Niepełnosprawność w okresie późnej dorosłości
Od
Cena
20,95 zł
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 30,00 zł
Studium przypadku osoby ociemniałej
Niniejsza praca ma na celu ukazanie roli edukacji (także edukacji dorosłych) w pokonywaniu kryzysu życiowego, jakim jest utrata wzroku, na przykładzie życia osoby ociemniałej.
Niniejsza praca ma na celu ukazanie roli edukacji (także edukacji dorosłych) w pokonywaniu kryzysu życiowego, jakim jest utrata wzroku, na przykładzie życia osoby ociemniałej. Dla mnie jako pedagoga, absolwentki Podyplomowego Studium Edukacji Dorosłych oraz Studiów Podyplomowych z Tyflopedagogiki, jest to szansa poznania czynników, które mogą mieć wpływ na podjęcie nauki przez osoby dorosłe, zwłaszcza osoby niepełnosprawne, wśród których tylko kilkanaście procent ma średnie lub wyższe wykształcenie, a wskaźnik bezrobocia jest bardzo wysoki. Coraz większa liczba niepełnosprawnych podejmuje naukę na poziomie pomaturalnym i wyższym, a każda z tych osób ma specyficzne i bardzo indywidualne potrzeby, uświadomienie i zrozumienie których pomoże w lepszej współpracy kadry uczącej i dorosłych uczniów niepełnosprawnych. Do niedawna większość osób niepełnosprawnych kończyła swoją edukację na poziomie szkoły zawodowej, nie mając możliwości dalszego kształcenia. Tym bardziej kategoria „dorosłych uczniów niepełnosprawnych” jest nowym zjawiskiem dla specjalistów edukacji dorosłych.
Badania biografii edukacyjnych dorosłych osób niepełnosprawnych pozwalają na poznanie biegu ludzkiej edukacji: etapów, genezy, motywacji, roli rodziny, szkoły i kształcenia poza instytucjami, skutków i wpływu na całość osobowości uczącego się oraz jego życiowy sukces. Biografia ukazuje jednostkę jako istotę edukującą się, dla której edukacja i uczenie się są pomocne w przezwyciężaniu kryzysu życiowego i stawaniu się „bardziej człowiekiem”, z uwagi na to, że procesy edukacyjne związane z rozwojem wpisane są w istotę człowieczeństwa.
Niniejsza praca jest również próbą przybliżenia sylwetki osoby, dla której edukacja jest celem życia. Pisząc biografię edukacyjną, chciałam pokazać Człowieka, pokazać więcej niż dwa wymiary, które dostrzega większość osób pełnosprawnych, myśląc o osobach niepełnosprawnych – wymiar bohatera albo pacjenta. Chciałam pokazać osobę zaradną, ambitną, inteligentną, ciekawą świata i zarażoną bakcylem edukacji, który – mam nadzieję – jest nieuleczalny (por. Belzyt, 2002). Praca ta jest także w pewnej mierze próbą zmierzenia się z własnym doświadczeniem życiowym – badaczki i wolontariuszki osoby niewidomej.
Belzyt Joanna
pedagog, absolwentka studiów podyplomowych z tyflopedagogiki (Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie) oraz studiów podyplomowych z zakresu edukacji dorosłych (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), adiunkt w Zakładzie Pedagogiki Specjalnej Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach tyflopedagogiki, nabywania niepełnosprawności oraz na związanych z tym sytuacjach trudnych.
Poza pracą, która jest jej pasją, lubi kryminały Agathy Christie, żeglowanie, jazdę rowerem i samochodem, a także jazdę na nartach z osobami niewidomymi. Jest dumną właścicielką wspaniałego psa ze schroniska rasy „przegląd ulicy” i kolekcji
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
ą
Autor | Belzyt Joanna |
ISBN druk | 978-83-7587-864-6 |
ISBN e-book |
|
Objętość | 182 stron |
Wydanie | I, 2012 |
Format | B5 (160x235) |
Oprawa | miękka, klejona |
Wstęp
Część I
Niepełnosprawność jako kryzys życiowy i wyzwanie edukacyjne
1. Niepełnosprawność jako kryzys życiowy
11 1.1. Wpływ niepełnosprawności na osobowość
1.2. Psychospołeczne uwarunkowania sytuacji osób niepełnosprawnych
1.3. Koncepcje kryzysów życiowych
1.4. Wsparcie społeczne jako podstawa przezwyciężania kryzysu życiowego
2. Rodzina osoby niepełnosprawnej
2.1. Problemy emocjonalno-społeczne rodzin dzieci niepełnosprawnych
2.2. Sposoby adaptacji rodziców do nowej sytuacji
2.3. Dynamika kryzysów w rodzinie
3. Osoba niepełnosprawna w obliczu zdrowego społeczeństwa
3.1. Mechanizmy psychologiczne przeżywania i reagowania na uraz ciała
3.2. Tożsamość negatywna pacjenta
3.3. Biografie osób niepełnosprawnych
3.4. Koncepcja trajektorii losu ludzkiego
3.5. Postrzeganie osób niepełnosprawnych w przeobrażającym się społeczeństwie
4. Edukacja osób niepełnosprawnych w dorosłości
4.1. Edukacja dorosłych i koncepcje jej rozwoju
4.2. Determinanty uczenia się osób dorosłych
4.3. Specyfika motywowania i motywacji edukacyjnej w sytuacji niepełnosprawności
4.4. Edukacja dorosłych osób z niepełnosprawnością wzroku
Część II
Studium przypadku osoby ociemniałej – perspektywa badawcza
1. Metodologia podjętych badań
1.1. Przyjęcie strategii jakościowej i jej konsekwencje
1.2. Ustalenia co do przedmiotu, celu i metody badań
1.3. Dobór próby badawczej, organizacja i przebieg badań
1.4. Strategie analityczne i interpretatywne
2. Przezwyciężanie kryzysu życiowego w sytuacji ociemnienia
2.1. Etapy przezwyciężania bezładu trajektorii przez badaną osobę
2.2. Źródła wsparcia społecznego
2.3. Rodzina wobec niepełnosprawności badanego
2.4. Podsumowanie
3. Edukacyjne drogi rehabilitacji wzroku
3.1. Etapy drogi edukacyjnej osoby badanej
3.2. Sukcesy i porażki. Podgrzewanie i ochładzanie aspiracji edukacyjnych
3.3. Edukacja z perspektywy niepełnosprawnej jednostki
3.4. Podsumowanie
4. Środowiskowe uwarunkowania radzenia sobie z niepełnosprawnością wzroku
4.1. Postrzeganie rodziny badanego
4.2. Postrzeganie aktywności sportowej i edukacyjnej badanego
4.3. Postrzeganie kontaktów interpersonalnych badanego
4.4. Podsumowanie
Wnioski
Zakończenie
Bibliografia
Spis tabel
Spis wykresów
Książka […] przede wszystkim traktuje o niepełnosprawności wzroku i problemach, jakie dla funkcjonowania człowieka ta dysfunkcja stwarza. Autorka próbuje pokazać pewną trajektorię losu jednostki ociemniałej, znajdującej się w kryzysie życiowym, zmagającej się z trudnościami w procesie edukacji i dorastania.
[…] książka to ciekawa i dobrze napisana pozycja z zakresu tyflopedagogiki. Joanna Belzyt prezentuje podstawową wiedzę […] niezbędną dla zrozumienia trudnej sytuacji człowieka ociemniałego, przekonuje do oryginalnej metody badawczej i umożliwia wgląd do prywatnego świata człowieka niepełnosprawnego. Zebrany materiał empiryczny […] jest niewątpliwie wartościową egzemplifikacją jednostkowego zmagania się z sytuacją kryzysową, która dla większości osób pełnosprawnych jest trudno wyobrażalna. […] Autorka […] rewiduje stanowisko wobec stereotypowego postrzegania ociemnienia, […] wskazuje na niedoskonałości rozwiązań systemowych i instytucjonalnych, które z myślą o osobach dotkniętych tą dysfunkcją stworzono. Nad całością góruje jednak optymistyczny przekaz radzenia sobie z niepełnosprawnością i jej konsekwencjami. To potężny zastrzyk optymizmu dla osób nią dotkniętych i ich opiekunów.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Amadeusza Krause