- Obniżka
Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest nietuzinkowym opracowaniem stanowiącym kolejne wyzwanie intelektualne dla czytelnika, zmierzające do pobudzenia wielu obszarów kultury, wiedzy, zburzenia stereotypów myślowych oraz dokonania autoweryfikacji/falsyfikacji dotychczasowych wartości czy przekonań... To dzieło kompletne – będzie ważnym medium kształcenia nauczycieli sportu i trenerów...
Pedagogia olimpijska
Podtytuł: Homo physicus
Autor:
Pawłucki Andrzej
ISBN: 978-83-8294-039-8
79,80 zł
55,00 zł
Zniżka 31,08%
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 55,00 zł
Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest nietuzinkowym opracowaniem stanowiącym kolejne wyzwanie intelektualne dla czytelnika, zmierzające do pobudzenia wielu obszarów kultury, wiedzy, zburzenia stereotypów myślowych oraz dokonania autoweryfikacji/falsyfikacji dotychczasowych wartości czy przekonań... To dzieło kompletne – będzie ważnym medium kształcenia nauczycieli sportu i trenerów...
Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest nietuzinkowym opracowaniem stanowiącym kolejne wyzwanie intelektualne dla czytelnika, zmierzające do pobudzenia wielu obszarów kultury, wiedzy, zburzenia stereotypów myślowych oraz dokonania autoweryfikacji/falsyfikacji dotychczasowych wartości czy przekonań. To humanistyczne dzieło odkrywa przed czytelnikiem wiele aspektów życia codziennego od czasów pradawnych po współczesne, a osadzonych w głębokich wartościach olimpizmu i starożytnej Grecji, prawa naturalnego i chrześcijaństwa, fair play [...]. Szczególnym walorem przedstawionych treści jest rozważanie opisywanych zagadnień w kontekście bogatego doświadczenia własnego autora, który nie jest biernym obserwatorem życia, ale czynnym uczestnikiem współczesnych dziejów, w czasach powiązanych z jego dzieciństwem, dojrzewaniem i dorosłością. Tym bardziej nabiera to znaczącego uwierzytelnienia, że na osobistym udziale oparta jest narracja osadzona w kontekście szerokiej wiedzy z zakresu kultury fizycznej, olimpizmu, historii i filozofii.
Z recenzji wydawniczej dra hab. Jana M. Konarskiego, prof. AWF w Poznaniu
Tytułowa pedagogia olimpijska przenosi wyobraźnię czytelnika ze starożytności do współczesności, w której olimpizm zostaje ujęty realistycznie jako filozofia moralnego pocieszenia. Autor przedstawia projekt musejonu, gimnazjonu i stadionu jako przestrzeni edukacji olimpijskiej. Otrzymujemy rozwiązanie, które nabiera szczególnego znaczenia w dniach wojennego niepokoju. Doceniam niezwykłą ważność tej propozycji jako dydaktyk i były rektor wrocławskiej Akademii Olimpijskiej. Pedagogia olimpijska. Homo physicus to dzieło kompletne – będzie ważnym medium kształcenia nauczycieli sportu i trenerów.
Z recenzji czytelniczej prof. dra hab. Tadeusza Koszczyca
Profesor Andrzej Pawłucki to najwybitniejszy polski humanista pośród naukowców zajmujących się wychowaniem fizycznym i sportem, o wielkim dorobku akademickim i znakomitej pozycji ogólnopolskiej i międzynarodowej. Jego najnowsza książka Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest poświęcona dziedzictwu idei starogreckiego olimpizmu. To studium o bardzo szeroko zakrojonym horyzoncie poznawczym, począwszy od pięknej, wręcz patetycznej rekonstrukcji ducha i spełnienia idei olimpiady greckiej, aż do czasów współczesnych, z głęboką krytyką wypaczeń tej idei w czasach nowożytnych i współcześnie w różnych ustrojach politycznych.
Z recenzji czytelniczej prof. dra hab. Zbigniewa Kwiecińskiego
[...] Pedagogia olimpijska to publikacja niezwykle wartościowa, napisana z dużym rozmachem, pozwalająca czytelnikowi zgłębiać intelektualnie złożoną istotę kultury fizycznej. To bez wątpienia mocny w przekazie postulat zmian w kwestii postrzegania i propagowania filozofii olimpizmu. Poza niewątpliwymi walorami natury merytorycznej, warto zwrócić uwagę na ogromną erudycję Autora (a nie jest to częste w przypadku współczesnych prac naukowych), co sprawia, że książkę tę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Monografia powinna przykuć uwagę przedstawicieli wszystkich dyscyplin zajmujących się kulturą fizyczną, sportowców, a przede wszystkim przyszłych i obecnych pedagogów sportu, w tym trenerów i wychowawców. Publikacja z pewnością zainteresuje też grono miłośników sportu poszukujących w nim czegoś więcej niż jedynie rozrywki, pragnących poszerzyć swoje horyzonty. Jest to dzieło, którego lektura może sprawić, iż odbiorca dokona rewizji swojego dotychczasowego postrzegania rozmaitych aspektów kultury fizycznej, stając się bardziej świadomym jej uczestnikiem. W związku z tym należałoby sobie życzyć, by zostało ono przetłumaczone na język angielski, dzięki czemu mogliby się z nim zapoznać również zagraniczni czytelnicy.
Z recenzji czytelniczej dra hab. Michała Mazurkiewicza
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
Pedagogia olimpijska?
Oprócz swej zbawczej misji w kulturze godziwego życia mogłaby być dla niejednego Fortunata i niejednej Fortunaty (re)medium wybawienia fizis z opresyjnej cyberprzestrzeni postmodernistycznego Parnasu – dla doczesnego samouszczęśliwienia. Pedagogia olimpijska żąda kategorycznie od sportowca poświadczania prawdy o naturze fizis oraz powściągania się przed jej fałszowaniem, co nazywa postawą uczciwego współzawodnictwa w zabawowym agonie – postawą fair play. Wskazuje domyślnie, że poprzedzające stadionowy występ samodoskonalenie fizyczności w gimnazjonie musi dokonać się uczciwie, czyli zgodnie z prawdą metafizyczną o przyrodzonej naturze sportowca. Z logicznej perspektywy oznacza to, że gimnazjonowy homo physicus zostaje usensowniony moralnym dobrem uczciwości, kiedy racją jego ascezy jest godnościowa aspiracja olimpijczyka, wskazana przez filozofa sportowej moralności, a wtórnie wniesiona do pedagogii olimpijskiej na pożytek edukacyjnej sprawy.
Homo physicus
113 Przedmioty
Opis
- Książka papierowa
- oprawa miękka
Andrzej Pawłucki
prof. zw. dr hab. Andrzej Pawłucki profesor humanistyki pedagogicznej w naukach o kulturze fizycznej. Wykłada pedagogikę sportu i olimpizmu, pedagogikę zdrowia, filozofię kultury fizycznej i metodologię badań społecznych we wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Wydał m.in.: Wychowanie jako kulturowa rzeczywistość. Na przykładzie wychowania do wartości ciała (1992), Pedagogika wartości ciała (1996), Nauczyciel wobec wartości zdrowia – studium krytyczne (1997), Personalism for Sport Pedagogy (2003), Osoba w pedagogice ciała. Prawo pokoju olimpijskiego (2007), Nauki o kulturze fizycznej (2015). Członek Komitetu Rehabilitacji, Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej PAN oraz sekretarz generalny European Association for Sociology of Sport i International Society for Social Sciences of Sport. Założyciel i editor-in-chief „Research Yearbook Studies in the Theory of Physical Education and Sport”, redaktor naczelny kwartalnika „Rozprawy Naukowe” AWF we Wrocławiu. Laureat głównej nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe w badaniach na rzecz rozwoju społeczeństwa.
Naukowa specjalność – dziedzina – Nauki o Kulturze Fizycznej
Nauczyciel akademicki (1970-2015) w przedmiocie: filozofia wychowania fizycznego, pedagogika, pedagogika kultury zdrowotnej, pedagogika sportu, metodologia badań naukowych.
Miejsce pracy:
Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Kierownik Zakładu Filozofii Wychowania Fizycznego i Zdrowotnego Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego, Olsztyn Absolwent Liceum Ogólnokształcącego nr V w Bydgoszczy; studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1970) i Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Pedagogiki (1980). Stopień doktora nauk o kulturze fizycznej w 1978, doktora habilitowanego – 1993, tytuł profesora nauk o kulturze fizycznej – 2001, nominacja Ministra Edukacji Narodowej na stanowisko profesora zwyczajnego w 2002 roku.
Zatrudnienie:
1970-1987 - asystent i adiunkt w Katedrze Teorii Wychowania Fizycznego AWF w Warszawie (prof. Roman Trześniowski, prof. Maciej Demel); 1989-1992 adiunkt w Katedrze Pedagogiki Wczesnoszkolnej UW w Warszawie (prof. Barbara Wilgocka-Okoń); 1991-2008 - adiunkt, profesor nadzwyczajny, profesor zwyczajny w Katedrze Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego AWF w Gdańsku; 1996-2002, profesor nadzwyczajny w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego; Wykładowca studiów podyplomowych w Politechnice Szczecińskiej, Uniwersytecie Gdańskim, Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej, Olsztyńskiej Szkole Wyższej im. Józefa Rusieckiego. Prorektor ds. nauki w AWFiS w Gdańsku (dwie kadencje w latach 2002-2008). Od 2008 roku – profesor zwyczajny w Katedrze Dydaktyki Wychowania Fizycznego AWF we Wrocławiu.
Nagrody naukowe
Laureat głównej nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w Polsce za „wybitne osiągnięcia naukowego w badaniach na rzecz rozwoju społeczeństwa” – 2014 (http://www.nauka.gov.pl; link: „Uroczystość wręczenia nagród Ministra Nauki 2014”). Za działalność naukową wyróżniany nagrodami indywidualnymi, ministerialnymi, resortowymi i rektorskimi.
Najważniejsze publikacje:
autor 7 książek (Wychowanie jako rzeczywistość kulturowa. Na przykładzie wychowania do wartości ciała (1992); Rozważania o wychowaniu (1994); Pedagogika wartości ciała (1996), Nauczyciel wobec wartości zdrowia – studium krytyczne (1997); Personalism for Sport Pedagogy (2003), Osoba w pedagogice ciała. Prawo pokoju olimpijskiego (2007); Nauki o kulturze fizycznej (2013; 2015, wydanie II) i 200 publikacji oryginalnych, rozdziałów w monografiach z zakresu humanistyki pedagogicznej i filozofii nauki. Ostatnie publikacje o tym samym przedmiocie studiów: Pawłucki A., Ideały zmian społecznych a sensy wzorów kultury fizycznej; w://Kultura fizyczna a zmiana społeczna (red. Z. Dziubiński, P. Rymarczyk), Warszawa 2014, SALOS, AWF. Pawłucki A., Public Health in Different Political Systems of the State, Physical Culture and Sport. Studies and Research, Warsaw 2014, Volume LXI. Pawłucki A., Kultura cielesności w polityce konserwatyzmu, w:// Kultura Fizyczna a Polityka (red. naukowa Z. Dziubiński, P. Rymarczyk), Warszawa 2015, SALOS, AWF.
Członkostwo w organizacjach naukowych
1. Członek Komitetu Kultury Fizycznej, Rehabilitacji i Integracji Społecznej Polskiej Akademii Nauk;
2. Secretary General of the European Asscociaton for Sociology of Sport (2008-2012);
3. Secretary General of the International Society for Social Sciences of Sport (od 2013);
4. Wiceprezydent Polskiego Towarzystwa Nauk Społecznych o Sporcie (od 2014).
Przedmiot zainteresowań naukowych
W ramach humanistyki pedagogicznej zajmuje się filozofią i etyką wartości ciała. Jest twórcą pedagogiki wartości ciała i bio-pedagogiki (pedagogiki wartości życia), a także autorem nowej formuły metodologicznej pedagogiki kultury sportowej, w ramach której zostają rozróżnione i wyjaśnione metafizycznie racje olimpizmu nowożytnego i sportu ludyczno-widowiskowego. Sformułował prawo pokoju olimpijskiego, prawo moralnego sensu czynności sportowej oraz wyjaśnił - metodą dedukcji regresywnej – racje oraz przyczyny spełniania się sportu ku utopii konkursu równych szans.
Posiada „imponujące osiągnięcia w umacnianiu pedagogiki kultury fizycznej” (z recenzji). Uzasadnił jej metodologiczną formułę jako normatywnej nauki humanistycznej, a także jej osobliwość jako nauki empirycznej, oraz nauki praktycznej. Doprowadził do jej ukonstytuowania w ramach polskiej pedagogiki akademickiej, reprezentowanej na Zjazdach Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Szczególną zasługą jest najpierw rozpoznanie kulturowego wymiaru wychowania fizycznego, a następnie naukoznawcze uzasadnienie jego pedagogicznej legitymizacji. Recenzenci pisali, że pedagogika wartości ciała jest najlepszą jak dotąd polską próbę zarysowania teorii kultury fizycznej oraz uznali, iż jest to znakomite dzieło, mające szanse zająć trwałe miejsce wśród co najwyżej kilkunastu najwybitniejszych z tego zakresu w całej historii polskiej teorii wychowania fizycznego; w Encyklopedii kultury polskiej XX wieku - że jest autorem najbardziej spójnej i konsekwentnej interpretacji wychowania fizycznego jako wychowania do różnych znaczeń wartości ciała. Odkrycie nowego przedmiotu badań w zakresie wychowania w kulturze wartości ciała, a mianowicie egzystencjalnych, symbolicznych i społecznych wzorów formacji cielesnej, miało doniosłe znaczenie ontologiczne dla pedagogiki kultury fizycznej. Umacniało i uzasadniało jej naukowość.
Osiągnięciem naukoznawczym o znaczeniu uniwersalnym jest studium filozoficzne Nauki o Kulturze Fizycznej, w którym uzasadnia – odwołując się do zasady przyczynowości – rację nauk o kulturze ludzkiej cielesności, jako zbioru nauk realnych, oraz wyjaśnia na czym polega osobliwość kategorialna systemu społecznego kultury gimnazjonu, jako ich ontologicznej odnośni. Jest to jedyne, jak do tej pory – nieznane w literaturze światowej – całościowe uzasadnienie ontologiczne i socjologiczne racji nauk o kulturze fizycznej; ukazuje, także po raz pierwszy, ich analogiczność wobec nauk o kulturze medycznej.
Kształcenie akademickie i recenzje w przewodach naukowych
Promotor 24 doktorów oraz 2 z otwartym przewodem; kilkuset prac magisterskich; wnioski profesorskie 6, wnioski na tytuł doktora honorowego nauk 4, recenzje rozpraw doktorskich 30, recenzje rozpraw habilitacyjnych 22. Recenzuje wnioski dla Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych. Recenzent Rady Nauki (KBN) Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Recenzent - Członek Zespołu Ekspertów Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego ds. nagród za wybitne osiągnięcia naukowe.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Autor | Andrzej Pawłucki |
ISBN druk | 978-83-8294-039-8 |
ISBN e-book | |
Objętość | 324 stron |
Wydanie | I, 2022. Kraków |
Format | B5 (160x235) |
| Oprawa | miękka, klejona, folia matowa |
Wstęp
Rozdział 1. Culturae physica factum – tracony sens uprawcy natury cielesnej w epidemicznej izolacji
Lustro społeczne a tożsamość więźnia epidemicznego
Proksemika w życiu więźnia epidemicznego
Interakcja społeczna a przyczynowość w kulturze fizycznej
Kiedy traci sens uprawca natury cielesnej?
Rozdział 2. Pochodzenie homo physicus – kim jest uprawca natury cielesnej
Pierwotny akt osobistej kulturacji ciała
Dygresja o partnerstwie wobec potomka
Pierwotna instytucjonalizacja ucieleśnienia kostiumowego
Dygresja: nagość wtórna jako naturyzm
Tożsamość społeczna homo physicus
Ku drugiej instytucjonalizacji ucieleśnienia w tężyźnie wojownika
Narodziny wojownika jako obrońcy życiodajnego oikos
Dygresja w sprawie podmiotowości żołnierza armii
Abel zabija Kaina – narodziny wojownika jako uzurpatora władzy
Dygresja o prawie naturalnym życia
Homo physicus – alter ego żołnierza ludobójcy
Homo physicus nobilis – alter ego bojownika wojny sprawiedliwej
Rozdział 3. Cultura physica – myślowa własność uprawcy natury cielesnej – jak powstaje i co daje?
Kultura fizyczności sportowca
Kultura moralności w stadionowym agonie kluczowym segmentem kultury sportowej
Dlaczego amator nie był nigdy udanym aktorem stadionu olimpijskiego?
Rycerska a sportowa sprawiedliwość
Regulatywna moc kultury moralności sportowej
Tajemnica prawa respektu w zawiązywaniu przyjaźni
Oszustwo transseksualistów
Kultura prawa sportowego
Kultura zwyczaju sportowego
Posłowie odniesione do „Wstępu”
Rozdział 4. Olimpizm a himalaizm
Wspinanie jako zdobywanie góry a wspinaczka sportowa
Ruch olimpijski a ruch himalaistyczny
Himalaista a olimpijczyk
Rozdział 5. Pedagogia olimpijska
Dygresja o kołach flagi olimpijskiej
Nieodrobiona lekcja olimpizmu
Olimpizm – temat tabu
Dygresja. Amator w sporcie to przecież arystokrata
Mouseíon, gymnásion, stadion – przestrzenie pedagogii olimpijskiej
Dygresja o antyutopii liberalizmu – tyranii ochlokracji
Panegiryk na cześć olimpijczyka
Panegiryk na cześć olimpijki
Słowem zakończenia. Od katechizmu do olimpizmu
Postulat finalny – odniesiony do olimpizmu
Rozdział 6. Polityczność w kulturze biegacza olimpijskiego
Część I. Polityczność biegacza świętych igrzysk olimpijskich – pamięci Filippidesa
Dygresja poprzedzająca rozważenie polityczności olimpiad
Starożytni badacze starożytności
Igrzyska dla świętego pokoju: nowe w starym sanktuarium
Biegacz dobrej nowiny
Część II. Polityczność socjalizmu i liberalizmu w kulturze biegacza olimpijskiego
Socjalizm zdziwionego ucznia
Socjalizm zbuntowanego studenta
Socjalizm – czym był dla mnie w młodości?
Liberalizm
Olimpionika – mężczyzna w biegu kobiet
Republikanizm
Monarchizm
Zakończenie
Bibliografia
Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest nietuzinkowym opracowaniem stanowiącym kolejne wyzwanie intelektualne dla czytelnika, zmierzające do pobudzenia wielu obszarów kultury, wiedzy, zburzenia stereotypów myślowych oraz dokonania autoweryfikacji/falsyfikacji dotychczasowych wartości czy przekonań. To humanistyczne dzieło odkrywa przed czytelnikiem wiele aspektów życia codziennego od czasów pradawnych po współczesne, a osadzonych w głębokich wartościach olimpizmu i starożytnej Grecji, prawa naturalnego i chrześcijaństwa, fair play [...]. Szczególnym walorem przedstawionych treści jest rozważanie opisywanych zagadnień w kontekście bogatego doświadczenia własnego autora, który nie jest biernym obserwatorem życia, ale czynnym uczestnikiem współczesnych dziejów, w czasach powiązanych z jego dzieciństwem, dojrzewaniem i dorosłością. Tym bardziej nabiera to znaczącego uwierzytelnienia, że na osobistym udziale oparta jest narracja osadzona w kontekście szerokiej wiedzy z zakresu kultury fizycznej, olimpizmu, historii i filozofii.
Z recenzji wydawniczej dra hab. Jana M. Konarskiego, prof. AWF w Poznaniu
Tytułowa pedagogia olimpijska przenosi wyobraźnię czytelnika ze starożytności do współczesności, w której olimpizm zostaje ujęty realistycznie jako filozofia moralnego pocieszenia. Autor przedstawia projekt musejonu, gimnazjonu i stadionu jako przestrzeni edukacji olimpijskiej. Otrzymujemy rozwiązanie, które nabiera szczególnego znaczenia w dniach wojennego niepokoju. Doceniam niezwykłą ważność tej propozycji jako dydaktyk i były rektor wrocławskiej Akademii Olimpijskiej. Pedagogia olimpijska. Homo physicus to dzieło kompletne – będzie ważnym medium kształcenia nauczycieli sportu i trenerów.
Z recenzji czytelniczej prof. dra hab. Tadeusza Koszczyca
Profesor Andrzej Pawłucki to najwybitniejszy polski humanista pośród naukowców zajmujących się wychowaniem fizycznym i sportem, o wielkim dorobku akademickim i znakomitej pozycji ogólnopolskiej i międzynarodowej. Jego najnowsza książka Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest poświęcona dziedzictwu idei starogreckiego olimpizmu. To studium o bardzo szeroko zakrojonym horyzoncie poznawczym, począwszy od pięknej, wręcz patetycznej rekonstrukcji ducha i spełnienia idei olimpiady greckiej, aż do czasów współczesnych, z głęboką krytyką wypaczeń tej idei w czasach nowożytnych i współcześnie w różnych ustrojach politycznych.
Z recenzji czytelniczej prof. dra hab. Zbigniewa Kwiecińskiego
Profesor Andrzej Pawłucki, wybitny filozof i pedagog kultury fizycznej, jest autorem licznych publikacji, cenionych zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Jego najnowsza monografia pt. Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest – jak czytamy w opisie wydawniczym – trzecią częścią trylogii, której poprzednie segmenty stanowiły książki: Nauki o kulturze fizycznej (2015) oraz Sport, asceza, miłość (2019). Autor podjął się ambitnego zadania stworzenia pionierskiego dzieła ukazującego w sposób oryginalny wartości olimpizmu i potrzebę wielostopniowej edukacji olimpijskiej. Z zadania tego wywiązał się w sposób znakomity.
[…]
Na kartach książki wyczuwalny jest niepokój o przyszłość sportu i świata (m.in. „patologie wywołane ideologią genderyzmu”, s. 308), ale uważny czytelnik dostrzeże u Autora nadzieję niczym promienie słońca przebijające się przez ciemne niebo. Otrzymujemy zapewnienie, iż sport wciąż może być źródłem piękna, fizycznego i moralnego, może pocieszać i inspirować. Olimpijczyk ma za zadanie odnowę świata poprzez wypełnianie zadań moralnych. Ma wprowadzać pokój i promować kulturę przyjaźni. Należy tylko pamiętać, by pozostawać wiernym swoim tradycjom kulturowym. Pomocne jest sięganie do szlachetnych źródeł i odpowiednia edukacja oraz unikanie zła i głupoty („Jak dobrze, że umiem biegać. Przydaje się bieganie w ucieczce przez złem, a najbardziej, kiedy się ucieka przed idiokratami i pożytecznymi idiotami”, s. 312).
Należy zwrócić uwagę na zaprezentowane przez Autora wątki historyczne, które stanowią znakomicie przedstawione tło prowadzonej analizy. Pozwala to ujrzeć pewne mniej lub bardziej znane wydarzenia z historii sportu w nowym świetle. […]
Podsumowując, Pedagogia olimpijska to publikacja niezwykle wartościowa, napisana z dużym rozmachem, pozwalająca czytelnikowi zgłębiać intelektualnie złożoną istotę kultury fizycznej. To bez wątpienia mocny w przekazie postulat zmian w kwestii postrzegania i propagowania filozofii olimpizmu. Poza niewątpliwymi walorami natury merytorycznej, warto zwrócić uwagę na ogromną erudycję Autora (a nie jest to częste w przypadku współczesnych prac naukowych), co sprawia, że książkę tę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Monografia powinna przykuć uwagę przedstawicieli wszystkich dyscyplin zajmujących się kulturą fizyczną, sportowców, a przede wszystkim przyszłych i obecnych pedagogów sportu, w tym trenerów i wychowawców. Publikacja z pewnością zainteresuje też grono miłośników sportu poszukujących w nim czegoś więcej niż jedynie rozrywki, pragnących poszerzyć swoje horyzonty. Jest to dzieło, którego lektura może sprawić, iż odbiorca dokona rewizji swojego dotychczasowego postrzegania rozmaitych aspektów kultury fizycznej, stając się bardziej świadomym jej uczestnikiem. W związku z tym należałoby sobie życzyć, by zostało ono przetłumaczone na język angielski, dzięki czemu mogliby się z nim zapoznać również zagraniczni czytelnicy.
Z recenzji czytelniczej dra hab. Michała Mazurkiewicza
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów
Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )
