Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1939 roku "Wychowanie harcerskie"
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 28,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1939 roku "Wychowanie harcerskie"
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1939 roku "Wychowanie harcerskie"
Słowo wstępne
Przyglądając się pracy harcerskiej i sam biorąc w niej czynny udział od lat kilkunastu, zdawałem sobie sprawę z trudności, na jakie napotykają wychowawcy harcerscy. Wypływają ono bardzo często z jej nierozumienia, albo zgoła złego pojęcia o niej. Wokół bowiem odnosiłem wrażenie, że nie rozumie się celu wielu harcerskich czynności wychowawczych i ich wzajemnego związku. Cała praca jest w mniejszym lub większym stopniu improwizacją, która, niestety, w dziedzinie wychowania harcerskiego obecnie jest półśrodkiem, bo zawiera w sobie brak planu i celu wychowawczego. Działanie pełną świadomością środków i celów staje się dzisiaj jedyną rzeczywistością wychowania harcerskiego. Mało jest ludzi, obdarzonych zdolnością wychowywania i dlatego refleksja pedagogiczna staje się w tym względzie niezastąpiona.
Postanowiłem więc zdobyć się na refleksję pedagogiczną harcerstwa jako metody wychowawczej i dać pewną całość zagadnień, związanych z wychowaniem harcerskim.
Po bardzo przychylnym ustosunkowaniu się do tego zagadnienia Dr. Zygmunta Kukulskiego, profesora pedagogiki na Kat.
Uniwersytecie w Lublinie, gdzie odbywałem studia w zakresie pedagogiki, przystąpiłem do opracowania niniejszej rozprawy, jako pracy magisterskiej, która obecnie ukazuje się w drukowanej formie.
Wiele zagadnień można by poruszyć pod etykietą wychowania harcerskiego i pod różnymi aspektami je rozpatrzyć. Uważałem za najwłaściwsze zacząć od życia, od momentów, które stworzyły harcerstwo: jest to jego historia, jako część wstępna i orientująca w całości zagadnienia.
Najważniejszym zagadnieniem wydał mi się problem harcerstwa jako samodzielnej metody wychowawczej, a później jako prądu wychowawczego dzisiejszej pedagogiki, którego wyższość stanowi to, że jest on metodą wyrosłą konsekwentnie z życia, a nie z teorii czy częściowych prób.
Jako prąd dzisiejszego wychowania winien wyjść on poza ramy życia organizacji i objąć szerokie masy wychowawców i młodzieży, co w skutkach dałoby to, co nazywa się uharcerzeniem. I ten problem rozważyłem.
Jako prąd dzisiejszego wychowania winien wyjść on poza ramy życia organizacji i objąć szerokie masy wychowawców i młodzieży, co w skutkach dałoby to, co nazywa się uharcerzeniem. I ten problem rozważyłem.
Nie chcę tych zagadnień traktować oddzielnie jako zupełnie odciętych od dzisiejszego wychowania — odwrotnie, chcę je zbliżyć, topiąc wychowanie tradycyjne w nurtach wychowania harcerskiego. Konsekwentnie więc rozumiem pod pojęciem „harcerski” te wszystkie możliwości oddziaływania wychowawczego poza ramami harcerstwa jako organizacji, które są zgodne w formach i treści z tym pojęciem.
Zdaję sobie sprawę, że ujęcie zagadnień pracy niniejszej może nie odpowiadać oczekiwaniom, jakie poszczególni czytelnicy opieraliby na tytule książki, tym nie mniej może ona stać się pożyteczna w codziennej pracy harcerskiej, a dla wielu być pobudką do podjęcia prac naukowych nad wychowaniem harcerskim.
Szczerze dziękuję Prof. Dr. Zygmuntowi Kukulskiemu za wiele cennych wskazówek przy pisaniu pracy oraz za podjęcie trudu jej wydania.
Dalej wyrażam podziękowanie za cenne wskazówki i przeglądnięcie rękopisu, profesorowi Kazimierzowi Juszczakowskiemu, działaczowi harcerskiemu, dr. Władysławowi Szczygłowi, instruktorowi harcerskiemu z Krakowa, mgr. Dymitrowi Senatorskiemu, harcmistrzowi, instruktorowi harc. przy Kuratorium O. S. Lub., oraz profesorowi mgr. Mieczysławowi Stagrowskiemu.
Za pomoc finansową w wydawnictwie dziękuję hm. Tadeuszowi Kozłowskiemu, Komendantowi Chorągwi Harcerzy w Lublinie. Na koniec profesorowi Zygmuntowi Tołwińskiemu prawdziwie jestem wdzięczny za przeprowadzenie całkowitej korekty.
Autor
Lublin, w grudniu 1938 r.
Opis
Zimmer Bolesław
harcmistrz, pedagog, działacz harcerski i oświatowy, urodził się 6 lutego 1914 roku w Majdanie Starym w powiecie radziechowskim, zmarł 11 stycznia 2002 roku w Lublinie (jest pochowany w Warszawie).
Od 1924 – działał w I Drużynie Harcerzy w Chełmie
1929 – uczestniczył w Zlocie Narodowym w Poznaniu
10 marca 1931 – pełnił funkcję drużynowego I Drużyny Harcerskiej przy Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie
1933 – został członkiem Komitetu Redakcyjnego i współautorem dwutygodnika „Ognisko”, pisma hufców harcerzy chełmskich
Od 1934 – włączył się do prac Starszoharcerskiej Gromady Akademickiej im. Bolesława Chrobrego
1935 – brał czynny udział w Jubileuszowym Zlocie ZHP w Spale
1935–1936 – pełnił funkcję kierownika Wydziału Personalnego Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy Lato
1936 – reprezentował koło akademickie KUL na VIII Zjeździe Starszego Harcerstwa nad jeziorem Narocz w Wileńskiem
1937 – otrzymał tytuł magistra pedagogiki po studiach na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
1937–1939 – powierzono mu funkcję kierownika Wydziału Starszoharcerskiego Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy
1938–1939 – został przewodniczącym Kręgu Starszoharcerskiego im. Jana Zamoyskiego
1939 – otrzymał tytuł magistra historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Sierpień
1939 – był komendantem ostatniego przed wojną kursu instruktorskiego Komendy Chorągwi Lubelskiej, który odbył się w Augustowie; zmobilizowano go i skierowano do jednostki wojskowej w Dubnie
9 listopada 1939 – został aresztowany przez gestapo, więziony na Zamku Lubelskim
8 marca 1940 – zwolniono go z więzienia
1940–1941 – był komendantem Szarych Szeregów obwodu chełmskiego i krasnostawskiego
1941–1944 – prowadził komplety tajnego nauczania na poziomie gimnazjum i liceum w Lublinie i okolicach Od początku
1942 – pracował w tajnym harcerstwie, utrzymując kontakty z „Pasieką” (Główną Kwaterą Harcerstwa)
1944 – po wyzwoleniu podjął pracę w państwowym Gimnazjum i Liceum im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie
1947–1948 – był zastępcą komendanta Chorągwi i kierownikiem Wydziału Kształcenia Komendy Chorągwi Lubelskiej Harcerzy
1957–1959 – zastępował komendanta Chorągwi Lubelskiej ZHP
1957–1958 – przewodniczył Komisji Weryfikacyjnej Chorągwi Lubelskiej ZHP
1978–1997 – był czynnym członkiem Kręgu Instruktorskiego „Szaniec” im. Aleksandra Kamińskiego
1989–1992 – aktywnie działał w Wojewódzkim Komitecie Odrodzenia Harcerstwa jako jego wiceprzewodniczący
Autor między innymi publikacji harcerskich: Wychowanie harcerskie, skł. gł. Komenda Chorągwi Harcerzy, Lublin 1939; Harcerstwo Lubelszczyzny. [Zarys historyczny. 1911–1950], Harcerska Oficyna Wydawnicza, Lublin – Kraków 1987; Harcerskie środowiska Lubelszczyzny. [Zarys historyczny. 1911– –1939], [s.n.], Lublin 1991; Harcerskie sylwetki Lubelszczyzny, [s.n.], Lublin 1993.
Odznaczenia:
Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski (1983), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998), Złota Odznaka ZNP (1969), Odznaka ZNP za Tajne Nauczanie (1986), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980), Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP (1989), honorowy tytuł „Instruktor Senior ZHP” (1984), Odznaka „Za Zasługi dla Lubelszczyzny” (1969), Złota Honorowa Odznaka Zasłużonemu dla Lublina 1987.
Guz L. i in. (zebr., wybór i oprac.), Harcerze Szarych Szeregów na Lubelszczyźnie. 1939–1950, Wydawnictwo Sigillum, Lublin 2007.
Jarzembowski K., Kuprianowicz L., Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Barbara HUP B. Gąsiorowska, Kraków 2006, s. 214.
Marczuk J., Bolesław Zimmer – lubelski pedagog, działacz harcerski i oświatowy, „Przegląd Historyczno-Oświatowy” 2015, nr 1–2, s. 185–197, http://pho.znp.edu.pl/files/2015/12/ P-H-O_NR-1-2-2015_OPT.pdf, dostęp: 17.09.2018.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1939 rok |
Autor | Zimmer Bolesław |
ISBN druk | 978-83-8095-435-9 |
ISBN e-book | |
Objętość | 148 stron |
Wydanie | I, 2018 |
Format | A6 (120x160) |
| Oprawa | twarda, szyta |
Słowo wstępne
Treść I
Geneza skautingu
II Skauting w Polsce
III Ideologia harcerska
1. Geneza ideologii harcerskiej
2. Źródła genetyczne ideologii i typ wychowawczy harcerza
3. Typ psychologiczny i konstytucjonalny harcerki i harcerza
4. Kształcenie charakteru przez harcerstwo
5. Pojęcie dobrego obywatela w świetle ideologii harcerskiej
IV Metody harcerskie
1. Wstęp
2. Podstawy psychologiczne metody harcerskiej
3. Podstawy socjologiczne metody harcerskiej
4. Podstawowe metody wychowania harcerskiego
5. Podstawy metod pracy w szkole i harcerstwie
6. Zakończenie
V Wychowanie harcerskie wśród prądów pedagogicznych doby współczesnej
1. Rys historyczny prądów pedagogicznych do powstania skautingu
2. Prądy w pedagogice współczesnej a harcerstwo
3. Pojęcie metody harcerskiej
VI Harcerz człowiek przyszłości
1. Harcerz na tle życia dzisiejszego
2. Harcerz przyszłością państwa
VII Bibliografia
1. Książki
2. Artykuły i inne
Skorowidz osobowy
Geneza skautingu
W ostatnich latach XIX stulecia Anglia przeżywała okres potęgi kolonialnej. Imperium Brytyjskie obejmowało potężne obszary ziem w Afryce i Azji. To stanowisko wśród potentatów kolonialnych zapewniało jej mir i liczenie się z nią jako pierwszorzędnym władcą na morzu i na lądzie. Oczywiście, że utrzymanie połaci tak różnych, obejmujących wielobarwne narody, o różnej kulturze i rozmaicie ustosunkowanych do Anglii, było trudne i wymagało wielu zabiegów i energii. Ciągłe walki o utrzymanie karności narodów kolonialnych przyczyniły się do wielkiej dbałości o armię.
Anglia w celu utrzymania ziem kolonialnych wysyłała tam tęgich wodzów i dobrych żołnierzy. Tam więc w atmosferze usilnej pracy nad utrzymaniem dominiów mogły się stawać rzeczy nowe. Coraz to inne warunki i nowe trudności wykuwały różne sposoby działania i nierzadko rodziły genialne pomysły.
Wśród wojsk kolonialnych znalazł się młody wówczas podporucznik Robert Baden-Powell. W jego właśnie umyśle powstał pomysł skautostwa dla młodzieży.
Geneza skautingu łączy się ściśle z osobą Baden-Powella.
