Żywanowska Agnieszka

Doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Pedagogiki Specjalnej i Psychologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Ukończyła studia podyplomowe z logopedii.

Wcześniej pracowała jako logopeda i oligofrenopedagog w szkole podstawowej i gimnazjum oraz w Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Olsztynie . Członek Polskiego Towarzystwa Pedagogiki Specjalnej.

Wielokrotny koordynator wolontariuszy. Aktywnie uczestniczy w różnorakich konferencjach naukowych.

Katarzyna Ćwirynkało

Kosakowski Czesław

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Wprowadzenie    

Część I

Z teorii pedagogiki specjalnej

Zagadnienia terminologiczne i kierunki rozwoju

Katarzyna Parys, Sławomir Olszewski

Przeobrażenia terminologiczne w pedagogice specjalnej. Jaka pedagogika?    

Katarzyna Ćwirynkało, Agnieszka Żyta

Nowe tendencje i kierunki rozwoju pedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną – zmiany paradygmatów    

Grażyna Gunia

Ustawa o języku migowym – implikacje dla surdopedagogiki 

Marzenna Zaorska

Dlaczego dziecko ze sprzężoną niepełnosprawnością sensoryczną oraz sprzężoną niepełnosprawnością intelektualną (nie) może być autystyczne?   

Część II

Z praktyki subdyscyplin pedagogiki specjalnej

Katarzyna Ćwirynkało, Agnieszka Żyta

Czy praktyka pedagogiczna dotrzymuje kroku zmianom w teorii pedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną?   

Bernadeta Szczupał

Architektoniczne i urbanistyczne działania w kontekście potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową – dylematy legislacyjne   

Iwona Jagoszewska

Przygotowanie nauczycieli szkół masowych do pracy z dziećmi z uszkodzonym słuchem   

Monika Włodarczyk-Dudka

Interakcja uczeń – pies w edukacji i rehabilitacji

Empiryczna analiza poglądów przyszłych pedagogów specjalnych na wykorzystanie zwierząt w pracy z osobami z niepełnosprawnością 

Aneta Mróz

Formy aktywizacji osób niepełnosprawnych intelektualnie mieszkających w Domu Pomocy Społecznej im. bł. Jana Pawła II w Krasnymstawie 

Część III

Podmiot pedagogiki specjalnej Aniela Korzon Ewolucja stosunku rodziców do dziecka niepełnosprawnego 

Beata Cytowska

Wydarzenia i osoby znaczące w biografii jako źródło samoświadomości osób z niepełnosprawnością intelektualną   

Irena Ramik-Mażewska

Wybrane obszary samooceny dzieci z lekką niepełnosprawnością intelektualną w integracyjnym systemie edukacji 

Agnieszka Żywanowska

Niepełnosprawność intelektualna w obszarze wybranych mechanizmów stygmatyzacji społecznej   

Barbara Winczura

Kompetencja emocjonalna dzieci z autyzmem   

Joanna Żeromska-Charlińska

Obawa czy niebyt? Dysonans relacji w terminalnym okresie choroby 

Hanna Szczerbicz

Odpowiedzialne ojcostwo – samotne wychowywanie dziecka z niepełnosprawnością   

Katarzyna Plutecka

Rola ojca w rehabilitacji dziecka niesłyszącego z implantem ślimakowym 

Bożena Sidor-Piekarska

Funkcjonowanie społeczne dzieci z trudnościami w rozwoju w percepcji ich rodziców

Małgorzata Obara-Gołębiowska

Walka z otyłością jako problem psychospołeczny XXI wieku

Wpływ implementacji intencji celu na samoregulację odżywiania się 

Podstawowym przedmiotem zainteresowania pedagogiki specjalnej jest człowiek, który na skutek zaburzeń utrudniających jego prawidłowy rozwój i funkcjonowanie społeczne wymaga od otoczenia wsparcia oraz nieustannej pomocy. Stwarzając podstawy teoretyczne i metodyczne dla procesów rewalidacji (usprawniania, kompensacji i korekcji pedagogicznej w procesie dydaktyczno-wychowawczym) oraz resocjalizacji, pedagogika specjalna odpowiada na potrzeby rozwojowe, edukacyjne, wychowawcze, a także socjalizacyjne i zawodowe. Nakładem Oficyny Wydawniczej Impuls ukazała się publikacja, szczegółowo omawiająca kluczowe zagadnienia zarówno teorii, jak i praktyki podmiotu tytułowej dziedziny nauki.

Oddane do rąk szerokiego grona odbiorców Kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej są pierwszą publikacją z serii Horyzonty pedagogiczne, do której materiały przygotowywane są w Katedrze Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Ponieważ między teorią a praktyką zachodzi wzajemne oddziaływanie, naukowi redaktorzy zatroszczyli się o to, by czytelnik mógł poznać nie tylko szczegóły terminologiczne, paradygmatyczne oraz kierunki rozwoju surdopedagogiki i pedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną, ale również miał okazję przeanalizować konkretne problemy rzeczywistości społecznej. Tak więc dogłębnemu oglądowi poddane zostały architektoniczne i urbanistyczne działania w kontekście potrzeb osób z anomaliami narządu ruchu, przygotowanie nauczycieli szkół masowych do pracy wśród dzieci z uszkodzonym słuchem, znaczenie dogoterapii oraz formy aktywizacji osób niepełnosprawnych intelektualnie, dla których miejscem stałego pobytu stał się Dom Pomocy Społecznej im. bł. Jana Pawła II w Krasnymstawie.

W całościowym spojrzeniu na tytułowe zagadnienie Kierunków rozwoju pedagogiki specjalnej nie zabrakło dowartościowania podmiotu: zbadano ewolucję stosunku rodziców do dziecka niepełnosprawnego, kompetencję emocjonalną dzieci z autyzmem oraz samoocenę w integracyjnym systemie edukacji, a także skupiono się na obszarze wybranych mechanizmów stygmatyzacji społecznej. Nie zabrakło również interesujących materiałów, traktujących o odpowiedzialnym ojcostwie i walce z otyłością. Przedstawione w ogólnym zarysie powyższe zagadnienia pozwalają ustosunkować się do lektury.

Publikacja Oficyny Wydawniczej Impuls należy do literatury specjalistycznej. Zainteresowani tematem (pedagodzy ukierunkowani na pracę z osobami dotkniętymi niepełnosprawnością, studenci kierunków pedagogicznych, nauczyciele zatrudnieni w szkołach integracyjnych oraz rodzice) odnajdą w lekturze propozycje konkretnych działań. Pomocą posłuży im zamieszczona na końcu każdego rozdziału bogata bibliografia, przypisy, tabele, wykresy i wyliczenia. Całość oparta została na wieloletnich badaniach, których wyniki odnajdują odzwierciedlenie w pracy z osobami dotkniętymi niepełnosprawnością.

źródło: http://www.granice.pl/recenzja,kierunki-rozwoju-pedagogiki-specjalnej--horyzonty-pedagogiczne--tom-1,8244

Lektura tej książki sprawia, że zaczynamy lepiej rozumieć istotę i potrzebę zmian w obszarze pedagogiki specjalnej oraz jej związki z życiem społecznym. Autorzy, prezentując wiele stanowisk odnoszących się do zmian w pedagogice specjalnej, zachęcają do refleksji nad ich konsekwencjami zarówno w wymiarze społecznym (np. edukacja integracyjna), jak i indywidualnym (np. upodmiotowienie osób z niepełnosprawnością). Ze względu na aktualność poruszanych zagadnień oraz ich znaczenie dla rozwoju pedagogiki specjalnej publikacja powinna się spotkać z dużym zainteresowaniem.

Pragnę jednocześnie wyrazić uznanie dla autorów za podjęcie udanej próby zmierzenia się z problemami pedagogiki specjalnej oraz dla redaktorów za umiejętność zaprezentowania bardzo spójnej koncepcji recenzowanej książki.

Z recenzji dr. hab. Zdzisława Kazanowskiego