POWODZENIE ŻYCIOWE
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 20,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1934 r.: "POWODZENIE ŻYCIOWE"
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1934 r.: "POWODZENIE ŻYCIOWE"
z fragmentu I rozdziału...:
JAKIE SPOSOBY POSTĘPOWANIA UŁATWIAJĄ A JAKIE UTRUDNIAJĄ ZDOBYCIE POWODZENIA
Zamyślony i chmurny Felek leżał na nagrzanym przez lipcowe słońce piasku nadbrzeżnym. Od muskającego prawie jego stopy nurtu Warty szedł orzeźwiający chłód. Z lasu, okalającego małą plażę i ciągnącego się dalej wzdłuż brzegów rzeki, dochodził świergot ptactwa, a od strony bielejącego wśród drzew namiotu rozbrzmiewał wesoły śpiew: „Idzie Maciek przez wieś z kijokiem za pasem“ itd.
Ale Felka nie cieszyły ani słońce, ani rzeka, ani las, ani ptactwo — ani wesołe śpiewanie krzątających się po obozowisku chłopców. Był wściekły! [...]
Ludwika Dobrzyńska-Rybicka
urodzona 19 listopada 1868 roku w Brzeżawie w powiecie sanockim, zmarła 7 października 1958 roku w Poznaniu. Profesor uniwersytecki, działaczka społeczna, pisarka, bibliotekarz. Po zdaniu egzaminu nauczycielskiego (w 1887 roku) pracowała jako nauczycielka w Poznaniu, Iwnie, Kaliszu. Uprawiała dziennikarstwo i twórczość literacką – w „Gazecie Kaliskiej” publikowała recenzje, krytyki teatralne i nowele, w „Przeglądzie Kaliskim” ukazał się jej dramat Zygmunt Taszycki.
1903–1909 – studiowała w: Zurychu, Louvain, Paryżu i na Uniwersytecie w Oxfordzie, gdzie 16 stycznia 1909 roku uzyskała stopień doktora filozofii
Od 6 maja 1909 – pracowała w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, dziesięć lat później objęła kierownictwo biblioteki
Od 1919 – wykładała historię filozofii na Uniwersytecie Poznańskim
1920 – habilitowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim
Od 1927 – wykładała socjologię i naukę obywatelstwa na Uniwersytecie Poznańskim
1933 – uzyskała tytuł profesora tytularnego UP
Podczas drugiej wojny światowej przebywała w Poznaniu i Śremie, gdzie prowadziła prywatne lekcje.
Po wojnie kontynuowała pracę naukową na Uniwersytecie Poznańskim aż do przejścia na emeryturę w 1949 roku.
Uczestniczyła w wielu zjazdach i kongresach naukowych. Działała aktywnie na rzecz równouprawnienia kobiet w życiu politycznym i zawodowym. Była współtwórczynią Naczelnej Organizacji Kobiet (NOK) i czynną działaczką w wielu organizacjach społecznych: Katolickim Związku Polek, Polskim Stowarzyszeniu Kobiet z Wyższym Wykształceniem „Przystań” w Poznaniu, Stowarzyszeniu „Służba Obywatelska” i Towarzystwie „Warta”. W 1918 roku zasiadała w Sejmie Dzielnicowym. Została nagrodzona przez abpa Edwarda Likowskiego za pracę o systemie etycznym Hugona Kołłątaja (1917), otrzymała wyróżnienie honorowe za działalność plebiscytową na Śląsku (1921) i Srebrny Wawrzyn Akademicki (1936), a w 1937 roku odznaczono ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1934 rok |
Autor | Ludwika Dobrzyńska-Rybicka |
ISBN druk | 978-83-7850-727-7 |
ISBN e-book | |
Objętość | 72 stron |
Wydanie | I, 2014 |
Format | A6 (120x160) |
Oprawa | twarda, szyta |
TREŚĆ.
Str.
I. Jakie sposoby postępowania ułatwiają a jakie utrudniają zdobycie powodzenia
II. Naucz się postanawiać. Poznaj swoje dążenia, skłonności i pragnienia
III. Współdziałanie, solidarność, wzajemna pomoc, podział pracy, przystosowanie się
IV. Współodczuwanie
Od wydawcy
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
To książki zakazane po 1945 roku, wycofywane z bibliotek i niszczone przez komunistyczne władze PRL. Nazwiska autorów, ich twórczość, były wymazywane przez cenzurę i niedostępne dla kolejnych pokoleń młodzieży, instruktorów harcerskich, wychowawców, pracowników naukowych. Władze harcerskie w socjalistycznym państwie dokładały wszelkich starań, by odciąć harcerstwo od historii i wpływów idei skautowej oraz by z inspiracji partii, nadać mu formę pionierskiej organizacji. Ideologia urzędowa w historii harcerstwa wpierw gorączkowo poszukiwała „postępowych tradycji”, a następnie z jeszcze większym zaangażowaniem legitymizowała każdy taki skrawek narodowej historii. Ten przekaz historyczny lepszego, nowego, socjalistycznego harcerstwa wzmacniały ówczesne publikacje.
Solidarnościowy zryw społeczny lat osiemdziesiątych minionego stulecia, porozumienia Okrągłego Stołu, odzyskanie wolności po 1989 roku umożliwiły odrodzenie ruchu harcerskiego, sięgnięcie do jego źródeł, historii i tradycji.
Coraz więcej jest prac poświęconych harcerstwu. Nadal jednak brakuje wznowień źródłowych publikacji, które w latach 1911–1939 miały wpływ na rozwój idei harcerskiej i organizacji, kształtowanie postaw harcerskich i kształcenie kadry instruktorskiej oraz społeczny wizerunek ZHP. Warto je przypomnieć, ponieważ wszystko, cokolwiek myślimy i czynimy, ma swoje bezpośrednie lub pośrednie, pozytywne lub negatywne, uświadamiane lub nie, źródła w tym, co myśleli i czynili nasi poprzednicy.
Wojciech Śliwerski
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów