Dr Mariusz Snopek. Adiunkt w Zakładzie Pedagogiki Specjalnej. W 2007 roku ukończył Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie z tytułem magistra pedagogiki społecznej. W marcu 2013 roku decyzją Rady Wydziału Uniwersytetu Opolskiego otrzymał stopień doktora nauk społecznych.

Zainteresowania naukowo-badawcze dotyczą zagadnień resocjalizacyjnych i penitencjarnych, w szczególności niedostosowania społecznego, patologizacji zachowań ludzkich, pejoratywnych aspektów uwięzienia itp. Ponadto, specjalizuje się w różnorodnych formach naznaczania (zdobienia i piętnowania) ciała w środowisku wolnościowym oraz izolowanym.

Monografie autorskie

● Snopek M., Tatuaż. Element współczesnej kultury, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009 (ISBN 978-83-7611-395-1), Toruń 2010 (ISBN 978-83-7611-668-6), Toruń 2013 (ISBN 978-83-7780-611-1) oraz Toruń 2018 (ISBN 978-83-8019-846-3)

● Snopek M., Więźniowie poszkodowani – psychospołeczne funkcjonowanie osób zdegradowanych w przestrzeni penitencjarnej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2018 (ISBN 978-83-8095-570-7)

Monografie redagowane/współredagowane

● Snopek M. (red.), Izolacja penitencjarna z perspektywy pejoratywnej i melioratywnej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012 (ISBN 978-83-7780-336-3).

● Snopek M., Mudrecka I. (red.), Resocjalizacja instytucjonalna – bariery i możliwości, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2013 (ISBN 978-83-7395-541-7).

● Snopek M., Kowalczyk D. (red.), Teoretyczno-praktyczne konteksty resocjalizacji penitencjarnej skazanych, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2015 (ISBN 978-83-7395-667-3).

● Snopek M., Kowalczyk D. (red.), Resocjalizacja w przestrzeni penitencjarnej. Stan i potrzeby. Studia i rozprawy z pedagogiki resocjalizacyjnej, t. 6, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2018 (ISBN 978-83-7395-795-4).

źródło: http://inp.wns.uni.opole.pl/dr-snopek-mariusz/

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Wstęp           

Rozdział 1
Zakład karny jako placówka resocjalizacyjna       

1.1.    Zakłady karne w Polsce – historia i wewnętrzna struktura        
1.2.    Formalny podział więźniów       
1.3.    Cele i zadania personelu penitencjarnego  
    

Rozdział 2
Człowiek w warunkach izolacji więziennej    

2.1.    Deprywacja podstawowych potrzeb    
2.2.    Następstwa odosobnienia społecznego        
2.3.    Przystosowanie człowieka do warunków odosobnienia  


Rozdział 3
Podkultura więzienna jako główny wyznacznik życia poszkodowanych  

3.1.    Pozaformalny podział więźniów – struktura i znaczenie „drugiego życia”  
3.2.    Skazani poszkodowani – charakterystyka populacji  
3.3.    Pejoratywne skutki otrzymania statusu osoby poszkodowanej   


Rozdział 4
Założenia metodologiczne i organizacja badań własnych   

4.1.    Przedmiot i cel badań   
4.2.    Problemy i hipotezy badawcze    
4.3.    Zmienne i wskaźniki  
4.4.    Metody, techniki i narzędzia badawcze    
4.5.    Teren badań i dobór próby badawczej    
4.6.    Charakterystyka badanej próby       


Rozdział 5
Skazani poszkodowani w warunkach izolacji penitencjarnej  

5.1.    Przyczyny otrzymania statusu osoby poszkodowanej  
5.2.    Relacje zdegradowanych z grypsującymi i niegrypsującymi        
5.3.    Relacje między poszkodowanymi    
5.4.    Poczucie zagrożenia zdeprecjonowanych    
5.5.    Skazani poszkodowani w warunkach izolacji penitencjarnej – analiza indywidualnych przypadków        


Rozdział 6
Uczestnictwo poszkodowanych w oddziaływaniach resocjalizacyjnych    

6.1.    Aktywność w zajęciach kulturalno-oświatowych i sportowych    
6.2.    Uczestnictwo w zajęciach edukacyjnych   
6.3.    Aktywność pracownicza zdegradowanych       
6.4.    Uczestnictwo poszkodowanych w oddziaływaniach resocjalizacyjnych – analiza indywidualnych przypadków    


Rozdział 7
Wybrane czynniki resocjalizacji skazanych poszkodowanych  

7.1. Kontakt z wychowawcą penitencjarnym   
7.2. Znaczenie kontaktów z rodziną   
7.3. Religia w życiu skazanych zdeprecjonowanych       
7.4. Wybrane czynniki resocjalizacji skazanych poszkodowanych – analiza indywidualnych przypadków   


Zakończenie i wnioski        

Bibliografia  

Polska literatura penitencjarna wzbogaca się o niezwykle wartościową publikację, poświęconą sytuacji socjopsychologicznej więźniów tak zwanych chronionych lub poszkodowanych. Do grupy tej należą zarówno nowo przyjęci, którym zagraża poszkodowanie ze względu na popełnione przestępstwo (np. gwałt czy czyn pedofilny), jak i skazani już poszkodowani w okresie uwięzienia. […]

Przeprowadzone badania mają charakter ilościowy (metoda sondażu diagnostycznego) i jakościowy (metoda indywidualnych przykładów). Takie podejście pozwala na pełniejszy opis badanych zjawisk i wskazanie ich możliwych wyjaśnień. […]

Wyniki badań Mariusza Snopka nie są optymistyczne. Wskazują przede wszystkim na to, że […] zdecydowana większość badanych osób poszkodowanych nie uczestniczy w resocjalizacji penitencjarnej. Istotnym tego powodem są względy organizacyjne, których celem jest zapewnienie bezpieczeństwa więźniom zdegradowanym. Ten priorytetowy cel administracji wprawdzie zapewnia bezpieczeństwo poszkodowanym, ale jednocześnie poważnie ogranicza należne im prawa do rozmaitych form aktywności – tych właśnie, które były przedmiotem badań, a które mają służyć skutecznej resocjalizacji. Autor nie poprzestał na sformułowaniu jasnych konkluzji, […] ale przedstawił własną, oryginalną i w jakimś sensie „rewolucyjną”, propozycję zmiany sytuacji psychospołecznej tej grupy więźniów. Jest to wizja „uregulowania stanu prawnego poszkodowanych”. […]

Monografia ma nie tylko wysoką wartość poznawczą, ale także aplikacyjną. Propozycja bowiem regulacji stanu prawnego więźniów chronionych może być – i powinna być – z pożytkiem wykorzystana w praktyce penitencjarnej.

Przedstawione w rozdziałach empirycznych szczegółowe i wnikliwe analizy przypadków stanowią potwierdzenie zdolności diagnostycznych Autora, dowodzą jego dociekliwości badawczej i znakomitej umiejętności psychologicznej interpretacji relacji interpersonalnych badanych osób.

dr hab. Mieczysław Ciosek, prof. EUHE