• Obniżka
  • Nowy
Działalność resocjalizacyjna państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych w latach 1981–1994

Działalność resocjalizacyjna państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych w latach 1981–1994

ISBN: 978-83-8294-352-8
45,71 zł
36,71 zł Oszczędzasz: 9,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 39,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Dzięki tej książce możemy poznać funkcjonowanie młodzieżowych ośrodków wychowawczych w Polsce ... pod koniec ubiegłego stulecia, w okresie zmian przełomu politycznego. Ponadto dodatkowym walorem rozprawy jest kompleksowa analiza tytułowych instytucji – taki zabieg postrzegam jako nowatorski na gruncie polskiej resocjalizacji.... [...]

Wersja książki
Ilość

Książka doktora Arkadiusza Kamińskiego znakomicie wypełnia publikacyjną lukę. Dzięki niej możemy bowiem poznać funkcjonowanie młodzieżowych ośrodków wychowawczych w Polsce w ciągu trzynastu lat (1981–1994) pod koniec ubiegłego stulecia, w okresie zmian przełomu politycznego. Ponadto dodatkowym walorem recenzowanej rozprawy jest kompleksowa analiza tytułowych instytucji – taki zabieg postrzegam jako nowatorski na gruncie polskiej resocjalizacji. W efekcie powstała monografia stanowiąca istotne źródło wiedzy adresowane nie tylko do osób związanych z resocjalizacją, ale także do nauczycieli, osób zajmujących się studiami nad młodzieżą czy najnowszą historią (zwłaszcza historią wychowania).

[...] opracowanie to znakomicie uzupełnia wiedzę na temat nieodległej historii resocjalizacji w Polsce, a dotyczy to zarówno oryginalności problematyki, bardzo interesującego materiału, który autorowi udało się [...] zdobyć, jak i metody analiz, co jest przejawem kunsztu badacza społecznego obytego z realiami polskiej resocjalizacji.

Z recenzji dra hab. Krzysztofa Sawickiego, prof. UwB



[...] Prezentowane studium składa się z pięciu rozdziałów oraz z załączników. Układ pracy, kolejność rozdziałów oraz ich zawartość zostały zdeterminowane przez charakter opracowania, które musiało uwzględnić specyfikę społeczno-polityczną tamtego okresu historycznego, funkcjonujący model pracy z młodzieżą niedostosowaną społecznie, by następnie przejść do szczegółowej charakterystyki działania ośrodków wychowawczych w omawianym czasie. Dlatego uwaga autora w pierwszej kolejności koncentruje się na kształtowaniu systemu edukacyjnego i wychowawczego w Polsce po II wojnie światowej, a także nakreśleniu problematyki idei wychowawczych obecnych w tym okresie oraz przeobrażeń w systemie edukacji i wychowania w PRL. Zagadnienia te zostały ujęte w pierwszym rozdziale. W drugim rozdziale dokonano analizy tworzenia modelu pracy z dziećmi i młodzieżą niedostosowanymi społecznie w latach 1945–1994 – przedstawiono zmieniający się stosunek społeczeństwa do osób niedostosowanych społecznie oraz ewaluację przepisów prawnych regulujących odpowiedzialność karną nieletnich. Zwrócono szczególną uwagę na znaczenie wprowadzania nowych rozwiązań prawnych w zakresie resocjalizacji nieletnich w latach osiemdziesiątych XX wieku i ich skutki dla funkcjonowania państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych, czyli od momentu zapoczątkowania inicjatyw środowiska pracowników resocjalizacji związanych z ruchem Solidarności aż po wejście w życie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich uchwalonej w 1982 roku. Rozdział ten kończy się analizą lokalizacji i rozmieszczenia ośrodków funkcjonujących w latach 1981–1994 z uwzględnieniem ich historycznych uwarunkowań.

W trzecim rozdziale pracy zaprezentowano już istotę funkcjonowania państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych w latach 1981–1994, określając cele i zadania placówek w aspekcie zmieniających się trendów w przestępczości nieletnich, przechodząc do charakterystyki kierowanej do ośrodków młodzieży i pracującej kadry. W czwartym rozdziale przedstawiono specyficzne oddziaływania oświatowo-wychowawcze prowadzone w ośrodkach wychowawczych w analizowanym okresie.

Scharakteryzowano ówczesne formy i metody pracy oraz działalność edukacyjną prowadzoną na bazie zlokalizowanych przy ośrodkach szkół. W ostatnim, piątym rozdziale dokonano próby określenia efektywności prowadzonych na terenie placówek oddziaływań. Zwrócono uwagę na trudności z precyzyjnym zdefiniowaniem wskaźników skuteczności prowadzonych oddziaływań resocjalizacyjnych w kontekście wagi znaczenia procesu readaptacji społecznej, przeanalizowano również losy absolwentów wybranych państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych. Opracowanie uzupełniają załączniki w postaci materiałów źródłowych oraz zdjęć, obrazujące działalność państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych w omawianym okresie.

Autor wyraża pogląd, iż szerokie spektrum poruszanych w niniejszej pracy zagadnień pozwoli Czytelnikowi na należyte zapoznanie się z funkcjonowaniem placówek resocjalizacji nieletnich w latach 1981–1994, stanie się okazją do przybliżenia wielu kwestii mało znanych, a także do realnej oceny możliwości oddziaływań wobec kierowanej masowo tam młodzieży. Piszący te słowa ma jednocześnie świadomość, iż konieczne jest kontynuowanie badań dotyczących tworzenia się tych instytucji po zakończeniu II wojny światowej oraz ich funkcjonowania w czasach PRL, potem w okresie przemian ustrojowych po 1989 roku oraz w latach późniejszych. [...]

98 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Specyficzne kody

isbn
978-83-8294-352-8

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Arkadiusz Kamiński

ISBN druk                    

978-83-8294-352-8

ISBN e-book

Objętość

220 stron

Wydanie

I, 2024

Format

B5 (160x235)

Oprawamiękka, klejona, folia matowa

Wstęp            

Rozdział 1
Kształtowanie się systemu wychowawczego w Polsce po zakończeniu II wojny światowej    

1.1.    Idee wychowawcze funkcjonujące w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej        
1.2.    Przeobrażenia w polskim systemie oświaty w latach 1945–1990     

Rozdział 2
Tworzenie modelu pracy z dziećmi i młodzieżą niedostosowanymi społecznie w latach 1945–1994    

2.1.    Stosunek społeczeństwa do osób niedostosowanych społecznie        
2.2.    Ewolucja przepisów prawnych regulujących odpowiedzialność karną nieletnich    
2.2.1.    Traktowanie nieletnich sprawców czynów karalnych w perspektywie historycznej    
2.2.2.    Kształtowanie się odpowiedzialności karnej nieletnich na ziemiach polskich     
2.2.3.    Zmiany legislacyjne w stosunku do nieletnich po 1945 roku    
2.3.    Wprowadzenie nowych rozwiązań prawnych w zakresie resocjalizacji nieletnich w latach osiemdziesiątych XX wieku i ich skutki dla funkcjonowania państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych   
2.3.1.    Początki zmian organizacyjno-prawnych w systemie państwowych młodzieżowych ośrodków wychowawczych po 1980 roku    
2.3.2. Wprowadzenie w 1982 roku ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich     
2.4. Historyczne uwarunkowania powstawania placówek resocjalizacyjnych a ich lokalizacja i rozmieszczenie na terenie Polski w latach 1981–1994         

Rozdział 3
Funkcjonowanie ośrodków wychowawczych w latach 1981–1994       

3.1.    Cele i zadania ośrodków wychowawczych a trendy w zjawisku przestępczości nieletnich           
3.2.    Specyfika nieletnich kierowanych do ośrodków wychowawczych          
3.3.    Charakterystyka kadry pedagogicznej i niepedagogicznej zatrudnionej w ośrodkach wychowawczych w latach osiemdziesiątych XX wieku     

Rozdział 4
Specyfika oddziaływań oświatowo-wychowawczych w państwowych młodzieżowych ośrodkach wychowawczych w latach 1981–1994     

4.1.    Metody pracy resocjalizacyjnej stosowane na terenie placówek        
4.2.    Formy oddziaływań wychowawczych stosowane w ośrodkach     
4.3.    Działalność edukacyjna ośrodków – typy i rodzaje szkół oraz funkcjonowanie warsztatów szkolnych     

Rozdział 5
Efektywność oddziaływań resocjalizacyjnych w państwowych młodzieżowych ośrodkach wychowawczych w latach 1981–1994        

5.1.    Efektywność resocjalizacji a zjawisko readaptacji społecznej        
5.2. Skuteczność prowadzonych oddziaływań resocjalizacyjnych wobec nieletnich w latach osiemdziesiątych i wczesnych latach dziewięćdziesiątych XX wieku
5.3. Badania losów absolwentów ośrodków wychowawczych w latach 1981–1994    

Zakończenie

Bibliografia  

Aneks  

Wstęp (fragment)

Zjawisko niedostosowania społecznego wśród nieletnich stanowiło od dawna istotny problem społeczny, który próbowano rozwiązywać na różne sposoby, w zależności od podejścia społeczeństwa do osób nieprzestrzegających ustalonych norm i zasad, a w szczególności do sprawców czynów przestępczych. Na przestrzeni wieków zmieniały się także w istotny sposób warunki prowadzenia postępowania z nieletnimi sprawcami czynów karalnych. Pierwotne metody postępowania z nieletnimi oparte były przede wszystkim na zasadzie odwetu i zastraszenia. Stosowane w sposób bezwzględny kary miały wywoływać u sprawców czynów zabronionych prawem paraliżujący strach i powodować ograniczenie kontynuowania szkodliwej społecznie działalności. Idea odwetu stanowiła prosty odruch zemsty społeczności poszkodowanej przez sprawcę przestępstwa, zaś preferowane surowe kary, poza wzbudzeniem silnego lęku, były ostrzeżeniem dla innych osób skłonnych w przyszłości do popełniania czynów przestępczych. Jednakże stopniowo zaczęto dostrzegać coraz bardziej widoczne ograniczenia zasady odpłaty i izolacji. Pojawiła się konieczność odpowiedniej selekcji sprawców i profilowania placówek zakładowych.

Przełom w postępowaniu z nieletnimi przestępcami i stopniowe odchodzenie od sankcji odwetowych na rzecz postępowania poprawczego miały miejsce w Europie w XVI wieku. W 1553 roku, z inicjatywy króla angielskiego Edwarda VI, powołano w Bridewell pierwszy dom pracy (workhouse) dla jednostek nieprzystosowanych społecznie, w tym małoletnich przestępców. Idea poprawy młodzieży zaniedbanej moralnie realizowana była następnie w Holandii, gdzie w 1603 roku w Amsterdamie powstał zakład resocjalizacyjny dla chłopców, w którym zgodnie ze statutem zastosowano metody uzdrawiania podopiecznych ze „zbrodniczych skłonności, lenistwa i próżniactwa”.

Początki resocjalizacji instytucjonalnej wywodzą się w Polsce ze źródeł kościelnych i są skutkiem ewolucji średniowiecznego szpitalnictwa. Pierwszy zakład poprawczy powstał z inicjatywy zakonników w 1629 roku w Gdańsku i od początku funkcjonował jako placówka resocjalizacyjna oparta na wzorach życia klasztornego. Również najstarszy dom poprawczy w Warszawie powstał w 1733 roku staraniem i kosztem księdza Adama Rostowskiego, biskupa filadelfijskiego, sufragana łuckiego, i funkcjonował na wzór szpitala prowadzonego przez konfraternię św. Benona.

W XIX wieku zakłady poprawczo-wychowawcze dla nieletnich i skazanych młodocianych miały charakter penitencjarny. Placówki były bardzo duże, a personel nie był przygotowany do realizacji funkcji resocjalizacyjnej. Jedyny widoczny efekt pobytu nieletnich w tych instytucjach stanowiła możliwość uzyskania przez młodych ludzi wykształcenia rzemieślniczego, niezmiernie przydatnego w rozpoczęciu życia po opuszczeniu zakładu.

Inny charakter miały domy wychowawcze dla chłopców zakładane przez księdza Bronisława Bonawenturę Markiewicza, wzorowane na działalności wychowawczej księdza Jana Bosko. Pierwsza tego typu placówka powstała w Miejscu Piastowym w 1898 roku, kiedy w Oświęcimiu salezjanie objęli ruiny podominikańskiego klasztoru i kościoła oraz otworzyli pierwszy zakład wychowawczy dla chłopców, a zaraz potem gimnazjum. Właśnie ta placówka stała się dla polskich salezjanów domem macierzystym. System wychowawczy proponowany przez selezjanów, oparty na założeniach księdza Bosko, znacznie odbiegał od obowiązującego systemu sankcyjnego czy wręcz penitencjarnego. Należy nadmienić, iż taki stan rzeczy, z nielicznymi wyjątkami, przetrwał do wybuchu I wojny światowej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 roku na terenie byłych zaborów obowiązywały trzy odrębne kodeksy karne, które regulowały również odpowiedzialność karną nieletnich. Dopiero uchwalenie 1 września 1932 roku kodeksu karnego, który rezygnował z orzekania kar wobec nieletnich, przewidując w odniesieniu do nich środki wychowawcze oraz umieszczenie w zakładzie poprawczym, spowodowało konieczność dokonania podziału istniejących zakładów wychowawczo-poprawczych na zakłady wychowawcze, a także wymusiło nieodzowność uruchomienia nowych placówek. Doprowadziło to do nagłego wzrostu liczby zakładów w latach trzydziestych. Pod koniec 1938 roku na terenie Polski istniało już 27 zakładów dla nieletnich. W wyniku podjętych działań pod koniec lat trzydziestych niemal wszyscy nieletni skazani na umieszczenie w zakładzie poprawczym lub wychowawczym mieli zapewnione miejsce w odpowiedniej instytucji, a oddziały dla nieletnich, organizowane wcześniej przy więzieniach, ulegały stopniowej likwidacji.

Wybuch II wojny światowej spowodował przerwę w funkcjonowaniu zakładów dla nieletnich, która wynikała z prowadzonych działań wojennych charakteryzujących się polityką eksterminacji narodu polskiego. Z kolei baza socjalna wykorzystywana dotychczas na potrzeby instytucji resocjalizacyjnych została w znacznej mierze zniszczona przez działania wojenne, służąc w tym czasie potrzebom militarnym, sanitarnym lub medycznym.

[...]

Książka doktora Arkadiusza Kamińskiego znakomicie wypełnia publikacyjną lukę. Dzięki niej możemy bowiem poznać funkcjonowanie młodzieżowych ośrodków wychowawczych w Polsce w ciągu trzynastu lat (1981–1994) pod koniec ubiegłego stulecia, w okresie zmian przełomu politycznego. Ponadto dodatkowym walorem recenzowanej rozprawy jest kompleksowa analiza tytułowych instytucji – taki zabieg postrzegam jako nowatorski na gruncie polskiej resocjalizacji. W efekcie powstała monografia stanowiąca istotne źródło wiedzy adresowane nie tylko do osób związanych z resocjalizacją, ale także do nauczycieli, osób zajmujących się studiami nad młodzieżą czy najnowszą historią (zwłaszcza historią wychowania).

[...] opracowanie to znakomicie uzupełnia wiedzę na temat nieodległej historii resocjalizacji w Polsce, a dotyczy to zarówno oryginalności problematyki, bardzo interesującego materiału, który autorowi udało się [...] zdobyć, jak i metody analiz, co jest przejawem kunsztu badacza społecznego obytego z realiami polskiej resocjalizacji.

Z recenzji dra hab. Krzysztofa Sawickiego, prof. UwB

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło