• Obniżka
Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych

Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych

ISBN: 978-83-7850-373-6
57,14 zł
39,14 zł Oszczędzasz: 18,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 42,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Najwięcej uwagi autorka poświęciła relacjom istniejącym pomiędzy świadomością kobiet na temat raka piersi a szeroko pojętym dyskursem medialnym. Ukazała różne sposoby społecznego reagowania na zawartość tego dyskursu. Zdecydowanie najciekawsze, bo najbardziej zaskakujące są zestawienia teorii z praktyką. [...]

Wersja książki
Ilość

Książka dostępna w wersji papierowej i elektronicznej - e-book.

Książka Edyty Zierkiewicz to dojrzałe i wielostronne studium dotyczące ważnego społecznie i bardzo interesującego naukowo fenomenu edukacyjnej funkcji prasy (i szerzej kultury) popularnej, w recenzowanej pracy badane na przykładzie konstruowania dyskursu choroby (rak piersi). Analizy autorki są wielostronne, interdyscyplinarne, a mimo to udało jej się zachować wyraźną i bardzo klarowną formę narracji pozwalającą na niezakłóconą i niemal linearną, systematycznie prowadzoną przez strukturę tekstu lekturę. (…) Jest to ważne i poznawczo bardzo interesujące studium dyskursu medialnego jako dyskursu pedagogicznego, informacyjnie i interpretacyjne „gęste od znaczeń” i otwierające wiele nowych perspektyw badawczych.

Prof. dr hab. Tomasz Szkudlarek, Uniwersytet Gdański


Książka autorstwa Edyty Zierkiewicz pod tytułem „Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych” stanowi niezwykle ważną odpowiedź na karierę raka piersi w mediach publicznych i komercyjnych. Uzmysławia nam wszystkim – a nie tylko kobietom nim zagrożonym – fakt istnienia interesujących zależności pomiędzy tą chorobą, w szczególności nastawieniem do niej polskiego społeczeństwa a przesyceniem treści medialnych obecnych w dyskursie tą tematyką. W konsekwencji stanowi ona nie tylko wartościowe pod względem edukacyjnym dzieło – uświadamia, gdzie można znaleźć wartościowe dane, a gdzie karmią nas kłamstwem, ale i również cenne źródło inspiracji dla czytelników chcących się nauczyć prowadzenia badań empirycznych właściwych z metodologicznego punktu widzenia.

Edyta Zierkiewicz w swej znakomitej pod wszystkimi względami książce pod tytułem „Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych” daje czytelnikowi wgląd w problematykę raka piersi widzianą w prasie. Identyfikuje strategie, uzmysławia ich potencjał, czyniąc swe dzieło użytecznym źródłem wiedzy nie tylko dla dziennikarzy chcących pisać o tej chorobie, ale i dla badaczy. Pokazuje w konsekwencji jak wzorcowo badać dyskurs medialny. Obrazowo uświadamia swoich odbiorców jak owocnie korzystać z potencjału pedagogicznej perspektywy. Z tych właśnie powodów jest to monografia godna uwagi i z pewnością niesłychanie inspirująca. Dlatego gorąco się ją poleca.

98 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi
Książka papierowa
oprawa twarda

Specyficzne kody

isbn
978-83-7850-373-6

Zierkiewicz Edyta

Adiunkt w Zakładzie Poradoznawstwa w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego. Razem z Izabelą Kowalczyk i Dorotą Łagodzką współprowadzi internetowe czasopismo Artmix. Autorka i współredaktorka kilku książek; ostatnio ukazały się Rozmowy o raku piersi. Trzy poziomy konstruowania znaczeń choroby (Wrocław 2010).

Pracuje w Zakładzie Poradoznawstwa w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego. Współredaktorka książek poświęconych problematyce kobiet w kulturze popularnej oraz problematyce kobiet starszych.

Obecnie pracuje nad publikacja dotyczącą sytuacji kobiet z rakiem piersi w Polsce.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Zierkiewicz Edyta

ISBN druk

978-83-7850-373-6

ISBN serii

978-83-7850-469-6

Objętość

498 strony

Wydanie

I, 2013

Format

B5 (160x235)

Oprawatwarda, szyta

Wstęp 

Rozdział 1. Teoretyczne ramy analizy prasy kobiecej 

1.1. Konstruktywizm społeczny i teoria reprezentacji – uzasadnienie wyboru podejścia teoretycznego do badań nad przekazami medialnymi 

1.2. Media w dyskursie pedagogicznym. Edukacyjny potencjał mediów 

1.3. Prasa kobieca w perspektywie edukacyjnej    

1.4. Promocja zdrowia i medyczna edu-rozrywka w przestrzeni popularnych czasopism i innych mass mediach 

Rozdział 2. Ramowanie problematyki zdrowotnej w czasopismach kobiecych jako perspektywa metodologiczna. Założenia badań własnych

2.1. Definiowanie ramowania w obrębie nauk społecznych    

2.2. Organizacja badań własnych   

2.2.1. Charakterystyka materiału empirycznego   

2.2.2. Cel, przedmiot i pytania badawcze   

2.2.3. Przebieg badań własnych    

Rozdział 3. Spoglądanie na chorobę przez pryzmat nauki jako główny sposób ramowania raka piersi w artykułach medycznych w prasie kobiecej   

3.1. Epidemia, artefakt czy moda? Krytyczne komentarze na temat liczby prasowych doniesień dotyczących raka piersi   

3.2. Rak piersi jako jednostka chorobowa. Medyczne wizerunki schorzenia 

3.2.1. Definiowanie zagrożenia: niegroźne guzki w piersi a rak   

3.2.2. Płeć żeńska jako główny czynnik ryzyka 

3.2.3. Reprezentacje badań mammograficznych w prasie kobiecej   

3.2.4. Mastektomia – najlepszy sposób (ka)leczenia kobiet 

3.2.5. Rekonstrukcja piersi czy kobiecości?   

Rozdział 4. Społeczne światy raka piersi. Konstruowanie wizerunków lekarzy i ich potencjalnych pacjentek w artykułach medycznych   

4.1. Reprezentacje ekspertów ds. zdrowia kobiet   

4.2. Strategia zwiększania edukacyjnego oddziaływania mediów, czyli znane osoby jako rzecznicy choroby 

4.3. Zdrowe kobiety w obliczu zagrożenia   

4.3.1. Między upełnomocnieniem aktywnej pacjentki a krytyką (ogółu) kobiet   

4.3.2. Piękne i/bo zdrowe – ramowanie raka piersi na fotografiach prasowych 

Rozdział 5. Doświadczanie raka. Osobiste narracje choroby versus produkty medialne

5.1. Definiowanie (auto)patografii   

5.2. „Prawda” osobista i legitymizacje „prawdziwości” w osobistych opowieściach 

5.3. Nurt pseudobiograficzny w prasie kobiecej 

5.3.1. Definiowanie patografii prasowych   

5.3.2. Rola i znaczenie patografii publikowanych w czasopismach 

5.3.2.1. Rozwój gatunku w mediach amerykańskich Rys historyczny   

5.3.2.2. Tendencje w obrębie polskich historii z życia Amazonek 

Rozdział 6. „Wizerunek jako choroba”. Ramowanie raka piersi jako indywidualnego doświadczenia w prasie kobiecej 

6.1. Osobisty kryzys w reportażach z życia zwykłych Amazonek na tle porównawczym   

6.2. Narracja restytucji – echo biomedycyny?   

6.3. Od cierpienia do radzenia sobie – ramowanie transformacji bohaterki opowieści   

6.4. Ramowanie sukcesu (medycyny) w patografiach przez metafory militarne i sportowe oraz fotografie   

Rozdział 7. Ramy operujące wewnątrz artykułów medycznych i w reportażach oraz ich kulturowe archiwa. Próba syntezy

7.1. Zjawisko medykalizacji jako kulturowe archiwum ram dla artykułów medycznych   

7.2. Zjawisko biouspołecznienia jako archiwum ram dla reportaży na temat przeżywania choroby 

7.3. Pakunki ram – zestawienie głównych sposobów ujmowania problematyki raka piersi w prasie kobiecej 

Rozdział 8. Identyfikowanie efektów ramowania w wypowiedziach czytelników prasy kobiecej 

8.1. Docieranie do indywidualnych interpretacji i społecznych znaczeń kulturowych reprezentacji raka piersi przez wywiady fokusowe 

8.1.1. Edukacyjna wartość artykułów medycznych w opiniach czytelników 

8.1.2. Wychowawcze znaczenie reportaży prasowych z życia Amazonek dla czytelników 

8.2. Dominujące, wynegocjowane i opozycyjne stanowiska wobec reprezentacji choroby w mediach. Próba oceny efektywności oddziaływania wybranych sposobów ramowania raka piersi w prasie kobiecej 

Zakończenie 

Bibliografia   

Aneks 

Wykaz rysunków, tabel i wykresów 

fragment

Najwięcej uwagi autorka poświęciła relacjom istniejącym pomiędzy świadomością kobiet na temat raka piersi a szeroko pojętym dyskursem medialnym. Ukazała różne sposoby społecznego reagowania na zawartość tego dyskursu. Zdecydowanie najciekawsze, bo najbardziej zaskakujące są zestawienia teorii z praktyką.

Książka autorstwa Edyty Zierkiewicz pod tytułem „Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych” stanowi niezwykle ważną odpowiedź na karierę raka piersi w mediach publicznych i komercyjnych. Uzmysławia nam wszystkim – a nie tylko kobietom nim zagrożonym – fakt istnienia interesujących zależności pomiędzy tą chorobą, w szczególności nastawieniem do niej polskiego społeczeństwa a przesyceniem treści medialnych obecnych w dyskursie tą tematyką. W konsekwencji stanowi ona nie tylko wartościowe pod względem edukacyjnym dzieło – uświadamia, gdzie można znaleźć wartościowe dane, a gdzie karmią nas kłamstwem, ale i również cenne źródło inspiracji dla czytelników chcących się nauczyć prowadzenia badań empirycznych właściwych z metodologicznego punktu widzenia.

Edyta Zierkiewicz w swej pracy uzmysławia czytelnikom jakość edukacyjnego potencjału prasy kobiecej. Uwzględnia wiele różnych tytułów z rozmaitych dziedzin. Dzięki temu wyniki jej badania są całościowe, reprezentatywne i nie można im zarzucić wybiórczego charakteru. Czytelnik z pewnością doceni również to, że badaczka w ramach każdego z prezentowanych omówień wykazała się dociekliwością przejawiającą się w poszukiwaniu wad i zalet kolejnych ujęć, wyszczególnień szans i zagrożeń. Nie daje wyrazu – dostrzegalnemu u wielu naukowców – dążeniu do bezmyślnego potwierdzenia hipotez, wbrew nasuwającym się kontrargumentom. Przykładowo wykazuje dydaktyczne słabości oraz ograniczenia wpisane w przekaz medialny. Uwagi te są nieocenione dla kolejnych badaczy chcących podjąć się badań mających za przedmiot przedstawienia raka piersi.

Najwięcej uwagi autorka poświęciła relacjom istniejącym pomiędzy świadomością kobiet na temat raka piersi a szeroko pojętym dyskursem medialnym. Ukazała różne sposoby społecznego reagowania na zawartość tego dyskursu. Zdecydowanie najciekawsze, bo najbardziej zaskakujące są zestawienia teorii z praktyką. Stanowią one rezultat eksploatacji zebranego samodzielnie przez Edytę Zierkiewicz materiału empirycznego i zinterpretowanie go z obranego na początku pracy i porządnie omówionego stanowiska, jakim jest konstruktywizm społeczny.

Na baczną uwagę odbiorców zasługuje i to, że książka została napisana z pedagogicznej perspektywy. Okazała się ona kluczowa w ocenie kulturowych przedstawień raka piersi. Efekty badania są dzięki temu znacznie bardziej rozbudowane i dotykają większej ilości społecznie ważnych aspektów, aniżeli badania inicjowanie przez medioznawców czy kulturoznawców. Wyłania się z nich wszakże niesłychanie interesująca analiza aspektów psychologicznych obecnych w różnych tytułach. Pasjonujące jest z kolei dostrzeganie w nich podobieństw i różnic w odniesieniu do różnych zagadnień towarzyszących rozmowie czy pisaniu o chorobie.

Na kartach publikacji odnajdzie czytelnik więc raport z rzetelnie przeprowadzonych badań. Autorka opanowała wszakże do perfekcji warsztat pisania oraz posługiwania się: metodami, technikami i narzędziami badawczymi. Pokazowo posłużyła się swoim imponującym warsztatem naukowym oraz pisarskim. Początkujący naukowcy z pewnością mogą się wiele od Edyty Zierkiewicz nauczyć. I pod tym względem jest go godna polecenia praca nawet dla tych, których nie interesuje bezpośrednio dyskurs medialny, rak piersi, kulturowe fenomeny, kulturowe prezentacje oraz ich badanie. Pokazuje bowiem w jaki sposób porządnie zrealizować proces badawczy, aby uzyskać wartościowe i merytoryczne wyniki pracy.

Edyta Zierkiewicz w swej znakomitej pod wszystkimi względami książce pod tytułem „Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych” daje czytelnikowi wgląd w problematykę raka piersi widzianą w prasie. Identyfikuje strategie, uzmysławia ich potencjał, czyniąc swe dzieło użytecznym źródłem wiedzy nie tylko dla dziennikarzy chcących pisać o tej chorobie, ale i dla badaczy. Pokazuje w konsekwencji jak wzorcowo badać dyskurs medialny. Obrazowo uświadamia swoich odbiorców jak owocnie korzystać z potencjału pedagogicznej perspektywy. Z tych właśnie powodów jest to monografia godna uwagi i z pewnością niesłychanie inspirująca. Dlatego gorąco się ją poleca.

źródło: http://www.konserwatyzm.pl/artykul/10497/edyta-zierkiewicz-prasa-jako-medium-edukacyjne-kulturowe-rep

Idea (i istota) książki z pewnością przekracza istniejące dotąd w Polsce, zarówno na płaszczyźnie popularnej świadomości, jak i w obszarze badań naukowych, dyskursy myślenia o nowotworze piersi. Już to samo w sobie nadaje jej w pewnym stopniu walor wyjątkowy. W epoce, w której dyskurs skrajnej medykalizacji (i redukcji człowieka do medycyny) przeplata się z alternatywnymi pedagogikami zdrowia, a jednocześnie choroba jest z jednej strony mistyfikowana, a z drugiej strony – pozbawiona wszelkiej tajemniczości i mistyki (a także punktem wyjścia tworzenia „gorszych Innych”, a niekiedy i „lepszych Innych”) książka Edyty Zierkiewicz stanowi swoistą krystalizację współczesnych dyskusji na te tematy, a raka piersi w szczególności. Należy więc zdecydowanie pozytywnie ocenić zamysł i ideę całej pracy. Trudno również nie zauważyć, że wpisuje się ona w nurt pedagogiki emancypacyjnej, krytycznej, pedagogiki w działaniu i, najogólniej mówiąc, pedagogiki zorientowanej na wartości. Książka ta nie zawiera przy tym, pozytywistycznej, beznamiętnej diagnozy, lecz jest także przepojona pasją pedagogiczną. W ten sposób wnosi ona niewątpliwie wkład do polskich nauk o edukacji.  Dr hab. Agnieszka Gromkowska-Melosik, prof. Uniwersytetu Adama Mickiewicza

Książka Edyty Zierkiewicz to dojrzałe i wielostronne studium dotyczące ważnego społecznie i bardzo interesującego naukowo fenomenu edukacyjnej funkcji prasy (i szerzej kultury) popularnej, w recenzowanej pracy badane na przykładzie konstruowania dyskursu choroby (rak piersi). Analizy autorki są wielostronne, interdyscyplinarne, a mimo to udało jej się zachować wyraźną i bardzo klarowną formę narracji pozwalającą na niezakłóconą i niemal linearną, systematycznie prowadzoną przez strukturę tekstu lekturę. (…) Jest to ważne i poznawczo bardzo interesujące studium dyskursu medialnego jako dyskursu pedagogicznego, informacyjnie i interpretacyjne „gęste od znaczeń” i otwierające wiele nowych perspektyw badawczych. 

Prof. dr hab. Tomasz Szkudlarek, Uniwersytet Gdański

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło