Godecki Tomasz

urodził się 21 grudnia 1878 roku w Warszawie, zmarł 20 stycznia 1957 roku w Sopocie. Dyrygent. Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w warszawskim Instytucie Muzycznym.

Początkowo dyrygował chórami amatorskimi. W 1907 roku został zastępcą dyrygenta opery Warszawskich Teatrów Rządowych i 3 listopada tegoż roku dyrygował po raz pierwszy operą „Jadwiga”. W latach 1910–1915 pracował na stanowisku samodzielnego dyrygenta, dyrygował w tym czasie między innymi operami: „Halka”, „Thais”, „Hrabina”, „Niema z Portici”. W 1910 roku przez kilka miesięcy kierował teatrem Momus, w lecie tegoż roku dyrygował orkiestrą w teatrze Bagatela, w 1913 roku sprawował funkcję kierownika muzycznego tego teatru. Potem znalazł zatrudnienie w sądownictwie. Do teatru wrócił w 1953 roku i aż do śmierci pracował na stanowisku korepetytora baletu w Operze Bałtyckiej w Gdańsku.

Tomasz Godecki, 2015,

http://www.encyklopediateatru.pl/osoby/76947/tomasz-godecki, dostęp: 1.02.2016.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

I Pieśni Religijne

1. Pieśń poranna

2. Pieśń wieczorna

3. Modlitwa

4. Odpowiedzi łacińskie przy mszy św. śpiewanej

5. Boże coś Polskę

6. Bogurodzica

8. Chorał 'Z dymem pożarów"

II Kolędy

9. Bóg się rodzi

10. Jezus malusieńki

11. Wśród nocnej ciszy

12. Lulajże, Jezuniu.

13. Anioł pasterzom mówił

14. Gdy się Chrystus rodzi

15. W żłobie leży

16. Dzisiaj w Betlejem

17. Przybieżeli do Betlejem pasterze

III Pieśni patriotyczne

18. Mazurek Dąbrowskiego

19. Polonez Kościuszki

20. Taki nasz hetmanie śpiew

21. Rocznica powstania

22. Sztandary Polskie w Kremlu

23. Pieśń strzelecka

24. Warszawianka

25. Marsz żuawów

26. Marsz czwartaków

27. Do Francuzów

28. Bywaj dziewcze zdrowe

IV Pieśni Pochodowe i Towarzyskie

29. Marsz Sokołów

30. Marsz Sokołów

31. Marsz Strzelców

32. Krakus.

33. Dalej Flankiery

34. Puławianka

35. Wycieczka.

36. Hej z góry, z góry

37. Piosenka żołnierska

38. Gdzież to jedziesz, Jasiu 3

9. Krakowiak o Wiśle

40. Od Warszawy do Krakowa

41. O mój rozmarynie

42. Pod Krakowem czarna rola

43. Pobudka

44. Haniś moja, Haniś

45. Wędrowali trzej ułani z wojny

46. A kto chce rozkoszy użyć

47. Piosenka Skautów

48. Do pracy

49. Straż nad Wisłą

50. Miał pan hetman córy dwie

51. Hej na górze dębina

52. Gdzie dom jest mój

53. Chciał żołnierzyk piwo pić

54. Czerwony pas

55. Czas do pracy

56. Oj ziemio

57. Kto raz się wzniósł

58. Orły sokoły

59. Hej ty Wisło

60. Pieśń Filaretów

Oficyna Wydawnicza ”Impuls” nie ustaje w wysiłkach zmierzających do przypomnienia harcerskiego dorobku wydawniczego z okresu przedwojennego. Jedną z najnowszych wznowionych pozycji jest pierwsza część śpiewnika pt. „Dzień polskiego skauta w pieśni”. Pierwsze jego wydanie ukazało się przed prawie stu laty, w 1917 r.

Śpiew należał w skautingu i harcerstwie do niezwykle istotnych elementów wychowawczych. Miał za zadanie integrować grupę rówieśników, scalać ją i czynić niekiedy ośrodkiem życia kulturalnego (kto dziś jest w stanie wskazać funkcjonujący chór harcerski, rzecz w okresie międzywojennym dość powszechnie występującą), a zarazem zapoznawać młodego człowieka z wielowiekową tradycją narodu polskiego.

Zawierająca sześćdziesiąt utworów pozycja wskazuje na obecność powyższego elementu tradycji w stopniu co najmniej wysokim. Zamieszczone piosenki i pieśni można podzielić na trzy zasadnicze części. Pierwsza część to pieśni religijne, w tym kolędy. Druga część to pieśni patriotyczne z tym, że do nich nie zaliczono takich, które w czasach nam współczesnych za takie uchodzą (np. „Marsz strzelców” umieszczony w dziale pieśni pochodowych i towarzyskich). Trzecia to utwory śpiewane w trakcie wycieczek, przemarszów i w okolicznościach nie związanych z bardziej podniosłym nastrojem. Naturalnie, część z zamieszczonych pieśni znana jest także współczesnym harcerzom, choć nie zawsze muszą one być przez nich śpiewane. Modlitwa poranna i wieczorna, „Boże coś Polskę” czy „Bogurodzica” znane są większości harcerzy, ale już chorał „Z dymem pożarów” kojarzyć się może tylko znawcom historii muzyki polskiej lub powstania warszawskiego. Powszechnie znane są kolędy, ale już część pieśni patriotycznych z pewnością nie. Prawdopodobnie trudno byłoby znaleźć nie tylko członka braci harcerskiej, który potrafiłby zanucić czy zaśpiewać pieśń „Sztandary polskie w Kremlu”. Najobszerniejszą część stanowią pieśni pochodowe i towarzyskie. To właśnie one stanowią podstawę do oceny jakie kwestie absorbowały harcerskich rówieśników sprzed stu laty. Sam przegląd tytułów, bez analizowania treści podpowiada, że przywiązanie harcerzy do kraju ojczystego i praca dla niego stanowiły istotny element wychowania. Porównując tytuły w śpiewnikach współczesnych i tych sprzed stu lat można dojść do wniosku, że dziś piosenki marszowe i towarzyskie traktują o rzeczach nieco bardziej błahych. Te z drugiej dekady XX wieku odnoszą się często do powinności żołnierskich, poszczególnych regionów Polski czy wysiłku dla ojczyzny. Dlatego właśnie warto, aby przynajmniej jakiś procent z tych utworów wrócił do harcerskiego repertuaru.

Przydatne w tym mogą być nuty dołączone do każdej z pieśni i piosenek. Ułatwi to znakomicie osobom zainteresowanym odtworzenie melodii, ponieważ nie każda z pozycji śpiewnika jest dobrze znana.

Wznowiony przez Oficynę Wydawnicza „Impuls” śpiewnik jest znakomitym materiałem dla osób odpowiedzialnych w drużynach i szczepach za wychowanie muzyczne. Wplatanie śpiewanych przed stu laty piosenek do współczesnego repertuaru harcerskiego świadczy przecież o ciągłości tego ruchu i w najbardziej z naturalnych sposobów uczy młodego człowieka tego, czym jest tradycja.

Dariusz Nowiński

http://www.jpilsudski.org/recenzje-ksiazek-historycznych/item/2429-dzien-polskiego-skauta-w-piesni

Ocena recenzenta

Temat i treść - 8/10

Język, styl, kompozycja tekstu – 8/10

Forma wydawnicza - 9/10