ATYPOWY. O chłopcu w spektrum autyzmu - recenzja

Dzięki uprzejmości Oficyna Wydawnicza Impuls oraz autorce Joanna Stalka w moje ręce trafiła bardzo wartościowa książka "Atypowy. O chłopcu w spektrum autyzmu".

Lektura w uważny i merytoryczny sposób oswaja czytelnika z temat autyzmu.
Publikacja przedstawia historię Kosmy pełną wzlotów i upadków. Szeroko przedstawia funcjonowanie i trudności młodego człowieka rozwijającego się neuroatypowo. Ukazuje również trudność w rozumieniu swoich odczuć i pragnień. Przedstawia w jak sposób mogą przebiegać relacje rodzinne i rówieśnicze.
Książka idealnie wprowadza w temat neuroróżnorodności nie tylko dzieci. Analiza treści może skłonić ku refleksji również dorosłych.
W kwietniu obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu, ta publikacja stanowi idealną treść do poruszenia w klasie, do zrozumienia i oswojwnia z inności drugiego człowieka.
Książka przydatna również będzie na lekcjach o tematyce akceptacji, tolerancji, szacunku do drugiego człowieka.
Warto zauważyć, że książka przedstawia jedną historię chłopca w spektrum autyzmu. Historię jakich wiele, czasami podobnych, a czasmi zupełnie różnych.
Na docenienie obok poruszanych treści i historii 8-letniego chłopca zasługuje grafika, która może zainteresować.

Psycholog Karolina Rzodkiewicz

źródło: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02nu42qaHZ4LFcMqUsovx5YQyfd7DvsZS1iyDWZeeCfUMXYYL38ySZNg39qJXMFNHsl&id=100067916980847

ATYPOWY

Oto Kosma, chłopiec, jak każdy, lub PRAWIE-każdy chłopiec w jego wieku. Na pierwszy rzut oka niczym spośród rówieśników się nie wyróżnia – jest aktywny, ciekawy i dobrze się uczy. Jest wesoły i nawet ma swoich dobrych kolegów ze szkoły. Uwielbia autobusy i liczby i stały rozkład dnia. Nie lubi niespodzianek. Jednak Kosma jest inny. Kosma jest dzieckiem z autyzmem. W hałasie szybko się denerwuje, w tłumie irytuje, a każde powiedzenie traktuje dosłownie. Kosma to chłopiec, który wszystko nazywa wprost, o wszystko pyta i wszystko bierze dosłownie. Dlatego lepiej nie oceniać go na „rzut oka”.

„Jesteśmy różni, choć niektórzy też podobni, i to jest bardzo cenne – wyjaśnia synkowi mamusia. - Świat byłby nudny, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami. Każdy z nas ma mocne i słabe strony. Każdy ma wady i zalety. (…) A to, że masz taki mózg nie znaczy, że jesteś gorszy. Jesteś wyjątkowy”.

Bo autyzm to nie choroba. Autyzmem się nie zarazisz, ale i z niego nie wyleczysz. Z autyzmem się żyje, bo to część człowieka bez względu na wiek. To część Kosmy z opowieści, który – gdyby nie autyzm – byłby zupełnie innym dzieckiem i tym samym nie byłby bohaterem tej historii.

Kosma jest kochanym przez rodziców dzieckiem. Kosma jest lubiany przez nauczycieli i starszych, jednak w gronie równych jemu ośmiolatków różnie z tym bywa.

Lubi powtarzalność, przewidywalność i świadomość, że ma swój kąt, w którym może się na chwilę schować i odciąć od zgiełku w głowie, jaki wywołuje zbyt wiele impulsów i dźwięków. Ma inną wrażliwość na bodźce, co nie świadczy o tym, że jest „dziwny”. Wręcz przeciwnie – Kosma jest dziecięco wyjątkowy, a jego czułość i pokora powinny uczyć nerwusów wyhamowania.

Kosma jest dzieckiem z autyzmem – i to nie wstyd.

Kosma to wspaniały chłopiec, który jest wyjątkowo-INNY.

„Atypowy” jest historią o chłopcu, w którym niejedno dziecko odnajdzie przyjaciela. Niepozorna książeczka autorstwa Joanny Stalki-Jarskiejto fachowa lektura wiedzy dla dorosłych, dla dzieci zaś opowieść, o której można rozmawiać i czytać bez końca.

Dziecko z autyzmem wymaga indywidualnego podejścia i cierpliwości. Praca z takim dzieckiem polega na rozmowach i gestach. Takie dzieci uczą cierpliwości i spokoju, ale i innego spojrzenia na piękno świata. Takie dzieci zarażają otwartością i wrażliwością.

Joanna Stalka-Jarska odczarowuje autyzm. W prostej historii o Kosmie uświadamia, że autyzm to nie „koniec świata”. To życie, które jest INNE, acz na swój sposób piękne.

„Nie bądź zielony w tematyce autyzmu” – podkreśla autorka, pani Joanna. Przecież zielony to kolor nadziei – nadziei na normalne życie, normalne życie dla każdego.

„Jestem Kosma i mam autyzm i żyję, jak TY

Jestem chłopcem i cieszę się życiem, jak TY.

Lubię kolory i ciepło i słodycze

I ciastka wielkie, jak największe księżyce.

Lubię wiedzieć, co mnie czeka, każdy plan chcę znać

Bo nie lubię niespodzianek, których mogę się bać…”

Niezwykła bajka dla zwykłych czytelników, którą można czytać i na głos i w ciszy i nie trzeba zważać na metrykę. Można mieć i pięć lat i sto pięć. Można być dzieckiem, które ma mleczne zęby i podeszłym w wieku staruszkiem, który nosi sztuczną szczękę. Czytaj – rozmawiaj o ATYPOWYM i poczuj w sobie dziecko, które jest na swój sposób WYJĄTKOWE.

Agnesto

źródło: https://sztukater.pl/ksiazki/atypowy-o-chlopcu-w-spektrum-autyzmu.html

Oto Kosma...

Oto Kosma, chłopiec, jak każdy, lub PRAWIE-każdy chłopiec w jego wieku. Na pierwszy rzut oka niczym spośród rówieśników się nie wyróżnia – jest aktywny, ciekawy i dobrze się uczy. Jest wesoły i nawet ma swoich dobrych kolegów ze szkoły. Uwielbia autobusy i liczby i stały rozkład dnia. Nie lubi niespodzianek. Jednak Kosma jest inny. Kosma jest dzieckiem z autyzmem. W hałasie szybko się denerwuje, w tłumie irytuje, a każde powiedzenie traktuje dosłownie. Kosma to chłopiec, który wszystko nazywa wprost, o wszystko pyta i wszystko bierze dosłownie. Dlatego lepiej nie oceniać go na „rzut oka”.

„Jesteśmy różni, choć niektórzy też podobni, i to jest bardzo cenne – wyjaśnia synkowi mamusia. - Świat byłby nudny, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami. Każdy z nas ma mocne i słabe strony. Każdy ma wady i zalety. (…) A to, że masz taki mózg nie znaczy, że jesteś gorszy. Jesteś wyjątkowy”.
Bo autyzm to nie choroba. Autyzmem się nie zarazisz, ale i z niego nie wyleczysz. Z autyzmem się żyje, bo to część człowieka bez względu na wiek. To część Kosmy z opowieści, który – gdyby nie autyzm – byłby zupełnie innym dzieckiem i tym samym nie byłby bohaterem tej historii.

Kosma jest kochanym przez rodziców dzieckiem. Kosma jest lubiany przez nauczycieli i starszych, jednak w gronie równych jemu ośmiolatków różnie z tym bywa.
Lubi powtarzalność, przewidywalność i świadomość, że ma swój kąt, w którym może się na chwilę schować i odciąć od zgiełku w głowie, jaki wywołuje zbyt wiele impulsów i dźwięków. Ma inną wrażliwość na bodźce, co nie świadczy o tym, że jest „dziwny”. Wręcz przeciwnie – Kosma jest dziecięco wyjątkowy, a jego czułość i pokora powinny uczyć nerwusów wyhamowania.
Kosma jest dzieckiem z autyzmem – i to nie wstyd.
Kosma to wspaniały chłopiec, który jest wyjątkowo-INNY.

„Atypowy” jest historią o chłopcu, w którym niejedno dziecko odnajdzie przyjaciela. Niepozorna książeczka autorstwa Joanny Stalki-Jarskiej to fachowa lektura wiedzy dla dorosłych, dla dzieci zaś opowieść, o której można rozmawiać i czytać bez końca.
Dziecko z autyzmem wymaga indywidualnego podejścia i cierpliwości. Praca z takim dzieckiem polega na rozmowach i gestach. Takie dzieci uczą cierpliwości i spokoju, ale i innego spojrzenia na piękno świata. Takie dzieci zarażają otwartością i wrażliwością.
Joanna Stalka-Jarska odczarowuje autyzm. W prostej historii o Kosmie uświadamia, że autyzm to nie „koniec świata”. To życie, które jest INNE, acz na swój sposób piękne.
„Nie bądź zielony w tematyce autyzmu” – podkreśla autorka, pani Joanna. Przecież zielony to kolor nadziei – nadziei na normalne życie, normalne życie dla każdego.

„Jestem Kosma i mam autyzm i żyję, jak TY
Jestem chłopcem i cieszę się życiem, jak TY.

Lubię kolory i ciepło i słodycze
I ciastka wielkie, jak największe księżyce.

Lubię wiedzieć, co mnie czeka, każdy plan chcę znać
Bo nie lubię niespodzianek, których mogę się bać…”


Niezwykła bajka dla zwykłych czytelników, którą można czytać i na głos i w ciszy i nie trzeba zważać na metrykę. Można mieć i pięć lat i sto pięć. Można być dzieckiem, które ma mleczne zęby i podeszłym w wieku staruszkiem, który nosi sztuczną szczękę. Czytaj – rozmawiaj o ATYPOWYM i poczuj w sobie dziecko, które jest na swój sposób WYJĄTKOWE.

#agaKUSIczyta

źródło: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5171987/atypowy-o-chlopcu-w-spektrum-autyzmu

Spektrum miłości

"Atypowy. O chłopcu w spektrum autyzmu" – autorstwa Joanny Stalka-Jarskiej.
To niezwykle błyskotliwa opowieść, w którą wkomponowano cały wachlarz autystycznych zachowań.

Książka w przystępny sposób, przedstawia codzienność autystycznego chłopca:

✅️ plan aktywności dnia (chłopiec wykazuje małą elastyczność, ciężko znosi zmianę planów –
bardzo nie lubi niespodzianek)
✅️ rytuały i schematy
✅️ sensoryczne potrzeby
✅️ upodobania i supermoce✨️
✅️ ograniczenia słuchowe, węchowe i dotykowe
✅️ utrudnioną komunikację oraz kontakt wzrokowy

Kosma w sposób dosłowny pojmuje metafory typu:
"rzuć okiem".

Podoba mi się również wątek rodziców i ich odczuć.
Społeczność szkolna, bardzo różnie reaguje na odmienne zachowania dziecka.

Jednak spokój i empatia wychowawcy klasy, uspokaja Kosmę, do którego dzieci odnoszą się z szacunkiem i tolerancją.

Na podstawie tej pozycji, czytelnik zrozumie zachowania wynikające z triady autystycznej.
Z humorem i lekkością.

Społeczeństwo świadome jest, że autyzm istnieje. Najczęściej jednak, łączy go z kolorem niebieskim.
Zamiast "mydlenia oczu" niebieskimi ubraniami, polecam przekazywać konkretną wiedzę – w sposób przystępny.

Wyjaśniać na przykładach, dlaczego osoby w spektrum zachowują się w dany sposób.

Ta książka – sprawdzi się idealnie.

Spektrum miłości
źródło: https://www.facebook.com/spektrum.milosci/posts/pfbid0iK1X6PriBrraS9neCTyNjaX9a49wRhzWo4Cfj5CjhEenZ3XFPRif7Pga5oAJyM36l

ATYPOWY. O chłopcu w spektrum autyzmu - recenzja

Zespół Aspergera to nie choroba i nie widać go „na pierwszy rzut oka”. Oznacza on posiadanie nietuzinowego stylu myślenia, a wielu wybitnych ludzi miało ten unikalny zestaw cech. Osoby z ZA mają inteligencję w normie lub powyżej normy. Przyczyny zespołu Aspergera nie są znane, tak samo jak przyczyny autyzmu. Można jednak wyodrębnić pewne powtarzające się zachowania, które mogą (choć nie muszą) wskazywać na prawdopodobieństwo ZA. Słowne wypowiedzi osób z zespołem Aspergera często są bogate, z zaawansowanym poziomem słownictwa i gramatyki. W obrębie mowy można dostrzec nietypowości, takie jak częste uporczywe powtarzanie wypowiedzi, mowę z nienaturalną melodią, nierozumienie ironii, przenośni oraz posługiwanie się specjalistycznym słownictwem nawet przez małe dzieci. Osoby z ZA mają trudności w prowadzeniu rozmowy, np. nie rozumieją komunikacji niewerbalnej (mimiki i gestów) i przez to nie zdają sobie sprawy, co myśli ich rozmówca. Takie trudności mogą przeszkadzać w nawiązywaniu nowych kontaktów, przyjaźni. Osoby z ZA lubią niezmienność oraz sytuacje o stałych i jasnych regułach. Rutyna i rytuały dają im poczucie bezpieczeństwa i pozwalają lepiej orientować się w świecie. Osoby z ZA bardzo często interesują się określonym wycinkiem wiedzy np. autobusami, dinozaurami, pociągami, geometrią. Mają ogromną wiedzę na dany temat i mogą spędzać długie godziny na zgłębianiu tematu lub mówieniu o nim. Wiele osób z zespołem Aspergera doświadcza różnic w przetwarzaniu sensorycznym, co przejawia się na przykład nadmierną wrażliwością na niektóre głośne dźwięki.

To tylko kilka takich cech, zachowań, które możemy zauważyć u osób z zespołem Aspergera. A ponieważ spektrum autyzmu (w którym obecnie zespół Aspergera się zawiera) jest coraz częstszą diagnozą, warto wiedzieć, jak zachowywać się wobec takiego dziecka, jak mu pomóc, a także jak pomóc całej klasie, danemu środowisku w zaakceptowaniu jego inności. Możemy się tego dowiedzieć ze znakomitej książki „ATYPOWY. O chłopcu w spektrum autyzmu”, autorstwa Joanny Stalki-Jarskiej. Opublikowana nakładem Oficyny Wydawniczej IMPULS niewielkich rozmiarów pozycja, to doskonała książka zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców, przybliża bowiem podstawowe zachowania osób ze spektrum. Książka może być również wykorzystana przez nauczycieli, pedagogów czy psychologów szkolnych, w celu przybliżenia tego zestawu pewnych cech klasie i wprowadzenia do niej dziecka – nowego ucznia - ze spektrum Autyzmu właśnie.

Autorka przedstawia nam Kosmę, chłopca mieszkającego w Lublinie i tu też uczęszczającego do szkoły. Chłopiec jest już w drugiej klasie, zdążył oswoić się ze szkolnym rytmem i z pewnymi problemami wynikającymi z ilości dzieci – hałasem czy kolejkami i zapachami na stołówce. Wciąż mu to jednak przeszkadza, dlatego przerwy spędza w cichych miejscach, a jeśli chodzi o posiłki, dostał pozwolenie, by podchodzić do pań kucharek drzwiami dla personelu, by nie musiał czekać w kolejkach. Nauczycielka Kosmy wie już, jak mu pomóc, by jak najlepiej czuł się w środowisku szkolnym, choć często zdarzają się dość zabawne dla innych, a dla Kosmy przykre sytuacje, kiedy nie zrozumie używanych przez panią słów czy powiedzeń – jak na przykład „rzucić okiem” - i bardzo się wówczas denerwuje. Na uwagę zasługuje niezwykła wrażliwość nauczycielki, która ze spokojem tłumaczy chłopcu znaczenie takich powiedzeń i ich funkcje.

Kosma jest naprawdę niezwykłym ośmiolatkiem z równie niezwykłymi zainteresowaniami. Uwielbia cyfry, a każda ma dla niego inny kolor, doskonale gra na perkusji i gitarze, wciąż się w tym doskonaląc, bardzo interesuje się też autobusami i zna na przykład wszystkie rozkłady jazdy autobusów odjeżdżających z pobliskich przystanków. Mimo iż Kosma zauważa, że niekiedy zachowuje się inaczej niż wszyscy, miłość bliskich i akceptacja otoczenia sprawiają, że nie poświęca temu specjalnej uwagi. Dopiero kiedy w nowym roku szkolnym dochodzi do sprzeczki i chłopcy z klasy nazywają go „asburgerem”, Kosma zaczyna się interesować swoją odmiennością i dowiadywać się, co ona dla niego oznacza.

Czy bycie „asburgerem” to faktycznie ograniczenie? Jak można pomóc w codziennym funkcjonowaniu osoby z zespołem Aspergera? Czego unikać? Czy sam Kosma zrozumie, że tę wyjątkowość można wykorzystać i zrobić z niej atut? Przekonamy się z lektury tej ciepłej i niezwykle potrzebnej książki. I nie wiem, jak wy, ale ja chciałabym posłuchać koncertu Kosmy!

QulturaSłowa

źródło: http://www.qulturaslowa.pl/2024/12/joanna-stalka-jarska-geniusz-czy-dziwak.html

Moja ocena 10

Kosma to uczeń drugiej klasy szkoły podstawowej. Jego zainteresowania są dość nietypowe jak na przeciętnego ośmiolatka. Uwielbia cyfry, grę na gitarze i perkusji oraz miejskie autobusy. Nie lubi deszczu, za ciasnych kaloszy, hałasu, wędzonej makreli i niespodzianek.

Po wakacyjnej przerwie Kosma wraca do szkoły. W klasie poznaje dwóch nowych uczniów. Podczas pierwszej wspólnej zabawy dochodzi do sprzeczki. W trakcie szarpaniny chłopcy obrzucają się ostrymi słowami. Kosma słyszy od nowego kolegi, że: „jest nienormalny, bo ma asburgera”. Chłopiec próbuje rozwiązać zagadkę i dowiedzieć się, co to oznacza. Mama wyjaśnia mu, że ma zespół Aspergera. Kosma wreszcie rozumie swoje nietypowe zachowania i reakcje.

Joanny Stalki - Jarskiej nie trzeba przedstawiać znawcom tematu autyzmu. Jednak znajdą się osoby, które dopiero zetknęły się ze spektrum i wszystko jest dla nich nowością. Właśnie otrzymały diagnozę, że ich dziecko ma ASD i co z tym zrobić? Należy znaleźć odpowiednie pozycje, a Pani Jarska pisze tak prosto, jasno i z własnego długoletniego doświadczenia, że warto sięgnąć po jej wszystkie książki.

Ta mała książeczka będzie bardzo odpowiednia dla całej rodziny dziecka z ASD. Opisane w niej jest życie i funkcjonowanie ośmioletniego chłopca z zespołem Aspergera w szkole i w domu, Jego relacje z dorosłymi i rówieśnikami. Poznajemy problemy Kosmy ze swoim ciałem, odczuciami i niezrozumieniem inności. Dowiadujemy się także, jakie talenty otrzymał chłopiec.

Jest to piękna książeczka o tolerancji inności, walce z przeciwnościami. Znajdziemy w niej także ładne ilustracje Anny Andrzejewskiej.

Życzyłabym każdej rodzinie dziecka w spektrum takiej szkoły, wychowawcy, przyjaciół, jakich ma Kosma. Tej tolerancji dla jego deficytów. Książka powinna znaleźć się w każdej szkole, by dzieci mogły poznać i zrozumieć atypowego kolegę lub koleżankę.

Polecam z całego serca

źródło: https://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/2024/08/geniusz-czy-dziwak-o-chopcu-z-zespoem.html