Dziewczęta przewodniczki
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 28,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint z 1914 r. "Dziewczęta przewodniczki".
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint z 1914 r. "Dziewczęta przewodniczki".
Przedmowa
Mężczyzna i kobieta wspólne cele, lecz różne drogi mają przed sobą, bo życie od każdego z nich innej służby wymaga, inne na każdego wkłada obowiązki.
Składają się na to przyczyny rozmaite, zbyt zawiłe, by je tutaj można było roztrząsać. Samo podkreślanie tej różnicy wystarcza dla objaśnienia stanowiska, jakie zajęła miss Agnes Baden-Powell w swoim podręczniku dla Dziewcząt-Przewodniczek.
Siostra gienerała sir Roberta Baden-Powell, twórcy skautingu dla młodzieży, towarzyszka jego wypraw i podróży, ułożyła szereg ćwiczeń skautowych dla dziewczynek, oparty na systemie kształcenia Przewodników w angielskiej straży pogranicznej na północy Indyi.
Dzikie stoki gór Himalaja są widownią nieustannej walki dzikich plemion tubylczych z Europejczykami. Wśród zrębów i nieprzebytych przepaści ginie setki żołnierzy angielskich, bez pomocy i ratunku. A chytrość, przebiegłość i sprawność fizyczna górali zwycięża odwagę osobistą i sztukę żołnierską wojska regularnego. Zadaniem Przewodników jest niesienie pomocy ofiarom, skazanym na zagładę. — Do grona ich są wybierane tylko jednostki, które przez odpowiednie ćwiczenia zdobędą umiejętność niesienia pomocy w każdym wypadku, wykażą osobistą odwagę, zdolność pokonywania trudności, radzenia sobie w niebezpieczeństwie, gotowość podjęcia każdej pracy, spełnienia każdej przysługi. Przewodnicy prowadzą życie obozowe, muszą więc ustawiać namioty, przygotować żywność, zacerować dziurę lub uszyć ubranie, jeżeli nie można nabyć gotowego, a nawet uczą się wyrabiać własnoręcznie sprzęty domowe, w razie potrzeby.
Przebywając w najdzikszej części kraju, są wtajemniczeni w życie przyrody, znają zwierzęta i ich zwyczaje, umieją rozpoznawać rośliny i zużytkowywać je do swoich celów.
Życie w dżungli nietylko sprawność fizyczną w nich wyrabia, lecz także rozwija bystrość, przenikliwość i zdolność oryentowania się w niebezpieczeństwie. Mogą oni zawsze zbłąkanym wskazać drogę, wśród gór i na pustyni, tak w dzień lub w nocy, za pośrednictwem mapy lub gwiazd. Ślady stóp na ziemi wilgotnej lub piasku, złamana gałąź, listek rozdarty na drzewie dostarcza im materyału do wyciągania wniosków, na zasadzie których, mogą dawać i zbierać potrzebne informacye.
Przewodnicy wiedzą, w jaki sposób pielęgnować swoje zdrowie, ratować innych w razie choroby, jeżeli jest daleko do doktora i apteki.
Nakoniec — zawsze Są gotowi spełnić swój obowiązek względem bliźnich i społeczeństwa. Słowem nazwa „Przewodnik“ oznacza człowieka, który posiada praktyczny zdrowy rozsądek, jest samodzielny, pilny, pracowity i zdolny do poświęceń.
Kobieta jako matka i wychowawczyni przyszłych pokoleń, spełnia służbę Przewodników w życiu codziennem. Obowiązkiem jej, jest uzupełniać mężczyznę i dopomagać mu w walce życiowej, lecz nie powinna go naśladować nawet w zabawach i grach dziecięcych.
Sport skautowy przystosowany do organizmu kobiecego i jego właściwości psychicznych nosi nazwę „Dziewcząt-Przewodniczek“.
Nie żadna to organizacya ani stowarzyszenie. Przewodniczkom obce są wszelkie względy partyjne lub polityczne.
Jest to poprostu całokształt ćwiczeń, mających na celu kształcenie dziewczynek na dzielne kobiety, spełniające swe obowiązki ochoczo i umiejętnie, by same szczęśliwe i zadowolone rozsiewały dokoła siebie jasność promienną i radość życia. Metoda tych ćwiczeń w ogólnych zarysach zbliżona do skautingu, różni się znacznie od niego w szczegółach, tematach pogadanek i zajęciach. Niektóre gry i ćwiczenia skautów pozostały te same, jak również zachowane zostały zwykłe przy zabawach sportowych drużyny i patrole, zobowiązania i prawa. Ćwiczenia te dopomagają dziewczętom do nauczania się wielu praktycznych umiejętności i dają sposobność zużytkowania chwil wolnych od pracy obowiązkowej.
Myśl zorganizowania Dziewcząt-Przewodniczek wzbudziła ogromny zapał wśród kobiet w Anglii, zwłaszcza wśród warstw inteligentnych. Jako instruktorki i kierowniczki mają obszerne pole do pracy społecznej a także możność ćwiczenia siebie samych w kierunku kształcenia swego charakteru i woli. W całej Anglii potworzyły się komitety organizacyjne, które werbują ochotniczki, tworzą patrole i drużyny, kontrolują działalność instruktorek i przełożonych oddziałów, pilnują ścisłego przestrzegania praw Przewodniczek, rozdawania odznaczeń, zawiadują finansami drużyn. Mają one swoje biuro, czyli tak zwaną główną kwaterę i prowadzą korespondencyę z komitetami okręgowemi, które znowu znoszą się z przewodniczącą całej organizacyi miss Agnes Baden-Powell, mieszkającą w Londynie. W ten sposób cały kraj jest objęty zwartą siecią patroli i drużyn Dziewcząt-Przewodniczek.
Podręcznik ten przystosowany do naszych warunków oddajemy dziewczętom naszym, jako drogę do samowychowywania, zdobycia sprawności fizycznej i doskonalenia się moralnego.
Kazimira Skrzyńska
Baden-Powell Agnes
urodziła się 16 grudnia 1858 roku w Paddington w Londynie, zmarła 2 czerwca 1945 roku w Anglii. Siostra Roberta Baden-Powella. Była utalentowana muzycznie, grała na organach, fortepianie i skrzypcach. Miała wiele zainteresowań, wśród nich znajdowały się historia naturalna i astronomia. W swoim domu hodowała pszczoły, ptaki i motyle. Wraz z bratem Baden Fletcherem Smythem budowała balony lotnicze, pracując nad powłoką z jedwabiu, razem wykonali wiele lotów.
Później pomagała mu w budowie samolotów. Od 1938 roku Agnes była honorowym członkiem Królewskiego Towarzystwa Aeronautycznego. Przez kilka lat była przewodniczącą wydziału Czerwonego Krzyża w Westminster.
1906 – utworzyła w Anglii żeńskie drużyny przewodniczek
1909 – jako pierwsza kobieta zorganizowała skauting wśród dziewcząt
1912 – wydała, wzorowany na Skautingu dla chłopców Roberta Baden-Powella, podręcznik dla dziewcząt przewodniczek
1915 – została pierwszą przewodniczącą uznanego oficjalnie Stowarzyszenia Skautek Przewodniczek
1916 – komisarze okręgowi wybrali na przewodniczącą skautek Olave Baden-Powell, a Agnes otrzymała stanowisko honorowej przewodniczącej
1920 – zrezygnowała z przewodniczenia organizacji
Autorka: [współautor: Robert Baden-Powell], The Handbook for Girl Guides or How Girls Can Help Build the Empire (1912); [współautorzy: Juliette Low, Robert Baden-Powell], How Girls Can Help Their Country (1916)
Agnes Baden-Powell, 19.06.2017, https://pl.wikipedia.org/wiki/Agnes_Baden-Powell, dostęp: 1.01.2018.
Agnes Baden-Powell, https://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=pl&prev=search&rurl=translate.google.pl&sl=en&sp=nmt4&u=http://enacademic.com/dic.nsf/enwiki/235864&usg=ALkJrhiZnYQd_Vku9AzyW-1blstvkK_Rlw, dostęp: 1.01.2018.
Agnes Baden-Powell, https://wikivisually.com/wiki/Agnes_Baden-Powell, dostęp: 1.01.2018.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1914 rok |
Autor | Agnes Baden-Powell |
ISBN druk | 978-83-8095-428-1 |
ISBN e-book | |
Objętość | 272 stron |
Wydanie | I, 2018 |
Format | A6 (120x160) |
Oprawa | twarda, szyta |
Przedmowa
Rozdział I.:
Uwagi wstępne dla instruktorek
Plan zajęć na pierwszy tydzień
Pierwszy wieczór (w mieszkaniu)
Dzień następny
Plan zajęć rannych w (mieszkaniu) Plan zajęć rannych (na wsi)
Zajęcia popołudniowe w (mieszkaniu) Zajęcia popołudniowe (na wsi)
Zajęcia wieczorne
Pogadanka obozowa Nr. 1. Obowiązki dziewcząt Przewodniczek
Pogadanka obozowa Nr. 2. Zarys wykształcenia Przewodniczek
Pogadanka obozowa Nr. 3. Prawa Przewodniczek
Dziesięć praw obowiązujących
Pogadanka obozowa Nr. 4. Organizacya dziewcząt-Przewodniczek
Egzaminy
Znaki
Odznaczenia
Patrole
Ubranie przewodniczek
Gry i zabawy:
Poczta
Popisy
Kima
Zabawa
Morgana
Spotkanie się Skautów w mieście czy na wsi
Szarady w mieszkaniu
Gry samodzielne
Rozdział II.:
Znajomość zwierząt i przyrody
Pogadanka obozowa Nr. 5.
Wskazówki dla instruktorki
Podchodzenie
Jak się ukrywać
Jak uczyć podchodzenia
Gry i zabawy. Szukanie borsuka
Pościg na zmianę
Podchodzenie sarny
Zdanie raportu z podchodzenia
Ćwiczenia w sztuce podchodzenia
Pogadanka obozowa Nr. 6. Zwierzęta. — Ptaki. — Płazy. — Ryby. — Owady. — Praktyczne wskazówki, dotyczące zwierząt. — Zabawy
Ptaki
Owady
Wskazówki dla instruktorki
Gry i zabawy: Polowanie na lisa
Pająk i mucha
Pogadanka obozowa Nr. 7. Drzewa i ich liście. — Rośliny jadalne i trujące. — Ćwiczenia i gry
Zabawy. Wyprawa po rośliny
Liście jako „znaki“
Rozdział III.:
Tropienie. Wskazówki dla instruktorki
Pogadanka obozowa Nr. 8.
Obserwacya znaków
Obserwowanie ludzi
Spostrzeżenia na wsi
Dźwięk Wskazówki dla instruktorki
Gry obserwacyjne. Szukanie naparstka
Konkurs na bystrość wzroku
Ćwiczenia w domu
Rozpoznawanie miejsca
Tajemniczy obóz
Tropienie
Ćwiczenie węchu
Zdaleka i zbliska
Pogadanka obozowa Nr. 9. Ślady ludzkie. — Zwierzęce tropy. — Odgadywanie śladów
Wskazówki dla instruktorki
Ćwiczenie pamięci
Rysunki śladów
Pogadanka obozowa Nr. 10. Czytanie znaków czyli dedukcja
Ćwiczenia w dedukcji
Gry i zabawy. Tropienie łasicy
W zimie na wsi. Wyprawa północna
Niedźwiedź polarny
Warownie śnieżne
Syberyjskie polowanie na ludzi
Rozdział IV.:
Niesienie pomocy.
Pogadanka obozowa Nr. 11. Ratowanie życia. — Dziewczęta bohaterki. — Wskazówki dla instruktorek
Na lodzie
Ćwiczenia w ratownictwie
Oparzelizna
Zaczadzenie
Złamane członki
Krwotoki
Odmrożenie
Omdlenie
Epilepsja
Otrucie
Zakażenie krwi
Zadławienie
Żwir w oku
Jak przenosić chorych nieprzytomnych
Ćwiczenie
Zabawy na świeżem powietrzu
Pogadanka obozowa Nr. 12. Jak się ratować w razie wypadku. — Panika. — Ogień. — Utonięcie. — Rozbiegane konie. Pies wściekły
Ratowanie podczas pożaru
Utonięcie
Pani Pumphrey w studni
Rozbiegane konie
Pies wściekły
Jak się zachować w razie wypadku
Ratowanie topielców
Ćwiczenia
Pogadanka obozowa Nr. 13. Szpitalnictwo. — Pielęgniarstwo. — Hygiena. — Pranie. — Dezynfekcja
Szpital 1
Pokój chorego
Zapasy wody
Wentylacya
Pożywienie
Punktualność
Porządek
Lojalność
Dezynfekcja
Ćwiczenia praktyczne
Pogadanka obozowa Nr. 14. Poświęcenie matki
Widzieć, to rozumieć
Zapobiegaj wypadkom
Łóżko
Okłady gorące
Butelki gorące
Czystość skóry
Pogadanka obozowa Nr. 15. Odżywianie chorych
Bulion
Rosół z kury
Kleik z owsianej kaszy
Kleik z mlekiem
Ciastka kremowe
Napar jęczmienny
Sago na bulionie
Woda ryżowa
Pogadanka obozowa Nr. 16. Rachunki szpitalne
Bielizna szpitalna
Gry i zabawy: Pismo ilustrowane
Rozkład jazdy. Gra konkursowa na odbycie podróży
Pogadanka obozowa Nr. 17. Pielęgnowanie dzieci
Kąpiel
Choroba
Ubranie
Zdrowie
Zabawki
Miłość macierzyńska u murzynów
Rozdział V.:
Życie domowe.
Pogadanka obozowa Nr. 18. Utrzymanie domu. — Hygiena
Porządek
Czystość przedewszystkiem
Pogadanka obozowa Nr. 19. Gospodarstwo kobiece
Roboty ręczne
Łatanie
Pogadanka obozowa Nr. 20. Kuchnia domowa
Jajka
Jaja na miękko po angielsku
Mięso Ryby
Mąka owsiana
Jarzyny
Skromny obiad przewodniczki
Pogadanka obozowa Nr. 21. Gospodarstwo wiejskie
Drób
Ogród
Powidła i marmolady
Przyjaciele ogródka
Ćwiczenia
Wskazówki dla instruktorki
Pogadanka obozowa Nr. 22.
Bądź dobrą dla innych
Cierpliwość Order srebrnej rybki
Rozdział VI.:
Życie na łonie natury.
Pogadanka obozowa Nr. 23. Obozowanie. — Urządzenie namiotu. — Ćwiczenia
Miejsce na obóz
Namioty
Łóżka i sprzęty obozowe
Rozpalanie ogniska obozowego
Gotowanie
Wiązanie węzłów Wskazówki dla instruktorki
Własne wymiary
Ćwiczenia
Gry na dworze. — Wzięcie Quebecku
Pogadanka obozowa Nr. 24. Wycieczki krajoznawcze. — Oryentowanie się w nieznanej okolicy. — Określenie odległości i północy
Oryentowanie się w nieznanej okolicy
Odnajdywanie północy według gwiazdozbiorów
Wskazówki dla instruktorki
Pogadanka obozowa Nr. 25. Samoobrona
Dzielna dziewczynka
Jazda konna
Ćwiczenia Dżiu-Dżitsu
Zabawa cyrkowa
Koło cesarzowej Eugenii
Pogadanka obozowa Nr. 26. Sygnalizacja
Sygnały zapomocą płomieni
Sygnały zapomocą dymu
Wskazówki dla instruktorki
Gra z sygnałami
Wyścigi
Rozdział VII.:
Zdrowie.
Wytrzymałość. — Hartowanie ciała. — Wskazówki dla instruktorki
Pogadanka obozowa Nr. 27. Wytrzymałość. — Pielęgnowanie ciała. — Nos.
— Uszy. — Oczy. — Zęby. — Ćwiczenia praktyczne. — Jak wyrabiać w sobie siłę?
Podróżniczka
Ćwiczenia fizyczne
Nos
Uszy
Oczy
Zęby
Wskazówki dla instruktorów.
Własne wymiary
Ćwiczenia dla rozwoju siły
Łatwy sposób rozwoju siły
Pogadanka obozowa Nr. 28. Jak szanować swoje zdrowie
Czystość ciała
Wczesne wstawanie
Śmiech
Ładne włosy
Złe przyzwyczajenia
Pogadanka obozowa Nr. 29. W jaki sposób unikać chorób
Pożywienie
Od wydawcy
Niestety niewiele wiemy o tłumaczce Kzimirze Skrzyńskiej. Brak o niej jakichkolwiek informacji w encyklopediach, przewodnikach, zbiorach czy leksykonach publikacji przedwojennych i powojennych. Jedyny odnaleziony ślad to zapis o kilku jej autorskich publikacjach: Kobieta w pieśni ludowej, skład główny w księgarni M. Arcta, Warszawa 1891; Świat niewidzialny, czyli Świat widziany przez mikroskop, oprac. K. Skrzyńska, „Wydawnictwo Popularne”, Gebethner i Wolff, Warszawa 1900; Co można widzieć przez szkła powiększające?, skł. gł. I. Sikorska, G. Centnerszwer, Warszawa 1901, wydanie 2 znacznie rozsz. w serii „Wydawnictwo imienia M. Brzezińskiego”, „Księgarnia Polska”, Warszawa 1920; Ziemia pod względem gieologicznym, oprac. K. Skrzyńska, „Książki dla Wszystkich”, nakł. i druk M. Arct, Warszawa 1902; O mieszkańcach mórz i oceanów, „Wydawnictwo imienia Staszica”, skł. gł. „Księgarni Polskiej”, Warszawa 1909; a także o tłumaczeniach: G. Tarde, Opinia i tłum, „Biblioteka Tygodnika Ilustrowanego”, nr 9, Gebethner i Wolff – G. Gebethner i Sp., Warszawa – Kraków 1904; A. Baden-Powell, Dziewczęta przewodniczki. Skauting dla panienek, nakład Księgarni E. Wende i Spółka – H. Altenberg, G. Seyfarth, E. Wende i Spółka, Warszawa – Lwów 1914.
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów