W PRZEDEDNIU OFENZYWY HARCERSKIEJ. Wytyczne pracy Głównej Kwatery Harcerzy na rok 1934

W PRZEDEDNIU OFENZYWY HARCERSKIEJ. Wytyczne pracy Głównej Kwatery Harcerzy na rok 1934

ISBN: 978-83-7850-745-1
22,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 22,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1933 r.: "W PRZEDEDNIU OFENZYWY HARCERSKIEJ"

Ilość

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1933 r.: "W PRZEDEDNIU OFENZYWY HARCERSKIEJ"

Pragnąc zapoznać ogół starszyzny harcerskiej z przed- stawionym przeze mnie na zjeździe N. R. H. w dniu 29.X. 1933 r. programem działalności Głównej Kwatery Harcerzy na rok 1934 oraz z niewiele różniącemi się od niego, a zreferowanemi w dwa dni później na odprawie komendantów chorągwi wytycznemi pracy, podaję poniżej w formie jednego tekstu uzgodnioną treść obu wspomnianych przemówień.

Myślę, że opublikowanie programu i konkretnych wskazówek, zawartych w tym tekście, przyczyni się do spopularyzowania i zarazem prędszego i dokładniejszego wcielenia ich w życie — przy układaniu i realizowaniu projektów pracy poszczególnych, a zwłaszcza większych, męskich jednostek organizacyjnych Z. H. P.

Dobra zapowiedź.

Kończę apelem, aby cała starszyzna harcerska dopomogła urzeczywistnieniu przedstawionego wyżej programu, a pomoc tę będzie mogła przedewszystkiem okazać w zachowaniu prawdziwej wzajemnej, bratniej atmosfery, co będzie zarazem najlepszą podstawą do utrzymania nadal jednolitości Związku i przyczynienia się do coraz większego jego rozwoju. Za dobrą zapowiedź tego uważam te harmonijne stosunki, jakie wytworzyły się w Głównej Kwaterze, stosunki, w których serdeczność i szczerość idą w parze z istotnie głębokiem nastawieniem ideowem. Pozwala nam to niewątpliwie mocno wierzyć, że sztab nasz jest wewnętrznie przygotowany do zwycięskiego przeprowadzenia na szeroką skalę zakrojonej ofenzywy na młode pokolenie Rzeczypospolitej!

198 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa twarda

Piskorski Tomasz

Harcmistrz Tomasz Henryk Piskorski, pseudonim Wódz Piskorz-Jelenie Rogi, prawnik – urodzony 21 grudnia 1898 roku w Warszawie, zamordowany w kwietniu 1940 roku w Charkowie.

Jesień 1912 – wstąpienie do drużyny skautowej przy szkole Chrzanowskiego

1 listopada 1916 – uczestnictwo w zjeździe organizacji skautowych Królestwa Kongresowego w Warszawie, które połączyły się w ZHP

1918 – komendant 24 DH im. Karola Chodkiewicza w Warszawie kwiecień

1919 – uczestnictwo w wyprawie wileńskiej 1921 – udział w trzecim powstaniu śląskim

1923–1925 – zastępca komendanta Warszawskiej Chorągwi Męskiej

1925–1929 – komendant Warszawskiej Chorągwi Męskiej

1928–1932 – referent Jamboree w Głównej Kwaterze Męskiej

1931–1936 – kierownik Wydziału Starszego Harcerstwa Głównej Kwatery Harcerzy

1931–1934 – przewodniczący Komisji Mundurowej GK Harcerzy

1931–1933 – zastępca Naczelnika Harcerzy

1934–1936 – zastępca Naczelnika Harcerzy

1933 – p.o. Naczelnik Harcerzy

1936–1937 – p.o. Naczelnik Harcerzy

1932–1936 – członek Naczelnej Rady Harcerskiej

1937–1939 – kierownik Wydziału Starszego Harcerstwa Komendy Chorągwi Mazowieckiej Harcerzy

1937–1939 – założyciel i kierownik Kręgu Starszoharcerskiego im. płk. T. Jeża-Miłkowskiego

Autor publikacji:

W przededniu ofenzywy (!) harcerskiej na młodzież. Wytyczne pracy Głównej Kwatery Harcerzy na rok 1934, nakładem Harcerskiego Biura Wydawniczego przy Naczelnictwie Związku Harcerstwa Polskiego, Warszawa 1933.

Krąg starszoharcerski. Wskazania organizacyjne, metodyczne i programowe, Harcerskie Biuro Wydawnicze, Warszawa 1935. XV-lecie Starszego Harcerstwa, Wyd. „Na Tropie”, Katowice 1936.

Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego młodzieży narodowej (członków Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, Organizacji „Przyszłość”, „Pet” i in. stopni organizacyjnych) w okresie lat 1886– –1936, Zw. Seniorów O.M.N. i Z.P.M.D., Warszawa 1936.

Współredaktor wraz z Eugeniuszem Ryszkowskim i Eugeniuszem Konopackim publikacji zbiorowej: Polacy na Dżembori. Wspomnienia z międzynarodowego zlotu skautowego w Arrowe Park pod Birkenhead Anglja 1929 r., Komenda Wyprawy Polskiej na Dżembori, Warszawa 1931.

Współpracował z czasopismem „Straż nad Wisłą” i redagował organ Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej „Brzask”.

Odznaczony: Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem POW, Krzyżem Legionowym, Honorowym Krzyżem Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość i pośmiertnie Medalem za Udział w Wojnie Obronnej 1939.

Harcerski słownik biograficzny, t. 3, red. J. Wojtycza, Muzeum Harcerstwa – Marron Edition, Warszawa – Łódź 2012, s. 157–160.

Jarzembowski K., Kuprianowicz L., Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Barbara HUP B. Gąsiorowska, Kraków 2006, s. 172.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Reprint wydania

1933 rok

Autor

Piskorski Tomasz

ISBN druk

978-83-7850-745-1

ISBN e-book

Objętość

72 stron

Wydanie

I, 2014

Format

A6 (120x160)

Oprawatwarda, szyta

Wstęp

Główne hasło: Bądźmy uczynni i uprzejmi!

Zaczynamy ofenzywę!

Kształcenie starszyzny

Akcja wydawnicza

Niepopularne sztaby

Zlot w r. 1935 — momentem natarcia

Codzienne trudy

Rozbudowa Głównej Kwatery Harcerzy

Próba z Inspektorami

Inspektorat Spraw Ogólnych

Inspektorat Programowo-Organizacyjny

Inspektorat Wyszkolenia

Inspektorat Obozów i Zlotów

Inspektorat Zagraniczny

Nasi sprzymierzeńcy

Współdziałanie z druhnami

Dobra zapowiedź

Główne hasło: Bądźmy uczynni i uprzejmi!

Jako ogólne hasło dla naszych tegorocznych poczynań, hasło, które chciałbym, aby zelektryzowało od stóp do głów całą młodzież, zrzeszoną w Związku, wysuwam: Bądźmy uczynni i uprzejmi!

Starsi z nas, którzy pamiętają dawniejsze czasy polskiego skautingu, mogą poświadczyć, że obecnie harcerze są daleko mniej uczynni, a pewno również i mniej uprzejmi, niż ich poprzednicy. Spostrzeżenie to nabiera szczególnej wyrazistości, gdy przychodzi porównać naszych druhów z innymi skautami, zwłaszcza podczas zlotów międzynarodowych. Nieraz widziałem, jak na tem, czy innem Jamboree, skauci ci samorzutnie ofiarowali Polakom swe przyjacielskie usługi. A już co do uprzejmości, to mieliśmy tysiączne bodaj jej dowody ze strony Węgrów na ostatnim zlocie w Gödöllö.

Brak tych dwu prawdziwie harcerskich cnót cechuje w równej bodaj mierze wszystkie chorągwie. Nie są uczynni i uprzejmi, ani w ogromnej większości instruktorzy, ani biorący z nich wzór, nietylko w dobrem, ale niestety i w złem, ich wychowankowie. Z ludzi przywary te przechodzą na komendy i na całe jednostki organizacyjne. Ileż to miałem przykładów zaniku uczynności i wprost nieuprzejmości na terenie drużyn, komend hufców, a nawet i komend chorągwi!

Wróćmy tedy do dawnej naszej uczynności! Bądźmy wobec wszystkich i wszędzie — uprzejmi! Realizujmy z naciskiem te części prawa skautowego! Nie znaczy to naturalnie, abyśmy mieli inne punkty naszego prawa traktować na drugim planie, wszystkie bowiem one są ważne i wszystkie muszą być spełniane. Nie zaniedbując więc pozostałych wskazań dekalogu, starajmy się, aby całe nasze życie harcerskie, tak w stosunkach prywatnych, jak i „na służbie“, było nawskroś przepojone tem hasłem: Bądźmy uczynni i uprzejmi!

Większość z nas zna książkę albo film „Kamienie na szaniec”. Część kojarzy zapewne autora – Aleksandra Kamińskiego. Jednak tylko niewielka liczba osób, i to zapewne tych, którzy mają za sobą „przygodę” z harcerstwem wie, że druh „Kamyk” był jednym z twórców najmłodszej części harcerstwa czyli zuchów. Na początku lat trzydziestych rozpoczął intensywną pracę nad rozwojem tej grupy wiekowej i osiągnął sukces. Sukces nie byle jaki, bowiem liczebność zuchów pomiędzy rokiem 1930 a 1934 wzrosła kilkakrotnie. Między innymi ten przykład skutecznego działania był inspiracją dla hm. Tomasza Piskorskiego, który jest autorem materiału pod nazwą „W przededniu ofenzywy harcerskiej”, wznowionej właśnie przez Oficynę Wydawniczą „Impuls” z Krakowa.

Główna Kwatera Harcerzy w 1933 r. postanowiła wdrożyć w życie planowaną już wcześniej akcję zwiększenia stanów liczebnych harcerzy, a także podnieść jakość pracy drużyn harcerskich. Aby osiągnąć zamierzony efekt (liczebność organizacji męskiej w ZHP miała wynieść, po zakończeniu prowadzonej ofensywy, około 150-200 tysięcy członków) postanowiono dokonać wielu zmian zarówno organizacyjnych, szkoleniowych jak i propagandowych. Autor wznowionego materiału miał wieloletnie doświadczenie w działalności harcerskiej. Swoją działalność w skautingu rozpoczął w 1912 r., przechodząc przez wszystkie szczeble harcerskiej kariery. Był m.in. drużynowym, komendantem chorągwi, kierownikiem Wydział w Głównej Kwaterze Harcerzy, zastępcą Naczelnika Harcerzy i p.o. Naczelnika Harcerzy. Znał działalność struktury organizacyjnej od najniższego szczebla, a wieloletnie doświadczenie wykorzystał do opracowania propozycji kompleksowych zmian w męskiej części Związku Harcerstwa Polskiego. Zakres zmian, które proponował był imponujący, szczególnie pod względem organizacyjnym. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że jeśli organizacja ma wchłonąć dziesiątki tysięcy nowych członków musi posiadać strukturę i kadry przygotowane do pracy z nimi.

Zwracał jednak w swej propozycji uwagę nie tylko na kwestie organizacyjne. Wstępem do dalszych rozważań było przypomnienie harcerzom, że właśnie od nich wymaga się określonych postaw w życiu codziennym, ze szczególnym uwzględnieniem uczynności i uprzejmości. Uznał, że cechy te są na niższym poziomie niż w czasach, gdy sam był młodym harcerzem, a w porównaniu do skautów reprezentujących inne narody (m.in. Węgrów) prezentujemy się niezbyt korzystnie.

Zasadnicza część planowanej ofensywy miała skupić się na zmianie metod kształcenia starszyzny harcerskiej, która miała odpowiadać za realizację ofensywy oraz na powołaniu określonych struktur na poziomie hufców, chorągwi, a szczególnie w Głównej Kwaterze Harcerzy. Temu ostatniemu zagadnieniu poświęcił najwięcej uwagi, szczegółowo opisując planowane zmiany i zakres zadań poszczególnych komórek.

Zapoznając się z planowanymi zmianami nie sposób oprzeć się wrażeniu, że przygotowanie ofensywy zostało gruntownie przemyślane. Nie zapomniano o żadnym aspekcie działalności harcerskiej. Biorąc pod uwagę, że harcerstwo miało rozwijać młode pokolenie Polaków nie tylko pod względem wychowania fizycznego i patriotycznego, uwzględniono w strukturze Głównej Kwatery m.in. Wydział Sztuki czy Referat Samodzielny Pośrednictwa Pracy. Pragnąc otworzyć się na nowe środowiska planowano stworzyć Referaty Drużyn Wiejskich, Drużyn Pozaszkolnych, Drużyn Specjalnych. Odejście z władz Związku osób o zapatrywaniach narodowo-demokratycznych spowodowało otwarcie się także na mniejszości narodowe, a w konsekwencji planowane utworzenie Wydziału Mniejszości Narodowych. Doceniano znaczenie drużyn o specjalizacjach lotniczych, szybowcowych, rowerowych, motorowych czy konnych i planowano utworzyć referaty odpowiedzialne za ich rozwój i wsparcie. Nie zapomniano także o istotnym elemencie jakim w działalności ZHP było przysposobienie wojskowe. Ważną rolę wyznaczano także współpracy z organizacjami skautowymi działającymi w innych krajach, jak i drużynami skupiającymi młodzież polonijną.

Analizując plany Głównej Kwatery Harcerzy z roku 1933 aż chce się zapytać, jak wygląda dziś planowanie pracy w największych organizacjach harcerskich. Czy istnieje w nich wizja organizacji w perspektywie 2-5 lat, czy zakres działań jest adekwatny do potrzeb dnia dzisiejszego i jutrzejszego? O tym, że ofensywa harcerska z lat trzydziestych XX wieku zakończyła się sukcesem świadczą nie tylko liczby. Nie one są jedynym miernikiem. Jeśli przypomnimy sobie, że właśnie w tym czasie do drużyn harcerskich trafiali Tadeusz Zawadzki, Aleksy Dawidowski, Jan Bytnar czy Andrzej Romocki, którzy stali się bohaterami „Kamieni na szaniec”, to widać wyraźnie, że plan przygotowany przez szefostwo Organizacji Harcerzy ZHP nie poszedł na marne.

Oprócz osób interesujących się historią harcerstwa czy ruchów wychowawczych publikację tę zadedykować można instruktorom organizacji harcerskich, którzy odpowiadają za rozwój swoich organizacji, bo trudno wskazać we współczesnej literaturze dotyczącej harcerstwa równie wartościowy materiał tak kompleksowo opisujący zadania, jakie stoją przed tym ponad stuletnim ruchem.

Dariusz Nowiński

http://www.jpilsudski.org/recenzje-ksiazek-historycznych/item/2411-w-przededniu-ofenzywy-harcerskiej

Ocena recenzenta

Temat i treść - 9/10

Język, styl, kompozycja tekstu - 8/10

Forma wydawnicza - 9/10

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło