Wskazówki dla skautmistrzów. Podręcznik dla drużynowych zawierający teorię skautingu

Wskazówki dla skautmistrzów. Podręcznik dla drużynowych zawierający teorię skautingu

ISBN: 978-83-7850-596-9
26,67 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 28,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1930 r.: "Wskazówki dla skautmistrzów. Podręcznik dla drużynowych zawierający teorię skautingu"

Ilość

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1930 r.: "Wskazówki dla skautmistrzów. Podręcznik dla drużynowych zawierający teorię skautingu"

Autor: Robert Baden Powell, tłumaczenie: Stanisław Sedlaczek

OD TŁUMACZA

Książka, którą dajemy polskim czytelnikom, a działaczom harcerskim w szczególności, w postaci przekładu Baden-­-Powella „Aids to scoutmastership“, może i powinnaby mieć szersze znaczenie niż tylko dla kół harcerskich i najbliższych Harcerstwa przyjaciół. Autor, twórca Ruchu, obejmującego dziś przeszło dwa i pół miljona młodzieży i dorosłych porusza tu cały szereg zagadnień pierwszorzędnego znaczenia społecznego i narodowego. Nietylko harcmistrz i nietylko wychowawca-nauczyciel znajdzie tu wiele pobudek do myślenia, niejedno sformułowanie swych własnych myśli, niejedną cenną wskazówkę i radę. Obywatel interesujący się zagadnieniami stanu i rozwoju narodu i ludzkości skorzysta, czytając te „Wskazówki“, choćby nawet pod tym, lub owym względem poglądy autora mu nie odpowiadały, albo wymagały wyraźniejszego rozwinięcia.

Postawienie kształcenia charakteru na pierwszym planie wychowania jest charakterystyczne dla Baden-Powella i skautingu, a tak zgodne z współczesnemi poglądami pedagogicznemi. Zwrócenie uwagi na znajomość i praktykę higjeny życia codziennego i ćwiczeń cielesnych to drugi punkt wspólny Baden-­Powellowi i współczesnym organizatorom szkolnictwa, a choć tu znawcy wychowania fizycznego nie będą mogli powstrzymać się od zastrzeżeń co do pewnych szczegółów, całość zatrzyma swą wartość.

Zrobienie karjery!“ Jakżeż „prozaiczny“ pozornie, a jednak jak życiowy temat! Baden-Powell stawia za jeden z celów wychowania skautowego ułatwienie osiągnięcia szczęścia, do czego ważnym warunkiem jest zapewnienie stałego zarobku. Znów jesteśmy w zgodzie z dążeniem do postępu w organizacji szkolnictwa, które coraz więcej dziś na świecie, a i u nas w Polsce już także, interesuje się sprawą obioru zawodu przez młodzież, stara się ten obiór ułatwić i nadać mu racjonalne podstawy.

Stwierdziwszy, że bardzo rozpowszechnionym motywem postępowania jest egoizm, ujęty przez Baden-Powella może najdosadniej w pierwszych zdaniach książki w zwrocie niemieckim „Selbst ueber alles“, Skaut Naczelny cały rozdział poświęca kulturze czynnej miłości bliźniego, w służbie bliźnim, widząc najważniejszy wyraz miłości Boga. O potrzebie religijności pisze Baden-Powell w wielu miejscach. Określeniu stosunku skautingu do religji poświęcona jest znaczna część rozdziału piątego. Czytając go musimy pamiętać, że pisał to Anglik, więc członek narodu i państwa, które mają w swym składzie mnóstwo różnych wyznań i sekt; uwzględnia to tylko, co im wszystkim może być wspólne, polecając równocześnie drużynowym, zatroszczenie się o wychowanie religijne swych chłopców, w porozumieniu z duchownym właściwego wyznania. Dodajmy odrazu, że w Głównej Kwaterze angielskiej istnieje specjalny Komisarz Skauta Naczelnego dla spraw skautów katolickich.

Ostatnie trzy krótkie rozdziały książki o roli skautingu w odbudowie życia po wojnie, o stosunku angielskiej ustawy o wychowaniu do skautingu, oraz o uchwałach Partji Pracy w sprawie Ruchu, traktują o zagadnieniach, które i w naszem polskiem życiu są aktualne.

Tu zaznaczę, że „Wskazówki“ traktujące o wychowaniu wogóle, pisane były przedewszystkiem z myślą o drużynach pozaszkolnych i że z tego względu powinnyby wywrzeć znaczny wpływ na ożywienie tej części naszego Ruchu w Polsce.

Oddając przekład w ręce czytelników, zdaję sobie dobrze sprawę z jego wielkich braków. Wiem, że styl zasługuje nieraz na ostrą krytykę, że przypisy można było lepiej opracować. Niechaj potępią mnie ci, którzy nie chcieliby „Wskazówek“ mieć w polskim przekładzie. Warunki pracy sprawiły, że książka wyszła w formie dalekiej od poziomu, jakiego od niej wymagam. Lepsze to, uważałem, niż gdyby nie wyszła wcale. Drugie wydanie poprawimy i przerobimy, tem lepiej im więcej życzliwej krytyki wywoła pierwsze.

Aby ją ułatwić i możliwie uniknąć nieporozumień na tle słownictwa – kilka wyjaśnień. „Scoutmaster“ jest nazwą kierownika drużyny. Używam terminu „skautmistrz“ przez analogję do naszego „harcmistrza“, gdyż w Polsce „drużynowy“ to czasem jeszcze niewyrobiony harcerz, pracujący pod kierunkiem opiekuna drużyny, którego Anglicy raczej nazwaliby „skautmistrzem“ (scoutmaster), owego młodzieńca mianując przodownikiem drużyny (troop leader). Pojęciu angielskiemu „scoutmaster“ lepiej zatem odpowiada nasz „harcmistrz“.

Uderzy czytelnika, że nigdzie w tekście przekładu nie używam wyrazu „harcerz“ i pochodnych. Robię to zupełnie świadomie, będąc konsekwentnym w stosunku do pożytecznego według mnie rozróżnienia wprowadzonego w r. 1917 w „Szkole Harcerza“, że „harcerz“ to „skaut polski“, gdy „skaut“, to „skaut wogóle“. Szczegółowsze omówienie tej różnicy przekracza ramy przedmowy tłumacza.

Konsekwentnie też nie używamy nazwy „harcerka“ na tłumaczenie „girl guide“, lecz zgodne z tendencją twórców Ruchu, słowa „przewodniczka“.

* * *

Na zakończenie czuję się w obowiązku podziękowania Skautowi Naczelnemu Świata, Lordowi Baden-Powellowi of Gillwell, za łaskawe pozwolenie na przekład; p. Hubertowi S. Martinowi, Dyrektorowi Biura Międzynarodowego i naszemu Komisarzowi Zagranicznemu Dhowi T. Sopoćce za pośrednictwo w tej sprawie; Dhowi Mecenasowi Mirosławowi Sawickiemu za pomoc finansową; p. Drowi Stanisławowi Kopczyńskiemu, p. J. Zawirskiej i innym za cenne wskazówki i materjały pomocnicze w opracowaniu Przypisów. St. Sedlaczek.

186 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa twarda

Sedlaczek Stanisław

Robert Baden Powell

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Reprint wydania

1930 rok

Autor

Sedlaczek Stanisław, Robert Baden Powell

ISBN druk

978-83-7850-596-9

ISBN e-book

Objętość

166 stron

Wydanie

I, 2014

Format

A6 (120x160)

Oprawatwarda, szyta

Od tłumacza

Przedmowa

Wstęp

Materjał, z którym mamy do czynienia

Kościół i wychowanie

Skauting

Wódz chłopców

Religja

Czem skauting nie jest

Czem skauting jest

Kadeci, skauci i przewodniczki

Możliwości

Wady narodowe

Zalecenie pracy dla zastępu studiującego

Lista przedmiotów do studjowania

Przypisy tłumacza do Wstępu

Rozdział I. Jak wychowywać chłopca

Błędy wychowania i środki zaradcze

Co robi tymczasem wychowanie skautowe

Zadanie skautmistrza

Chłopiec

Otoczenie

Klub i obóz

Obowiązek skautmistrza

Lojalność względem ruchu

Program dla zastępu studjującego (I)

Przypisy tłumacza do Rozdziału I

Rozdział II. Charakter

Kształcenie charakteru przez skauting

Dlaczego drużyna nie powinna przekraczać liczby

Charakter

Poczucie honoru

Ufność we własne siły

Inteligencja

Radość życia

Program dla zastępu studjującego (II)

Przypisy tłumacza do Rozdziału II

Rozdział III. Zdrowie i rozwój fizyczny

Zdrowie i siła

Ludzie trzeciej kategorji i państwo pierwszej klasy

Panowanie nad sobą

Strzelectwo

Musztra a rozwój fizyczny

Zdrowie i higjena

Program dla zastępu studjującego (III)

Przypisy tłumacza do Rozdzialu III

Rozdział IV. Powodzenie życiowe

Rola skautmistrza

Cechy konieczne do osiągnięcia powodzenia

„Pionierka“ jako pierwszy krok

Wyćwiczenie techniczne

Nieświadomość w sprawach przemysłu

Program dla zastępu studjującego (IV)

Przypisy tłumacza do Rozdziału IV

Rozdział V. Służba bliźnim

Rozwój poglądu na świat: Cześć

Szacunek dla siebie samego

Lojalność

Samolubstwo

Wykorzenienie egoizmu

Uczciwa gra

Służba Społeczeństwu

Program dla zastępu studjującego (V)

Przypisy tłumacza do Rozdziału V

Odbudowa

Ustawa o wychowaniu a skauting

Stanowisko pracy wobec skautingu

Dodatek: Przykłady pytań na tematy:

1. Jak wychowywać chłopca

2. Kształcenie charakteru

3. Zdrowie i rozwój fizyczny

4. Karjera

5. Służba bliźnim

6. Przykład programu obozu ćwicz. na końce tygodnia

Przypisy tłumacza do uwag końcowych i dodatku

Ustawa o wychowaniu i skauting.
Charakter i kultura dla wszystkich.


Lord Crewe mówił niedawno o zmianach, jakie dokonały się w celach wychowania. Kilka lat temu cele te były skierowane ku uczynieniu dzieci „pożytecznemi“ (efficient), w ten sposób rozwinęła się dawniejsza teza o wyłącznem „dawaniu im wiedzy“, ale dziś nie uważa się już takiego ujęcia za całkowicie dobre.
Za cel stawia się obecnie cechy moralne, a w rzeczywistości charakter; środki jednak do osiągnięcia tego są w poważnym stopniu mgliste i niepewne. Mr Clynes w czasie swej ostatniej wizyty w Cambridge wskazał, że plamą współczesnej cywilizacji jest nieumiejętność podniesienia robotnika z poziomu nędznej wegetacji i zapewnienia mu warunków, umożliwiających rozwój kulturalny i odpoczynek.

„Środki zaradcze są częściowo kwestją płacy i lepszego porozumienia się między pracodawcą, a robotnikiem, przedewszystkiem zaś kwestją kształcenia charakteru.

„Wolność wychowania dla wszystkich“ jest dziś powszechnem hasłem. Nowa ustawa o wychowaniu, jak się należy spodziewać, będzie punktem wyjścia w tym kierunku. Nie można się jednak pozbyć wrażenia, że pomimo wszystko, głównie i zasadniczo chodzi o rozwój charakteru, oraz że także nasze inne skautowe cele wychowania, sprawności, zdrowie i służba, nie są daleko poza nim w tyle.

Na ową wysoką wartość charakteru zwrócono uwagę z wielu stron w Izbie Lordów w czasie rozpraw nad Ustawą o wychowaniu.

Brakło tylko 8-u głosów, by Ustawa objęła ustęp wskazujący na skauting, jako na przykład praktycznego kształce­nia charakteru.

Lord Sydenham wniósł poprawkę w tym duchu, że kształcenie charakteru i wyrobienie obywatelskie powinny stanowić określoną całość programu szkolnego w kierunku praktykowanym przez skautów etc.
Fakt, że kilku szlachetnych lordów przemawiało za tem że i tak duża ilość obecnych oddała swe głosy za wnios­kiem, jest bardzo radosną wskazówką, iż praca nasza idzie w dobrym kierunku.

Ustawa jest wielkim krokiem naprzód w lepszem dostosowaniu wychowania do potrzeb naszych czasów, potrzeba jednak będzie nowej ustawy, aby je dostosować do potrzeb przyszłości.

 

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło