Strażnica
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 28,00 zł
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint z 1931 r. "Strażnica".
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint z 1931. "Strażnica".
Zdarzenia, w tej książce opisane, zaszły w czasach, gdy wschodnie granice Rzeczypospolitej krwawiły jeszcze, mimo zawartego z Rosją pokoju.
Prawie codziennie przez rzadki kordon pogranicznej straży przedzierały się watahy uzbrojonych zbójów, wyszkolonych zagranicą w specjalnych „szkołach dywersyjnych“ dla wysadzania mostów, palenia dworów, zabijania żołnierzy.
Nierzadko też widziano po nocach łuny płonących wsi; strwożona ludność słyszała trzask wystrzałów, a niejeden dwór zamieniano pośpiesznie w twierdzę.
Dziś czasy te minęły niepowrotnie. Korpus Ochrony Pogranicza gęstą siecią strażnic ogrodził granice wschodnie. Bolszewiccy dywersanci po wielokrotnych krwawych utarczkach przekonali się prędko, że bez śmiertelnego niebezpieczeństwa nie można naruszać granic.
Dali za wygraną...
Opis
- Książka papierowa
- oprawa twarda
Łoś Stefan
Stefan Łoś Instruktor harcerski, pisarz, podróżnik, ochotnik 1920 roku, żołnierz podziemia w czasie drugiej wojny światowej, powstaniec warszawski, harcerski pseudonim „Stryjek”, pseudonim konspiracyjny „Akela”
Rodzina, szkoła Konopczyńskiego
Stefan Łoś urodził się 19 lipca 1901 roku w rodzinnym majątku Łosiów w Bobinie, w gminie Proszowice, w powiecie pińczowskim, ziemi kieleckiej. Był synem Augusta, właściciela ziemskiego herbu Dąbrowa, i Marii Zaleskiej herbu Lubicz. Rodzice jego wzięli ślub 5 lipca 1895 roku w Warszawie i już w tym czasie rodzina borykała się z trudnościami finansowymi, a August dzierżawił małe majątki lub nimi administrował. Dziadek Stefana, Alfred hrabia Łoś, ufundował w Bobinie neogotycką świątynię, konsekrowaną w 1869 roku, dzieło architekta krakowskiego Filipa Pokutyńskiego.
Stefan początkowo uczył się w znanym gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, które wówczas było jednym z najpopularniejszych szkół w tym mieście zarówno ze względu na wysoki poziom nauczania, jak i fakt, iż na wiecu szkolnym w dniu 18 lutego 1905 roku w Resursie Obywatelskiej jednogłośnie zdecydowano, bez czekania na zgodę władz rosyjskich, o przeorganizowaniu szkoły w pierwsze gimnazjum męskie z wykładowym językiem polskim – ogólnokształcące o kierunku filologicznym i realnym. Rok szkolny 1913/1914 rozpoczął Łoś wraz z innymi uczniami 4 września 1913 roku w nowej siedzibie gimnazjum przy ul. Sewerynówka 4 (potem ul. Emiliana Konopczyńskiego). Był to wówczas najnowocześniejszy budynek szkolny w Warszawie. Na czterech kondygnacjach budynku mieściło się 18 izb szkolnych, kilka sal i audytoriów specjalnych, sala aktowa, pokoje nauczycielskie, pomieszczenia dla administracji szkoły, gabinet lekarski oraz sala rekreacyjna, na poddaszu zlokalizowano specjalną salę do nauki rysunków i robót ręcznych, a na wieżyczce budynku – małe obserwatorium astronomiczne. W podziemiach umieszczono szatnię i salę gimnastyczną. [...]
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Reprint wydania | 1931 rok |
Autor | Łoś Stefan |
ISBN druk | 978-83-8095-257-7 |
ISBN e-book | |
Objętość | 220 stron |
Wydanie | I, 2017 |
Format | A6 (120x160) |
Oprawa | twarda, szyta |
Zdarzenia, w tej książce opisane, zaszły w czasach, gdy wschodnie granice Rzeczypospolitej krwawiły jeszcze, mimo zawartego z Rosją pokoju. Prawie codziennie przez rzadki kordon pogranicznej straży przedzierały się watahy uzbrojonych zbójów, wyszkolonych zagranicą w specjalnych „szkołach dywersyjnych“ dla wysadzania mostów, palenia dworów, zabijania żołnierzy. Nierzadko też widziano po nocach łuny płonących wsi; strwożona ludność słyszała trzask wystrzałów, a niejeden dwór zamieniano pośpiesznie w twierdzę. Dziś czasy te minęły niepowrotnie. Korpus Ochrony Pogranicza gęstą siecią strażnic ogrodził granice wschodnie. Bolszewiccy dywersanci po wielokrotnych krwawych utarczkach przekonali się prędko, że bez śmiertelnego niebezpieczeństwa nie można naruszać granic. Dali za wygraną...
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. To książki zakazane po 1945 roku, wycofywane z bibliotek i niszczone przez komunistyczne władze PRL. Nazwiska autorów, ich twórczość, były wymazywane przez cenzurę i niedostępne dla kolejnych pokoleń młodzieży, instruktorów harcerskich, wychowawców, pracowników naukowych. Władze harcerskie w socjalistycznym państwie dokładały wszelkich starań, by odciąć harcerstwo od historii i wpływów idei skautowej oraz by z inspiracji partii, nadać mu formę pionierskiej organizacji. Ideologia urzędowa w historii harcerstwa wpierw gorączkowo poszukiwała „postępowych tradycji”, a następnie z jeszcze większym zaangażowaniem legitymizowała każdy taki skrawek narodowej historii. Ten przekaz historyczny lepszego, nowego, socjalistycznego harcerstwa wzmacniały ówczesne publikacje.
Solidarnościowy zryw społeczny lat osiemdziesiątych minionego stulecia, porozumienia Okrągłego Stołu, odzyskanie wolności po 1989 roku umożliwiły odrodzenie ruchu harcerskiego, sięgnięcie do jego źródeł, historii i tradycji. Coraz więcej jest prac poświęconych harcerstwu. Nadal jednak brakuje wznowień źródłowych publikacji, które w latach 1911–1939 miały wpływ na rozwój idei harcerskiej i organizacji, kształtowanie postaw harcerskich i kształcenie kadry instruktorskiej oraz społeczny wizerunek ZHP. Warto je przypomnieć, ponieważ wszystko, cokolwiek myślimy i czynimy, ma swoje bezpośrednie lub pośrednie, pozytywne lub negatywne, uświadamiane lub nie, źródła w tym, co myśleli i czynili nasi poprzednicy.
źródło: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/08/straznica.html
Zobacz także
Powiązane produkty
- Brak powiązanych produktów