Spotkania, które zmieniają. O spotkaniu jako kategorii pedagogicznej i wydarzeniu wychowującym na drodze życia
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 30,00 zł
Zawarte w niniejszej publikacji treści, wynikające ze zderzenia teorii (idei) spotkania i dialogu z realnością – praktyką (doświadczaniem spotkania i dialogu w akademickiej edukacyjnej rzeczywistości) summa summarum kreują swoiste doświadczanie...
[…] refleksja nad fenomenem spotkania i dialogu jest bez wątpienia niezwykle istotna we współczesnym dyskursie naukowym. Spotkanie i dialog […] towarzyszą ludzkości, w znacznej mierze rozstrzygając o tym, kim człowiek jest, kim się staje, do czego zmierza i aspiruje; słowem – decydują o jakości miejsca, jakie jednostka zajmuje w universum antroposfery aksjologicznej.
Na dodatek rozważanie problematyki spotkania i dialogu to zarazem stawianie pytań o możliwość poznania drugiego człowieka oraz nawiązywania z nim relacji interpersonalnych, to także wzbogacanie doświadczenia egzystencjalnie znaczącego, przekraczanie własnej jaźni ku Innym, odnoszenie się ku temu, co ponadjednostkowe. W istocie spotkanie i dialog zakładają możliwości przekraczania różnic, odnajdywania płaszczyzn sprzyjających wymianie myśli, rozstrzyganiu sporów, akceptacji wspólnych stanowisk, zaświadczania o człowieczeństwie w zróżnicowanej rzeczywistości. […] do ważnych zadań i wyzwań szkoły wyższej należy kreowanie takich warunków, które umożliwią studentom autentyczne doświadczanie spotkania i dialogu. A zatem, jeśli w toku kształcenia akademickiego studenci zostaną ukierunkowani na wszechstronny rozwój, zwłaszcza w zakresie otwartości swych możliwości poznawczych, interpretacyjnych oraz kreacyjnych, czyli – jeśli będą przysposabiani do naukowego poznawania świata, w tym zgłębiania prawdy o sobie samych, o otaczającej rzeczywistości, której są/będą aktywnymi uczestnikami oraz współkreatorami, to ich możliwości funkcjonowania w intensywnie zmieniającym się świecie mają szansę kształtować się bardziej wiarygodnie, wartościowo i efektywnie.
Zawarte w niniejszej publikacji treści, wynikające ze zderzenia teorii (idei) spotkania i dialogu z realnością – praktyką (doświadczaniem spotkania i dialogu w akademickiej edukacyjnej rzeczywistości) summa summarum kreują swoiste doświadczanie owych fenomenów mających swoje wyraźne usytuowanie aksjologiczne i antroposferyczne odniesienie.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej
Książka przeznaczona jest dla zarówno nauczycieli, jak i studentów, lekarzy, duchownych, ludzi o wielkich sercach i otwartych umysłach. Generalnie chciałabym aby moimi odbiorcami stali się wszyscy zainteresowani sobą, jakością swoich relacji z innymi, życiem. Rynek główny książki to szkolnictwo, edukacja przede wszystkim na poziomie akademickim – studenci pedagogiki, psychologii, filozofii, teologii, seminaria duchowne, ale także uczniowie średnich szkół ogólnokształcących, humanistycznych, artystycznych. Myślę jednak, że i osoby starsze mogłyby być zainteresowane, szczególnie w aspekcie dokonywania pewnych życiowych podsumowań.
Jagiełło Maria
1994 rok - ukończenie Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja z wyróżnieniem.
1999 rok – ukończenie Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej o specjalności oligofrenopedagogika, z wynikiem bardzo dobrym. Tytuł pracy magisterskiej: ”Źródła kształtowania celów i zasad życiowych młodzieży akademickiej.” Promotorem pracy była Pani prof. dr hab. Danuta Gielarowska.
Od IX 1999 roku 2010 pracowałam w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, w Katedrze Podstaw Pedagogiki na stanowisku asystenta a od roku 2009 adiunkta. Od IX 2009 jestem na urlopie bezpłatnym, co zostało spowodowane wyjazdem do Anglii.
Prowadziłam ćwiczenia ze Współczesnych Kierunków Pedagogicznych, Teorii Wychowania, Kultury bycia, Trening umiejętności interpersonalnych w pracy animatora społeczno- kulturowego, ze studentami studiów licencjackich oraz magisterskich uczących się w trybie dziennym jak i zaocznym.
Od roku akademickiego 2008/2009 prowadziłam warsztaty umiejętności psychopedagogicznych i wychowawczych pod tytułem „Jak nie podcinać skrzydeł sobie i innym – na drodze do pedagogicznego mistrzostwa.”
W tym czasie brałam udział w realizacji projektu badawczego pt.: ”Wpływ treści kształcenia realizowanych przedmiotów: Pedagogika Ogólna i Teoria Wychowania na budowanie świadomości pedagogicznej studentów WSPS. Ów projekt stanowił próbę podjęcia badań jakościowych nad świadomością pedagogiczną studentów przez zespół pracowników Katedry Pedagogiki Ogólnej w okresie 1998-2001.
Kolejny projekt badawczy realizowany był w okresie 2004-2006 r. w ramach opracowywania rozprawy doktorskiej na temat: ”Spotkanie jako kategoria pedagogiczna i wydarzenie wychowujące na drodze życia – fenomen spotkania w życiu człowieka”.
W czerwcu 2009 z sukcesem obroniłam pracę doktorską.
W celu doskonalenia zawodowego i naukowego uczestniczyłam w wielu konferencjach.
Równolegle w latach 1997 – 2009 pracowałam jako lektor języka angielskiego w państwowych przedszkolach warszawskich. Moje zajęcia cieszyły się uznaniem małych wychowanków, ich rodziców jak i władz przedszkola. W czasie wakacji pracowałam jako wychowawca na koloniach organizowanych dla dzieci i młodzieży.
Od 2008 roku we współpracy z Centrum Edukacji „Słonecznik” prowadziłam ogólnorozwojowe zajęcia przygotowujące dzieci do przedszkola pod hasłem „Od niemowlaka do przedszkolaka” w OKO przy ul Grójeckiej w Warszawie.
W roku 2008 zostałam wybrana na Przewodniczącą Mazowieckiego Kręgu Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka. W ramach tejże działalności we współpracy z Kołem Edukacji Międzykulturowej i Studenckim Biurem Wolontariatu APS oraz studentami APS zorganizowałam i poprowadziłam happeningi z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka oraz urodzin Janusza Korczaka dla dzieci z warszawskich szkół podstawowych oraz domów dziecka. Również przeprowadziłam warsztaty o prawach i obowiązkach dzieci w wybranych warszawskich przedszkolach.
W latach 2005-2009 uczestniczyłam i przygotowywałam spektakle w teatralnej grupie rodziców dla dzieci w przedszkolu nr 255, przy ul. Korotyńskiego w Warszawie.
Od VIII 2009 przebywam w Witham w Anglii, pracuję jako midday assistant w Holy Family Catholic Primary School, pomagam jako rodzic oraz pełnie funkcję Parent Governor.
Zaangażowana jestem w życie zarówno szkolnej, jak i katolickiej społeczności zebranej przy kościele All Saints and Holy Family church w Witham
Przez rok koordynowałam działalność Polskiego Klubu dla dzieci w Braintree, gdzie braliśmy udział w projekcie Art From the Heart.
Z powodów osobistych byłam zmuszona tę działalność zawiesić, pozostaję jednak w kontakcie z PKB.
Jeśli chodzi o życie osobiste to od 13 lat jestem szczęśliwą mężatką, mamy dwoje dzieci syna Krzysia 10 lat i córkę Małgosię 8 lat. Jestem energiczną, pełną zapału, ambitną, pogodną ciepłą i otwartą osobą. Cenie zarówno przygodę i niespodzianki, jak i spokój i pewna stabilizację. W wolnej chwili lubię zajęcia na basenie, spacer po lesie lub parku, albo relaks z filiżanką dobrej kawy w bujanym fotelu. Lubię także gotować, śpiewać i tańczyć. Jestem raczej osobą towarzyską, aczkolwiek czasami preferuję zaciszne miejsca w samotności. Interesuję się psychologią rozwojową dzieci i pedagogiką, fascynują mnie dzieci, ich sposób poznawania świata. Popieram wspierające rozwój dziecka systemy wychowawcze, oparte na dialogu i wzajemności, pozytywnej komunikacji, w poszanowaniu praw i obowiązków. Najbardziej bliski mi jest demokratyczny styl wychowania, co nie oznacza że nie zdarzyło mi się popełniać błędy. Jednak zawsze staram się rozmawiać i dojść do porozumienia.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Autor | Jagiełło Maria |
ISBN druk | 978-83-7587-563-8 |
ISBN e-book | |
Objętość | 224 stron |
Wydanie | I, 2012 |
Format | B5 (160x235) |
Oprawa | miękka, klejona |
Wstęp
Rozdział pierwszy
Idea spotkania: od filozofii ku pedagogice
1.1. Pojęcie spotkania w filozofii dialogu
1.1.1. Geneza filozofii dialogu
1.1.2. Od dialogu do spotkania
1.1.3. Właściwości spotkania
1.2. Pojęcie spotkania w pedagogice
1.2.1. Idea spotkania w pedagogice zorientowanej humanistycznie
1.2.2. Wychowanie o charakterze relacyjnym jako pole możliwych spotkań
1.2.3. Spotkanie jako fakt o charakterze wychowującym
1.2.4. Spotkanie jako kategoria pedagogiczna na przykładzie kształcenia akademickiego
Rozdział drugi
Wydarzenie spotkania
2.1. Typologia, rodzaje, możliwe warianty spotkań
2.1.1. Spotkania dopełnienia
2.1.2. Spotkania wspólnego poczucia braku
2.1.3. Spotkania poczucia godności
2.1.4. Spotkania z Bogiem
2.2. Warunki zaistnienia spotkania
2.2.1. Świadoma, zaangażowana i wzajemna egzystencja
2.2.2. Cielesność, czas, przestrzeń i inne narzędzia warunkujące spotkanie
2.2.3. Rozporządzalność, nadzieja, zaufanie
2.2.4. Projektowanie spotkań jako ich warunek
2.3. Możliwe następstwa spotkań
2.3.1. Aksjologiczno-moralne i epistemologiczne efekty spotkania
Rozdział trzeci
Założenia badań własnych
3.1. Kulturowy kontekst potrzeby spotkania
3.2. Cel, przedmiot i problematyka badawcza
3.3. Przyjęta orientacja metodologiczna
3.4. Metody, techniki, narzędzia badawcze
3.5. Przebieg badań
3.6. Charakterystyka badanej grupy
3.7. Sposób prezentacji materiału z badań własnych
Rozdział czwarty
Spotkanie jako wydarzenie wychowujące na drodze życia – w świetle badań własnych
4.1. Przedstawienie i omówienie wyników badań
4.1.1. Charakterystyka poglądów i postaw egzystencjalnych badanych studentów pedagogiki
4.1.2. Rozumienie spotkania przez badanych studentów pedagogiki
4.1.3. Spotkania w życiu badanych studentów pedagogiki
4.1.4. Potencjalna gotowość do spotkania w opinii badanych studentów pedagogiki
4.1.5. Warunki wydarzenia się spotkania w opinii badanych studentów pedagogiki
4.1.6. Zmiany wywołane w życiu badanych studentów pedagogiki pod wpływem spotkania
4.1.7. Rola edukacji w stwarzaniu szans na wydarzenie się spotkania w opinii badanych studentów pedagogiki
4.1.8. Wiedza o spotkaniu a świadomość i dojrzałość pedagogiczna badanych studentów
4 4.1.9. Wpływ badań o spotkaniu na badanych studentów pedagogiki
4 4.2. Podsumowanie i wnioski
Zakończenie
Post scriptum
Bibliografia
Załączniki
Załącznik 1. Ankieta anonimowa „Staję się – spotykając” – chwila refleksji nad sobą...
Załącznik 2. Kwestionariusz wywiadu
Summary
[…] refleksja nad fenomenem spotkania i dialogu jest bez wątpienia niezwykle istotna we współczesnym dyskursie naukowym. Spotkanie i dialog […] towarzyszą ludzkości, w znacznej mierze rozstrzygając o tym, kim człowiek jest, kim się staje, do czego zmierza i aspiruje; słowem – decydują o jakości miejsca, jakie jednostka zajmuje w universum antroposfery aksjologicznej.
Na dodatek rozważanie problematyki spotkania i dialogu to zarazem stawianie pytań o możliwość poznania drugiego człowieka oraz nawiązywania z nim relacji interpersonalnych, to także wzbogacanie doświadczenia egzystencjalnie znaczącego, przekraczanie własnej jaźni ku Innym, odnoszenie się ku temu, co ponadjednostkowe. W istocie spotkanie i dialog zakładają możliwości przekraczania różnic, odnajdywania płaszczyzn sprzyjających wymianie myśli, rozstrzyganiu sporów, akceptacji wspólnych stanowisk, zaświadczania o człowieczeństwie w zróżnicowanej rzeczywistości.
[…] do ważnych zadań i wyzwań szkoły wyższej należy kreowanie takich warunków, które umożliwią studentom autentyczne doświadczanie spotkania i dialogu. A zatem, jeśli w toku kształcenia akademickiego studenci zostaną ukierunkowani na wszechstronny rozwój, zwłaszcza w zakresie otwartości swych możliwości poznawczych, interpretacyjnych oraz kreacyjnych, czyli – jeśli będą przysposabiani do naukowego poznawania świata, w tym zgłębiania prawdy o sobie samych, o otaczającej rzeczywistości, której są/będą aktywnymi uczestnikami oraz współkreatorami, to ich możliwości funkcjonowania w intensywnie zmieniającym się świecie mają szansę kształtować się bardziej wiarygodnie, wartościowo i efektywnie.
Zawarte w niniejszej publikacji treści, wynikające ze zderzenia teorii (idei) spotkania i dialogu z realnością – praktyką (doświadczaniem spotkania i dialogu w akademickiej edukacyjnej rzeczywistości) summa summarum kreują swoiste doświadczanie owych fenomenów mających swoje wyraźne usytuowanie aksjologiczne i antroposferyczne odniesienie.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej
„Spotkania, które zmieniają” to książka podejmująca refleksję nad fenomenem dialogu i spotkania. Czym właściwie są? Jak się odpowiednio na nie przygotować? Czy jest to w ogóle możliwe? Autorka posługując się dziełami znanych twórców oraz na podstawie badań własnych, podejmuje próbę wyjaśnienia i zgłębienia tego zjawiska.
Każdego dnia obcujemy z ludźmi na różnej płaszczyźnie przywiązania. Czy możemy jednak stwierdzić, że dokonuje się między nami spotkanie? Otóż według definicji stworzonej przez autorkę i wybranych studentów pedagogiki, nie. „Spotkanie człowieka z człowiekiem lub jego dziełami, z Bogiem, z naturą i kulturą jest specyficzną formą dialogu. Otwartym, intensywnym, zabarwionym emocjonalnie kontaktem, który może prowadzić uczestników do rezygnacji z wyuczonych konwencji i przeżywania go całą swoją istotą. […] Spotkanie jest spontanicznym przepływem myśli, uczuć, rozumienia siebie i świata w autentycznym kontakcie całego jestestwa, w którym podmioty współdziałają ze sobą, tak by każda ze stron miała poczucie, że jest istotna. Należy również dodać, że możemy oczekiwać spotkania, być na nie gotowi.” Świadczyłoby to, iż zjawisko, określane przez autorkę mianem „spotkania”, to przeżycie niezapomniane i rzadkie, kształtujące osobowość i sposób myślenia człowieka.
Książka została podzielona na dwie części. Pierwsza stanowi rozważania teoretyczne nad istotą dialogu i spotkania. Druga, to badania przeprowadzone wśród społeczności akademickiej. Na podstawie ankiety i licznych wywiadów, Maria Jagiełło starała się ukazać, jak owe zjawisko wpłynęło na życie badanych i ich pojmowanie świata. Autorka przedstawiła liczne i niejednokrotnie przykre przeżycia studentów, określane przez nich mianem spotkania. We wszystkich wypadkach stwierdzali oni, że spotkanie ich odmieniło, pozwoliło stać się lepszymi ludźmi.
Książka Marii Jagiełło zachęca do refleksji nie tylko nad jakością kontaktów międzyludzkich, ale również nad kondycją polskiego szkolnictwa wyższego. Czy jest możliwe aby wykładowca stał się mistrzem? Czy biurokratyzm uczelni i dystans do studentów to bariery nie do pokonania? Wreszcie co zrobić aby spotkanie mogło w ogóle dojść do skutku? Tu autorka wskazuje na otwartość i wyzbycie się uprzedzeń. Tylko osoba świadoma wartości i akceptująca odmienność drugiego człowieka, może w pełni przeżywać radość, jaką niesie ze sobą spotkanie.
Wśród przytoczonych przez autorkę historii, znajdują się również takie, w których charakterystycznego „olśnienia”, badani doznawali dzięki obcowaniu ze sztuką i religią. Pokazuje to, jak ważnym zjawiskiem jest spotkanie. Może dokonać się na każdym etapie życia i nieodłącznie niesie ze sobą zmiany. Autorka podjęła się trudnego zadania, i w mojej opinii, sprostała mu bez przeszkód. „Spotkania, które zmieniają” to książka dla ludzi gotowych do refleksji nad własnym życiem i zmian jakie może ona przynieść.
Marta Mazurek
źródło: http://www.ksiazka.net.pl/index.php?id=49&tx_ttnews[tt_news]=15286
Spotkanie, a tuż za nim trzy stojące przed człowiekiem możliwości: wojna, mur lub dialog. Od zarania dziejów wybór nie był prosty, jednak zawsze istniał. Ominąć bez słowa? Przywitać się? Zaprzyjaźnić? A może jest to zbędne? Po co!?
Filozofia dialogu od wieków postulowała konieczność otwarcia się na ludzi, poznania, wykroczenia poza siebie. Dostrzeżenie drugiego człowieka traktowane było jako warunek wydarzenia się spotkania. Współczesny świat zmierza jednak w niebezpiecznym kierunku, coraz rzadziej bowiem dostrzegamy innych, zmniejszając tym samym szansę wydarzenia się wartościowego spotkania, które wzbogaci nasze życie. Mowa tu oczywiście o innym, aniżeli materialnym bogaceniu się. Spostrzegając jedynie czubek własnego nosa, współczesny człowiek ubożeje… Między innymi ta smutna refleksja zaintrygowała Marię Jagiełło, która zgromadziwszy materiał dotyczący tematyki spotkania obecnego w obszarze ludzkiego istnienia, podzieliła się z nim, publikując: „Spotkania, które zmieniają”.
Wspomniana powyżej książka to pewnego rodzaju filozoficzna oraz naukowa podróż w głąb istoty spotkania i dialogu międzyludzkiego. Autorka prowadzi Czytelnika nie tylko przez obszar teoretyczny, ale także zderzając idee z rzeczywistością, dzieli się wynikami badań własnych, ukazujących praktyczną rolę spotkania w życiu jednostki.
Czy faktycznie „Stajemy się - spotykając”?
Istotą spotkania jest możliwość poznania, nie tylko drugiego człowieka, ale także myśli, jakie skrywa, poglądów, jakie wyznaje, doświadczeń, które kłębią się w jego pamięci… Spotkanie daje możliwość przekroczenia pewnych znanych dotąd granic, różnic… Stanowi ono bowiem doskonałą płaszczyznę wymiany myśli, rozwiązywania konfliktów, dzielenia się emocjami czy podejmowania decyzji. W tym kontekście spotkanie śmiało uznać można za przyczynek dalszego rozwoju jednostki w świecie społecznym. Przysposobienie młodych osób do otwartości na dialog, poznanie i wszechstronny rozwój jest jednym z głównych celów, jakie powinien stawiać sobie system edukacji oraz szacowne ciało pedagogiczne…
„Osoba bez osoby nie jest osobą, to samo dzieje się z przedmiotami. Wszystko występuje w relacjach w stosunku do siebie (…)”
Buczkowski, Trziszka, fragment książki
Zarówno temat spotkania, jak i dialogu zajmują istotną pozycję w obecnym dyskursie naukowym, zresztą nie bez powodu, oba te pojęcia, a także to, co pod sobą kryją, towarzyszą ludzkości od zarania dziejów. Książka autorstwa Marii Jagiełło„Spotkania, które zmieniają” zderza ideę z praktyką, delikatnie obnażając obszary do rozwoju, pośrednio wyznacza kierunek zmian.
Publikację polecam nauczycielom, pedagogom, studentom oraz osobom o filozoficznym zacięciu. Więcej: Jagiełło, M. (2012). Spotkania, które zmieniają. O spotkaniu jako kategorii pedagogicznej w wydarzeniu wychowującym na drodze życia. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
źródło: http://www.psychologia-spoleczna.pl/recenzje-ksiazek/1909-spotkania-ktore-zmieniaja-recenzja.html
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów