ROCZNIK HARCERSKI. Zbiór przepisów obowiązujących w ZHP
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 32,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprinty: reprint wydania, [1928]. "ROCZNIK HARCERSKI".
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprinty: reprint wydania, [1928]. "ROCZNIK HARCERSKI".
Kalendarz Harcerski na rok 1924“ wydany przed kilku laty, spełnił swe zadanie, dostarczając harcerstwu, Przyjaciołom Ruchu i społeczeństwu szeregu wiadomości i informacyj — przyczyniając się do pogłębienia zrozumienia Harcerstwa i do jego propagandy. O celowości Kalendarza świadczy najlepiej rozejście się jego całkowite, tak że z kilkotysięcznego nakładu pozostało kilkadziesiąt ostatnich egzemplarzy.
Powodzenie owej pierwszej próby upoważnia do nadziei, że i „Rocznik Harcerski na rok 1928“, który puszczamy dziś w świat, przyniesie pożytek Harcerstwu, a przez nie Sprawie, której służymy.
Rocznik ma nieco inny charakter od swego poprzednika: położyliśmy w nim nacisk na zebranie przepisów obowiązujących w Związku Harcerstwa Polskiego, chcąc zapełnić dotkliwą lukę takiego wydawnictwa. Rzucenie bowiem przepisów organizacyjnych w różnych miejscach różnych wydawnictw utrudnia, jeżeli nie uniemożliwia dokładną ich znajomość, a co za tym idzie, realizowanie i — co nie najmniej ważne — pracę nad ich uproszczeniem i przystosowaniem do życia.
„Kalendarz“ zawiera materjały charakteryzujące przedewszystkiem ideologję i metodykę Harcerstwa — „Rocznik“ charakteryzuje głównie organizację — ale nie tylko o niej traktuje. Podaliśmy parę artykułów treści ogólniejszej, a wśród przepisów i instrukcyj, które drukujemy, znajdzie czytelnik nie tylko dotyczące form organizacyjnych, ale i sporo takich, które związane są ściśle z treścią i metodyką pracy.
Kto brał udział w pracy społecznej w Polsce przekonał się zapewne, jak trudno ją systematycznie organizować. Oby dla Harcerstwa ten Rocznik był impulsem do lepszego zorganizowania się: może nie przez treść swą bezpośrednio, bo ona właśnie wskaże, ile jest w tej organizacji niedociągnięć, braków, a może i niezgodności — ale przez sam fakt zebrania norm organizacyjnych, które przez szereg lat narastały.
Tworzyliśmy przecież Związek Harcerstwa Polskiego bez doświadczenia, jak budować wielką organizację w nowych warunkach — w wolnej Polsce powstawało wolne, wielkie, niezależne od żadnych czynników nieharcerskich zrzeszenie młodzieży i dorosłych, harcerzy i nieharcerzy — powstawało z czterech różnych organizacyj, wyrosłych w konspiracji lub pod wpływem konspiracyj.
W roku 1928 właśnie, pierwszego listopada, obchodzić będziemy dziesięciolecie ideowego i moralnego zjednoczenia się Harcerstwa Polskiego na Zjeździe Lubelskim, który powołał Naczelną Radę Harcerską dla przeprowadzenia połączenia także organizacyjnego.
W roku 1928 obchodzić będziemy także pamięć 500 lecia śmierci Zawiszy Czarnego, rycerza bez zmazy, podawanego na wzór harcerskiej słowności i rzetelności.
Oby „Rocznik na rok 1928“ przyczynił się do rzetelnego uzgodnienia życia naszego z zasadami i normami harcerskiemi i do lepszej służby jednostek i organizacji — Ruchowi.
Stanisław Sedlaczek
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1928 rok |
Autor | Stanisław Sedlaczek |
ISBN druk | 978-83-8095-062-7 |
ISBN e-book | |
Objętość | 404 stron |
Wydanie | I, 2016 |
Format | A6 (120x160) |
Oprawa | twarda, szyta |
Treść rocznika.
Część I. Literatura harcerska. Książki do bibljotek
Hymny narodowe
Przewodniczący Z. H. P.
Harcerski Kalendarzyk Historyczny
Ważniejsze daty z życiorysu Skauta Naczelnego
Przyrzeczenie i prawo harcerskie
Od Redakcji
Z życia harcerskiego (kilka obrazków)
Wartość wychowawcza skautingu, Prof. Dean James E. Russel
Zawisza Czarny z Grabowa, E. Ryszkowski
Część II. Organizacja Związku Harcerstwa Polskiego. Źródła. Krótkie przedstawienie całości
Skróty
Protektorzy Z. H. P. Statut
Akty Min. W. R. i O. P. Instrukcja w sprawie szkolnych drużyn harcerskich
Organizacja drużyn: Drużyna
Komenda Hufca
Komenda Chorągwi
Oddziały Związku Harcerstwa Polskiego
Statut Oddziału
Naczelne Władze Związku Harcerstwa Polskiego. Zjazd Walny
Naczelna Rada Harcerska
Naczelnictwo. Główne Kwatery
Sądy
Harcerski Kodeks Honorowy
Członkowie czynni (starszyzna harcerska)
Stopnie i próby starszyzny m.
Kształcenie starszyzny m.
Starsi harcerze i starsze harcerki
Członkowie współdziałający. Koła Przyjaciół Harcerstwa
Kierunek prac Kół, St. Czajkowska
Członkowie Współdziałający Z. H. P.
Koła Przyjaciół Harcerstwa
Regulamin Koła Przyjaciół. Legitymacje, oznaki
Przepisy obowiązujące w drużynach żeńskich
Regulamin munduru i oznak harcerskich
Próby i stopnie młodzieży męskiej
Przepisy obowiązujące obozy i kolonje m.
Instrukcja w sprawie raportów w drużynach m.
Różne przepisy i instrukcje (patrz Skorowidz)
Rozporządzenia Ministerstwa W. R. i O. P.
Część III. Druki obowiązujące i używane w Zw. Harc. Polskiego
Terminarz Związku Harcerstwa Polskiego 380 Harcerstwo w liczbach
Podział terytorjalny.
Adresy
Ogólny Regulamin Wewnętrzny (w kolejności dawnych oficjalnych druków i niedrukowanych uchwał)
A. Członkowie.
I. Członkowie czynni
II. Członkowie współdziałający
III. Koło Przyjaciół Harcerstwa
IV. Starsi Harcerze i Harcerki
V. Członkowie honorowi (zniesione)
B. Oddziały.
VI. Regulamin Oddziału Z. H. P.
C. Organizacja drużyn.
VII. Drużyna
VIII. Komenda Hufca
IX. Komenda Chorągwi
X. Zakres obowiązywania — (dalej kolejnej numeracji nie było w oficjalnych drukach)
D. Naczelne władze Z. H. P.
XI. Zjazd Walny
XII. Naczelna Rada Harcerska
XIII. Naczelnictwo Z. H. P.
E. SĄDY.
XIV. Regulamin Sądów Harcerskich
XV. Harcerski Kodeks Honorowy
Krótkie przedstawienie całości.
Harcerze, starsi harcerze i starszyzna.
Drużyna. Podstawowym elementem zbiorowym organizacyjnym Z. H. P. jest drużyna, normalnie złożona z najmniej dwóch, najwyżej czterech zastępów, po 6-8 harcerzy.
W ostatnich latach zaczęły wytwarzać się jako podstawowe elementy zgrupowania szersze od drużyn, gniazda czy ogniska, nie ujęte jeszcze w normy przepisów, ani nie posiadające ustalonej nazwy, a występujące czasem także pod nazwą drużyny. Takie „gniazdo“ składa się z gromady wilcząt, drużyny harcerzy, oraz z zrzeszenia starszych harcerzy, przyczem te składniki związane są jakimś stałym czynnikiem, n. p. oparciem o tę samą szkołę — wtedy zrzeszenie starszych harcerzy obejmuje b. wychowanków szkoły. Istnieją także oddzielne zrzeszenia, drużyny lub koła starszo-harcerskie.
Drużyna stanowi zasadniczy ośrodek organizacyjny, wychowawczy i posiada w zakresie swych zadań wychowawczych samodzielność. Przepisy ogólne, obowiązujące wszystkie drużyny mają jedynie na celu ułatwienie pracy i nadanie jej jednolitego kierunku ogólnego, ale nie zawierają szczegółów krępujących zdrową inicjatywę drużynowego. Również władze harcerskie nie powinny wkraczać zbyt głęboko w wewnętrzne życie drużyny, o ile ono biegnie normalnie, zgodnie z zasadami ideologji i metodyki harcerskiej. Hufiec ma na celu koordynację i ożywienie pracy harcerskiej na pewnym niewielkim terenie, n. p. w powiecie, większym mieście. W praktyce wytworzyły się właściwie różne typy hufców, a raczej ustaliły różne zakresy pracy Hufcowych. Według Ogólnego Regulaminu Wewn. — Hufcowy jest przełożonym drużynowych, przyjęło się jednak w niektórych Chorągwiach uważać go tylko za stałego wizytatora.
Chorągiew zrzesza drużyny większego obszaru, n. p. województwa. Podział na Chorągwie wytworzył się historycznie; mimo dążności do uzgodnienia go z podziałem administracyjnym kraju nie łatwo to uskutecznić ze względu na warunki komunikacyjne i niepokrywanie się podziału na województwa, z podziałem na dyjecezje, okręgi szkolne, okręgi korpuśne — tak, że trudno wybrać z jakim podziałem państwa miałby się pokrywać podział Z. H. P.
Chorągiew obejmuje całokształt życia harcerskiego (męskiego, względnie żeńskiego) na swem terytorjum. Komendant Chorągwi jest przełożonym wszystkich drużyn, drużynowych i starszyzny tego obszaru, a do najważniejszych jego zadań należy pozyskiwanie pracowników harcerskich i kształcenie ich w zakresie stopnia podharcmistrza.
Główna Kwatera jest organem kierowniczym całej pracy wychowawczej Z. H. P. Istnieją równoległe Główne Kwatery Męska i Żeńska. Zadaniem G. K. jest dbanie o czystość idei harcerskiej w Związku, o jednolitość pracy programowej nad pogłębieniem wewnętrznej wartości Harcerstwa i dalszym rozwojem Ruchu; organizowanie, kierownictwo ogólne i kontrola wychowawczej pracy Z. H. P., przygotowanie starszyzny.
Naczelnik (równolegle Naczelniczka) jest przełożonym wszystkich harcerzy i całej starszyzny harcerskiej, oraz wszystkich drużyn i zrzeszeń harcerskich męskich.
Reprinty przedwojennych wydawnictw harcerskich. Sprawienie, by książki z 1917 roku (Opowieści skautowe) i z roku 1928 (Rocznik harcerski) – to cenna rzecz.
Skauting w międzywojniu działał bardzo prężnie. Stanisław Sedlaczek (1892, Kołomyja – 1941, Auschwitz – Birkenau) to jeden z najbardziej znanych działaczy harcerskich tamtego okresu, Naczelnik Harcerzy Związku Harcerstwa Polskiego. Po II wojnie światowej jego książki (wszystkie) zostały objęte zapisem cenzury. Tym bardziej – jako historyk harcerstwa – cieszę się z faktu wydania ich reprintów.
Obydwie recenzowane pozycje mogą – jestem zdania – być cenną pomocą dla drużynowego – i jego przybocznych – podczas przygotowywania – i później: prowadzenia – zbiórek. ,,Opowieści skautowe” Romualda Kawalca to zbiór gawęd. Można je wykorzystać podczas ogniska czy kominka harcerskiego. ,,Rocznik harcerski” (opublikowany pod redakcją Sedlaczka) zawiera nie tylko przepisy (tak samej organizacji, czyli Związku Harcerstwa Polskiego, ale i Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego /tyczące się organizacji drużyn harcerskich na terenach szkół/), ale też dane statystyczne (pod nazwą ,,Harcerstwo w liczbach”) i informacje o podziale terytorialnym ZHP (wraz z adresami poszczególnych chorągwi). Recenzowany tom ,,Rocznika” otwiera biogram ówczesnego Przewodniczącego Związku Harcerstwa Polskiego, księdza Jana Mauersbergera (1877, Warszawa – 1942, Warszawa).
Żywię nadzieję, że książki Kawalca i Sedlaczka zostaną w przyszłości (liczę, że niedalekiej!) opublikowane w nowych wydaniach – nie tylko w formie reprintów. Reprinty są bardzo ładne wizualnie i wręcz idealne dla pasjonatów starych książek, starych wydań, natomiast moim zdaniem nowe wydania, nowe okładki, nowa szata graficzna – nadałyby tym książkom pewnego powiewu świeżości. Niemniej jednak – chylę czoła (z francuska: chapeau bas!) dla pomysłu opublikowania tych pozycji w ramach serii ,,Przywrócić pamięć”. Liczę na to, że dzięki takim publikacjom zainteresowanie historią harcerstwa wzrośnie. Bo – powiedzmy sobie szczerze – nadal nie jest ono tak duże, na jak duże zasługuje być. Oparte na ideach skautingu Roberta Baden – Powella harcerstwo Olgi i Andrzeja Małkowskich, to jeden z – moim zdaniem – najważniejszych ruchów w historii Polski. Mówimy o Szarych Szeregach. Mówimy o batalionach ,,Zośka” i ,,Parasol”. Mówimy o odrodzeniu harcerstwa po 1989 roku. Ale czy sięgnęliśmy do samych źródeł tego ruchu? Do samych źródeł tych wydarzeń? Jeżeli nie, to właśnie nadarzyła się świetna ku temu okazja. Nalegam – zapoznajmy się z książkami. Rozumiejąc idee ruchu harcerskiego i jego działalność – być może lepiej zrozumiemy najnowszą historię Polski. Życząc przyjemnej lektury, oceniam obydwie książki na 5.
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Impuls
Ocena recenzenta: 5/6
Helena Sarna
https://historykon.pl/opowiesci-skautowe-i-rocznik-harcerski-seria-przywrocic-pamiec-recenzja/
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów