• Obniżka
Edukacja kulturalna – konteksty, podejścia, trudności, potencjały

Edukacja kulturalna – konteksty, podejścia, trudności, potencjały

ISBN: 978-83-8095-796-1
38,10 zł
30,10 zł Oszczędzasz: 8,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 32,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Książka, którą przedkładam Czytelnikom, dotyczy edukacji kulturalnej ujmowanej z perspektywy osób w nią zaangażowanych – edukatorów działających w różnych sektorach: publicznym, prywatnym i non profit, w obszarze oświaty i kultury oraz na ich styku.

Wersja książki
Ilość

Publikacja dostępna w wersji elektronicznej e-book.

Książka dotyczy edukacji kulturalnej pojmowanej jako edukacja w kulturze przez kulturę i do kultury. Aktualnie podkreśla się istotną rolę tego rodzaju oddziaływań edukacyjnych ze względu na to, iż służą one nie tylko indywidualnemu rozwojowi człowieka oraz przygotowywaniu go do uczestniczenia w kulturze, lecz także mogą sięgać poza wymiar jednostkowy, odpowiadając na określone potrzeby ponadindywidualne i przyczyniając się do zmiany świata społecznego oraz jego demokratyzacji. Książka opiera się na wynikach badań zrealizowanych w ramach pierwszej edycji programu Narodowego Centrum Kultury Bardzo Młoda Kultura (2016-2018) na terenie województwa lubuskiego. Jej celem jest ukazanie edukacji kulturalnej z perspektywy osób w nią zaangażowanych – edukatorów działających w ramach różnych sektorów: publicznego, prywatnego i non profit; ulokowanych w obszarze oświaty, kultury i na ich styku; pokazanie kim są edukatorzy kulturalni, jak pojmują i realizują edukację kulturalną, jakie są uwarunkowania ich działań, co je ogranicza, a co jest ich potencjałem.

Książka składa się dwóch części. W pierwszej z nich różne podejścia do edukacji kulturalnej obecne w refleksji naukowej zostały zinterpretowane w kontekście orientacji na cele jednostkowe oraz ponadjednostkowe. Znalazł się tu też przegląd prowadzonych w Polsce badań empirycznych nad edukacją kulturalną, wskazujący na ujawniane w nich istotne zjawiska i trendy, a także na obszary, które wciąż nie zostały dobrze rozpoznane. Natomiast druga część monografii stanowi prezentację wyników badań własnych. Zaczyna się ona od kwestii związanych z tym, kim są uczestniczący w badaniach praktycy, w jakich obszarach i dziedzinach działają. Autorka zwraca tu też uwagę na biograficzny kontekst aktywności uczestników badań, który wiąże się z odmiennymi ścieżkami stawania się edukatorem i osobistym zaangażowaniem praktyków w określoną dziedzinę lub zjawisko kultury. Następnie przedstawia instytucjonalny kontekst działania edukatorów: pozycję edukacji kulturalnej wśród ich zadań zawodowych oraz często niejednorodne i niejednoznaczne instytucjonalne usytuowanie edukatorów. W kolejnych podrozdziałach opisana jest pozycja edukacji kulturalnej w instytucjach reprezentowanych przez edukatorów (znacząca, zmarginalizowana lub ambiwalentna), która ma decydujące znaczenie nie tylko dla jakości i zakresu działań edukacyjnych podejmowanych przez praktyków, ale także dla ich komfortu pracy, zaangażowania w zadania, osobistej satysfakcji i poczucia uznania. Poruszony tu został też problem zakresu autonomii edukatorów w kształtowaniu zajęć, jaką przyznaje im instytucja. Następny rozdział książki poświęcony został podejściom do edukacji kulturalnej wypracowanym przez praktyków, są to: wprowadzanie do sztuki z akcentem na rozwój kreatywności i ekspresję; rozwijanie człowieka przez aktywność twórczą; wprowadzanie dziecka w kulturę symboliczną; edukacja do różnorodności kulturowej; przygotowanie do aktywności artystycznej; przygotowanie do aktywności artystycznej z komponentem wychowawczym; propagowanie wybranej dziedziny sztuki; zakorzeniona w lokalnym dziedzictwie edukacja do kultury i przez kulturę. Istotnym kontekstem interpretacji sposobów myślenia o edukacji kulturalnej i działań w tym obszarze jest orientacja na cele indywidualne i/ lub ponadindywidualne, prospołeczne. Znajduje to również wyraz w przedstawionych w dalszej części książki formach powiązania edukacji kulturalnej z kontekstem społecznym. Z podejściami do edukacji kulturalnej wiążą się także style działania edukacyjnego (mentorski, nauczycielski, animacyjny, nauczycielsko-animacyjny) oraz szczegółowe sposoby pracy z uczestnikiem, które autorka przyporządkowała dwóm odmiennym modelom pracy edukacyjnej – nauczaniu lub tworzeniu sytuacji uczenia się. Ważną kwestią, poruszoną na zakończenie prezentacji wyników badań, są trudności, jakie edukatorzy napotykają w swoje pracy. W książce opisano pięć ich kategorii, mianowicie takie, które dotyczą zaangażowania uczestników; uwarunkowań instytucjonalnych; reakcji otoczenia społecznego; postaw rodziców oraz rozwiązań systemowych. Pokazane zostały również stosowane przez praktyków sposoby radzenia sobie z nimi.

W Podsumowaniu znajdują się konkluzje oraz zalecenia odnoszące się do słabości i potrzeb edukacji kulturalnej, które ujawniły badania. Istotnym założeniem książki było wyeksponowanie, docenienie oraz upowszechnienia interesujących, ważnych i wartościowych rozwiązań w obrębie edukacji kulturalnej. Służyć temu mają liczne zawarte w monografii opisy przypadków, ale także wyakcentowane na zakończenie potencjały działalności edukacyjnej, realizowanej przez uczestników badań, są to przede wszystkim. otwartość, powiązanie z kontekstem lokalnym, „odczarowywanie” instytucji kultury, upodmiotowienie uczestników, traktowanie edukacji kulturalnej jako przestrzeni dialogu i kontaktów międzyludzkich, międzypokoleniowość działań, elastyczność, zaangażowanie w sprawy ponadindywidualne.

198 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi, PDF
Książka papierowa
oprawa miękka

Specyficzne kody

isbn
978-83-8095-985-9

Sylwia Słowińska

Sylwia Słowińskadoktor habilitowana dziedzinie nauk społecznych, dyscyplinie pedagogika, profesor UZ w Zakładzie Animacji Kultury i Andragogiki w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Zielonogórskiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół tematyki edukacji kulturalnej, animacji kultury, aktywności kulturalnej, realizowanej zarówno w instytucjonalnych jak i nieformalnych układach oraz na problematyce szeroko rozumianej edukacji ludzi dorosłych. Wchodzi w skład redakcji czasopisma naukowego „Dyskursy Młodych Andragogów”, gdzie pełni funkcję zastępcy redaktora naczelnego oraz redaktora tematycznego w obszarze edukacji kulturalnej i animacji kultury. Jest członkiem Lubuskiego Towarzystwa Naukowego oraz Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Słowińska Sylwia

ISBN druk

978-83-8095-796-1

ISBN e-book

978-83-8095-985-9

Objętość

156 stron

Wydanie

I, 2020

Format

B5 (160x235). E-book: pdf, epub i mobi

Oprawamiękka, klejona

Wprowadzenie        

Część 1. Edukacja kulturalna w refleksji i badaniach empirycznych


Rozdział 1. Pomiędzy orientacją na cele indywidualne a orientacją na cele ponadjednostkowe – różnorodność ujęć edukacji kulturalnej    

Rozdział 2. Zjawiska i tendencje w edukacji kulturalnej – obraz empiryczny       

Część 2. Edukacja kulturalna z perspektywy praktyków Rozdział 1. Edukatorzy kulturalni i dziedziny oraz obszary ich aktywności


Rozdział 2. Instytucjonalny kontekst działalności edukatorów

Rozdział 3. Sposoby rozumienia edukacji kulturalnej przez praktyków

Rozdział 4. Powiązanie edukacji kulturalnej z kontekstem społecznym  

Rozdział 5. Style pracy z uczestnikiem i aranżacja metodyczna zajęć  

Rozdział 6. Trudności w pracy edukatorów 


Na zakończenie – o potrzebach i potencjałach edukacji kulturalnej  

Bibliografia    

Spis schematów i tabel

fragment

recenzja

prof. dr hab. Krystyna Pankowska
Uniwersytet Warszawski

Ta objętościowo niepozorna monografia kryje w sobie bardzo ciekawy materiał poznawczy będący częściowo pokłosiem badań podjętych przez Sylwię Słowińską w ramach programu Narodowego Centrum Kultury pt. "Bardzo Młoda Kultura (2106 -2020". 

Częściowo, ponieważ w województwie zielonogórskim program ten nosił nazwę „Kultura Tędy”. Operatorem programu było Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze, a program składał się z czterech powiązanych ze sobą działań: badań, szkoleń, sieciowania oraz jak pisze we Wstępie Słowiańska regrantingu. Wyniki badań miały na celu potwierdzić: odkrycie potencjału ludzkiego, monitorowanie podmiotów realizujących edukację kulturową w regionie, promocję tzw. „dobrych praktyk, ewaluację podstawowych działań, a także rekomendację skuteczniejszego działania. W następnych latach - 2017 - 2018 - przeprowadzono podobne rozpoznania z wykorzystaniem narzędzi jakościowych. Nimi objęto głównie edukatorów kulturalnych, których aktywność wpisywała się w formułę szeroko rozumianej edukacji w kulturze, przez kulturę i do kultury. Celem było zdobycie informacji i wiedzy na temat, kim są edukatorzy, jak pojmują swoją aktywność na tym polu oraz jakie towarzyszą temu uwarunkowania . Plonem tych badań było też zaprezentowanie wyróżniających się przedsięwzięć oraz wartych upowszechniania sposobów działań.

W ramach badań przeprowadzono 30 indywidualnych wywiadów z edukatorami pracującymi na co dzień z dziećmi i młodzieżą szkolną, obserwacje konkretnych działań edukacyjnych. Posiłkując się ekspertami wybrano wskazanych przez nich praktyków kultury realizujących w województwie lubuskim w niekonwencjonalny sposób edukację kulturalną. 

Monografia składa się z dwóch części. W pierwszej części autorka podjęła się zarysowania kontekstu teoretycznego czyli refleksji nad stanem badań empirycznych jakie do tej pory objęły edukację kulturalną, z postawieniem kropki na definicję edukacji kulturalnej. Z tym, że autorka podzieliła ją na wspieranie indywidualnego rozwoju kulturalnego jak i ponad indywidualnego. Reasumując różne poglądy na ten temat najbardziej trafne wydaje się twierdzenie Jakubowskiego, iż „edukacja kulturalna to przygotowanie jednostki do samodzielnego i krytycznego poruszania się po kulturze współczesnej, ze szczególnym akcentem na kulturę popularną”.

W drugiej części monografii Sylwia Słowińska przedstawiła nam dotychczasowe wyniki badań empirycznych nad edukacją kulturalną (kulturową) W Polsce, starając się wypunktować charakterystyczne zjawiska i trendy oraz obszary, których do tej pory jeszcze w ten sposób nie rozpoznano.

Najbardziej interesująca dla mnie osobiście w tym kontekście wydała się część druga, która jest prezentacją badań własnych autorki w tej dziedzinie. I tak, przedstawiono tu charakterystykę uczestników badań, a także obszary i dziedziny w jakich działają. W rozdziale drugim Słowińska przedstawia nam także kontekst biograficzny ich własnych działań, gdyż wiodły go do niego różne osobiste ścieżki związane z ich osobistym rozwojem zawodowym. A w kolejnych podrozdziałach opisuje rangę edukacji kulturalnej w instytucjach, które reprezentują badani edukatorzy. W badaniach zwrócono też uwagę na zakres samodzielności i komfortu działań edukacyjnych na jaką pozwalały zatrudniające ich instytucje.

W rozdziale trzecim autorka prezentuje osiem podejść tzw, cząstkowych koncepcji do edukacji kulturalnej zrekonstruowanych podczas analizy wywiadów z wybranymi praktykami. W rozdziale czwartym wiąże Słowińska powiązania edukacji z kontekstem społecznym przy czym prezentuje różne jego formy wypracowane przez praktyków kultury. W piątym opisuje różne podejścia i style działań edukacyjnych, a także szczególnie interesujące formy pracy z jej uczestnikami. W szóstym ostatnim rozdziale koncentruje się na trudnościach jakie stoją przed edukatorami w ich pracy. W podsumowaniu zawarła zalecenia i konkluzje odnoszące się do słabości i potrzeb edukacji kulturalnej, które ujawniły badania. Przy czym wyeksponowano na plan pierwszy interesujące i warte propagowania rozwiązania edukacyjne i propozycje.

Bardzo ciekawa publikacja, tym bardziej, iż Narodowe Centrum Kultury, co jakiś czas prowadzi nabór na kursy kształcące edukatorów, a także realizuje około kulturalne projekty, łączące w sobie tak teorię jak i praktykę. Smutne to, bo w moich czasach, każdy z nas na własną rękę tropił w kulturze, to co mu odpowiadało, wpływało na nasz indywidualny rozwój, kształtowało nasze gusta i potrzeby w tej materii. 

Wiem, żyjemy w zupełnie innych czasach, kiedy do kultury musimy ludzi przekonywać, pokazywać im jej ponadczasowe wartości nie tylko edukacyjne lecz też terapeutyczne. I właśnie ta ostatnia jej rola wydaje się najbardziej przydatna dla rozwoju umysłowego i duchowego młodzieży i dorosłych urodzonych już w XXI wieku.

źródło: https://ksiazka.net.pl/recenzja/edukacja-kulturalna

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło