Dziecko w świecie edukacji. Przykłady

Dziecko w świecie edukacji. Przykłady zajęć kompleksowych Bliżej integracji osoby i pedagogiki współbycia.

ISBN: 978-83-7587-178-4
34,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 34,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

W tomie tym jest wiele promyków i nadziei na lepszą edukację. Pierwsza część (rozdziały I–II) to opowieść o sztuce uczenia się i zmaganiach mających na celu ocalenie w ludziach współczesnych istoty człowieczeństwa. Zostały tu także, jak wiele znaczeń mieści się w słowie „pomiędzy”. Tworzy ono przestrzenie obojętne, wrogie, życzliwe, pełne nadziei. Bywa niekiedy wytrychem, ale częściej kluczem do serc i umysłów innego człowieka, do dziecięcej wrażliwości.

Ilość

Książka Dziecko w świecie edukacji. Przykłady zajęć kompleksowych. Bliżej integracji osoby i pedagogiki współbycia jest drugą częścią publikacji Dziecko w świecie edukacji. Podstawy uczenia się kompleksowego – nowe kształty i wymiary edukacji o tym samym tytule głównym, a zarazem XIX tomem serii „Nauczyciele – Nauczycielom”, wydawanej od 1996 roku w Oficynie Wydawniczej „Impuls”.

Wątek egzystencjalny, filozofia codzienności przenika całą nasza serię. Bliskie nam są słowa Cypriana Kamila Norwida zawarte w Promethidionie: 

Kto kocha, małe temu ogromnie

i lada promyk rozbudza nadzieję. 

W tomie tym jest wiele promyków i nadziei na lepszą edukację. Pierwsza część (rozdziały I–II) to opowieść o sztuce uczenia się i zmaganiach mających na celu ocalenie w ludziach współczesnych istoty człowieczeństwa. Zostały tu także, jak wiele znaczeń mieści się w słowie „pomiędzy”. Tworzy ono przestrzenie obojętne, wrogie, życzliwe, pełne nadziei. Bywa niekiedy wytrychem, ale częściej kluczem do serc i umysłów innego człowieka, do dziecięcej wrażliwości.

Dalsza część główna (rozdziały III–VI) przybliża życzliwe przestrzenie interpersonalne współtworzone wraz z uczniami w kompleksowej edukacji w szkole podstawowej, gimnazjum, liceum i na uniwersytecie. Ukazano, że dzięki różnorodnym, a zarazem innowacyjnym działaniom najbardziej z pozoru przeciętna szkoła, może stać się przestrzenią tworzenia kultury. Uzasadniono również, że innowacyjnie prowadzona edukacja kompleksowa nie tylko dostarcza uczniom wiedzy przedmiotowej, strategicznej i autokreacyjnej, lecz także pobudza rożne sfery aktywności. Bywa źródłem fascynacji, radości i poszukiwania sensów życia oraz wartości wykonywanej pracy. 

Problemy te przybliża ostatni rozdział o pedagogice współbycia, która jest odmianą personalizmu, a zarazem rezultatem kompleksowych działań. Działaniom tym towarzyszy tworzenie systemu norm i kryteriów ocen przy współudziale uczniów, systemu przekształcającego się w samoocenę, będącą podstawą uczenia się przez całe życie. W tym rozdziale omówione zostały różnorodne przestrzenie interpersonalne: przestrzeń intelektualna, mentalna, światopoglądowa, emocjonalna, terapeutyczna i autokreacyjna (metaprzestrzeń). Stanowią one syntezę integracji osoby wychowanka.

49 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Bronisława Dymara

Dymara Bronisławaredaktorka serii książek Nauczyciele – Nauczycielom, nauczycielka o przeszło pięćdziesięcioletnim stażu pracy. Urodziła się w Ostrorogu na Wołyniu (27.VI.1932). Samokształcenie i poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań w edukacji zostało wpisane w całe jej życie. Magisterskie studia polonistyczne ukończyła w roku 1959 na WSP w Krakowie. Doktorat z nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki obroniła na UAM w Poznaniu w roku 1980. 

Intensywną działalność innowacyjną rozwinęła w Lublinie w szkołach nr 15 i 31 (1951-1961). Z wielką pasją kontynuowała i wzbogacała swe próby i eksperymenty w zakresie kompleksowego nauczania, tworzenia systemu norm i kryteriów ocen, samorządności dzieci i młodzieży itd. Na terenie Pszczyny (1961-1976), dokąd przeniosła się po wyjściu za mąż za Jerzego Dymarę, nauczyciela geografii i działacza oświatowego, pracowała w wielu szkołach jako nauczycielka j. polskiego, wizytatorka i dyrektorka. Prowadzona przez Bronisławę Dymarę Szkoła Podstawowa nr 5 i Szkoła Ćwiczeń (1968-1972) stała się ośrodkiem znanych dotąd innowacji. Próba ich kontynuowania i wzbogacania o tzw. Młodzieżowe Forum w prowadzonym przez siebie LO im. Bolesława Chrobrego (1974-1976) – skończyła się dramatem; utratą stanowiska i pracy. 

W roku 1982 dr Bronisława Dymara została zatrudniona w Filii UŚ w Cieszynie na etacie adiunkta, gdzie pracowała jeszcze ćwierć wieku, w tym 15 lat na etacie (do emerytury w roku 1997). Tu skupili się wokół niej nauczyciele walczący z rutyną i schematyzmem. Intensyfikacja działań badawczych i innowacyjnych nastąpiła w związku z prowadzeniem prac magisterskich (ponad 450 obron) oraz objęciem kierownictwa Zakładu Teorii Wychowania (1992-1997). Procesowi rozwoju twórczych działań sprzyjał też prowadzony przez nią nowy przedmiot: innowacje edukacyjne! 

Długoletnia praktyka oraz intensywne poszukiwanie nowego paradygmatu pedagogiki, opartego na więzi nauczycieli akademickich z nauczycielami szkół różnego typu stały się podstawą otwarcia serii książek pedagogicznych Nauczyciele – Nauczycielom. Wśród jej 20 tomów (1996-2009) znajdują się trzy autorskie ksiązki redaktorki: Dziecko w świecie marzeń (1996, 1998, 2010); Dziecko w świecie edukacji. Podstawy uczenia się kompleksowego – nowe kształty i wymiary edukacji (2009), cz. I; Dziecko w świecie edukacji. Realizacja kompleksów. Bliżej integracji osoby i pedagogiki współbycia (2009), cz. II.

Wymienione książki o edukacji są syntezą niemałego dorobku publikacyjnego, wprowadzającego m.in. nowe spojrzenie na przestrzeń edukacyjną, pojęcie integracji, zasady nauczania, miejsce ucznia jako współtwórcy zajęć i procesu oceniania wyników, w toku kompleksowego uczenia się. 

Dorobek publikacyjny, zapoczątkowany debiutem sprzed pół wieku w „Teatrze Ludowym” i „Kurierze Lubelskim” obejmuje ponad 300 pozycji i jest szczególnie intensywny w ostatnim ćwierćwieczu. Na dorobek ten składa się: 8 książek autorskich i 5 współautorskich, zredagowanych 13 tomów opracowań zbiorowych, a ponadto wiele artykułów, rozpraw, esejów, recenzji, notatek, sprawozdań. 

Wydrukowano je w około 30 czasopismach, kilkunastu seriach naukowych i książkach „pokonferencyjnych” UŚ w Katowicach, UJ w Krakowie, uniwersytetach w Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Lublinie itp. 

Publikacje te dotyczą głównie następującej problematyki:

- teoretyczne podstawy nauczania;

- uczenia kompleksowego;

- system norm i kryteriów ocen, jego etyczna wartość;

- wartości w wychowaniu dzieci i młodzieży;

- edukacja jako sztuka bycia i tworzenia;

- szczęście i marzenie w opiniach dzieci i dorosłych;

- czas i przestrzeń jako kategorie pedagogiczne;

- pedagogika współbycia jako możliwość i konieczność;

- szkoła jako przestrzeń tworzenia kultury.

Dwa filary dorobku autorki – to uczenie się kompleksowe i książki serii N-N, z których każda z nich rozpoczyna się słowami: Dziecko w świecie (sztuki, przyrody, tradycji, wartości, współdziałania, rodziny itd.). Stanowi to istotną zmianę w patrzeniu na edukację, której podstawą jest jakość relacji dziecka z elementami świata zewnętrznego, ludźmi i sobą samym. Dla Autorki ważne jest więc nie tylko kształcenie, ale przede wszystkim kształtowanie człowieka, odkrywanie co dzieje się z dzieckiem pod wpływem szkolnej edukacji i innych działań w jego życiu. Wokół idei serii N-N skupiło się 100 osób, 19 profesorów i 20 nauczycieli różnych szkół. Jako autorzy przeważają adiunkci, ale są też rektorzy szkół wyższych.

Opisaną tu skrótowo działalność innowacyjną charakteryzują liczne recenzje, artykuły i wywiady – zebrane i zaprezentowane m.in. w książce Sztuka bycia człowiekiem. Została ona też zaprezentowana przez różnych autorów w kilku opracowaniach zwartych, do których należą:

Sztuka bycia uczniem i nauczycielem. Z zagadnień pedagogiki współbycia, red. Wiesława Korzeniowska, Andrzej Murzyn, Urszula Szuścik, Kraków 2009

Barbara Solarska: W stronę nauki i sztuki, Pszczyna 2005

Wiesława Korzeniowska: Słownik biograficzny historii myśli pedagogicznej, Bielsko-Biała 2006

Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Szczecin 2007, wyd. VI, s. 689-690

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Dymara Bronisława

ISBN druk

978-83-7587-178-4

ISBN e-book

 

Objętość

176 stron

Wydanie

I, 2009

Format

B5 (160x235)

Oprawamiękka, klejona

Wstęp

 

Introduction

 

Rozdział I

O sztuce uczenia się, czyli nauczanie kompleksowe „w pigułce”

 

1. O tym, co w sztuce uczenia się jest najważniejsze

2. Programy nauczania a sztuka projektowania zajęć kompleksowych z uczniami

3. Kompleks. Kompleksowe uczenie się – nauczanie. Strategie współdziałania

4. Przyjazne sposoby oceniania i współbycia

5. Podmiotowość z bliska

 

Rozdział II

Człowiek. Świat. Edukacja. Dziwne historie ze słowem „pomiędzy”

 

1. Słowo „pomiędzy” – klucz, wytrych czy nadzieja?

2. Człowiek w świecie a wychowanie do człowieczeństwa

3. Dorosły i dziecko a edukacja permanentna

4. Dziecko (uczeń) w wielu światach. Światy dziecka

5. Człowiek i człowieczeństwo na marginesach edukacji. Jak długo jeszcze?

 

Rozdział III

Kompleksowe uczenie się w szkole podstawowej – podstawy więzi

 

1. Klasa szkolna jako przestrzeń tworzenia kultury. Dom i książka w życiu dziecka

2. Dom niejedno ma imię i z tego właśnie słynie. Projektowanie kompleksu w klasie VI – podstawy więzi

3. Obowiązek, potrzeba i pasja uczenia się. Bogactwo form uczenia się a cechy dialogu w lekcjach ćwiczeniowo-badawczych

4. Zarys kompleksu o książkach, lekturach i czytaniu

5. Rodzaje więzi interpersonalnych jako wynik kompleksowych działań.

Typy integracji rzeczywistej

 

Rozdział IV

Strategie twórczego uczenia się – realizacja kompleksów w gimnazjum

 

1. Pojęcie strategii i organizacji pracy w klasie szkolnej

2. Odpowiedzialność za dobro wspólne. Projektowanie kompleksu w klasie III gimnazjum

3. Twórcze funkcjonowanie uczniów podczas realizacji kompleksu „Odpowiedzialność za dobro wspólne”

4. Piękno a formy i język literatury. Zarys kompleksu w klasie II gimnazjum

5. Twórca, twórczość, twórczy uczeń i nauczyciel – rozmowy i dyskusje bez granic

 

Rozdział V

Kształcenie i kształtowanie człowieka. Edukacja kompleksowa w liceum

 

1. Od haseł o edukacji „zintegrowanej” do rzeczywistej integracji osoby wychowanka

2. Kształcenie i kształtowanie postaw licealistów w trakcie projektowania cyklu zajęć o człowieku i człowieczeństwie

3. Człowiek i człowieczeństwo, sacrum i profanum w literaturze, sztuce, życiu. Realizacja zajęć ćwiczeniowo-badawczych

4. Zarys kompleksu o gościnności i życiu codziennym

5. Innowacyjne kształcenie i kształtowanie postaw uczniów wyzwaniem XXI wieku

 

Rozdział VI

Poszukiwanie zagubionego klucza do radości i fascynacji. Studenci pedagogiki jako współtwórcy kompleksowej edukacji

 

1. Fascynacje studentów innowacjami jako przejaw oporu wobec schematów szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji

2. Funkcjonowanie studentów w dwóch rolach: student-uczeń i student-nauczyciel

3. Innowacje edukacyjne źródłem wiedzy o nauczycielach-studentach, współczesnej szkole i dziecku

4. Studencki przykład cyklu lekcji i jego wymowa

5. Niektóre opinie o trudzie i radości tworzenia kompleksowych zajęć

 

Rozdział VII

Pedagogika współbycia jako odmiana personalizmu. Bliżej integracji osoby

 

1. Pedagogika teorią innowacyjnej edukacji

2. Konteksty pedagogiki współbycia jako odmiany personalizmu

3. Bliżej integracji osoby. Istota pedagogiki współbycia

4. Siedem przestrzeni pedagogiki współbycia jako rezultat kompleksowej edukacji

5. Pedagogika współbycia odpowiedzią na edukacyjne wyzwania XXI wieku

fragment

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło