utrzymując kontakty z „Pasieką” (Główną Kwaterą Harcerstwa)

1944 – po wyzwoleniu podjął pracę w państwowym Gimnazjum i Liceum im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie

1947–1948 – był zastępcą komendanta Chorągwi i kierownikiem Wydziału Kształcenia Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy

1957–1959 – zastępował komendanta Chorągwi Lubelskiej ZHP

1957–1958 – przewodniczył Komisji Weryfikacyjnej Chorągwi Lubelskiej ZHP

1978–1997 – był czynnym członkiem Kręgu Instruktorskiego „Szaniec” im. Aleksandra Kamińskiego

1989–1992 – aktywnie działał w Wojewódzkim Komitecie Odrodzenia Harcerstwa jako jego wiceprzewodniczący

Autor między innymi publikacji harcerskich: Wychowanie harcerskie, skł. gł. Komenda Chorągwi Harcerzy, Lublin 1939; Harcerstwo Lubelszczyzny. [Zarys historyczny. 1911–1950], Harcerska Oficyna Wydawnicza, Lublin – Kraków 1987; Harcerskie środowiska Lubelszczyzny. [Zarys historyczny. 1911– –1939], [s.n.], Lublin 1991; Harcerskie sylwetki Lubelszczyzny, [s.n.], Lublin 1993.

Odznaczenia:

Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski (1983), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998), Złota Odznaka ZNP (1969), Odznaka ZNP za Tajne Nauczanie (1986), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980), Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP (1989), honorowy tytuł „Instruktor Senior ZHP” (1984), Odznaka „Za Zasługi dla Lubelszczyzny” (1969), Złota Honorowa Odznaka Zasłużonemu dla Lublina 1987.

Guz L. i in. (zebr., wybór i oprac.), Harcerze Szarych Szeregów na Lubelszczyźnie. 1939–1950, Wydawnictwo Sigillum, Lublin 2007.

Jarzembowski K., Kuprianowicz L., Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Barbara HUP B. Gąsiorowska, Kraków 2006, s. 214.

Marczuk J., Bolesław Zimmer – lubelski pedagog, działacz harcerski i oświatowy, „Przegląd Historyczno-Oświatowy” 2015, nr 1–2, s. 185–197, http://pho.znp.edu.pl/files/2015/12/ P-H-O_NR-1-2-2015_OPT.pdf, dostęp: 17.09.2018.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Słowo wstępne

Treść I   

Geneza skautingu

II Skauting w Polsce

III  Ideologia harcerska

1. Geneza ideologii harcerskiej

2. Źródła genetyczne ideologii i typ wychowawczy harcerza

3. Typ psychologiczny i konstytucjonalny harcerki i harcerza

4. Kształcenie charakteru przez harcerstwo

5. Pojęcie dobrego obywatela w świetle ideologii harcerskiej

IV Metody harcerskie

1. Wstęp

2. Podstawy psychologiczne metody harcerskiej

3. Podstawy socjologiczne metody harcerskiej

4. Podstawowe metody wychowania harcerskiego

5. Podstawy metod pracy w szkole i harcerstwie

6. Zakończenie

V Wychowanie harcerskie wśród prądów pedagogicznych doby współczesnej

1. Rys historyczny prądów pedagogicznych do powstania skautingu

2. Prądy w pedagogice współczesnej a harcerstwo

3. Pojęcie metody harcerskiej

VI Harcerz człowiek przyszłości

1. Harcerz na tle życia dzisiejszego

2. Harcerz przyszłością państwa

VII Bibliografia

1. Książki

2. Artykuły i inne

Skorowidz osobowy

Geneza skautingu

W ostatnich latach XIX stulecia Anglia przeżywała okres potęgi kolonialnej. Imperium Brytyjskie obejmowało potężne obszary ziem w Afryce i Azji. To stanowisko wśród potentatów kolonialnych zapewniało jej mir i liczenie się z nią jako pierwszorzędnym władcą na morzu i na lądzie. Oczywiście, że utrzymanie połaci tak różnych, obejmujących wielobarwne narody, o różnej kulturze i rozmaicie ustosunkowanych do Anglii, było trudne i wymagało wielu zabiegów i energii. Ciągłe walki o utrzymanie karności narodów kolonialnych przyczyniły się do wielkiej dbałości o armię.

Anglia w celu utrzymania ziem kolonialnych wysyłała tam tęgich wodzów i dobrych żołnierzy. Tam więc w atmosferze usilnej pracy nad utrzymaniem dominiów mogły się stawać rzeczy nowe. Coraz to inne warunki i nowe trudności wykuwały różne sposoby działania i nierzadko rodziły genialne pomysły.

Wśród wojsk kolonialnych znalazł się młody wówczas podporucznik Robert Baden-Powell. W jego właśnie umyśle powstał pomysł skautostwa dla młodzieży.

Geneza skautingu łączy się ściśle z osobą Baden-Powella.