Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 24,00 zł
Publikacja wskazuje sposoby przełamywania granic między naukowcami i praktykami, analizuje naturę relacji łączących/dzielących te dwa aspekty pedagogiki oraz szkicuje wyzwania, jakie współczesność stawia przed teoretykami i praktykami tej szlachetnej dziedziny naukowej.
Możliwości, wyzwania, inspiracje
Nie bez przyczyny najnowszej publikacji, łączącej siły kilku znakomitych ośrodków akademickich w kraju, przyświecają słowa Marie von Ebner-Eschenbach, jednej z najważniejszych pisarzy niemieckojęzycznych schyłku XIX w.: „Teoria i praktyka to jedność, jak ciało i dusza, i jak ciało i dusza są najczęściej skłócone z sobą”. W przypadku Twórczych wiązań teorii i praktyki pedagogicznej jednością jest pedagogika, podczas gdy teoria i praktyka odpowiadając dychotomii ciała i duszy. Wzajemnie niezbędne, tkwią w wiecznej opozycji, prowadząc świętą wojnę podjazdową. Marta Kowalczuk-Walędziak, Alicja Korzeniecka-Bondar i Katarzyna Bocheńska-Włostowska stawiają pytania o możliwości, wyzwania i inspiracje, jakie towarzyszą rozważaniom na temat symbiozy, czy może raczej mariażu tych dwóch dopełniających się połówek. Publikacja wskazuje sposoby przełamywania granic między naukowcami i praktykami, analizuje naturę relacji łączących/dzielących te dwa aspekty pedagogiki oraz szkicuje wyzwania, jakie współczesność stawia przed teoretykami i praktykami tej szlachetnej dziedziny naukowej.
Dlaczego taki temat książki?
Pedagogika jest nauką budującą system teoretycznej wiedzy o wychowaniu, kształceniu i samokształtowaniu człowieka oraz określającą praktyczną użyteczność, aplikacyjność tej wiedzy w praktyce, zatem jest nauką teoretyczno-praktyczną. Dlatego istnieje potrzeba twórczego wiązania teorii praktyki pedagogicznej, które może przynieść obustronne korzyści. Dysponowanie przez praktyków solidnym, aktualnym zapleczem teoretycznym, głębokim namysłem nad działaniem i jego konsekwencjami, posiadanie szerokiego zakresu wiedzy ogólnej jest podstawowym składnikiem poznawczego i praktycznego oglądu rzeczywistości społeczno-pedagogicznej. Natomiast aktywne zaangażowanie intelektualne teoretyków w praktykę pedagogiczną stwarza możliwość formułowania nowych pytań badawczych, odkrywania nowych kategorii językowych, redefinicji zjawisk pedagogicznych, weryfikowania w praktyce treści istniejących koncepcji (konstruktów) teoretycznych, co ma miejsce przede wszystkim w dydaktyce ogólnej.
Niniejsza praca stanowi próbę uwolnienia się od tego stereotypu i otwarcia się na twórcze, wspólnotowe perspektywy poznawcze i praktyczne.[...]
Struktura książki
Wspólnym celem redaktorek pracy i autorów tekstów było:
1) ukazanie możliwości twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej;
2) określenie wyzwań, barier, ograniczeń, które trzeba pokonać, aby to wiązanie przynosiło pożądane rezultaty;
3) dostarczenie inspiracji/przykładów dobrych praktyk.
Tak sformułowane cele pracy wyznaczyły jej strukturę, na którą składają się trzy części.
Marta Kowalczuk-Walędziak, Alicja Korzeniecka-Bondar
Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej – wprowadzenie do problematyki
Możliwości
Jarosław Gara
O naturze łączności/rozłączności teorii i praktyki pedagogicznej
Marek Budajczak
Feedback między teoriami pedagogicznymi i praktykami edukacyjnymi – próba metaanalizy
Joanna Madalińska-Michalak
Edukacyjne badania w działaniu: przekraczanie granic między naukowcami i praktykami a tworzenie wiedzy pedagogicznej
Marta Kowalczuk-Walędziak
Transfer wiedzy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki edukacyjnej
Anna Krajewska
Teoria współdziałania w uczeniu się – podstawowe założenia, wyniki badań i możliwości zastosowania w praktyce
Beata Kunat
Teoria i praktyka pedagogiczna z perspektywy autobiografii zawodowych nauczycieli edukacji wizualnej
Wyzwania
Alicja Korzeniecka-Bondar
Wyzwania twórczego wiązania teorii i praktyki edukacyjnej w kulturze teraźniejszości
Jakub Jerzy Czarkowski
Wykluczenie i emancypacja w społeczeństwie wiedzy – perspektywa 45+
Tomasz Prymak
Autoedukacja studentów szansą twórczego wiązania teorii i praktyki
Agnieszka Szplit
Budowanie kultury jakości a wspomaganie nauczycieli w rozwoju zawodowym
Radosław Kucharczyk
Implementacja założeń europejskiej polityki językowej do polskiego systemu edukacji
Katarzyna Bocheńska-Włostowska
Komunikacja jako narzędzie transferu teorii i praktyki pedagogicznej
Inspiracje Barbara Dudel
Badanie w działaniu – działanie z badaniem
O nieodzowności teoretycznego przygotowania do badania w działaniu
Bożena Tołwińska
Od niemożności do możliwości – tutoring w edukacji akademickiej
Maciej Smuk
Nowy model kształcenia nauczycieli języka francuskiego w Polsce (na przykładzie filologii romańskiej Uniwersytetu Warszawskiego)
Bożena Rokicka
Ośrodek doskonalenia nauczycieli jako centrum wymiany wiedzy i doświadczeń praktycznych
Katarzyna Maria Łogwiniuk
Wirtualna przestrzeń edukacyjna Web 2.0 – Gmail
Katarzyna Szorc
„W pewnym przedszkolu...”, czyli o praktyce edukacyjnej inspirowanej założeniami teoretycznymi twórców i kontynuatorów Nowego Wychowania
Bibliografia
Indeks osób
Indeks rzeczowy
Struktura książki
Jak już wspominałyśmy, wspólnym celem redaktorek pracy i autorów tekstów było:
1) ukazanie możliwości twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej;
2) określenie wyzwań, barier, ograniczeń, które trzeba pokonać, aby to wiązanie przynosiło pożądane rezultaty;
3) dostarczenie inspiracji/przykładów dobrych praktyk.
Tak sformułowane cele pracy wyznaczyły jej strukturę, na którą składają się trzy części.
W pierwszej części zamieszczone zostały teksty traktujące o możliwościach twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej. Tę część monografii otwiera tekst Jarosława Gary, który dokonuje filozoficznego oglądu zagadnienia łączności oraz rozłączności teorii i praktyki pedagogicznej. Autor zwraca uwagę, że „[...] w pewnej mierze i do pewnego stopnia, teoria jest możliwa bez praktyki, a praktyka jest możliwa bez teorii”. Niemniej jednak – z perspektywy szerokich pól doświadczeń egzystencjalnych i społeczno-kulturowych – obie sfery nie mogą obejść się bez siebie, albowiem teoria wytycza szerokie horyzonty i budzi wyobraźnię praktyki, ta zaś jest inspiracją dla poszukiwań teoretyków, stanowi miernik weryfikacji adekwatności reprezentacji poznawczych teorii pedagogicznej. Kontynuacja, pogłębienie i dopełnienie, swoista metaanaliza tych wątków, znajduje się w tekście Marka Budajczaka, dotyczącym feedbacku między teoriami pedagogicznymi i praktykami edukacyjnymi. Joanna Madalińska-Michalak dokonuje analizy warunków współuczestnictwa naukowców i praktyków w społecznym procesie tworzenia wiedzy. Autorka stwierdza, że dyskusja dotycząca łączności/rozłączności teorii i praktyki pedagogicznej powinna być zogniskowana nie tyle na barierach, ile na możliwościach współdziałania między nimi w tworzeniu wiedzy, a jedną z nich (z wielu) są edukacyjne badania w działaniu. Dwa kolejne opracowania wzbogacają analizowany obszar o praktyczne egzemplifikacje. Marta Kowalczuk-Walędziak przedstawia zagadnienie transferu wiedzy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki edukacyjnej. Szczególną uwagę skupia na korzyściach wynikających ze współpracy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki edukacyjnej oraz na kanałach transferu wiedzy między tymi instytucjami, do których zalicza m.in. formalne kształcenie pedagogów w toku studiów, doskonalenie i dokształcanie zawodowe, publikowanie artykułów, uczestnictwo konferencjach, korzystanie z oferty akademickich inkubatorów przedsiębiorczości czy uniwersytetu otwartego. Anna Krajewska ukazuje możliwości zastosowania teorii współdziałania w uczeniu się w praktyce edukacyjnej. Autorka przedstawia interesujące poznawczo ujęcia współdziałania, m.in. odwołuje się do teorii D.W. Johnsona i R.T. Johnsona, L. Wygotskiego oraz J. Piageta. Pierwszą część publikacji zamyka tekst Beaty Kunat, która ukazuje problematykę łączenia teorii i praktyki pedagogicznej przez pryzmat autobiografii nauczycieli edukacji wizualnej. Autorka, powołując się na wyniki badań własnych, rozwija tezę, że twórcze łączenie teorii z zakresu różnych dziedzin wiedzy z praktyką pedagogiczną jest nieodzownym warunkiem rozwoju zawodowego nauczycieli edukacji wizualnej.
Wiązanie teorii i praktyki edukacyjnej nie może odbywać się bez uwzględnienia i analizy kontekstu społeczno-kulturowego. Piszą o tym zarówno Alicja Korzeniecka-Bondar, która zwraca uwagę na specyfikę kultury teraźniejszości, kategorię czasu jako istotnego elementu (w) codzienności praktyków pedagogicznych, jak i Jakub Czarkowski, który analizuje procesy zachodzące w społeczeństwie wiedzy i ich znaczenie dla funkcjonowania osób w wieku 45+. Wśród wyzwań wiązania teorii i praktyki edukacyjnej, którym poświęcona jest druga część książki, Agnieszka Szplit wyróżnia złożoność budowania kultury jakości edukacji. Autorka zauważa, że Budowanie systemów jakości w edukacji wymaga współdziałania polityków, [...] pedagogów opracowujących podstawy teoretyczne, nauczycieli stanowiących praktycznych „wykonawców” założeń oraz uczniów jako cel wszelkich zmian w szkołach [...].
Właśnie te elementy analizuje Radosław Kucharczyk, który – wychodząc od charakterystyki dyrektyw unijnych dotyczących procesu uczenia się i nauczania – dokonuje analizy polskiej polityki językowej, aby zaprezentować przykład programu kształcenia w szkole średniej wcielającego w życie założenia europejskiej i polskiej edukacji językowej. Tomasz Prymak w auto-edukacji dostrzega szansę twórczego wiązania teorii i praktyki edukacyjnej oraz oczekuje, że student w szkole wyższej nabędzie wiedzy, umiejętności i kompetencji, które umożliwią mu dalsze pomyślne działania autoedukacyjne. Katarzyna Bocheńska-Włostowska zwróciła w tekście uwagę na potrzebę i znaczenie komunikacji w procesie wzajemnego dzielenia się wiedzą teoretyków i praktyków.
W trzeciej części książki znajdują się teksty przedstawiające praktyczne realizacje w sferze wiązania teorii i praktyki pedagogicznej. Barbara Dudel prezentuje refleksje i wnioski wynikające z przygotowania i realizacji innowacji pedagogicznej oraz wykorzystywania podczas pracy z uczniami klas III szkoły podstawowej metody badania w działaniu. Bożena Tołwińska pokazuje wartość tutoringu w procesie kształceniu studentów oraz ich opinie na temat tej metody. Troskę o jakość kształcenia w szkole wyższej można dostrzec także w tekście Macieja Smuka, który – prezentując koncepcje kształcenia nauczycieli języka francuskiego w Instytucie Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego – krytycznie odnosi się do przepisów wytyczających ramy jej tworzenia. Bożena Rokicka, charakteryzując różnorodne działania Warmińsko-Mazurskiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli, daje świadectwo tego, że wymiana wiedzy i doświadczeń między teoretykami i praktykami jest możliwa, a co ważniejsze – dochodzi do niej w wielu obszarach działalności ośrodka. Liczne możliwości współpracy stwarza także wirtualna przestrzeń, którą Katarzyna Łogwiniuk analizuje na przykładzie wspólnych działań nauczyciela i uczniów z wykorzystaniem bezpłatnej usługi poczty elektronicznej oferowanej przez Google – Gmail. Stanowi to znakomity przykład wykorzystania ogólnodostępnej przestrzeni niewymagającej nakładów finansowych, co wciąż w obszarze edukacji jest nie bez znaczenia. Pracę zamyka tekst Katarzyny Szorc, która opisuje działalność jednego z białostockich przedszkoli. Koncepcja pracy i filozofia tego przedszkola oparta jest m.in. na założeniach teoretycznych twórców Nowego Wychowania, co wskazuje na ciągłą aktualność i praktyczną użyteczność istniejących koncepcji edukacyjnych.
Wyrażamy przekonanie, że taki układ pracy zadowoli zarówno Czytelników oczekujących rozważań teoretycznych, jak i poszukujących inspiracji praktycznych. Mamy także nadzieję, że zaprezentowane w niniejszej pracy możliwości, wyzwania oraz praktyczne realizacje w sferze wiązania teorii i praktyki pedagogicznej staną się źródłem inspiracji do krytycznej analizy, dyskusji i przemyśleń w środowisku teoretyków i praktyków pedagogicznych, a przede wszystkim do podejmowania kolejnych prób wspólnych działań, co byłoby pożądanym efektem korzystania z tej publikacji. Zawarte w niej teksty łączy wyartykułowane w mniejszym lub większym stopniu przekonanie, że koncepcje teoretyczne i doświadczenia praktyczne nauczycieli i wychowawców stanowią równorzędne i jednoczesne źródła wiedzy pedagogicznej.
Zapraszając do lektury książki, składamy serdeczne podziękowania jej recenzentce, dr hab. Annie Karpińskiej, prof. nadzw. UwB, za trud analizy tekstu i konstruktywne uwagi.
Każda prawdziwa nauka ma swój przysłowiowy awers i rewers. Jeżeli uznamy, że jednym z nich jest teoria, a drugim praktyka, to otrzymamy całościowy model danej dyscypliny naukowej. Jak twórczo wykorzystać potencjał teorii, aby tym samym wzmocnić oddziaływanie praktyki naukowej, o tym mówi praca zbiorowa zatytułowana „Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej", red. naukowa: Marta Kowalczuk-Walędziak, Alicja Korzeniecka-Bondar, Katarzyna Bocheńska-Włostowska.
Każda nauka buduje własny system wiedzy teoretycznej z myślą o jej rozszerzeniu czy współdziałaniu z praktyką działania. Zdawałoby się, że jedna sfera z drugą jest nierozerwalnie związana. Okazuje się, że sprawa nie jest taka prosta. Nie zawsze głęboki teoretyczny namysł nad konkretnym działaniem i jego konsekwencjami przeistacza się w ogólną lub szczegółową zawodową praktykę, o czym przekonuje nas Jarosław Gary w swoim tekście „O naturze łączności/rozłączności teorii i praktyki pedagogicznej otwierającym niniejszą książkę.
Pedagogika budując swój własny zrąb wiedzy teoretycznej o wychowaniu, kształceniu i samokształceniu człowieka dowiodła, iż od początku starała się angażować naukowców w praktyczne działania stymulujące rozwój nowych trendów czy badań przemieniając się z dydaktyki ogólnej w sferę praktyki pedagogicznej. Praca naukowa, którą mam przyjemność recenzować stara się w kilku rozdziałach usystematyzować zagadnienia współistnienia teorii i praktyki we wspólnotowej perspektywie poznawczej i praktycznej stosowanej później w procesie nauczania, wychowania. Pedagodzy teoretycy i nauczyciele wychowawcy tak naprawdę współdziałają ze sobą od lat, gdyż jedni i drudzy inspirują się wzajemnie korzystając z owoców własnej pracy. Nie ma teorii wychowania bez powiązania z praktyką nauczania, tak jak nie ma autorytetu nauczyciela bez całej sfery wiedzy teoretycznej przekazanej nam w pismach przez jej klasyków i współczesnych kontynuatorów. Inaczej tak teoria jak i praktyka skazane zostałyby na swoisty zastój myślowy.
W części pierwszej zatytułowanej przez redaktorki „Możliwości" Marta Kowalczuk-Walędziak, Alicja Korzeniecka-Bondar z Uniwersytetu w Białymstoku zwróciły się do pracowników naukowo-badawczych różnych uczelni w Polsce oraz do pedagogów praktyków zatrudnionych w placówkach szkolnych i doskonalenia nauczycieli, aby przygotowali własne autorskie wypowiedzi na ten temat. To, że wywodzą się z różnych środowisk pedagogicznych daje nam pewność, iż to ważne węzłowe zagadnienie ukazane zostanie nam z wielu badawczych, poznawczych i praktycznych perspektyw.
Jak wynika to z poszczególnych artykułów transfer wiedzy między teorią i praktyką pedagogiczną może odbywać się na różnych polach, czy to w czasie przekraczania umownych granic między naukowcami, a praktykami wiedzy pedagogicznej, o czym pisze Joanna Madalińska-Michalak z Uniwersytetu Łódzkiego w swoim tekście "Edukacyjne badania w działaniu: przekraczanie granic między naukowcami i praktykami a tworzenie wiedzy pedagogicznej". Gdyż w obliczu wyzwań jakie stoją przed współczesnym systemem edukacji, to właśnie nauczyciele inspirują uczonych teoretyków swoją praktyczną wiedzą np. z zakresu działalności nauczycielskiej czy organizacji życia szkoły.
Marta Kowalczuk-Walędziak uzupełnia ten temat swoim tekstem „Transfer wiedzy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki edukacyjnej". Wskazując na pojawienie się w drugiej połowie XX wieku społeczeństwa uczącego się, bezustannie się doszkalającego uważa, że nie byłoby to możliwe bez ciągłego transferu wiedzy w systemie edukacyjnym między praktykami a teoretykami. Mamy tu do czynienia z tzw. transferem interorganizacyjnym (między organizacjami, instytucjami, uczelniami), gdzie wszechstronnie korzysta się przy tym ze środków masowego przekazu, inkubatorów przedsiębiorczości, z instytucji uniwersytetu otwartego, z prac zespołów interdyscyplinarnych itp.
Kolejne wypowiedzi utwierdzają nas w przekonaniu, iż tylko współdziałanie tych dwóch sfer teoretycznej i praktycznej gwarantuje, iż podstawowe założenia oraz wynikające z nich badania będą mogły być zastosowane w praktyce. Mówi o tym Anna Krajewska z uniwersytetu białostockiego w pracy „Teoria współdziałania w uczeniu się - podstawowe założenia, wyniki badań i możliwości zastosowania w praktyce". Uzupełnia temat jej koleżanka Beata Kunat pisząc o "Teorii i praktyce pedagogicznej z perspektywy autobiografii zawodowych nauczycieli edukacji wizualnej", gdzie często na wstępnym etapie edukacji lekceważy się wiedzę teoretyczną.
W drugiej części noszącej tytuł "Wyzwania" autorzy Alicja Korzeniecka-Bondar (Uniw. Białystok) Jerzy Jakub Czarkowski (Uniw. Warszawski im. Marii Curie-Skłodowskiej), Tomasz Prymak (Uniw. Białystok), Radosław Kucharczyk (Uniw. Warszawski) próbują uchwycić najważniejsze wyzwania stojące przed teraźniejszością i przyszłością. Między innymi Czarkowski pisze społeczeństwie wiedzy Perspektywa 45+, Prymak o autoedukacji studentów, która według niego jest szansą ściślejszego powiązania teorii z praktyką, a Kucharczyk ukazuje unijne założenia europejskiej polityki językowej. I to jest według mnie bardzo ciekawa część tej pracy, gdyż pokazuje wprost, iż bez ścisłej współpracy teoretyków i praktyków nauczania te ambitne zadania trudno będzie zrealizować.
Trzecią część zatytułowano "Inspiracje". Barbara Dubiel i Bożena Tołwińska (Uniw. Białystok) zajęły się pokazaniem, jak można przejść od teoretycznego przygotowania do badania w działaniu, na podstawie analizy projektu innowacyjnego nauczania kl. III podstawowej - zastosowanie metody porównawczej w geometrii sferycznej. Tołwińska skupiła się na możliwości zastosowania tutoringu w edukacji akademickiej. Praca indywidualna z małymi grupami studentów, to u nas ciągle przyszłość. Badania wykonano na 69 studentach kierunku: praca socjalna i pedagogika. Mimo że większość studentów opowiedziała się za zmianami w systemie nauczania, kontaktów studentów z kadrą nauczającą, to u nas ciągle tutoring ze względu na organizację systemu nauczania akademickiego jest w powijakach.
Maciej Smuk (Uniw. Warszawski) zajął się w swoim artykule „Modelem kształcenia nauczycieli języka francuskiego w Polsce, na przykładzie filologii romańskiej UW". Nowe rozporządzenie Krajowych Ram Kwalifikacji zostało dostosowane do Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. Edukację podzielono na kilka modułów. Nie będę Państwa w to wtajemniczał, gdyż autor skupił się na specyfice kształcenia nauczycieli francuskiego na filologii romańskiej Uniw. Warszawskiego. Opracowano tu dwa warianty profilu metodycznego: dwustopniowy „klasyczny" obejmujący studia licencjackie (nauczanie w przedszkolach i dwuletnie studia magisterskie) nauczanie w szkołach). Reasumując: przeładowanie programów nauczania odbija się na jakości nauczania, ograniczenie teorii (wykładów) kosztem praktyk odbija się słabym przygotowaniu teoretycznym.
Bożena Rokicka (Warmińsko-Mazurski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli, Elbląg) w swoim tekście skupiła się na analizie "Ośrodka doskonalenia nauczycieli jako centrum wymiany wiedzy i doświadczeń praktycznych". Powołane przez MEN służą oprócz podnoszeniu kwalifikacji przez kadrę nauczycielską, wspieraniu i współpracy z placówkami szkolnymi, pedagogami. Zajmują się też pracą socjalną, socjoterapią, edukacją prorodzinną, wspierają powstawanie nowych programów wychowawczych i szkolnych. Jak się okazuje edukacja permanentna obowiązuje też kadrę wykładową. Nieustanne doskonalenie swojej wiedzy na różnego rodzaju studiach podyplomowych, studiach doktoranckich sprzyja dodatkowo wymianie doświadczeń między kadrą naukową a nauczycielami praktykami.
W końcowym artykule Katarzyna Szorc (Uniw. Białystok) zatytułowanym „W pewnym przedszkolu..." czyli o praktyce edukacyjnej inspirowanej założeniami teoretycznymi twórców i kontynuatorów nowego wychowania" analizuje różne współczesne koncepcje nauczania przedszkolnego - metody wg. myśli Freinteta i Marii Montessorri. Oba te nowatorskie nurty mają swoich zwolenników jak i przeciwników. Wychowankowie od pierwszej grupy po ostatnią pracują z tym samym wychowawcą. Program nauczania realizowany jest ściśle we współpracy z rodzicami. Nauczyciele obserwują dzieci, ale także analizują na bieżąco swoje własne zajęcia. Podkreśla się ważne obcowanie dziecka z naturą i kreowanie nauki poprzez zabawę budując jego osobiste radosne dzieciństwo.
Książka pod redakcją Marty Kowalczuk-Walędziak, Alicji Korzenieckiej-Bondar, Katarzyny Bocheńskiej-Włostowskiej otwiera przed nami zdawałoby się hermetyczny i nudny świat rywalizacji teorii naukowych z praktyką. Okazuje się, że obie sfery w założeniach współczesnej nauki są skazane na współdziałanie i ścisłą współpracę. Dzięki podziałowi pracy na trzy bloki tematyczne: Możliwości, Wyzwania, Inspiracje, otrzymaliśmy bardzo ciekawy, wieloaspektowy obraz współczesnych związków między, jak podkreśliły to w tytule redaktorki twórczych powiązań teorii pedagogicznej z praktyką nauczania. Jest to o tyle ważne, iż lawinowy innowacyjny rozwój nauki i techniki wymaga od nas również analitycznego myślenia, wyciągania wniosków i praktycznej ich realizacji w dynamicznie zmieniających się realiach współczesności.
Gabriel Kamiński
Portal Księgarski
Książka pod redakcją naukową Marty Kowalczuk-Walędziak, Alicji Korzenieckiej-Bondar, Katarzyny Bocheńskiej-Włostowskiej zatytułowana „Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje” stanowi niezwykle cenny wkład intelektualny w rozwój praktyki pedagogicznej, ale nie tylko. Autorzy tekstów pogrupowanych w trzy części: „Możliwości”, „Wyzwania”, „Inspiracje” pokazali wszak w jaki sposób owocnie rozbudowywać teorię pedagogiki z jednej strony, a z drugiej – jak odpowiedzialnie i refleksyjnie oddziaływać na jej sferę praktyczną. Artykuły te stwarzają szeroki wachlarz wątków godnych przemyślenia, a także kierunków, których nie można nie uwzględnić w badaniach w dobie wyzwań XXI wieku.
Na łamach każdej z wymienionych części znajdziemy nowe interpretacje i próby reinterpretacji znanych badań, a także zupełnie nowe analizy. Szczególnie interesujące jest to, iż autorzy zaprezentowali całkiem różne perspektywy badawcze uwarunkowane swoim doświadczeniem i specjalizacją. Dzięki temu czytelnik pozna nie tylko jedno podejście do szeregu problemów, ale zróżnicowane perspektywy, a także dostrzeże ich mocne i słabe strony. Wskazane ujęcia odsłaniają wiele kontrowersji oraz napięć, które dotychczas nie doczekały się jednoznacznych ocen. Niemniej jednak to właśnie – między innymi – czyni tę publikację tak inspirującym dziełem.
Kolejnym jej godnym podkreślenia walorem jest to, że uwrażliwia na słabości: istniejących teorii, uprawianej praktyki, a także sposobów implementowania teorii do praktyki i czerpania przez teorię z praktyki. Żaden z wymienionych aspektów nie został zaniedbany, stąd należy docenić wkład redaktorek naukowych w doskonałe zaplanowanie układu uwzględnionych przez autorów stanowisk. Umożliwiają one skonfrontowanie wzajemnych zarzutów, uchwycenie nasuwających się – zgłaszanych zarówno przez praktyków, jak i teoretyków – potrzeb wobec siebie. Oznacza to, że prace te są trudnym do przecenienia wkładem w diagnozę współczesnej pedagogiki. Stwarzają szczegółową mapę wyzwań.
Jednocześnie z przedstawionych prac wyłania się wołanie do czytelników o uwolnienie od stereotypowego, czy nawet nieraz mitycznego spoglądania na przedmiot naukowego zainteresowania. Autorzy zachęcają, aby otworzyć się na twórcze, wspólnotowe perspektywy poznawcze oraz praktyczne. Wszakże tylko gotowość do rozważenia argumentów prezentowanych przez strony, chęć do inicjowania zaangażowanej refleksji jest w stanie dać podłoże dialogu, uniknąć zgubnego w skutkach zamknięcia w ramach teorii lub rutynowej praktyki.
Trzeba tutaj bardzo wyraźnie zaznaczyć, że książka daje perspektywy na twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Jednakże twórcy nie poprzestali na sformułowaniu postulatu, lecz pokazali, na co trzeba zwrócić uwagę, aby działania podejmowane przez określone podmioty nie były jałowe. Przy tym zaprezentowali wyzwania, których w zglobalizowanym świecie nie można zignorować, a także bariery i ograniczenia konieczne do przezwyciężenia w trudnej drodze do pożądanego sukcesu. Nie pozostali przy tym gołosłowni, lecz – wykazując się kreatywnością – pokazali przykłady dobrych praktyk, które stanowią mini case studies, a przy tym świetnie obrazują opisane aspekty łączenia praktyki z teorią. Dostarczają także inspiracji, które wzbogacą doświadczenie zaangażowanych pedagogicznie czytelników.
Publikacja Marty Kowalczuk-Walędziak, Alicji Korzenieckiej-Bondar, Katarzyny Bocheńskiej-Włostowskiej zatytułowana „Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje” dotyka dobrze znanych osobom zajmującym się pedagogiką problemów. Jednakże tym, co ją wyróżnia jest całkiem świeże podejście do relacji pomiędzy teorią i praktyką. To nie tylko celna diagnoza, ale przede wszystkim kluczowa pomoc w uwolnieniu się od tego, co hamuje rozwój nauki i doskonalenie praktyki pedagogicznej. To także bardzo silny impuls do refleksyjnych zmian. Stąd też książka ta zasługuje na naszą uwagę i rozważenie proponowanych możliwości twórczego wiązania różnych aspektów tego samego typu działalności.
źródło: http://www.konserwatyzm.pl/artykul/12634/marta-kowalczuk-waledziak-alicja-korzeniecka-bondar-katarzyn
[…] do rąk czytelników trafia książka stanowiąca efekt zbiorowej pracy kilkunastu autorów, w większości pracowników naukowo-dydaktycznych różnych uczelni, ale i praktyków, którzy podjęli namysł nad złożonością zjawiska twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej. Z punktu widzenia dydaktycznej idei wzajemnego przenikania się myśli naukowej oraz rozwiązań i wdrożeń praktycznych, wychodząc naprzeciw konieczności współpracy i współdziałania wszystkich podmiotów uczestniczących w organizacji i przebiegu procesu kształcenia (zarówno w warstwie refleksji naukowej, jak i realizacyjnej), podjęcie tej problematyki należy uznać za niezwykle cenne i ze wszech miar uzasadnione.
[…] Recenzowana publikacja stanowi wartościowe teoretycznie i uwzględniające realia praktyki edukacyjnej studium monograficzne, które bez zbędnej pretensjonalności, ale w duchu troski o dostrzeganie możliwości i ograniczeń oraz dostarczanie inspiracji na drodze twórczego wiązania teorii i praktyki pedagogicznej ukazuje czytelnikowi bogate spektrum działań służących realizacji tytułowej idei. W tym znaczeniu książka ta łączy zalety interesującej poznawczo publikacji naukowej, jak również nośnika o charakterze aplikacyjnym.
[…] Publikację tę rekomenduję pedagogom – zarówno teoretykom, jak i praktykom, nauczycielom akademickim, a także studentom pedagogiki, kandydatom do zawodu nauczyciela oraz nauczycielom różnych etapów edukacyjnych.
Z recenzji dr hab. Anny Karpińskiej, prof. nadzw. UwB
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów