- Obniżka
PREMIERA wydawnicza 2022!
Autorzy połączyli tu w jedną spójną całość najnowsze ujęcia problematyki systemu Ja. Zdefiniowali ten system z perspektywy teorii mikrogenetycznej jako ucieleśniony byt biologiczny i psychiczny (wewnętrzny świat umysłu), poznawany i zarazem poznający, emocjonalny i społeczny, rozszerzony na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę... [...]
Ja utracone i odzyskane
ISBN: 978-83-8095-933-0
140,00 zł
110,00 zł
Zniżka 21,43%
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 110,00 zł
PREMIERA wydawnicza 2022!
Autorzy połączyli tu w jedną spójną całość najnowsze ujęcia problematyki systemu Ja. Zdefiniowali ten system z perspektywy teorii mikrogenetycznej jako ucieleśniony byt biologiczny i psychiczny (wewnętrzny świat umysłu), poznawany i zarazem poznający, emocjonalny i społeczny, rozszerzony na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę... [...]
Monografia Ja utracone i odzyskane prezentuje nowe spojrzenie na istotę Ja. Naszym celem jako jej autorów jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych tendencji w myśleniu o istocie Ja (przede wszystkim teorii mikrogenetycznej) z opartym na własnym bogatym doświadczeniu klinicznym ujęciem Ja jako ucieleśnionego bytu biologicznego (organizm) i psychicznego (wewnętrzny świat umysłu), poznawanego i poznającego zarazem, emocjonalnego i społecznego, rozszerzonego na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę, czyli Ja tworzonego przez pracujący mózg (zagnieżdżonego w kolejnych piętrach struktury mózgu) w interakcji z ciałem i umysłem człowieka oraz otoczeniem fizycznym, społecznym i kulturowym. [...]
Monografia buduje mosty między biologicznie zorientowanymi naukami o ludzkim mózgu a naukami humanistycznymi. Może więc być przydatna zarówno dla humanistów, którzy świat kultury i świat społeczny mogą tu oglądać przez pryzmat jego znaczenia dla kształtowania się umysłu człowieka, jak i dla neurouczonych, mogących swoją wiedzę o mózgu i jego funkcjonowaniu osadzić w rzeczywistości społeczno-kulturowej, w której ten człowiek jest zagnieżdżony.
Rozszerzenie koncepcji Ja zagnieżdżonego w kolejnych piętrach struktury mózgu i wyjście w budowaniu teorii tożsamości poza organizm pojedynczego człowieka – na co pozwala metafora zagnieżdżenia w społeczeństwie i kulturze – dają neuropsychologii nowe szanse. Spośród wielu funkcjonujących dziś koncepcji kultury wybraliśmy teorię Pietraszki (2012) opartą na fundamencie aksjologicznym. Kultura jest w tej teorii „sposobem życia podług wartości”, co oznacza, że prawidłowo funkcjonujący, zdrowy człowiek posiada zinternalizowany system wartości, stanowiący swoisty drogowskaz na drogach jego życiowych wyborów, co pozwala mu być pełnowartościowym członkiem społeczności i uczestnikiem kultury przez tę społeczność wytworzonej.
Przedstawione w monografii materiały zostały tak przygotowane, aby mogli z nich korzystać nie tylko studenci psychologii i innych pokrewnych kierunków, lecz także specjaliści: neuropsycholodzy, psycholodzy kliniczni i neurologopedzi oraz lekarze i fizjoterapeuci zajmujący się długofalową opieką nad chorymi z różnorodnymi uszkodzeniami mózgu, u których pojawiły się zaburzenia tożsamości i/lub nastąpił rozpad systemu Ja.
Należy też wspomnieć o dwóch ważnych elementach konstrukcji tej monografii, istotnych z uwagi na jej cele naukowe i przewidywane pożytki dydaktyczne.
Pierwszy to wnikliwe opisy wielu przypadków klinicznych, ilustrujące podejmowane w pracy problemy i pozwalające dopełnić dyskurs teoretyczny wglądem w rzeczywiste sytuacje ludzi, których dotknęły dramatyczne wydarzenia rujnujące ich dotychczasowe życie i niekorzystnie wpływające na ich osobowość i poczucie własnego Ja. Jak wiadomo, stan psychiczny człowieka nie jest obojętny dla zdrowia organizmu i odwrotnie: ból, dyskomfort, dysfunkcja w dowolnej części ciała prawie zawsze prowadzą do utraty równowagi emocjonalnej, niekiedy do zaburzeń poznawczych i zaburzeń zachowania, jak również do zaburzeń oraz rozpadu Ja. W tym ostatnim przypadku terapia neuropsychologiczna jest nieodłącznym elementem kompleksowej rehabilitacji. Płynie stąd konieczność współpracy całego zespołu rehabilitacyjnego, w którego skład wchodzą również pacjent i jego rodzina.
Drugi zaś element sprawiający, że książka może być bardzo przydatna i atrakcyjna dla odbiorcy, to liczne rysunki, tabele i fotografie. Ale nie tylko o podniesienie atrakcyjności czytelniczej tu chodzi, lecz także o to, że szata graficzna, zwłaszcza rysunki objaśniające omawiane w książce zjawiska i procesy, pozwala lepiej zrozumieć wykład, ze swej istoty skomplikowany i niełatwy do zrozumienia przez nie zawsze dostatecznie przygotowanego Czytelnika. A przecież i do takich Czytelników (np. studentów czy osób zainteresowanych problematyką, lecz nieposiadających specjalistycznego przygotowania) książka ta zapewne trafi.
Fragmenty recenzji:
Monografia Ja utracone i odzyskane to dzieło nowatorskie i oryginalne, nowoczesne w wymiarze teoretyczno-metodologicznym, erudycyjne i znakomicie napisane. Autorzy połączyli tu w jedną spójną całość najnowsze ujęcia problematyki systemu Ja. Zdefiniowali ten system z perspektywy teorii mikrogenetycznej jako ucieleśniony byt biologiczny i psychiczny (wewnętrzny świat umysłu), poznawany i zarazem poznający, emocjonalny i społeczny, rozszerzony na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę. Dzieło oparte na dorobku światowej nauki i wynikach własnych badań, pogłębione analizą przypadków klinicznych pacjentów z najczęstszymi uszkodzeniami mózgowia, potwierdzone neurofizjologicznymi markerami, inspiruje do stawiania pytań o złożoność fenomenu ludzkiego istnienia, wciąż poznawanego i nadal nie w pełni poznanego.
Profesor zw. dr hab. lek med. Waldemar Tłokiński
Doświadczeni Autorzy, posiadający w swym dorobku liczące się monografie naukowe, uczynili w tym dziele przedmiotem opisu system Ja. Prezentują tu nowe spojrzenie na sposób uprawiania neuropsychologii, wyznaczone przez szeroki humanistyczno-społeczny horyzont wzbogacający o nowe aspekty dominujące dotychczas medyczne spojrzenie na opis zachowań ludzkich. Przemyślana organizacja tej monografii pozwoliła ująć fundamentalną dla tożsamości koncepcję własnego Ja w normie i w patologii. Dzieło to w sposób nowatorski i rewolucyjny buduje mosty między biologicznie zorientowanymi naukami o ludzkim mózgu a naukami humanistycznymi. Czyni je to przydatnym tak dla humanistów, którzy świat kultury i świat społeczny mogą tu oglądać poprzez pryzmat kształtowania się umysłu jednostki, jak i dla neurouczonych, którzy swą wiedzę o mózgu i jego funkcjonowaniu mogą osadzić w rzeczywistości społeczno-kulturowej, w jakiej jednostka rodzi się, rozwija i bytuje.
Profesor dr hab. Stefan Bednarek
W dotychczasowej literaturze światowej brak jest pracy na temat własnego Ja o tak szerokim zakresie podjętych problemów, a jednocześnie tak wnikliwie i głęboko rozpatrywanych, przy czym – oprócz wykorzystania najnowszej literatury przedmiotu oraz własnych badań – zaproponowano tu oryginalne, prekursorskie podejście systemowe oparte na teorii mikrogenetycznej. Trzeba było wniknąć w strukturę i funkcję Ja człowieka, by zrozumieć fenomen jego społecznego i zarazem kulturowego funkcjonowania, co Autorom monografii w pełni się udało. Dzieło to jest adresowane do szerokiego kręgu odbiorców, do którego – oprócz specjalistów – należeć będą studenci psychologii i innych kierunków, tak medycznych, jak i humanistycznych, a także wszyscy zainteresowani człowiekiem i jego funkcjonowaniem w społeczeństwie i kulturze: na kartach monografii możemy wielokrotnie dostrzec, iż prowadzone analizy mają za zadanie zidentyfikować sposoby niesienia pomocy pacjentowi i to on jest najważniejszym adresatem i odbiorcą dociekań empirycznych.
Dr hab. Mariusz Gajewski
142 Przedmioty
Opis
- Książka papierowa
- oprawa miękka
Prof. zw. dr hab. Maria Pąchalska
światowej sławy uczona w dziedzinie neuronauk, kierownik Katedry Neuropsychologii i Neurorehabilitacji Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (od 2011 roku), profesor i konsultant Center for Cognition and Communication w Nowym Jorku (od 2004 roku), założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego (od 1991 roku), założyciel i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Neurolingwistycznego (od 1994 roku), założyciel i redaktor naczelny kwartalnika Acta Neuropsychologica (od 2003 roku), członek redakcji czasopisma Lurian Journal (od 2019 roku), redaktor merytoryczny działu „Clinical neuropsychology” Medical Science Monitor (od 2002 roku).
Członek licznych krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. International Society of Neuropsychology. Autorka 12 monografii i podręczników naukowych – z których najważniejsze to: Afazjologia (1999); Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu (t. 1–2, 2007); Neuropsychologia kliniczna. Od teorii do praktyki (2014; wspólnie z Bożydarem L.J. Kaczmarkiem i Jurim D. Kropotovem) i Neuropsychologia tożsamości (2020; wspólnie z Bożydarem L.J. Kaczmarkiem i Stefanem Bednarkiem) – oraz ponad 200 prac z dziedziny neuronauk, w tym 83 opublikowanych w recenzowanych czasopismach z tzw. Listy Filadelfijskiej (łączny IF = 601,11 pkt). Opracowała i wdrożyła do praktyki klinicznej wiele programów neuroterapii dla pacjentów z zaburzeniami neuropoznawczymi, także dla ozdrowieńców po zakażeniu SARS-CoV-2 i przebyciu neuroCOVID-19. Prowadziła wykłady oraz seminaria naukowe w instytucjach całego świata (m.in. w Anglii, Australii, Austrii, Belgii, Danii, Francji, Holandii, Japonii, Kanadzie, Rosji, Szwajcarii, Szwecji, USA).
Laureatka wielu odznaczeń państwowych i prestiżowych nagród przyznanych w kraju i za granicą za działalność naukową i dydaktyczną, w tym Złotego Krzyża Zasługi (2009), nagrody indywidualnej I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za najlepszy podręcznik akademicki (2008), Copernicus Prize za odkrycie naukowe nowej mutacji genu w zespole MELAS (2012), Nagrody im. Filipa Kallimacha za wybitne osiągnięcia w sferze edukacji (2012) oraz Nagrody Brylantowego Pióra nadanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2013) za odkrycie (wspólnie z prof. Jurim D. Kropotovem) funkcjonalnego neuromarkera epilepsji rolandycznej.
Otwarta na problemy cierpiących i chorych, jest dla nich wielkim wsparciem. Pisze wiersze (głównie dla swoich pacjentów wybudzonych z pourazowej śpiączki). Wydała cztery tomiki poezji: Między snem a dniem (2021), Liryki krakowskie (2021), Liryki ryterskie (2021) oraz wspólnie z Barbarą Pawłowicz Od mgły do słońca (2015). Wiersze publikowała także w almanachach i czasopismach naukowych. Założyła, wspólnie ze swoimi studentami i pacjentami, wirtualną galerię sztuki: http://www.galeriasztukiptneur.pl.
Prof. zw. dr hab. Bożydar L.J. Kaczmarek
światowej sławy uczony w dziedzinie neurolingwistyki. W latach 1973– –2010 pracował na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Obecnie jest profesorem psychologii w Wyższej Szkole Ekonomii i Innowacji w Lublinie. Od przeszło 40 lat zajmuje się związkami między mózgiem, językiem, myśleniem a zachowaniem oraz procesem sprawnego komunikowania się ludzi. Zagadnienia te bada w aspektach rozwojowym, społecznym i patologicznym. Opracował kilka narzędzi diagnostycznych stosowanych w neuropsychologii. Najważniejsze z nich to: Bateria do Neuropsychologicznego Badania Dziecka (także niemówiącego) oraz Test Narracyjny i Test Interpretacji Przysłów, które umożliwiają ocenę myślenia pod względem pragmatycznym.
Jest członkiem 17 krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych; założycielem i wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego, założycielem i prezesem Polskiego Towarzystwa Neurolingwistycznego oraz członkiem rady nadzorczej Psychological Consultants w USA. Prowadził wykłady i seminaria w instytucjach naukowych całego świata, m.in. w Australii, Francji, Hiszpanii, Japonii, Kanadzie i RFN. Jest autorem ponad 100 prac naukowych, w tym 50 artykułów opublikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych znajdujących się w międzynarodowych bazach danych, oraz 8 książek naukowych, z których najważniejsze to: Płaty czołowe a język i zachowanie człowieka (1986), Mózgowe mechanizmy mowy (1995), Mózg, język, zachowanie (1998), Misterne gry w komunikację (2009) oraz Cudowne krosna umysłu (2012). Jest członkiem redakcji czasopisma Lurian Journal oraz współredaktorem kwartalnika Acta Neuropsychologica.
Prof. Juri D. Kropotov, PhD doctor honoris causa AWFiS
światowej sławy uczony, specjalista w dziedzinie badań nad ludzkim mózgiem, reprezentujący neuronaukę poznawczą. Łączy w swoich pracach wiedzę z obszaru nauk społecznych i biomedycznych – jest przedstawicielem nurtu bio-psycho-społecznego nauk o zdrowiu. Ukończył Wydział Fizyki na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym w 1972 roku (obecnie Petersburski Uniwersytet Państwowy). Obronił trzy rozprawy doktorskie i uzyskał tytuł profesora neurofizjologii.
Jest dyrektorem Laboratorium Neurobiologii w Instytucie Badań Mózgu Ludzkiego Rosyjskiej Akademii Nauk w St. Petersburgu, profesorem w Instytucie Psychologii Norweskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii w Trondheim oraz w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Twórca teorii programowania działań ludzkich. Założyciel bazy danych normatywnych (Human Brain Index, HBI) w Chur w Szwajcarii, w której gromadzone są dane qEEG dzieci i dorosłych zdrowych oraz cierpiących na różne zespoły chorobowe. Jego ostatnie badania nad moderowaniem parametrów mózgowych w procesie neuroterapii otwierają nowe możliwości diagnozy i terapii pacjentów z różnorodnymi dysfunkcjami mózgu, jak również uzyskiwania przez sportowców maksymalnej dyspozycji startowej (peak performance) podczas zawodów.
Autor lub współautor 12 książek i podręczników (w tym 2 w języku angielskim i 2 w języku polskim) oraz ponad 300 artykułów naukowych. Redaktor rosyjski czasopisma Acta Neuropsychologica. Laureat licznych nagród międzynarodowych, m.in. Copernicus Prize 2010 oraz Nagrody Brylantowego Pióra nadanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2013) za odkrycie (wspólnie z prof. Marią Pąchalską) funkcjonalnego neuromarkera epilepsji rolandycznej.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Autor | Maria Pąchalska, Bożydar L.J. Kaczmarek, |
ISBN | 978-83-8095-933-0 |
Objętość | 644 stron |
Wydanie | I.2021 |
Format | B5 - 160/235 |
Oprawa | miękka, klejona, fola matowa |
Noty biograficzne
Wprowadzenie
Nowy paradygmat badawczy w neuropsychologii systemu Ja
Treści zawarte w monografii
Dla kogo jest ta monografia?
Ilustracje w monografii
Podziękowania
1. System zintegrowanego własnego Ja
1.1. Informacje ogólne
1.2. Własne Ja ucieleśnione, świadome i samoświadome
1.3. Spójność logiczna i przestrzenna systemu Ja
1.4. Mikrogenetyczne ujęcie procesu formowania się systemu Ja
1.5. System Ja a poczucie tożsamości w czasie
1.6. Ja, które patrzy na świat i jest oderwane od świata
1.7. Ja we śnie a świadomość
1.8. Narodziny świadomości przedmiotów i czynności
1.9. System Ja w procesie mikrogenezy: Ja minimalne (robocze) i Ja longitudinalne (całościowe, autobiograficzne)
1.10. Zmodyfikowane procesualne ujęcie systemu Ja
1.11. Indywidualne, społeczne i kulturowe uwarunkowania Ja
1.12. Rozpad systemu Ja
1.13. Podsumowanie
2. Spektrum schizofrenii i rozpad systemu Ja
2.1. Informacje ogólne
2.2. Epidemiologia spektrum schizofrenii
2.3. Etiologia spektrum schizofrenii
2.4. Definicja i zmiany w klasyfikacji zaburzeń ze spektrum schizofrenii
2.5. Początek i rozwój choroby
2.6. Diagnostyka spektrum schizofrenii oparta na badaniu neuropsychologicznym
2.7. Rewolucyjne spojrzenie na istotę chorób psychicznych
2.8. Diagnostyka spektrum schizofrenii oparta na neuromarkerach
2.9. Zaburzenia tożsamości u osób ze spektrum schizofrenii
2.10. Blok rozszerzający. Trudności diagnostyczne spektrum schizofrenii
2.11. Podsumowanie
3. Udar mózgu i rozpad systemu Ja
3.1. Informacje ogólne
3.2. Istota udaru mózgu
3.3. Wielowymiarowe następstwa udaru mózgu
3.4. Nowe możliwości zapobiegania udarowi mózgu i jego leczenia dzięki chirurgii naczyniowej
3.5. Udar mózgu a rozpad systemu Ja
3.6. Udar lewej półkuli mózgu i rozpad systemu Ja
3.7. Udar prawej półkuli mózgu i rozpad systemu Ja
3.8. Brak świadomości choroby (anosognozja)
3.9. (Re)integracja chorego z zaburzeniami tożsamości po udarze mózgu
3.10. Nowe Ja po udarze mózgu
3.11. Jakość życia pacjentów po udarze mózgu
3.12. Blok rozszerzający. Próba odbudowy własnego Ja emocjonalnego i społecznego u chorego z łagodną afazją amnestyczną po udarze mózgu
3.13. Podsumowanie
4. Urazy mózgu i rozpad systemu Ja
4.1. Informacje ogólne
4.2. Istota urazu mózgu
4.3. Wczesne następstwa urazu mózgu
4.4. Dynamiczny charakter objawów po urazach mózgu
4.5. Pourazowe uszkodzenie mózgu: najważniejsze czynniki warunkujące rozpad systemu Ja i utratę tożsamości
4.6. Blok rozszerzający. Rozpad systemu Ja u pacjentki wybudzonej ze śpiączki pourazowej
4.7. Czynniki moderujące jakość życia chorego z pourazowym uszkodzeniem mózgu
4.8. Podsumowanie
5. Choroby neurodegeneracyjne i rozpad systemu Ja
5.1. Informacje ogólne
5.2. Kryteria diagnostyczne otępienia (zaburzeń neuropoznawczych) według DSM-5
5.3. Choroba Alzheimera
5.4. Otępienie czołowo-skroniowe
5.5. Blok rozszerzający. Otępienie semantyczne
5.6. Czy nienazwane istnieje?
5.7. Podsumowanie
6. Nowotwory mózgu i rozpad systemu Ja
6.1. Informacje ogólne
6.2. Istota nowotworów mózgu
6.3. Rodzaje i objawy guza (nowotworu) mózgu
6.4. Reakcje systemu Ja na nowotwór mózgu
6.5. Blok rozszerzający. Utrata własnego Ja u osoby z nowotworem mózgu
6.6. Podsumowanie
7. Zespół stresu pourazowego a rozpad systemu Ja
7.1. Informacje ogólne
7.2. Istota zespołu stresu pourazowego
7.3. Badania biochemiczne i neurofizjologiczne osób z PTSD
7.4. Badania struktury i funkcji mózgu u osób z PTSD
7.5. Blok rozszerzający. Współwystępowanie łagodnego urazu mózgu i PTSD
7.6. PTSD u osób zakażonych koronawirusem SARS-CoV-2, które przebyły neuroCOVID-19
7.7. Podsumowanie
8. Wspieranie procesu odzyskiwania własnego Ja
8.1. Informacje ogólne
8.2. Założenia dotyczące rehabilitacji ukierunkowanej na odbudowę tożsamości
8.3. Strategie i ćwiczenia zorientowane na odbudowę tożsamości indywidualnej, społecznej i kulturowej
8.4. Społeczne programy dla osób z zaburzeniami tożsamości
8.5. Wykorzystanie środowiska terapeutycznego w reintegracji własnego Ja
8.6. Blok rozszerzający. Rehabilitacja pacjentki po udarze niedokrwiennym prawej półkuli mózgu z rozpadem Ja jednostkowego (przedmiotowego i podmiotowego) oraz społecznego (relacyjnego i kolektywnego), w tym kulturowego
8.7. Podsumowanie
9. Neuropsychologia tożsamości: nowe spojrzenie na przedmiot i zadania neuropsychologii
9.1. Informacje ogólne
9.2. Nowa definicja neuropsychologii
9.3. Zaburzenia systemu Ja minimalnego (roboczego) u osób z uszkodzeniami mózgu
9.4. Zaburzenia w funkcjonowaniu prawej i lewej półkuli mózgu a niedokształcenie/rozpad systemu Ja
9.5. Autorski model niedokształcenia/rozpadu systemu Ja
9.6. Jakość życia związana z rozpadem systemu Ja i zaburzeniami tożsamości
9.7. Podsumowanie
Aneks 1. Protokół (PsyTask) wykorzystywany do badania pracy mózgu w milisekundach
Aneks 2. Autoryzowany Międzynarodowy Kwestionariusz Badania Osobowości – wersja polska (International Personality Item Pool Questionnaire – Polish Version)
Aneks 3. Skala Oceny Komunikacji Pacjentów ze Zmienionymi Stanami Świadomości. Autoryzowana wersja polska
Aneks 4. Skala Badania Percepcji Siebie
Słownik
Literatura
Monografia Ja utracone i odzyskane to dzieło nowatorskie i oryginalne, nowoczesne w wymiarze teoretyczno-metodologicznym, erudycyjne i znakomicie napisane. Autorzy połączyli tu w jedną spójną całość najnowsze ujęcia problematyki systemu Ja. Zdefiniowali ten system z perspektywy teorii mikrogenetycznej jako ucieleśniony byt biologiczny i psychiczny (wewnętrzny świat umysłu), poznawany i zarazem poznający, emocjonalny i społeczny, rozszerzony na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę. Dzieło oparte na dorobku światowej nauki i wynikach własnych badań, pogłębione analizą przypadków klinicznych pacjentów z najczęstszymi uszkodzeniami mózgowia, potwierdzone neurofizjologicznymi markerami, inspiruje do stawiania pytań o złożoność fenomenu ludzkiego istnienia, wciąż poznawanego i nadal nie w pełni poznanego.
Profesor zw. dr hab. lek med. Waldemar Tłokiński
Doświadczeni Autorzy, posiadający w swym dorobku liczące się monografie naukowe, uczynili w tym dziele przedmiotem opisu system Ja. Prezentują tu nowe spojrzenie na sposób uprawiania neuropsychologii, wyznaczone przez szeroki humanistyczno-społeczny horyzont wzbogacający o nowe aspekty dominujące dotychczas medyczne spojrzenie na opis zachowań ludzkich. Przemyślana organizacja tej monografii pozwoliła ująć fundamentalną dla tożsamości koncepcję własnego Ja w normie i w patologii. Dzieło to w sposób nowatorski i rewolucyjny buduje mosty między biologicznie zorientowanymi naukami o ludzkim mózgu a naukami humanistycznymi. Czyni je to przydatnym tak dla humanistów, którzy świat kultury i świat społeczny mogą tu oglądać poprzez pryzmat kształtowania się umysłu jednostki, jak i dla neurouczonych, którzy swą wiedzę o mózgu i jego funkcjonowaniu mogą osadzić w rzeczywistości społeczno-kulturowej, w jakiej jednostka rodzi się, rozwija i bytuje.
Profesor dr hab. Stefan Bednarek
W dotychczasowej literaturze światowej brak jest pracy na temat własnego Ja o tak szerokim zakresie podjętych problemów, a jednocześnie tak wnikliwie i głęboko rozpatrywanych, przy czym – oprócz wykorzystania najnowszej literatury przedmiotu oraz własnych badań – zaproponowano tu oryginalne, prekursorskie podejście systemowe oparte na teorii mikrogenetycznej. Trzeba było wniknąć w strukturę i funkcję Ja człowieka, by zrozumieć fenomen jego społecznego i zarazem kulturowego funkcjonowania, co Autorom monografii w pełni się udało. Dzieło to jest adresowane do szerokiego kręgu odbiorców, do którego – oprócz specjalistów – należeć będą studenci psychologii i innych kierunków, tak medycznych, jak i humanistycznych, a także wszyscy zainteresowani człowiekiem i jego funkcjonowaniem w społeczeństwie i kulturze: na kartach monografii możemy wielokrotnie dostrzec, iż prowadzone analizy mają za zadanie zidentyfikować sposoby niesienia pomocy pacjentowi i to on jest najważniejszym adresatem i odbiorcą dociekań empirycznych.
Dr hab. Mariusz Gajewski
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów
Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )
