Temat rozważań zwieńczony prezentowaną publikacją jest wynikiem przeświadczenia o wysokiej randze edukacji akcentującej antropologiczno-humanistyczne ujmowanie kultury – podkreślanej we wszystkich międzynarodowych raportach i aktach prawnych…
Temat rozważań zwieńczony prezentowaną publikacją jest wynikiem przeświadczenia o wysokiej randze edukacji akcentującej antropologiczno-humanistyczne ujmowanie kultury – podkreślanej we wszystkich międzynarodowych raportach i aktach prawnych…
Publikacja dostępna w wersji elektronicznej e-book.
Praca ta jest naturalną kontynuacją poprzedzających ją publikacji dotyczących pedagogiki kultury. Temat rozważań zwieńczony prezentowaną publikacją jest wynikiem przeświadczenia o wysokiej randze edukacji akcentującej antropologiczno-humanistyczne ujmowanie kultury – podkreślanej we wszystkich międzynarodowych raportach i aktach prawnych. Książkę podzielono na trzy główne bloki tematyczne.
Pierwszy, zatytułowany Pedagogika kultury – pytania o jej współczesną tożsamość, rozpoczyna wypowiedź Tadeusza Lewowickiego, który wskazuje na podstawowe zadania pedagogiki kultury. Do najistotniejszych zalicza podtrzymywanie ideałów i wartości humanizmu oraz chlubnych tradycji w budowaniu więzi między ludźmi. Jako drugi obszar działalności i zadanie wymienia poszukiwanie związków między pedagogiką a kulturą traktowaną jako świat człowieka i świat wartości. Postuluje postawienie pytań o kanon wiedzy i kanon wartości, co jest zadaniem niebagatelnym ze względu na możliwości proponowania rozwiązań dzięki praktyce edukacyjnej.
Drugi blok tematyczny zatytułowany Charakter współczesnej kultury i relacje człowiek – kultura otwiera tekst Dzierżymira Jankowskiego odnoszący się do świata kultury jednostki. Autor przypomina i uzasadnia, że człowiek wyrasta i rozwija się w określonej kulturze, z której może korzystać, ale która też jest dla niego wyzwaniem, zaproszeniem do uczestnictwa i dialogu z samym sobą. Jego zdaniem, pełne osobiste autentyczne i podmiotowe zaistnienie w kulturze.
W trzecim bloku tematycznym: Kształcenie – edukacja. Od teorii do praktyki zamieszczono teksty ukazujące rożne formy szeroko pojętego kształcenia, wynikające zarówno z założeń teoretycznych pedagogiki kultury, jak i potrzeb edukacyjnych. Krystyna Chałas zwraca uwagę na interesujące metody i formy rozbudzania zainteresowań rożnymi dziedzinami kultury, a także na stymulowanie aktywności młodzieży. Wymienia, m.in. jako szczególnie istotne, metody „świadectwa wartościom”, projekty oraz klasy autorskie. Postuluje podjęcie badań nad dydaktyką edukacji kulturowej w aspekcie integralnego wychowania człowieka.
Opis
Specyficzne kody
Gajda Janusz
Pedagog, humanista. Profesor zwyczajny w WSP ZNP w Warszawie, gdzie kieruje Katedrą Pedagogiki Kulturoznawczej oraz prowadzi specjalizację „animator i menadżer kultury”. Członek rzeczywisty Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, wiceprzewodniczący Zespołu Pedagogiki Kultury i Edukacji Międzykulturowej Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, członek Międzynarodowej Akademii Humanizacji Edukacji (IAHE).
Jest autorem blisko 300 publikacji, w tym 17 monografii, i redaktorem 8 prac.
Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Autor | Gajda Janusz |
ISBN druk | 978-83-7587-186-9 |
ISBN e-book | |
Objętość | 390 strony |
Wydanie | I, 2009 |
Format | B5 (160x235) |
| Oprawa | miękka, klejona |
Wprowadzenie
Pedagogika kultury – pytania o jej współczesną tożsamość
Tadeusz Lewowicki
O powinnościach pedagogiki kultury
Bogusław Milerski
Pedagogika kultury: zagadnienie teoretycznej tożsamości
Andrzej Ciążela
Humanistyczne i antropologiczne rozumienie kultury a pedagogika kultury. Perspektywa integracji czy konieczność wyboru?
Jozef Kargul
Pedagogika kultury a pedagogia kultury
Krystyna Pankowska
Rajd Pekin – Paryż, czyli nowe oblicze pedagogiki kultury
Krzysztof Maliszewski
Alfabet kultury. Pedagogika kultury wobec lekcji wielkich mistrzów
Agnieszka Piejka
Ryszard Kapuściński o tożsamości jako podstawie uczestniczenia w wielokulturowym świecie
Charakter współczesnej kultury i relacje człowiek – kultura
Dzierżymir
Jankowski Świat kultury jednostki – kultury czyjejś Wnioski dla współczesnej pedagogiki kultury
Jerzy Nikitorowicz
Dylematy praw człowieka i jego kultury w społeczeństwie pluralistycznym
Ks. Marian Nowak
Koncepcje człowieka we współczesnych wybranych nurtach kultury
Bogdan Idzikowski
Kultura elitarna i popularna przestrzenią dychotomiczną czy krzyżujących się wartości?
Krystyna M. Błeszyńska
Społeczeństwo wielokulturowe jako supermarket wartości i idei
Barbara Jedlewska
Supermarketyzacja tradycyjnych form życia kulturalnego i aktywności wolnoczasowej – zarys obszaru zjawiska oraz kluczowe problemy pedagogiczne Mariusz Samoraj Pedagogika kultury a nowa tradycja
Julita Błasiak
Człowiek wobec kultury masowej
Bartłomiej Szpunar
Czego poszukują i co znajdują polscy chrześcijanie we wspólnotach buddyjskich?
Kształcenie – edukacja. Od teorii do praktyki
Krystyna Chałas
Metody i formy rozbudzania zainteresowań różnymi dziedzinami kultury i stymulowania aktywności kulturalnej młodzieży
Dorota Misiejuk
Dialog i doświadczenie dialogu a edukacja międzykulturowa
Iwona H. Pugacewicz
Edukacja kulturowa w polskiej szkole w Paryżu Generowanie zmiany
Janusz Morbitzer
Pedagogiczne refleksje na temat aksjologii Internetu
Marta Kochanek
Nowe media – droga do sztuki uniwersalnej?
Elżbieta Kukuła
Doświadczenia seminarium pedagogicznego „Człowiek w zwierciadle sztuki”. Współczesne reinterpretacje dzieł wielkich mistrzów
Marek Świeca
Rola teatru w rozwijaniu refleksyjności człowieka
Alina Wroblewska
Edukacja taneczna w szkole podstawowej –między teorią a praktyką
Danuta Sadownik
Potrzeby kulturalne młodzieży
Katarzyna Ziołowicz
Regionalne projekty edukacyjne jako forma stymulowania aktywności kulturowej dzieci i młodzieży
Teresa Parczewska
Święta i uroczystości organizowane w przedszkolu a zasób wiedzy dzieci o tradycjach regionalnych i narodowych
Violetta Wacławek
Formy stymulowania aktywności kulturalnej młodzieży w Domu Kultury „Włochy” w Warszawie
Anna Misiec-Dydycz
Turystyka jako forma edukacji
Grażyna Lebiedziewicz-Kachel
Wartości dydaktyczno-ludyczne współczesnych turniejów rycerskich
Informacje o autorach
Pedagogika kultury: zagadnienie teoretycznej tożsamości
Pojęcie pedagogiki kultury odnosi się zarówno do działu bądź subdyscypliny, jak i do kierunku teoretycznego pedagogiki. W obu tych uzusach panuje jednak pewna wieloznaczność. W odniesieniu do pedagogiki kultury pojmowanej w kategoriach działu bądź subdyscypliny pedagogicznej nie ma zgodności co do jej zakresu przedmiotowego. Podobnie jest w przypadku traktowania pedagogiki kultury jako kierunku w ramach nauk o wychowaniu. W opinii wielu tak rozumiana pedagogika kultury należy do przeszłości myśli pedagogicznej, której świetność przypadała na pierwszą połowę XX wieku. W niniejszym artykule, wychodząc od problematyki statusu pedagogiki kultury jako subdyscypliny pedagogicznej, spróbujemy skoncentrować się na jej tożsamości jako kierunku teoretycznym, którego obecność można wykazać także w dyskursie współczesnym. Świadectwem aktualności i kontynuacji pedagogiki kultury w czasach dzisiejszych jest pedagogika filozoficzno-humanistyczna o orientacji hermeneutycznej, zwana w skrócie pedagogiką hermeneutyczną. Mając na względzie stosunkowo obszerną w Polsce recepcję różnych aspektów pedagogiki kultury, których najnowszym przejawem są trzy tomy czasopisma „Pedagogika Kultury”, wydawanego pod redakcją Dariusza Kubinowskiego, oraz syntezujące monografie m.in. Janusza Gajdy czy Dzierżymira Jankowskiego, niniejszy artykuł jest nie tyle próbą obiektywnej rekapitulacji dotychczasowego dorobku pedagogiki kultury, ile subiektywnym głosem w dyskusji nad jej współczesną tożsamością. Intencją wywodów jest wykazanie, że ujmowanie pedagogiki kultury jako działu w ramach nauk o wychowaniu wymaga ustalenia jej teoretycznej tożsamości w kategoriach kierunku pedagogiki współczesnej.
J. Gajda: Pedagogika kultury w zarysie. Impuls, Kraków 2006.
D. Jankowski: Pedagogika kultury. Studia i koncepcja. Impuls, Kraków 2006.
[...] Wszystkie (trzydzieści!) zamieszczone w tej publikacji wypowiedzi spełniają wymogi naukowej rzetelności. Równocześnie zachęcają do dyskusji. Główny jej kierunek wyznacza pytanie: humanistyczna czy antropologiczna koncepcja kultury oraz – konsekwentnie - humanistyczna czy antropologiczna pedagogika kultury? [...] Z satysfakcją stwierdzić, że wszyscy autorzy [...] zwracają na to uwagę. Więcej: autentyczną troskę o jej aksjologiczne szlachectwo.
[...] Lektura tekstów uzasadnia stwierdzenie, że pedagogika kultury jest pedagogiką na miarę naszych czasów, otwartą na współczesną rzeczywistość (nie tylko kulturową!), niekoniecznie jednak jej ulegającą, ale potrafiącą się z nią zmierzyć.
[...] Zasadniczą wartością tej publikacji jest także to, że wpisuje się ona w szerszą, żywo we współczesnej humanistyce obecną debatę o zakresie, treściach i funkcjach kultury współczesnej. To sprawia, że publikacja ta zainteresować nie tylko pedagogów.
fragmenty recenzji wydawniczej prof. Henryka Depty
