• Obniżka
Edukacja małego dziecka. Tom 7

Edukacja małego dziecka. Tom 7

ISBN: 978-83-7850-869-4
30,00 zł
20,00 zł Oszczędzasz: 10,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 20,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Podtytuł: Przemiany rodziny i jej funkcji

Niniejsza publikacja to siódmy tom serii wydawniczej Edukacja małego dziecka zainicjowanej przez środowisko pedagogów cieszyńskich. Tom jest poświęcony zagadnieniom rodziny w bardzo szerokim ujęciu teoretycznym i badawczym. Szczególny nacisk poszczególni autorzy położyli na rodzinę współczesną.

Ilość

Niniejsza publikacja to siódmy tom serii wydawniczej Edukacja małego dziecka zainicjowanej przez środowisko pedagogów cieszyńskich. Tom jest poświęcony zagadnieniom rodziny w bardzo szerokim ujęciu teoretycznym i badawczym. Szczególny nacisk poszczególni autorzy położyli na rodzinę współczesną. 

Tom siódmy składa się z czterech części.

Część pierwsza zawiera artykuły charakteryzujące przemiany zachodzące we współczesnej rodzinie. Bogusław Śliwerski zwraca uwagę na ko­nieczność powrotu do wychowania humanistycznego, które pozwala człowiekowi, szczególnie młodemu, szukającemu swojego miejsca w świecie, na samoświadomość w kształtowaniu obrazu własnej osoby. Przywołuje autorytety znaczące dla pedagogiki, które podkreślały wartość dziecka i dzieciństwa w wychowaniu i stosowaniu nowoczesnych metod edukacji. Powrót do autorytetów jest szansą na odnalezienie drogi życiowej przez młodych ludzi w świecie zalewu informacyjnego. Arkadiusz Wąsiński, Aleksandra Minczanowska i Małgorzata Stokłosa piszą o rodzinie w świetle wartości i ich klasyfikowania w niej. Podkreślają konieczność pedagogizacji rodziny w kontekście wychowania do wartości. W kolejnych opracowaniach Aneta Jagier, Rafał Fudala i Gabriela Machaczek zwracają uwagę na umiejętność dostrzegania zarówno pozytywnych, jak i negatywnych wartości, które dziecku/młodzieży oferuje kultura medialna. Wśród zagrożeń wynikających dla rodziny są: brak kontaktów społecznych, umiejętności empatii i zarządzania zdolnościami.

Części druga i trzecia opracowania charakteryzują doświadczenia wychowawcze dziecka, które wynikają ze zróżnicowań środowiska rodzinnego i wprowadzania dziecka w świat wartości. Katarina Vančiková, Zlatica Huľová i Bronislava Kasáčová wskazują w nich na związek między zmianami ekonomicznymi a społecznymi i skutkami wychowawczymi dla dziec­ka. Bożena Pietryczuk, Natalia M. Ruman, Edyta Skoczyłaś-Krotla, Aneta Czerska i Aniela Różańska omawiają również różne sfery doświadczeń życiowych dziecka i rolę rodziców w ich kształtowaniu.

W czwartej części publikacji Urszula Szuścik, Bożena Grzeszkiewicz, Rafał Majzner, Małgorzata Muszyńska i Małgorzata Drost-Rudnicka poruszają problem doświadczeń twórczych i estetycznych dziecka, w jakie wprowadza się je przez różne formy kontaktu ze sztuką. 

Kolejny tom z serii Edukacja małego dziecka ukazuje się dzięki niezmiennej przychylności i pomocy władz akademickich Uniwersytetu Śląskiego – Dyrekcji Instytutu Nauk o Edukacji Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie. Redaktorzy tomu składają podziękowania wszystkim autorom za twórczy namysł nad problematyką rodziny i jej współczesnymi przemianami.

Edukacja małego dziecka - SERIA:


Tom 1: Teoretyczne odniesienia, tendencje i problemy 

Tom 2: Wychowanie i kształcenie w praktyce 

Tom 3: Nowe konteksty, poglądy i doświadczenia 

Tom 4: Konteksty rozwojowe i wychowawcze

Tom 5: Nauczyciel-wychowawca w przedszkolu i szkole

Tom 6: Wybrane obszary aktywności

Tom 7: Przemiany rodziny i jej funkcji 

Tom 8: Przedszkole - przemiany instytucji i jej funkcji 

Tom 9: Szkoła - przemiany instytucji i jej funkcji 

Tom 10: Wychowanie i kształcenie – kierunki i perspektywy zmian 

Tom 11: Nauczyciel i dziecko w dobie kryzysu edukacji

Tom 12: Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej

Tom 13: Konteksty oświatowe 

Tom 14: Konteksty społeczne i międzykulturowe

Tom 15: Pedagogika zmiany w edukacji dziecka

Tom 16: Teoria – badania – praktyka w działaniach międzyedukacyjnych

Edukacja małego dziecka Edukacja małego dziecka



49 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Szuścik Urszula

Szuścik Urszulaadiunkt na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, Wydziale Etnologii i Nauk o Edukacji, Instytut Nauk o Edukacji, kierownik Zakładu Dydaktyki i Pedagogiki Wczesnoszkolnej i Przedszkolnej. Magister wychowania plastycznego, specjalność nauczycielska, doktor nauk humanistycznych z psychologii, specjalność psychologia twórczości, doktor habilitowany nauk humanistycznych z pedagogiki i pedagogiki artystycznej.

Ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej komisji kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy; wicedyrektor do spraw kształcenia w Instytucie Nauk o Edukacji UŚ w Cieszynie; ekspert MEN w skład komisji kwalifikacyjnych lub egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy w zakresie sztuki.

Członek Komitetu Redakcyjnego „Życia Szkoły” oraz członek Rady Redakcyjnej „Zarania Śląskiego”. Wzięła udział w opracowaniu standardów edukacji wizualnej (przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła średnia) w ramach grantu nr 12835/08 Standardy Edukacji Kulturalnej, który był realizowany pod patronatem Ministra Kultury i Dziedzictw Narodowego (sierpień–grudzień 2008 r.). Członek Seminarium Naukowego Komisji Nauk Psychologicznych PAN, Seminarium Naukowego Sekcji Problemowej Pedagogiki Szkolnej PAN, Seminarium Naukowego Zespołu Edukacji Elementarnej PAN, INSEA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Wychowania przez Sztukę), ECHA (Europen Council for High Ability). Uczestniczka licznych konferencji naukowych krajowych i międzynarodowych.

Zainteresowania naukowe, badawcze i artystyczne: zagadnienia edukacji plastycznej i jej stymulacji, analiza procesu twórczości plastycznej, programy kształcenia plastycznego, analiza treści plastycznych w wychowaniu przedszkolnym, w obrębie programów z nauczania zintegrowanego, klas IV-VI szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły średniej, percepcja jakości wizualnych, kształcenie nauczycieli edukacji plastycznej, psychologia twórczości i psychologia sztuki, terapia przez sztukę, grafika artystyczna; Prowadzi ożywioną działalność naukową, dydaktyczną i artystyczną (wystawy 1985, 1989, 1995, 1996, 2001, 2005, 2009).

Ważniejsze publikacje: Znak werbalny a znak plastyczny w twórczości rysunkowej dziecka. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2006 (rozprawa habilitacyjna), monografia, Kształtowanie percepcji wzrokowej jako stymulator działań plastycznych dziecka. Uniwersytet Śląski Filia w Cieszynie Cieszyn 1999, monografia, liczne artykuły w „Plastyka w Szkole”, w publikacjach zbiorowych (w:) Red. B. Dymara, Dziecko w świecie sztuki, Impuls Kraków 1996, Dziecko w świecie rodziny, Impuls Kraków 1998, Dziecko w świecie muzyki, Impuls Kraków 2000, Dziecko w świecie współdziałania cz. 2, Impuls Kraków 2001, (w:) Red. W. Korzeniowska, Przemiany edukacyjne w Polsce i na świecie a modele wychowania, Impuls Kraków 2001, Przemiany w naukach o wychowaniu – idee, koncepcje, rzeczywistość edukacyjna, Impuls Kraków 2002, Red. W. Korzeniowska, U. Szuścik, Rodzina, historia i współczesność. Studium monograficzne,Impuls Kraków 2006, Red. W. Korzeniowska, A. Murzyn, U. Szuścik, Sztuka bycia uczniem i nauczycielem. Z zgadnień pedagogiki współbycia. Studia, rosprawy i szkice – z okazji jubileuszu dziesięciolecia serii „Nauczyciele – Nauczycielom”, Impuls Kraków 2009, Red. W. Korzeniowska, A. Mitas, U. Szuścik, Tradycje kształcenia nauczycieli na Śląsku Cieszyńskim. Studia, rozprawy, przyczynki, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2009, liczne prace pod redakcją naukową i popularnonaukowe; Program autorski z zakresu kształcenia plastycznego dziecka w młodszym wieku szkolnym (klasy I-III) przeznaczony dla I etapu edukacyjnego szkoły podstawowej. Program nauczania. Numer dopuszczenia do użytku szkolnego MEN/DKW-4014-29/99. Wydanie I Wydawnictwo Maria Lorek Katowice 1999. Wydanie II Muza Szkolna Warszawa 2000; około 60 publikacji.


Ogrodzka-Mazur Ewa

prof. UŚ dr hab., Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Minczanowska Aleksandra

dr, Uniwersytet Śląski, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Szuścik Urszula, Minczanowska Aleksandra, Ogrodzka-Mazur Ewa

ISBN druk

978-83-7850-869-4

ISBN e-book

Objętość

246 stron

Wydanie

II, 2015

Format

B5 (160x235)

Oprawamiękka, klejona

Wprowadzenie     

PRZEMIANY WSPÓŁCZESNEJ RODZINY KONTEKSTY SPOŁECZNE, KULTUROWE I EDUKACYJNE

Bogusław Śliwerski

O wartości wychowania w degradowanym etycznie społeczeństwie informacyjnym    

Arkadiusz Wąsiński

Współczesne obrazy rodziny. W poszukiwaniu sensu opieki i rodzicielstwa    

Aleksandra Minczanowska, Małgorzata Stokłosa

Obraz rodziny w ujęciu studentów pedagogiki    

Aneta Jegier

Media a kształtowanie umiejętności społecznych dzieci    

Rafał Fudala

Medialność jako istotna cecha dziecka żyjącego w technopolu i płynnej nowoczesności    

Gabriela Machaczek

Rodzina jako źródło zaburzenia zachowania u dziecka w kontekście współczesnych przemian społeczno-kulturalnych    

RODZINA A WYCHOWANIE MAŁEGO DZIECKA DOŚWIADCZENIA, PROBLEMY, PERSPEKTYWY

Katarina Vančíková

Súčasné ekonomické a spoločenské súvislosti vzťahu rodiny a školy    

Zlatica Huľová

Evalvácia problémov socializácie detí v predškolskom veku   

Bożena Pietryczuk

Problemy seksualności dzieci 

Natalia M. Ruman

Śmierć i żałoba w doświadczeniu małego dziecka

Ważne rozmowy na trudne tematy w rodzinie   

WYCHOWANIE DO WARTOŚCI WE WSPÓŁCZESNEJ RODZINIE

Bronisłava Kasáčová

Hodnoty dnešných detí – možnosti ich diagnostikovania a medzinárodných komparácií   

Edyta Skoczylas-Krotla

O dzieciach dla dzieci. Wokół współczesnej prozy dla najmłodszych    

Aneta Czerska

Czytanie dla rozwoju w metodzie

Cudowne Dziecko. Komunikat z badań   

Aniela Różańska

Rodzina i kształtowanie wartości ekologicznych dziecka   

TWÓRCZOŚĆ I CZAS WOLNY W ŻYCIU RODZINY I DZIECKA

Urszula Szuścik

Twórczość dziecka w toku edukacji   

Bożena Grzeszkiewicz

Zabawa swobodna. Niedoceniane źródło wiedzy o dziecku 

Rafał Majzner

Rola czechowickiego teatru Muzycznego Movimento w Czechowicach-Dziedzicach w rozwijaniu zainteresowań muzyczno-teatralnych dzieci i młodzieży 

Małgorzata Muszyńska

Psychodrama w edukacji lat czterdziestych XX wieku

W stronę współczesnej aksjodramy   

Małgorzata Drost-Rudnicka

Zajęcia pozalekcyjne jako forma organizacji czasu wolnego młodszych uczniów   

Informacja o autorach   

fragment

Bogusław Śliwerski

O wartości wychowania w degradowanym etycznie społeczeństwie informacyjnym

Początek XXI wieku jest upomnieniem się intelektualistów o zrealizowanie wreszcie w nowym stuleciu idei wychowania humanistycznego, które w pedagogice zapoczątkowała ponad 100 lat temu Ellen Key znakomitą książką Stulecie dziecka, ale do dziś nie odnajduje szans na zrozumienie i akceptację w społeczeństwach zachodnich, także w konserwatywnej kulturowo III Rzeczpospolitej. Wybitny historyk myśli pedagogicznej Stefan Wołoszyn przypomniał w syntetycznym opracowaniu rozwoju nauk pedagogicznych w Polsce w XX wieku, że pedagogika humanistyczna jest najważniejszym teoretycznym, ale i praktycznie zorientowanym w naukach o wychowaniu nurtem, który obejmuje swoim zasięgiem wszystkie prądy i systemy pedagogiczne opowiadające się w procesie wychowawczym 

[…] „po stronie dziecka”, jego podmiotowego traktowania i jego niezbywalnych praw do pełnego indywidualnego i szczęśliwego rozwoju wychowawczego.

To pedagogika stojąca po stronie godności dziecka jako człowieka i jego praw do pełnego osobowego (duchowego) rozwoju, która jednoznacznie sytuuje się przeciw wszelkiej pedagogii autorytarnej, pedagogii represji i przymusu, pedagogii zniewalania i manipulowania dzieckiem w imię rzekomo jego dobra, ale określanego odgórnie przez świat dorosłych.

Wyróżniam trzy fazy rozwoju i recepcji pedagogiki humanistycznej.

I okres obejmuje lata 1901–1939, kiedy to niezwykle dynamicznie rozwijał się w świecie ruch nowego wychowania, ruch pedagogiki reformy, którego reprezentantami byli m.in. Ellen Key, Maria Montessori, Rudolf Steiner, Helen Parkhurst, Ovide Decroly, Édouard Claparède, John Dewey, Janusz Korczak, Georg Kerschensteiner, Aleksander S. Neill czy Célestin Freinet. 

II okres (lata 1947–1975) przypada na próby rozrachunku pedagogiki z przyczynami zaistnienia totalitarnych ideologii wychowania wraz z ich niszczącą siłą w czasie II wojny światowej i dominacji sowieckiego reżimu (m.in. w Polsce); dotyczy także renesansu pedagogiki nowego wychowania i jej uaktualnionych wersji w społeczeństwach otwartych. Na świecie rozwijają się nurty m.in. pedagogiki: niedyrektywnej, krytycznej, duchowej, nieautorytarnej, emancypacyjnej, holistycznej czy personalistycznej filozofii wychowania aż po kierunki antypedagogiki i postpedagogiki, z takimi przedstawicielami na czele, jak: Benjamin Spock, Theodor W. Adorno, Carl Rogers, Mathiew Lippman, Thomas Gordon, Paulo Freire, Ivan Illich, Alice Miller, Ekkehard von Braunmühl, Hubertus von Schoenebeck. 

III okres (od 1978 po czasy nam współczesne) obejmuje rozwój myśli pedagogiki humanistycznej. Znajdziemy tu recepcję tej pedagogiki w polskiej literaturze, myśli i praktykach wychowania oraz kształcenia, które wpisują się w takie nurty, jak: pedagogika serca, personalno-egzystencjalna oraz neokorczakowska pedagogika dialogu, neomontessoriańska pedagogika kosmosu, pedagogika olimpizmu i pedagogika miłości. Ich przedstawicielami są m.in. Maria Łopatkowa, ks. Janusz Tarnowski, Małgorzata Miksza, Jadwiga Bińczycka, Stefan Wołoszyn i Karol Wojtyła (Jan Paweł II). 

Filozof Tadeusz Kotarbiński w tomiku Wesołe smutki opublikował trzynastozgłoskowy wiersz z 1946 roku, który znakomicie oddaje powody możliwego niestety w codziennym życiu (w tym z udziałem wychowania i kształcenia) stosowania przemocy fizycznej oraz psychicznej:

Instancje panowały trzy: pięść, mózg i serce.

Serce się wycofało, będąc w poniewierce,

Gdy zaś pięść z mózgiem same pozostały w parze,

Oto skutek: mózg rządzi tak, jak mu pięść każe.

Otóż to. Społeczeństwa mają do wyboru albo przyzwalać władzy na rządzenie pięścią (wojny), albo mózgiem (manipulacja), albo sercem (humanizacja). Zwracał na to uwagę zarówno Aleksander Kamiński w opublikowanej w podziemiu w okresie II wojny światowej książce Wielka gra, jak i Jan Paweł II w książce Pamięć i tożsamość. Ten pierwszy uczulał nas na to, że w trudnym i przełomowym okresie dziejów częściej i wyraźniej niż w okresach ustabilizowanego ładu społecznego pojawiają się pytania, do jakiej antropologii i aksjologii pedagogicznej powinni odwoływać się wychowawcy i nauczyciele. Kamiński był przekonany, że oprócz zaistnienia ustroju demokratycznego niezbędna jest jeszcze demokracja w obszarach oświaty, życia społecznego i gospodarczego. Ustrój demokratyczny pozbawiony demokracji w tych obszarach życia nie ma sensu, gdyż powtórzyłby jedynie obraz zakłamania społeczeństw pseudodemokratycznych. 

Nie wolno dopuścić do tego, aby w nowej Polsce obok szkół-pałaców stały jednoklasowe szkółki-prymitywy; obok pensji głodowych były legalne dziesięciotysięczne gaże; by skarby surowców mineralnych i olbrzymie warsztaty pracy znajdowały się w nieobliczalnych rękach, których jedynym motywem działania jest zysk. Nie tylko ustrój państwowy, ale całe życie odradzającej się Polski winno być demokratyczne, gdyż tylko w takich warunkach każdy mieszkaniec Polski stać się może naprawdę człowiekiem, tj. pełnowartościowym obywatelem. 

Papież Jan Paweł II pozostawił nam przesłanie będące wynikiem jego rozliczenia się z XX wiekiem. Był świadkiem historycznych wydarzeń, które przyniosły radykalną zmianę w sytuacji politycznej i społecznej, także Polski. Po upadku dwu potężnych systemów totalitarnych: nazizmu w Niemczech i komunistycznego realnego socjalizmu Związku Radzieckiego, które zaciążyły nad całym wiekiem XX i są odpowiedzialne za niezliczone zbrodnie, wydaje się, że przyszła pora na zastanowienie się nad ich genezą, skutkami, a zwłaszcza nad ich znaczeniem w historii ludzkości. Krytyka wychowania czy szeroko pojmowanej edukacji staje się możliwa przede wszystkim jako krytyka społeczeństwa i ustroju państwa. W grę wchodzi tu rozpoznawanie jakości relacji względem procesów i zjawisk publicznych względem tego, co faktycznie ma miejsce w społeczeństwie. 

Kluczową umiejętnością we współczesnej pedagogice powinna być umiejętność rozeznawania się w tym, co słuszne (jak mają być wartości usytuowane, w jak zorganizowanej przestrzeni aksjologicznej, co powinno się dziać z wartościami), jaką funkcję powinny one pełnić z punktu widzenia potrzeb człowieka, z punktu widzenia tego, jak jest postrzegane jego miejsce w społeczeństwie oraz jak są widziane mechanizmy funkcjonowania edukacji. Trzeba umieć rozróżniać wartość pszenicy od kąkolu, gdyż dzieje ludzkości są widownią koegzystencji dobra i zła. 

Znaczy to, że zło istnieje obok dobra, ale znaczy także, że dobro trwa obok zła, rośnie niejako na tym samym podłożu ludzkiej natury. Natura bowiem nie została zniszczona, nie stała się całkowicie zła, pomimo grzechu pierworodnego. Zachowała zdolność do dobra i to potwierdza się w różnych epokach dziejów. 

Polacy, odzyskawszy wolność, powinni zacząć uczyć się korzystania z niej, używania jej do realizowania wartości dobra, przeciwko wszelkim formom możliwego zniewalania człowieka. Wolność staje się zatem wartością i problemem zarówno w wymiarze życia indywidualnego, jak i zbiorowego. [...]

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło