Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1922 r.: "STARSZE HARCERSTWO A INSTRUKTORZY"
STARSZE HARCERSTWO A INSTRUKTORZY
Autor:
Tadeusz Biernakiewicz
ISBN: 978-83-7850-568-6
17,14 zł
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 18,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1922 r.: "STARSZE HARCERSTWO A INSTRUKTORZY"
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1922 r.: "STARSZE HARCERSTWO A INSTRUKTORZY"
Zagadnienie „starszego harcerstwa“) wysunięto u nas przed trzema laty. Zakrojono je na szeroki i silny ruch, pierwotnie nawet poza właściwym ruchem harcerskim (patrz „Ustawa Związku Starszych Harcerzy“, wydana przez Główną Kwaterę Z. H. P.), rokując sobie po nim wielkie nadzieje i spodziewając się, że zasadniczo wpłynie na dalszy rozwój harcerstwa. Zbytecznem dodawać, że stworzenie nowego typu „starszego harcerza“ było potrzebnem i koniecznem ze względu na mnogie rzesze wychowanków drużyn harcerskich, którzy z rozmaitych względów w pracy harcerskiej, jako wychowawcy, instruktorowie, dalej brać udziału nie mogli, czy nie chcieli.
Musimy stwierdzić jednakże, że zamierzenie pomyślane na wielką skalę nie odpowiedziało rzeczywistości, — właściwie zagadnienie starszego harcerstwa dotąd nie wyszło prawie z poza teoretycznych rozważań jego potrzeby, nie stało się dotąd naprawdę ani trochę „ruchem“, stąd jako coś o zdecydowanem i wyraźnem obliczu jeszcze nie istnieje. (Nie możemy brać tutaj w rachubę broszurki, wydanej przez Komisję do spraw starszego harc. przy Naczelnictwie Z. H. P. „Na dalszą drogę“, pisanej przeważnie przez czynnych pracowników harcerskich i przedstawiającej, czem star. harc. być ma, a nie czem jest).
Biernakiewicz Tadeusz
Podharcmistrz Tadeusz Biernakiewicz – urodzony 28 sierpnia 1898 roku w Dębicy, zmarł 1 lipca 1965 roku w Londynie.
Od 1911 – w harcerstwie
1920–1921 – komendant Chorągwi Krakowskiej Męskiej
1921–1923 – członek Naczelnej Rady Harcerskiej
1921 – redaktor pisma „Płomienie”
K. Jarzembowski, L. Kuprianowicz, Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Kraków 2006, s. 97.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1922 rok |
Autor | Biernakiewicz Tadeusz |
ISBN druk | 978-83-7850-568-6 |
ISBN e-book | |
Objętość | 32 stron |
Wydanie | I, 2014 |
Format | A6 (120x160) |
| Oprawa | twarda, szyta |
POCZĄTKI HARCERSTWA
Ruch skautowy zrodził się jako reakcja przeciwko szkolnemu, jednostronnie intelektualistycznemu wychowaniu. Tradycje dawnego rycerskiego wychowania różnych czasów i narodów, głęboka znajomość psychologji wieku młodzieńczego i cześć dla ideałów prawa moralnego w połączeniu z dążeniem do realizacji typu człowieka pełnego, obywatela — żołnierza, złożyły się na system i metodę skautingu.
Zainicjowany przez gen. Baden - Powella w Anglji w r. 1908, już w parę lat później zostaje ruch skautowy przeszczepiony do Polski. Podejmuje go w 1911 r. entuzjastycznie młodzież różnych odłamów, widząc w nim wyższą formę samowychowawczej organizacji. „Sokół“ daje młodzieży oparcie prawne i mocną podstawę higjeniczną w racjonalnej gimnastyce.
Lwów staje się od początku ośrodkiem nowego ruchu w Polsce, jako siedziba Naczelnej Komendy Skautowej i redakcji doskonale redagowanego dwutygodnika „Skaut“, który w 1912 r. wychodzi w nakładzie 6000 egzemplarzy.
Zabór austrjacki jawnie, rosyjski i pruski tajnie, organizują całą sieć drużyn — męskich i żeńskich. Wysłańcy lwowskiej Komendy docierają do Poznania, Warszawy i Wilna.
Wspaniałe obozowe kursy instruktorskie, organizowane przez Sokół w Skolem (w Karpatach) każdego lata gromadzą starszą młodzież i nauczycielstwo, zainteresowane skautingiem ze wszystkich zakątków Polski.
Galicyjska Rada Szkolna ruch popiera. Rada Narodowa umożliwia zorganizowanie wyprawy drużyny przedstawicielskiej na wielki zlot skautów angielskich z udziałem przedstawicieli 16 różnych narodów w Birmingham w lecie 1913 r. Trójzaborowa drużyna polska zyskuje tam uznanie twórcy ruchu i z powodzeniem windykuje miejsce dla niezależnej od podziałów politycznych organizacji polskiej obok organizacyj narodów wolnych.
Zapał harcerstwa polskiego tych pierwszych lat przedwojennych przenikała idea walki o niepodległość i jakby przeczucie nadchodzących wielkich wypadków, które wymagać będą niezwykłych zasobów dzielności, mocy i bohaterstwa.
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów
Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )
