Pedagogika poszukuje łatwości i oczywistości. Wszelkie koncepcje, które nie są łatwe ani oczywiste, mają małe szanse na wejście w obieg powszechny, na uzyskanie statusu „kanonu” myśli o wychowaniu. Nie jest to zjawisko nowe ani zaskakujące. Wynika ono po prostu z konieczności dostarczania takich wizji procesu edukacji, które mogą być zrozumiałe przez ogromne zastępy nauczycieli praktycznie zaangażowanych w proces kształcenia...
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 20,00 zł
Pedagogika poszukuje łatwości i oczywistości. Wszelkie koncepcje, które nie są łatwe ani oczywiste, mają małe szanse na wejście w obieg powszechny, na uzyskanie statusu „kanonu” myśli o wychowaniu. Nie jest to zjawisko nowe ani zaskakujące. Wynika ono po prostu z konieczności dostarczania takich wizji procesu edukacji, które mogą być zrozumiałe przez ogromne zastępy nauczycieli praktycznie zaangażowanych w proces kształcenia...
Pedagogika poszukuje łatwości i oczywistości.
Wszelkie koncepcje, które nie są łatwe ani oczywiste, mają małe szanse na wejście w obieg powszechny, na uzyskanie statusu „kanonu” myśli o wychowaniu. Nie jest to zjawisko nowe ani zaskakujące. Wynika ono po prostu z konieczności dostarczania takich wizji procesu edukacji, które mogą być zrozumiałe przez ogromne zastępy nauczycieli praktycznie zaangażowanych w proces kształcenia. Uważa się, że funkcją pedagogiki jest dostarczanie nauczycielom „przepisów” na uzyskiwanie zakładanych celów, swoistej „technologii działania edukacyjnego”. Niezwykła złożoność procesów edukacyjnych powoduje jednak, że owe proste i zrozumiałe dla wszystkich, łatwe do praktycznego stosowania teorie okazują się raz za razem mistyfikacjami. Rodzi to zniechęcenie, stwarza konflikt „praktyków” z „teoretykami” i... wywołuje jeszcze większe zapotrzebowanie na oczywistość i prostotę.
Na naszych oczach skończyła się oczywistość pedagogiki socjalistycznej. Reakcją na jej upadek stało się niezwykłe ożywienie poszukiwań praktycznych (ruch szkół społecznych, klas autorskich, szkół prywatnych) i zapotrzebowanie na nowe idee opisujące i wyjaśniające procesy wychowania i rozwoju. Ale jakby mimochodem został też uruchomiony ów stary, klasyczny motyw poszukiwania oczywistości: tym razem zdajemy się szukać jej na Zachodzie. „Tam” wszystko wydaje się być proste, sprawdzone, bezproblemowe, gotowe do przyjęcia i skopiowania.
Tymczasem myślenie nigdy nie jest oczywiste. Myślenie o wychowaniu jest działaniem szczególnie nieoczywistym, bo jest myśleniem o jednej z najbardziej nieoczywistych praktyk społecznych. Także na Zachodzie trzeba walczyć z upraszczającymi stereotypami łatwych teorii pedagogicznych, gdyż pozostawione bez krytycznego myślenia, natychmiast przeradzają się one w uzurpatorskie ideologie prowadzące do totalnej gry w fałsz, do tworzenia wielkiego pozoru wychowania.
Jak już wspomniałem, nie grozi nam już oczywistość pedagogiki socjalistycznej: jest ona kwestionowana w swych najgłębszych podstawach. Jeśli mamy uchronić się przed stwarzaniem fikcji, nie możemy sobie jednak pozwolić na jakąkolwiek inną oczywistość. Myślę, że zaprezentowanie dwóch zupełnie nieoczywistych pedagogik zachodnich (jedna z nich w swej nazwie deklaruje stały sprzeciw wobec oczywistości, krytyczność, druga — sprzeciw wobec pedagogiki w ogóle) może się w jakimś stopniu przyczynić do uodpornienia na kolejne „oczywiste” mistyfikacje ideologii wychowania, może nam pomóc w utrzymaniu przez myśl stałego, uważnego kontaktu z niezwykle złożoną realnością wychowania. W uważnym otwarciu na realność widzę bowiem szansę sensownego bycia nauczycielem.
Tomasz Szkudlarek
Opis
Specyficzne kody
Bogusław Śliwerski
pedagog, profesor nauk społecznych, zatrudniony na Uniwersytecie Łódzkim i w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, dr h.c. multi, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN (2011–2019), członek Sekcji Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (2010–2020) i członek Zespołu Nauk Społecznych pierwszej kadencji Rady Doskonałości Naukowej.
Ostatnio wydał między innymi: Pedagogika. Podręcznik akademicki (współred. Z. Kwieciński, wyd. nowe, Warszawa 2019); Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia (współaut. K. Maliszewski, D. Stępkowski, Kraków 2019); "Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu...", czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku (Kraków 2019); Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005–2016. Studium krytyczne (Łódź 2018); Pedagogia harcerskiego wychowania (Kraków 2018); Książki (nie)godne czytania? (Kraków 2017); Meblowanie szkolnej demokracji (Warszawa 2017); Habilitacja. Diagnoza. Procedury. Etyka. Postulaty (Kraków 2017); Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji (Kraków 2016); Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji. Inspiracje do badań polityki oświatowej (Kraków 2015); Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013).
Redaktor naczelny kwartalnika „Studia z Teorii Wychowania”, członek rad naukowych czasopism pedagogicznych: „Littera Scripta Journals”, „The New Educational Review”, „Journal of Pedagogy” KNP PAN, „Chowanna”, „Przegląd Pedagogiczny”, „Forum Oświatowe”, „Auxilium Sociale Novum”, „Ars Educandi”, „Wychowanie na co Dzień”, „Problemy Wczesnej Edukacji” i „Horyzonty Wychowania”.
Zainteresowania naukowe: pedagogika ogólna, filozoficzne i teoretyczne podstawy wychowania, pedagogika porównawcza, andragogika i pedagogika (wczesno)szkolna.
Blog: www.sliwerski-pedagog.blogspot.com
Tomasz Szkudlarek
pedagog, profesor, kierownik Zakładu Filozofii Wychowania i Studiów Kulturowych przy Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego.
Należy do światowej czołówki przedstawicieli krytycznych badań społecznych - pedagogiki krytycznej, pedagogiki kultury, pedagogiki radykalnej. Jest autorem licznych artykułów i publikacji z zakresu filozofii wychowania, pedagogiki krytycznej i problematyki mediów.
Bierze udział w wielu projektach badawczych finansowanych przez KBN lub instytucje pozarządowe; ostatni projekt: "Students as Journeymen between Comunities of Higher Education and Work". W latach 1998-2000 członek i przewodniczący Sekcji Psychologii i Pedagogiki Komitetu Badań Naukowych. Wykłady gościnne na Uniwersytecie w Hiroszimie, 2001. W latach 2000-2002 visiting professor w Institute of Behavioral Sciences w Linköping University. W 2003 roku wykłady na studiach doktoranckich (program The Normative Dimension of Higher Education) na Uniwersytecie Oslo, (Norwegia. Doctor honoris causa Linköping University (Szwecja).
Wybrane publikacje: (z B. Śliwerskim) Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki 1991. (with Joanna Rutkowiak, Maria Szczepska-Pustkowska, Malgorzata Lewartowska-Zychowicz) Teacher Education in Linköping. A Peer Review of the Teacher Education for Primary and Secondary School from a Polish Point of View. Universitetet i Linkoping, Lararutbildningen. Linköping, Szwecja, 1993. Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, 1993. The Problem of Freedom in Postmodern Education. Bergin & Garvey, Greenwood Publishing Group, Westport, Connecticut (USA), London, 1993. (redakcja i współautorstwo) Różnica, tożsamość, edukacja. Szkice z pogranicza, Kraków 1995, Wyd. Impuls. (ze Zbyszko Melosikiem) Kultura, tożsamość i edukacja: migotanie znaczeń, Kraków 1998, Oficyna wyd. Impuls. Media: szkice z filozofii i pedagogiki dystansu, 1999. Identity, Popular Culture, Education. Hiroshima University, 2000 (publikacja w jezyku japońskim). (współautor) Freshmen Students on Education and Work, Gdańsk 2003, Wydawnictwo UG. (współred.) Rynek i kultura neoliberalna a edukacja, 2005.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Autor | Śliwerski Bogusław, Szkudlarek Tomasz |
ISBN druk | 978-83-7587-371-9 |
ISBN e-book | |
Objętość | 112 |
Wydanie | V, 2010 |
Format | B5 (160x235) |
| Oprawa | twarda, szyta |
Wstęp
Tomasz Szkudlarek. Część pierwsza
Wyzwanie pedagogiki krytycznej
Krytyka oświaty a pedagogika krytyczna
Pedagogika krytyczna: zarys rekonstrukcji
Pedagogika wyzwolenia
Pedagogika wyzwolenia a edukacja emancypacyjna
Ontologia pozoru a epistemologia uniku
Modernizm, postmodernizm i teorie edukacji
Czy pedagogika jest możliwa?
Ku postmodernistycznej teorii edukacji: tezy pedagogii Henry’ego A. Giroux
Bogusław Śliwerski. Część druga
Antypedagogika
Dzieci – choć nie ryby – głosu nie mają, czyli walka antypedagogiki o emancypację i równouprawnienie nieletnich
Dlaczego pedagogika jest czarna?
Jak wyzwolić się z pedagogicznego myślenia i przemocy?
Bogusław Śliwerski. Część trzecia
Emancypacja [z] pedagogiki antypedagogicznym wyzwaniem dla dorosłych
Bibliografia
