• Obniżka
Edukacja małego dziecka. Tom 12

Edukacja małego dziecka. Tom 12

ISBN: 978-83-8095-518-9
40,00 zł
30,00 zł Oszczędzasz: 10,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 30,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Podtytuł: Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej

Tom 12 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka. Czas, w jakim dokonują się zmiany, jest okresem szczególnym, który prowadzi do zmiany myślenia o dziecku, jego rozwoju i stymulacji twórczości.

Ilość

Tom 12 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka. Czas, w jakim dokonują się zmiany, jest okresem szczególnym, który prowadzi do zmiany myślenia o dziecku, jego rozwoju i stymulacji twórczości. Zmiany w edukacji powinny warunkować rozwój dziecka, tzn. takie „odczytanie” jego możliwości znanych i niepoznanych jeszcze, które znajdują się w strefie jego najbliższego rozwoju, jak je określał Lew S. Wygotski. 

Tematyka opracowań tomu skupia się wokół strony osobowej dziecka, warunków, przestrzeni jego rozwoju twórczego oraz twórczości w obszarze edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Omówiono obszary aktywności dziecka w zakresie jego twórczości językowej, artystycznej, technologicznej. Zwrócono uwagę na stymulację jego osobowości poprzez właściwy dobór metod, technik, które wyzwalają jego twórcze podejście do rozwiązywania zadań i problemów pojawiających się w różnych sytuacjach, zarówno edukacyjnych, jak i życiowych. Proces kształtowania u dziecka twórczego podejścia do wszelkiego rodzaju działań pozwoli mu na bycie refleksyjnym, tzn. umiejącym się zatrzymać i zadawać pytania, poszukiwać rozwiązań i odpowiedzi, które będą wyłamywały się z powszechnie obowiązujących, krępujących swobodę standardów.

Bycie twórczym w przedszkolu czy szkole jest trudne dla dziecka, ponieważ jest ono cały czas obciążone nowymi zadaniami, wymaganiami i nie zostawia mu się przestrzeni, aby samo dostrzegło problem i próbowało go rozwiązać. A przecież może samodzielnie i w sposób oryginalny (tylko z dyskretnym wsparciem dorosłego) rozwiązać określony problem, na poziomie swoich możliwości, swojego rozumienia świata. W edukacji powinniśmy stwarzać warunki do wyzwalania twórczości. To pozwoli dzieciom na kształtowanie mądrego i wolnego w ich wyborach życia w przyszłości.

Mam nadzieję, że teksty zawarte w tym tomie zainspirują czytelnika do szukania i tworzenia rozwiązań innowacyjnych w pracy z małym artystą – odkrywcą świata – oraz zmuszą do stawiania pytań, które przyczynią się do nowego spojrzenia na dziecko, jego świat i możliwości.

Urszula Szuścik

Edukacja małego dziecka - SERIA:


Tom 1: Teoretyczne odniesienia, tendencje i problemy 

Tom 2: Wychowanie i kształcenie w praktyce 

Tom 3: Nowe konteksty, poglądy i doświadczenia 

Tom 4: Konteksty rozwojowe i wychowawcze

Tom 5: Nauczyciel-wychowawca w przedszkolu i szkole

Tom 6: Wybrane obszary aktywności

Tom 7: Przemiany rodziny i jej funkcji 

Tom 8: Przedszkole - przemiany instytucji i jej funkcji 

Tom 9: Szkoła - przemiany instytucji i jej funkcji 

Tom 10: Wychowanie i kształcenie – kierunki i perspektywy zmian 

Tom 11: Nauczyciel i dziecko w dobie kryzysu edukacji

Tom 12: Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej

Tom 13: Konteksty oświatowe 

Tom 14: Konteksty społeczne i międzykulturowe

Tom 15: Pedagogika zmiany w edukacji dziecka

Tom 16: Teoria – badania – praktyka w działaniach międzyedukacyjnych

Edukacja małego dziecka Edukacja małego dziecka



96 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Szuścik Urszula

Szuścik Urszulaadiunkt na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, Wydziale Etnologii i Nauk o Edukacji, Instytut Nauk o Edukacji, kierownik Zakładu Dydaktyki i Pedagogiki Wczesnoszkolnej i Przedszkolnej. Magister wychowania plastycznego, specjalność nauczycielska, doktor nauk humanistycznych z psychologii, specjalność psychologia twórczości, doktor habilitowany nauk humanistycznych z pedagogiki i pedagogiki artystycznej.

Ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej komisji kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy; wicedyrektor do spraw kształcenia w Instytucie Nauk o Edukacji UŚ w Cieszynie; ekspert MEN w skład komisji kwalifikacyjnych lub egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy w zakresie sztuki.

Członek Komitetu Redakcyjnego „Życia Szkoły” oraz członek Rady Redakcyjnej „Zarania Śląskiego”. Wzięła udział w opracowaniu standardów edukacji wizualnej (przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła średnia) w ramach grantu nr 12835/08 Standardy Edukacji Kulturalnej, który był realizowany pod patronatem Ministra Kultury i Dziedzictw Narodowego (sierpień–grudzień 2008 r.). Członek Seminarium Naukowego Komisji Nauk Psychologicznych PAN, Seminarium Naukowego Sekcji Problemowej Pedagogiki Szkolnej PAN, Seminarium Naukowego Zespołu Edukacji Elementarnej PAN, INSEA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Wychowania przez Sztukę), ECHA (Europen Council for High Ability). Uczestniczka licznych konferencji naukowych krajowych i międzynarodowych.

Zainteresowania naukowe, badawcze i artystyczne: zagadnienia edukacji plastycznej i jej stymulacji, analiza procesu twórczości plastycznej, programy kształcenia plastycznego, analiza treści plastycznych w wychowaniu przedszkolnym, w obrębie programów z nauczania zintegrowanego, klas IV-VI szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły średniej, percepcja jakości wizualnych, kształcenie nauczycieli edukacji plastycznej, psychologia twórczości i psychologia sztuki, terapia przez sztukę, grafika artystyczna; Prowadzi ożywioną działalność naukową, dydaktyczną i artystyczną (wystawy 1985, 1989, 1995, 1996, 2001, 2005, 2009).

Ważniejsze publikacje: Znak werbalny a znak plastyczny w twórczości rysunkowej dziecka. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2006 (rozprawa habilitacyjna), monografia, Kształtowanie percepcji wzrokowej jako stymulator działań plastycznych dziecka. Uniwersytet Śląski Filia w Cieszynie Cieszyn 1999, monografia, liczne artykuły w „Plastyka w Szkole”, w publikacjach zbiorowych (w:) Red. B. Dymara, Dziecko w świecie sztuki, Impuls Kraków 1996, Dziecko w świecie rodziny, Impuls Kraków 1998, Dziecko w świecie muzyki, Impuls Kraków 2000, Dziecko w świecie współdziałania cz. 2, Impuls Kraków 2001, (w:) Red. W. Korzeniowska, Przemiany edukacyjne w Polsce i na świecie a modele wychowania, Impuls Kraków 2001, Przemiany w naukach o wychowaniu – idee, koncepcje, rzeczywistość edukacyjna, Impuls Kraków 2002, Red. W. Korzeniowska, U. Szuścik, Rodzina, historia i współczesność. Studium monograficzne,Impuls Kraków 2006, Red. W. Korzeniowska, A. Murzyn, U. Szuścik, Sztuka bycia uczniem i nauczycielem. Z zgadnień pedagogiki współbycia. Studia, rosprawy i szkice – z okazji jubileuszu dziesięciolecia serii „Nauczyciele – Nauczycielom”, Impuls Kraków 2009, Red. W. Korzeniowska, A. Mitas, U. Szuścik, Tradycje kształcenia nauczycieli na Śląsku Cieszyńskim. Studia, rozprawy, przyczynki, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2009, liczne prace pod redakcją naukową i popularnonaukowe; Program autorski z zakresu kształcenia plastycznego dziecka w młodszym wieku szkolnym (klasy I-III) przeznaczony dla I etapu edukacyjnego szkoły podstawowej. Program nauczania. Numer dopuszczenia do użytku szkolnego MEN/DKW-4014-29/99. Wydanie I Wydawnictwo Maria Lorek Katowice 1999. Wydanie II Muza Szkolna Warszawa 2000; około 60 publikacji.


Ogrodzka-Mazur Ewa

prof. UŚ dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie


Oelszlaeger Beata

Oelszlaeger Beata Doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Pracuje jako adiunkt w Pracowni Edukacji Wczesnoszkolnej Instytutu Nauk o Edukacji na uniwersytecie Śląskim, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie. Przez 13 lat pracowała jako nauczycielka nauczania początkowego, prowadząc klasy freinetowskie. Jej zainteresowania naukowe wiążą się z podmiotowością uczniów klas młodszych w edukacji.

Opublikowała liczne artykuły na temat praktycznych rozwiązań w edukacji wczesnoszkolnej oraz problemu aktywnego uczenia się.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Szuścik Urszula, Oelszlaeger Beataa, Ogrodzka-Mazur Ewa

ISBN druk

978-83-8095-518-9

ISBN e-book

Objętość

208 stron

Wydanie

II, 2018

Format

B5 (160x235)

Oprawamiękka, klejona

Wprowadzenie    

Twórcza aktywność językowa dziecka w kontekście zmian kreatywnych w edukacji

Agnieszka Twaróg-Kanus

Uatrakcyjnienie procesu dydaktycznego przez wykorzystanie technik kreatywnego myślenia w aspekcie emocjonalnym, społecznym i edukacyjnym ucznia edukacji wczesnoszkolnej    

Alicja Ungeheuer-Gołąb

Literatura dziecięca jako narzędzie w badaniach pedagogicznych na przykładzie badań prowadzonych w grupie nauczycieli-wychowawców przedszkolnych   

Simoneta Babiaková, Mariana Cabanová

Budovanie čitateľskej gramotnosti detí na začiatku povinnej školskej dochádzky 

Kinga Kuszak

Anglicyzmy w języku dziecka – problem czy wyzwanie nauczyciela?    

Przestrzenie twórczych działań dziecka i nauczyciela w kontekście kreatywnych zmian w edukacji

Aniela Różańska

Rola refleksji w edukacji ekologicznej 

Martyna Justyńska, Anna Majewska-Owczarek

Odyseja Umysłu® jako metoda stwarzająca przestrzeń do rozwijania aktywności twórczej dziecka   

Magdalena Sasin

Dziecko jako odbiorca i twórca muzyki współczesnej

Anna Trzcionka-Wieczorek

Muzyczne kompetencje studentek pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej – przyszłych nauczycielek muzyki 

Bernadeta Didkowska

Czy warto wspierać naturalną, ideoplastyczną drogę rozwoju aktywności plastycznej dziecka w wieku od 7 do 10 lat? 

Barbara Kurowska, Kinga Łapot-Dzierwa

Rozwijanie aktywności twórczej – tradycyjne i alternatywne metody pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym 

Dorota Szumna

Aktywni i samodzielni – o potrzebie zmiany modelu kształcenia najmłodszych uczniów 

Paula Wiażewicz-Wójtowicz

Akademicka pracownia artystyczna jako przestrzeń edukacji plastycznej dziecka 

Marek Świeca

Warunki skutecznej interakcyjności w edukacji dziecka 

Dominika Łowkajtis

Zastosowanie urządzeń mobilnych w edukacji plastycznej uczniów zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej 

Ondřej Šimik

Využití aplikace Nearpod jako nástroje pro interaktivní výuku 

Joanna Sikorska

Edutainment – w poszukiwaniu rozwiązań sprzyjających trójwymiarowemu uczeniu się w okresie późnego dzieciństwa 

Informacja o autorach   

fragment

Informacja o autorach

Simoneta Babiaková, doc. PaedDr., PhD., Uniwersytet Mateja Bela, Wydział Pedagogiczny, Banská Bystrica, Słowacja

Mariana Cabanová, mgr, PhD., Uniwersytet Mateja Bela, Wydział Pedagogiczny, Banská Bystrica, Słowacja

Bernadeta Didkowska, dr, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Sztuk Pięknych

Martyna Justyńska, mgr, Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk o Wychowaniu

Barbara Kurowska, dr, Uniwersytet Pedagogiczny, Wydział Pedagogiczny

Kinga Kuszak, dr hab., prof. UAM, Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Studiów Edukacyjnych

Kinga Łapot-Dzierwa, dr hab., prof. UP, Uniwersytet Pedagogiczny, Wydział Pedagogiczny

Dominika Łowkajtis, dr, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Sztuk Pięknych

Anna Majewska-Owczarek, mgr, Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk o Wychowaniu

Ewa Ogrodzka-Mazur, prof. dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Beata Oeszlaeger-Kosturek, dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Aniela Różańska, dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Magdalena Sasin, dr, Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk o Wychowaniu

Joanna Sikorska, mgr, Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Studiów Edukacyjnych

Dorota Szumna, dr, Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Pedagogiczny

Urszula Szuścik, dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Ondřej Šimik, mgr, PhD., Uniwersytet Ostrawski, Wydział Pedagogiczny

Marek Świeca, dr, Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim, Wydział Pedagogiki i Nauk o Zdrowiu

Anna Trzcionka-Wieczorek, dr, Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji

Agnieszka Twaróg-Kanus, dr, Akademia Techniczno-Humanistyczna, Wydział Humanistyczno-Społeczny

Alicja Ungeheuer-Gołąb, dr hab., prof. UR, Uniwersytet Rzeszowski, Wydział Pedagogiczny

Paula Wiażewicz-Wójtowicz, dr, Uniwersytet Szczeciński, Wydział Humanistyczny

Jak podtrzymywać i wzbogacać zdolności uczenia się dziecka?

W literaturze psychologicznej podkreśla się, że uczenie się to naturalna działalność człowieka. Jednak mnogość definicji, które się pojawiają, sprawia, że proces ten trzeba analizować w sposób wieloaspektowy. Jerzy Kujawiński zauważa na przykład, że uczenie się jest czynnością opierającą się na procesach pamięciowych, ale nie można jej z nimi utożsamiać. Wskazuje też na definicje koncentrujące się na zdobywaniu umiejętności i wiadomości przez podmiot uczący się samodzielnie oraz te, które podkreślają konieczność zachodzenia procesów wywołujących trwałe zmiany w zachowaniu wskutek gromadzonych przez jednostkę doświadczeń.

W literaturze przedmiotu zwraca się też uwagę na znaczenie koncepcji dotyczących uczenia się warunkowanego doznaniami ujawniającymi się w nowych sytuacjach pod postacią działań podejmowanych przez osobę uczącą się.

W rozważaniach na temat procesu uczenia się trudno nie odwołać się do teorii Jeana Piageta, Lwa S. Wygotskiego czy Jerome’a Brunera, uwypuklających aspekty społeczne i kulturowe w uczeniu się. J. Piaget, przedstawiciel nurtu psychologii poznawczej, podkreśla, że uczenie się to czynność polegająca na modyfikacji wiedzy przechowywanej w umyśle przez włączenie nowych informacji do struktur już istniejących lub ich zmianę, jeśli zachodzi taka potrzeba. Uczenie się jest więc przystosowawczą funkcją organizmu, który wytwarza w tym procesie w obrębie pamięci schematy umożliwiające zrozumienie środowiska. W teorii J. Piageta uczenie się jest rozumiane również jako wspieranie indywidualnego rozwoju jednostki.

L.S. Wygotski zwraca natomiast uwagę na znaczenie dostarczania wzorców transmisji kulturowej w postaci wiedzy naukowej wypracowanej społecznie – centralnym pojęciem w procesie uczenia się jest Strefa Najbliższego Rozwoju, w której zachodzi aktywność uczącego się i wspierającego go nauczyciela. Takie funkcjonowanie, kiedy uczący się, korzystając ze wsparcia nauczającego, może samodzielnie wykonać zadanie, pozwala osiągać mu poczucie kompetencji i sprawstwa, a nauczającemu stawanie się tutorem, szczególnie wrażliwym na jego potrzeby i oczekiwania. Wspólne transakcje powstające w procesie uczenia się – nauczania wyzwalają u obu stron zasoby, pozwalając zaakcentować równocześnie – często ignorowany w procesie edukacji aspekt – że i uczący się, i nauczający w określony sposób reagują na siebie, a poprzez granice, które ustanawiają dla samych siebie w tych transakcjach, kreują wokół siebie sytuację umożliwiającą ukierunkowywanie ich dalszej aktywności. Formatywna (kształtująca) czy twórcza aktywność tego rodzaju, łącząc komponenty poznawcze, wykonawcze i emocjonalno-ewaluatywne, pozwala tym samym i uczącemu się, i nauczającemu doświadczać podmiotowości, stawać się elastycznym, mobilnym, zmotywowanym, a także konstruować nowego rodzaju postawy wobec nieustannie zmieniającej się rzeczywistości. Jak zauważa Hanna Krauze-Sikorska, choć koncepcja L.S. Wygotskiego zawsze może stanowić pole do interdyscyplinarnych dyskusji nad jej możliwościami i ograniczeniami, wnosi też do teorii uczenia się – nauczania niezmiernie istotny element. Wskazuje bowiem, że Strefa Najbliższego Rozwoju to miejsce, w którym kultura i poznanie wzajemnie się kreują, ponieważ w czasie dowolnej, wspólnej aktywności uczestnicy doświadczają zróżnicowanej odpowiedzialności. 

Interesująco na tym tle sytuuje się także koncepcja J. Brunera, który podkreśla znaczenie aktywności jednostki w uczeniu się i że „wyjście poza dostarczone informacje” aktywizuje jednostkę poznawczo. Każde nauczanie powinno być w związku z tym rozumiane jako uczenie się przez odkrywanie (z tego punktu widzenia inaczej więc można spojrzeć na możliwości każdego ucznia), a dobór treści w nauczaniu powinien maksymalizować zdolności uczącego się do wykraczania poza dostarczone informacje. J. Bruner akcentował także, że każdy może uczyć się efektywnie, ale tylko przy założeniu, iż oddziaływania mające wpływ na uczenie się uwzględniają etapy rozwoju umysłowego, które polegają głównie na powstawaniu różnych systemów reprezentacji świata, a kształcenie nie tylko będzie podporządkowane procesowi rozwoju, ale też ów proces wyprzedzać.

Analizując specyfikę fizycznego oraz psychospołecznego funkcjonowania dziecka w okresie dorastania i dziecka w wieku przedszkolnym, można dostrzec różnice w uczeniu się w tych okresach życia. Istotnym elementem budowania motywacji poznawczej w późnym dzieciństwie jest bowiem fakt, że wraz z rozpoczęciem edukacji szkolnej przed dzieckiem pojawia się nowe wyzwanie – zmiana sposobu uczenia się.

Do tej pory główną cechą uczenia się było swobodne eksplorowanie i doświadczanie rzeczywistości, określane mianem uczenia się według własnego programu. Wraz z pójściem do szkoły dziecko zaczyna uczyć się w sposób reaktywny, na podstawie programu zewnętrznego. Wiąże się to z uczeniem się nie tylko treści przyswajanych odgórnie, ale również w danym czasie, tempie czy według wyznaczonego planu. Sukces dziecka w dużej mierze determinuje jakość oferty szkolnej, jej dopasowanie do potrzeb, możliwości, a czasem ograniczeń ucznia. Edukacja staje się jednak efektywna wówczas, gdy uwzględnia trzy wymiary jego uczenia się: poznawczy, emocjonalny i społeczny, oraz to, że myślenie dziecka zawsze usytuowane jest w kontekście kulturowym. Jak pisze Anna I. Brzezińska we wstępie do znanej publikacji J. Brunera Kultura edukacji, […] kultura kształtuje umysł, dostarcza swoistej „skrzynki z narzędziami”, dzięki której konstruujemy obraz świata i siebie samych. Edukacja to z kolei nie tylko programy szkolne, standardy i programy, jak zwykliśmy sądzić, ale to rodzaj „intymnej” relacji zanurzonej w kulturze, która ustanawia kontekst dla nauki szkolnej.

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło