Harcerstwo żeńskie w ruchu niepodległościowym 1911–1920 - wspomnienia
"Harcerstwo żeńskie w ruchu niepodległościowym 1911–1920" reprint wydania z 1929 roku. Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Umierała szczęśliwa na posterunku…
Bronka Ziemiańska, jak większość kresowej młodzieży, wcześnie bardzo rozpoczyna pracę konspiracyjną, oddając się jej z cichym, ale uporczywym entuzjazmem. W 1913 roku złożyła Przyrzeczenie Harcerskie, należąc jednocześnie do Związku Młodzieży Wojskowej. Jest łącznikiem między Krakowem a Żytomierzem, przewożąc rozkazy, raporty, bibułę i broń. W 1914 roku organizuje w Żytomierzu I i II drużynę harcerek oraz drużynę chłopców. W 1918 roku odbywa przeszkolenie w obozie harcerskim w Kijowie i wstępuje do Polskiej Organizacji Wojskowej. Jest kurierką, łączniczką, archiwistką Komendy Okręgu i prowadzi wywiad na terenie okręgu. Nie obca jest jej praca sanitarna. W listopadzie 1919 roku z rozkazu Komendy Naczelnej udaje się do Żytomierza, by nawiązać stałą łączność z Komendą Okręgu. Jedzie tam wśród okropnych warunków - lekko odziana przy dwudziesto stopniowym mrozie i nawałnicy śnieżnej. Z końcem listopada w czasie strasznej epidemii tyfusu zgłasza się do epidemicznego szpitala, gdzie zdobywa żywność dla chorych i otacza ich iście macierzyńską opieką. Zarażona tyfusem, nie zdaje sobie z tego sprawy, nie chce opuścić chorego. Wstydzi się swego „zmęczenia”, wyczerpana pada na łóżko. Ma jeszcze świadomość, że uratowała życie koledze z P.O.W. Tuż przed samą śmiercią prosi przyjaciółkę, aby powiedziała matce że jest szczęśliwa, umierając na posterunku. W pogrzebie jej brała udział cała kijowska organizacja P.O.W.
————————
Mamy wszyscy w pamięci postać Bronki, jej drobną, pogodną twarzyczkę i oczy niebieskie o wyrazie naiwno-dziewczęcym Jej sposób bycia nieśmiały, jakby niezaradny - małomówność i skromność wydają się niewspółmierne z jej wielkim wyrobieniem i siłą charakteru oraz mocą ducha. Pozostało po niej jasne, niezapomniane dla nas wspomnienie.
P O Z O S T A Ł O?
Fragmenty reprintu z 1929 roku „Harcerstwo żeńskie w ruchu niepodległościowym 1911-1920. Wspomnienia”. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków, strony 60-62
Zapraszamy do księgarni internetowej wydawnictwa: https://www.impulsoficyna.com.pl/przywrocic-pamiec/1347-harcerstwo-zenskie-w-ruchu-niepodleglosciowym-19111920.html
Seria harcerskich reprintów "Przywrócić Pamięć": https://www.impulsoficyna.com.pl/29-przywrocic-pamiec